Rachel Corrie (met gekleurd jack en megafoon) voor de D9 bulldozer op de dag dat zij werd overreden, 16 maart 2003. Zoals allerwegen al werd gevreesd heeft de districtsrechtbank van Haifa dinsdag het oordeel geveld dat de Amerikaanse vredesactiviste Rachel Corrie (23) die in 2003 door een D9 bulldozer van het Israelische leger in Rafah werd overreden, haar dood aan zichzelf te wijten had gehad.
Dat was het slot van een civiele procedure van zeven jaar die de familie Corrie had had aangespannen tegen de staat Israel, nadat de militair aanklager de zaak voor gesloten had verklaard. Met de ouders, Craig en Cindy Corrie, en Sarah Corrie, Rachel's zuster, op de voorste rij, verklaarde rechter Oded Gershon dat het leger niets te verwijten viel. Rachel was niet opzij gegaan, zelfs niet toen de berg aarde die de bulldozer voortdreef op haar afkwam. En de D9 chauffeur had haar niet gezien. De rechter zei er zeker van te zijn dat hij anders niet zou zijn doorgereden. Het was een ongeluk. En de staat Israel was daar niet verantwoordelijk voor. De staat was ook niet aansprakelijk voor schade geleden in oorlogszones.
Op een persconferentie achteraf zei Cindy Corry, dat de familie natuurlijk teleurgesteld was, maar dat het niet alleen een slechte dag voor de familie was, maar ook voor het recht, de mensenrechten en uiteindelijk de staat Israel zelf. De familie gaat in beroep.
Rechter Gershon stelde ook dat het Israelische onderzoek naar de zaak bevredigend was geweest. De Amerikaanse ambassadeur Dan Shapiro had enkele dagen voor de uitspraak gedaan werd, juist nog eens het tegendeel beweerd en het onderzoek 'ongeloofwaardig' genoemd. Amnesty International had eveneens enkele dagen voor de uitspraak nog eens een aantal punten op een rijtje gezet waarom het onderzoek niet deugde.
Zo was, aldus Amnesty, - ondanks een Israelische gerechtelijke uitspraak die dat gebood - bij de autopsie va Rachel geen functionaris aanwezig van de Amerikaanse ambassade. De militaire onderzoekers gingen niet naar de plaats waar het gebeurd was om te bepalen wat de bestuurder van de D9 wel en niet vanuit zijn cabine kon zien. Ook de videoband die die dag was opgenomen, was niet door de onderzoekers bekeken. Verder tekenden de militaire onderzoekers niet de volledige antwoorden op van mensen die zij ondervroegen. Een militaire trainer die gehoord werd wees erop dat het Israelische leger in 'tot oorlogsgebied verklaarde zones geen onderscheid maakt tussen burgers en strijders', wat de nodige vagen doet rijzen over de instructies die militairen in zulke gevallen krijgen. En teslotte was het - volgens papieren die de krant Haaretz in handen kreeg - ook nog eens zo dat de bevelhebber van Israels zuidelijke zone, generaal Doron Almog, de bestuurder van de D9 verboden had mee te werken aan het onderzoek en de onderzoekers zelf opdracht had gegeven hun onderzoek kort te houden.
In zijn uitspraak gaf rechter Gershon aan dat Rachel Corrie werd gedood in een gesloten militair gebied, waar de bulldozer bezig was 'schuilplaatsen van terroristen' te vernietigen. Daar was een dringende noodzaak voor, volgens de rechter, die tevens verklaarde dat het niet ging om het vernietigen van huizen. Echter, volgens Human Rights Watch vernietigde het Israelische leger tussen 2000 en 2004 ongeveer 2500 huizen in Gaza - waarvan driekwart in Rafah. Om te proberen dat tegen te gaan waren de vredesactivisten, onder wie Rachel Corrie, daar aanwezig. Tijdens de persconferentie na afloop van het voorlezen van de uitspraak, verklaarde de advocaat van de familie Corrie, Hussein Abu Hussein, nog eens dat het doel van de operatie van het leger op de dag dat Rachel werd gedood, het vernielen was van het huis van de familie Nasrallah, bij wie zij had gelogeerd.
| Rachel Corrie |
Gentlemen, you have transformed
our country into a graveyard
You have planted bullets in our heads,
and organised massacres.
Gentlemen, nothing passes like that
without account
All what you have done
to our people is
registered in notebooks.
12 opmerkingen:
Ze stond op voor iets dat ze niet eerlijk vond. Wat een voorbeeld van onverschrokkenheid, dat ze nooit vergeten worde. Dank voor deze stukken Abu. groet, Daniella
Rachel Corrie was niets anders dan een handlanger van Hamas, een terroriste dus want zij werkte voor de ISM, een terroristische groepering. ISM werkte samen met Free Gaza, eveneens een organisatie die terroristen steunt (IHH)
Rachel Corrie zat in een tunnel die gebruikt werd voor smokkel en haar was bevolen hier weg te gaan net als de anderen.
Corrie was geen 'vredesactiviste' maar handlanger van moordenaars en terroristen (ISM aanhangers mogen zich immers ook graag afbeelding met geweren) en verblinde, antisemitische sukkels die te dom zijn om te begrijpen dat zij gebruikt worden.
Dat AI protesteert tegen de gang van zaken zegt niets, de organisatie is even geloofwaardig als de VN
Nu zij we trees kwijt en komt er weer een Esther voor in de plaats. Tel uit je wist.
Wellicht zat Rachel Corrie in een tunnel, Esther, maar dan wel de tunnel van jouw eigen tunnelvisie, waarin zij en de terroristen en antisemieten van ISM en Free Gaza in dienst zijn van Hamas en waarin Amnesty, Human Rights Watch, de VN, en onder meer bloggers zoals ik bezig zijn aan een samenzwering om Israel van de kaart te vegen.
Zeg ik het zo goed, Esther?
Vreselijk om dit on-recht te bemerken. Om te huilen!
En van de sayanims zoals esther en kleine trees word ik ook niet goed.
Je argumenten zijn zoals altijd ijzersterk, Abu. Een echte 'journalist'. Zoals bij jou traditie is: geen argumenten.
Haar opdrachtgevers, de terroristenvrienden van ISM, zeiden van te voren dat er doden zouden vallen bij dit soort acties. Maar dat maakte ze niets uit. Dat betekent aandacht.
Dus stuurden ze Corrie willens en wetens een afgesloten oorlogsgebied in.
Afgekeken van Hamas met zijn kindsoldaten.
Likoed NL, ik denk dat je de zaak omdraait. Israel wilde een einde maken aan de inmenging van ISM-activisten die verhinderden dat soldaten het werk konden doen waar ze goed in waren: huizen en landerijen vernielen, en dus besloten ze een paar ISM-leden te vermoorden. Rachel Corrie was de enige niet. http://en.wikipedia.org/wiki/International_Solidarity_Movement
En het hielp. Onder meer Nederland (UCP) hield op activisten voor dit soort activiteiten te leveren.
Wat ik verbijsterend vind, is dat jullie van Likoed, en zo iemand als Esther, het blijkbaar volstrekt acceptabel vinden dat Israel dan maar - in Rachel's geval letterlijk - over zulke mensen heenwalst met de dood tot gevolg.
Natuurlijk wou niemand haar overrijden.
Idioot dat u denkt dat Israel of wij dat zouden willen.
Maar als je in een ontruimd oorlogsgebied voor een vrijwel geblindeerde bulldozer springt, kunnen er ongelukken gebeuren.
Burgers bewust gevechtsgebieden insturen is trouwens zoals bekend een Palestijnse specialiteit, geen Isralische.
Heeft ISM die terroristen een schuilplaats bood, van de Palestijnen overgenomen.
Egypte doet op de dag van vandaag precies dezelfde wat Israël toen deed: vernietigen van de tunnels en de huizen, die bovenop deze tunnels staan. Waar zijn de linkse 'activisten' nu?
“Burgers bewust gevechtsgebieden insturen is trouwens zoals bekend een Palestijnse specialiteit, geen Isralische.”
Meestal, als één partij erg veel leden (vooral burgers) van de andere partij doodt, worden ze daar op aangekeken. Israel heeft dus een probleem, want het is al heel lang zo dat Israel veel meer Palestijnse burgers doodt dan andersom.
Vandaar deze propaganda techniek: Zet de slachtoffers die je bij ze maakt niet op je eigen conto maar op die van hen: “Het is hun eigen schuld, zij dwingen ons ertoe hen te doden”. Twee vliegen in een klap: Je bent niet meer schuldig, en je hoeft ook geen medelijden te voelen met dit soort onmensen die “bewust burgers gevechtsgebieden insturen”, “niet genoeg van hun kinderen houden” en wat voor onzin je ook allemaal hoort beweren.
Het is me vaker opgevallen dat meneer Likoed NL deze techniek graag toepast: Gedode Palestijnen zijn daar bij hem altijd zelf “blij” om want “ze wilden toch zo graag martelaar worden” etc.
Ik vraag me bij dit soort mensen wel een af wat de volgorde is geweest: Heeft hun onvoorwaardelijke steun aan Israel van hen zulke kl**tzakken gemaakt, of waren ze dat al en hebben ze daarom altijd zo’n leedvermaak.
Gennadi,
Egypte heeft onder Mubarak jarenlang de grens gesloten gehouden omdat Israel dat wilde. Tegelijkertijd werd niet of nauwelijks opgetreden tegen de smokkel door de tunnels. Vermoedelijk waren daar corrupte overheidsdienaren bij betrokken. Nu wordt de smokkel en bijbehorende anarchie aangepakt. Maar de grote vraag is: gaat de grens bij Rafah nu open voor goederen? Zoniet, dan wordt de situatie in Gaza snel onhoudbaar.
mooie kernvraag Elisabeth. Zou het niet gewoon zo zijn dat kiezen voor 1 groep makkelijk en dus menselijk is. Want wat als je ieder leven en ieder leed even zwaar weegt. Dan moet je op alle gebied in de breedte en dat willen veel mensen niet. groet Daniella
Een reactie posten