New York Times: opzitten en pootjes geven voor de Joodse lobby

Mohammed Assaf

Youssef Munayyer van het Jerusalem Fund in Washington en Philip Weiss van de site Mondoweiss wezen op een tenenkrommende actie van de New York Times. De krant plaatste op 19 december een enthousiast artikel over een tournee in de VS van de Palestijnse zanger Mohammed Assaf, die verleden jaar de tv-wedstrijd ''Arab Idol'' won en sindsdien furore maakt. In het artikel werd ook opgemerkt dat Assaf in de politiek werd meegezogen. Bijvoorbeeld doordat hij in een lied steden in Israel had bezongen die vroeger Palestijns waren. De Israelische premier Netanyahu had daarnaar verwezen, schreef de krant,  in een brief aan de Amerikaanse minister Kerry, waarin hij zei dat ''Ophitsing en vrede niet samen kunnen gaan''.

Ook stond in het artikel dat Assaf opgroeide in het vluchtelingenkamp Khan Younis, ''een gebied waar vaak tekorten aan water, gas en elektriciteit heersen als gevolg van de restricties die zijn opgelegd door Israel''.

Maar zie, een kleine twee weken later, op 31 december, plaatste de New York Times een gewijzigde versie van het artikel. Daarin was de passage waarin Netanuyahu zich beklaagde dat Assaf over Palestijnse steden zong, als volgt veranderd:
And the Israeli prime minister, Benjamin Netanyahu, included in a message to Secretary of State John Kerry a YouTube video of Mr. Assaf singing longingly about cities in Israel that once had largely Arab populations. Mr. Netanyahu wrote, “Incitement and peace cannot coexist.” 1)

Terwijl de opmerking dat Assaf opgroeide in Khan Younis dat tekorten kende als gevolg van Israelische restricties nu was geworden:
Mr. Assaf grew up in the Khan Younis refugee camp in Gaza, an area that often has shortages of water, gas and electricity. 

Onderaan het artikel stond ten overvloede nog een ''correctie":
 An article on Dec. 19 about Mohammed Assaf, a Palestinian singer from Gaza who has become a star in the Arab world after winning the “Arab Idol” competition, referred incorrectly to cities in Israel Mr. Assaf sings about. While they had largely Arab populations before Israel became a state in 1948, they were not “Palestinian” in the sense of being part of a Palestinian political entity. The article also referred incorrectly to shortages of water, gas and electricity in Gaza. While Israel places restrictions on some goods coming into Gaza, and many Palestinians blame Israel for shortages, they were worsened by Egypt’s closing of smuggling tunnels and by a tax dispute between the militant Hamas faction, which governs Gaza, and the Palestinian Authority. The article also referred incorrectly to Mr. Assaf’s travels to Cairo for “Arab Idol” auditions. The Sinai Desert is part of Egypt; he rode for hours through the Sinai from the border with Egypt, not to the border.

Tja, zo gaat dat dus bij de New York Times. Wat briefschrijvers en bellers opgestookt door de Joodse lobby bestoken de krant met klachten waarin erop wordt gewezen dat Haifa, Akka, Jaffa, Tiberias en Safed (daar ging het over) strikt genomen niet Palestijns genoemd konden worden omdat er immers nooit een Palestijnse staat heeft bestaan. En de krant neemt meteen nederig zijn hoed af en gaat door de bocht. (Alsof de munteenheid in de tijd onder het Britse mandaat in dejaren '20 en '30 van de vorige eeuw niet ''Palestinian pound'' heette en de Jerusalem Post niet ''Palestine Post''. En alsof  de New York Times zelf er toen geen enkel probleem mee had de landstreek die nu grotendeels Israel heet, aan te duiden als 'Palestine' ).
De ''correctie'' betreffende tekorten aan gas water etc. in Khan Younis, ging zonder twijfel op dezelfde manier en is zeker niet minder gênant. Uiteindelijk is het natuurlijk Israel dat de toegangen tot Gaza ter land, ter zee en in de lucht bewaakt en bepaalt dat er tekorten moeten zijn om de bevolking duidelijk te maken dat ze Hamas naar huis moeten sturen. Het kan Egypte niet worden aangerekend dat het niet de zorg voor Gaza wil overnemen, of dat het afrekende met een smokkeleneconomie die anarchie in de Noord-Sinai in de hand werkte.
Maar zo slaafs gaat dus een krant als de New York Times te werk. Wat een vertoning! Als journalist voel ik plaatsvervangende schaamte. Maar zou  een Nederlandse krant karaktervaster zijn? Ik moet zeggen dat ik daar de laatste tijd ook niet meer zo zeker van ben. Ik denjk dat er nog veel werk aan de winkel is voor alternatieve bronnen - zoals bloggers.    

1) Mondoweiss geeft de link naar de videoversie van de enge hasbara club Palestine Media Watch, waarnaar Netanyahu in zijn brief aan Kelly verwees. http://www.youtube.com/watch?v=R9F8qyL06po#t=11