 |
| Gevangenen in Beit Lahiya moeten witte overalls aan |
Wat gebeurt er in Noord-Gaza? Er vindt daar een etnische schoonmaak (ethnic cleansing) plaats, die gepaard gaat aan een hongersnood. En dat terwijl de provincie onder vuur ligt van constant doorgaande bombardementen, beschietingen door tanks, of door quadcopter drones en door gewone soldaten. Mensen worden uit hun huizen gejaagd of gehaald, bijeengedreven, de mannen en jongens worden van hun families gescheiden, de vrouwen en kinderen worden een kant op gewezen. Volgens Israel zijn er zo'n 200 gearresteerd en geblinddoekt, handen en voeten gebonden, en per vrachtauto naar Israel vervoerd. Mogelijk gaat het om meer. Het zou gaan om soldaten van Hamas, jawel. Het lijkt verstandig voor hun welzijn te bidden. Maar ook voor hen die wel weg mochten ziet het er evenmin gunstig uit. Er is geen brood meer en ook geen bakker. Groente is ook niet voorhanden. Er is ook niets meer te koop en er is al 16, 17 dagen geen enkele vrachtauto meer gezien in Beit Lahiya, Beit Hanoun, Jabalia, het Shati-kamp, of Gaza-stad. De mensen overleven op ... ja, op wat? Ze hebben vaak al schade opgelopen door maandenlang veel te weinig te eten te hebben gehad. En nu was er dus ruim twee weken ongeveer niets. Vergeet de leugen van de Amerikanen dat ze Netanyahu zover hebben gekregen om voedselhulp te sturen, maar dat er meer nodig is. Gewoon helemaal niets van waar. Zoals het hele Amerikaanse rapport dat er geen sprake is van een uithongeringspolitiek ook gelogen is. Er trad niet voor niets en regeringsmedewerkster af.
Het is onbekend hoeveel mensen, en vooral kinderen, al zijn bezweken door de honger. In ieder geval meer dan de 38 waarvan zo'n één, twee maanden geleden sprake was. Veel mensen overlijden thuis en dat wordt meestal niet geregistreerd. langzamerhand begint het perspectief op te doemen van blijvende, onomkeerbare schade. En van de wetenschappelijk onderbouwde waarschuwing dat het dodental uiteindelijk wel zo'n 186.000 zou kunnen worden. Of mogelijk nog meer.
Wat tastbaarder is de schatting dat deze ruim twee weken een dodental van zo'n 700 à 800 heeft opgeleverd. Maar dat is ook maar een schatting. Veel meer zegt het dat Israel een aantal malen het vuur heeft geopend op de civiele hulpdiensten als ze probeerden mensen te redden die vastzaten in hun gebombardeerde huizen. Daar zijn ook doden bij gevallen, los van de mensen die zo niet gered konden worden en die dus gewoon doodgingen onder lagen puin. Israel heeft ook de enige brandweerwagen die Noord-Gaza rijk was met een tankgranaat kapot geschoten, de wagen is uitgebrand. Het bedreigt verder het Indonesische en het Kamal Adwan ziekenhuis op de al eerder beproefde wijze: huizen eromheen zijn kapot geschoten, evenals de watertanks en een gedeelte van het elektriciteitscircuit en een deel van de bovenverdiepingen. Een lading nieuwe genees- en verbandmiddelen mocht de Wereld Gezondheidsorganisatie niet komen afleveren. En in het Kamal Adwan ziekenhuis liggen patiënten dood te gaan die niet geopereerd kunnen worden omdat vrijwel alle chirurgen door Israel zijn gearresteerd. Misschien kan het ook geen kwaad te vermelden dat Israel heeft bepaald dat iedereen die achterblijft in de ''gezuiverde'' gebieden een Hamas-terrorist moet zijn. Die mogen dus gewoon worden doodgeschoten. En leuk om te vermelden: Israel heeft van een zestal journalisten gepubliceerd dat ze leden van Hamas waren of zijn. Onder de zes werd Ismail al-Ghoul genoemd, die vorige maand werd vermoord. Volgens Israel werd hij op 2007 lid van Hamas, terwijl hij in 1997 was geboren. Zo komt Israel wel aan de ruim 175 journalisten die werden gedood omdat ze iets zouden hebben met Hamas.
Wat uit alle verhalen in ieder geval duidelijk naar voren komt is dat het gaat om een ''ontvolking''. Dat daarbij niet op een mensenleven meer of minder wordt gekeken is ook duidelijk. Eruit zullen ze moeten en als ze niet gaan dan maar dood. Maar hallo, we hebben het dan wel over 400.000 mensen die in die noordelijke provincie schijnen te verblijven. Vierhonderdduizend! Die noodkreten laten horen. En nog gebeurt er helemaal niets in de wereld. De Amerikaanse minister Blinken is voor de elfde keer aan een zinloze reis naar het Midden-Oosten afgereisd om kopstukken te ontmoeten voor een zoveelste ronde van onderhandelingen over een staakt-het-vuren die niest zullen opleveren. Blinken denkt dat nu Yahya Sinwar dood is er wel een akkoord mogelijk is, maar helaas, de Amerikanen zijn vergeten dat Hamas al zo'n twee maanden geleden met een Amerikaans voorstel akkoord is gegaan, maar dat sindsdien Netanyahu allerlei nieuwe eisen heeft opgeworpen en dat ze hun eigen voorstel toen ook maar hebben aangepast. Er zijn intussen ontelbaar veel oproepen gedaan om nu eindelijk eens met een bestand akkoord te gaan, maar zolang Amerika de grote Israelische gehaktmolen door dik en dun blijft steunen gebeurt er niets, nada, niente. Het is om gek van te worden. Het is een schandaal van ongekende, onvoorstelbare afmetingen dat Biden, Blinken en Harris zich niet alleen niets gelegen laten liggen aan moraliteit of internationaal recht, maar ook geen normale menselijke gevoelens van compassie schijnen te voelen. De Verenigde Naties kunnen we vergeten. Er is gewoon niets aan te doen. Al zal Harris mede hierdoor waarschijnlijk de verkiezingen gaan verliezen.
In Israel werden intussen de kolonisten wakker. Een paar honderd van hen kwamen bijeen om zich voor te bereide op de nieuwe nederzettingen die ze straks in een totaal van Palestijnen ontdaan Gaza willen oprichten. Ze werden toegesproken door Daniëlle Weisz, al jaren een voortrekker van de ''hilltop youth'' vroeger de schrik van de Palestijnse boeren van de Westoever, en een leven lang voorstander van een Eretz Israel ''zonder Arabieren''. Onder de andere sprekers viel Ben Gvir op. Verder werd er vanaf een heuveltop begerig gekeken naar Gaza terwijl de doffe knallen van de bombardementen goed te horen waren. Het schijnt dat Hamas inderdaad bezorgd is. Verschillende afgezanten bezochten Turkije, Qatar, Egypte, Rusland, Irak en de VN om tegen het gevaar te waarschuwen. Oudgediende Moussa Abu Marzouk probeerde via Rusland, de Palestijnse president Abbas, die daar aanwezig was op de Brics top, te bewegen om akkoord te gaan met een brede Palestijnse regering die ook het bestuur over Gaza zou kunnen overnemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten