Wat Israel in Gaza doet is pure genocide

                                                        (Foto Mohammed Zanoun)

Ik publiceerde dit stuk, inclusief de kop, tien dagen na 7 oktober 2023. De genocide was toen al te voorspellen, ik heb helaas gelijk gekregen. In een enkel opzicht had ik echter ongelijk. Ik schreef dat Hamas een 300-tal militairen en een duizend burgers had gedood. Dat was niet waar, het waren er een stuk minder en het liet buiten beschouwing dat Israel in de eerste uren na de bestorming nogal veel eigen mensen heeft gedood, iets waar veel aanwijzingen voor zijn maar wat nooit is uitgezocht. (En dat het verkrachten van vrouwen, babymoorden en dergelijke verzinsels waren die nooit officieel zijn tegengesproken, alhoewel ze wel zijn ontkracht). Voor de rest sta ik er nog steeds achter.

Zouden er nog mensen zijn die geloven dat Israel er alleen op uit is om af te rekenen met Hamas? Of het onmogelijk te maken dat Hamas ooit weer in de Gaza-strook de scepter zal zwaaien? Jawel, die  zijn er. Ze wonen in Israel, maar niet alleen daar. Ook de garde van hard-line supporters van Israel behoort ertoe, tot en met president Biden van Amerika en Ursula von der Leyen, de voorzitter van de Europese Commissie. Maar de rest van de mensen bestaat uit een vermoedelijk snel groeiend aantal die met ontzetting zien hoe Gaza in sneltreinvaart verandert in een soort maanlandschap en die met grote plaatsvervangende schaamte de stortvloed aan leugens van de militaire woordvoerders uit Tel Aviv aanhoort. Dat niet de burgerbevolking wordt getroffen maar alleen Hamas. Dat doelen zorgvuldig worden gekozen. Dat mensen gewaarschuwd worden als hun huis wordt gebombardeerd. En dat Israel ervoor zorgt dat er geen onschuldige slachtoffers vallen. Terwijl ze intussen horen dat er geen water meer is, en geen elektriciteit, brandstof of eten. En worden geconfronteerd met steeds nieuwe verhalen van doodgebombardeerde vaders, moeders en kinderen, waaronder rechters, doktoren en gewone mensen. Van geheel uitgeroeide families die uit het bevolkingsregister zijn verdwenen. 

 Israel heeft een opdoffer gekregen, inderdaad een zware opdoffer, en nu staat daar ongeveer iedereen paraat om terug te slaan. Reservisten die nog pas weigerden om onder de wapenen te komen als Netanyahu het hooggerechtshof buiten spel zou zetten, bombarderen driftig mee. President Herzog zegt on the record dat er geen onschuldigen zijn in Gaza. Oud-premier Bennet maakt ruzie op de tv omdat de presentator hem vroeg wat er moet worden van de mensen op de intensive care en de baby's in de couveuses nu er geen elektriciteit is in Gaza? "Wat is er mis met jou'', zo begon hij.  Israel vecht met menselijke dieren en handelt daarnaar,'' zei minister van Defensie Yoav Galant toen hij een totale belegering aankondigde en zei dat er geen stroom, brandstof, voedsel of water zou worden geleverd. Zo kunnen we doorgaan, Want er zijn ook legio Israeli's die roepen dat een atoombom op Gaza een goede oplossing zou zijn. Of ze allemaal over de grens met Egypte zetten. Intussen worden ze ook door vrijwel iedereen op een totaal absurde manier gelijkgesteld met ISIS of met de nazi's. Je  kan, als je het daar niet mee eens bent, in Israel beter je mond houden.  

Raz Segal, een Israeli en  adjunct-professor in Holocaust Studies en Genocide aan de Amerikaanse Stockton University, werd geïnterviewd door Democracy Now. Hij zei daarin dat de VN-verklaring over genocide vijf zaken noemt die Genocide genoemd kunnen worden. Israel voert er drie van uit. 1) Het doden van leden van een groep. 2) Het toebrengen van ernstig fysiek of mentaal letsel aan leden van een groep, en 3) Het met opzet creëren van levensomstandigheden die bedoeld zijn om de fysieke eliminatie van de groep of een deel ervan te bewerkstelligen. En wat het vooral zeer serieus maakt, volgens Segal, is dat de Israeli's er geen geheim van maken wat hun bedoelingen zijn.   

 Inderdaad, Israel is bezig ofwel aan een poging een Nakba 2.0 uit te voeren (alle Palestijnen het land uit naar Egypte als Egypte tenminste meewerkt wat nog een beetje de vraag is), of een totale uitroeiingscampagne. Het ziet ernaar uit dat er in ruim een week al ongeveer 4.000 Palestijnse doden zijn (mensen die onder het puin zijn blijven liggen meegeteld), en dat is ongeveer hetzelfde aantal als tijdens de hele Tweede Intifada aan Palestijnse kant werd gedood. Het kan niet anders of het worden er nog veel meer. En inderdaad, zo ziet genocide eruit. Zo zag het getto van Warschau er uit, waar de vervolgden van destijds zich buitengewoon heldhaftig vanuit de riolen verweerden. En nu is het wachten op een buitengewoon cynische en bittere draai van de geschiedenis waarbij de nazaten van de vervolgden van toen straks slag gaan leveren met de verzetsbeweging Hamas die zich verscholen houdt in een netwerk aan tunnels. 

Ik heb in een eerder stuk, wat heet: in diverse stukken (onder meer hier, en hier en hier) Hamas aangemerkt als een beweging waarmee te praten viel. En ik heb ook gezegd dat het buitengewoon jammer is dat het zo is gelopen. Natuurlijk weet ik dat de stemming nu volstrekt anti is, maar ik zie geen enkele reden om mijn eerdere standpunt, dat door tal van Palestijnen-watchers werd gedeeld, te veranderen. Ik schreef dat de aanpassingen die Hamas in de loop der jaren heeft doorgevoerd nooit ook maar de minste weerklank hebben gevonden. Niet in Israel dat het allemaal kletspraatjes noemde, niet bij de Europese Gemeenschap en niet bij de Amerikanen. De laatste twee eisten - samen met de VN en Rusland - dat Hamas, nadat het voor een twee-statenoplossing had gekozen, ook zijn status als verzetsbeweging zou opgeven door het principe van de gewapende strijd af te zweren. Verder zou  Hamas de Akkoorden van Oslo moeten ondertekenen, maar aangezien dat de erkenning van Israel zou inhouden, wees Hamas dat af. Dat zou volgens de beweging pas aan de orde kunnen komen in het kader  van een algeheel akkoord. 

Hamas werd buitengesloten. En het moet gezegd, de beweging vroeg ook niet om erkenning. Zij ging niet verder dan zich bereid te verklaren om een twee-statenoplossing te aanvaarden als die door onderhandelingen tussen Israel en de Palestijnse Autoriteit zou worden bereikt. Maar helaas, er werd nooit iets bereikt, want de onderhandelingen lagen al sinds 2014 stil. Het Westen heeft zich daarbij neergelegd. En nu is het te laat. De schade die Israel heeft toegebracht aan Gaza is intussen zo groot dat ik me eigenlijk geen weg terug meer kan voorstellen. De organisatie was al tot het uiterste gedreven door 16 jaar afsluiting, een drietal Gaza-oorlogen (en een paar kleinere oorlogjes) met alle verwoesting en armoede die daarvan het gevolg waren, oorlogen die steevast werden  afgesloten met beloftes van verlichting van de blokkade die Israel nooit is nagekomen. Tel daar de ervaring van de ''protesten bij de muur'' (bijna 300 doden) bij op. Van pure frustratie omdat niets  werkte -  geen matiging van hun standpunten, geen onderhandelingen over verlichting en geen uitgebreide demonstraties bij het grenshek - zette de militaire Ezzedin al-Qassem-tak daarom een fantastische militaire operatie op om toch een keer gehoord te worden. Maar helaas hebben ze zich daarbij op drie dingen faliekant verkeken. Om te beginnen hadden ze er geen rekening mee gehouden dat één Israelische dode in het Westen nu eenmaal meer nieuws oplevert dan 20 of 30 dode Palestijnen. Ten tweede hebben ze behalve 300 militairen ook nog eens een  duizendtal burgers gedood. Dat was een nodeloze misdaad, die hun aanval een moeilijk uit te wissen terroristisch aanzien gaf, ook al waren er niet meer slachtoffers dan de Israeli's maakten met hun Operatie Cast Lead van 2008: dat waren er toen 1.417. En in de derde plaats hebben ze zich hogelijk vergist in de  de Pavlov-reactie van het westen, waarbij iedereen - Biden en Von der Leyen voorop - in een houding schoot alsof werkelijk het voortbestaan van Israel werd bedreigd.

Hoe dit gaat aflopen is moeilijk te voorspellen. Israel kan ongetwijfeld heel veel leiders en leden van Hamas doden of gevangennemen. De beweging wegvagen kan het echter niet, al zouden ze heel Gaza verwoesten en de bevolking verplaatsen. Er zijn alleen al teveel vertakkingen in Libanon,  de Westoever en  ook nog wel andere plaatsen. Of het dezelfde beweging zal blijven moeten we afwachten, maar ik zal niet verbaasd zijn als zij radicaler wordt. Dat zou een gemis zijn voor de Palestijnse en Israelische verhoudingen. Fatah en president Abbas worden langzamerhand alleen nog als een verlengstuk van Israels bezetting gezien en door niemand meer serieus genomen. Hamas hield tenminste nog vast aan de vrijheidsstrijd en had ook nog wat idealen betreffende democratisering en verbreding van de instituties, bijvoorbeeld de PLO, die altijd door Abbas werden gefrustreerd. 

En tenslotte is er veel reden om bang te zijn voor de internationale gevolgen. Tijdens de demonstratie op de Dam proefde ik ineens weer de oude sfeer waarin de boze kolonialistische witte man heerst, terwijl  alle Palestijnen zich verenigen en door de wereld van de gekleurden worden gesteund. Het is een tweedeling zoals na de aanval van al-Qaida op 9/11 in New York. Waarschijnlijk volgt op Israels ''overwinning'' in Gaza straks een immense kater, waar Israel en de Westerse wereld lange tijd de gevolgen van gaan ondervinden.