''Zionisten leren nooit iets. Het gaat niet om Yassin, Arafat, Haniye. Nasrallah of Sinwar. Het is een strijd voor bevrijding en vrijheid die ze nooit tot zwijgen kunnen brengem.''
''Als een moord het verzet zou kunnen beëindigen was het 90 jaar geleden al gebeurd met het martelaarschap van Izz al Din al-Qassam.''
Twee citaten, het eerste van Jamal Dajani, Palestijnse journalist en producer, het tweede van Abu Obeida, de woordvoerder van de al-Qassam brigades.
Israel is gematigd blij dat Yahya Sinwar dood is, al heeft Netanyahu de vreugde snel flink getemperd door te verklaren dat de oorlog nog niet voorbij is. Door de Amerikanen werd het nieuws als ontzettend belangrijk opgevat, vooral door president Biden, die deed alsof alsof de angel nu uit te conflict tussen Israel en Hamas was getrokken en een spoedig akkoord kon worden verwacht over een staakt-het-vuren. De hand van een super naïeve christen-zionist is blijkbaar snel gevuld. Het lijkt erop dat Biden zijn rol als voornaamste donor en facilitator van Israels onheilige oorlog heeft opgevat als de een helper van een strijd tussen goed en kwaad. Ook Bidens gastheren van dit moment delen dit optimisme, zo blijkt uit uitlatingen van kanselier Scholz en minister van Buitenlandse aken Bearbock. De Amerikaanse vice-president en presidentskandidaat Kamala Harris zag de dood van Sinwar als een verdiende straf voor zijn veelheid aan slechte daden, maar liet het uitspreken van verwachtingen aan haar de president over.
De waarheid is vermoedelijk dat Sinwars dood niets zal uitmaken. Binnen de gelederen van Hamas zal het waarschijnlijk op den duur een verschuiving opleveren waarvan de uitkomst nog niet te voorspellen is. Voorlopig zal Sinwars politieke rol waarschijnlijk worden vervuld door Khaled Meshaal in Qatar, terwijl zijn militaire rol zal worden overgenomen door zijn naaste adjudanten. Hamas heeft in zijn bestaan al vaker politieke moorden moeten verwerken - Yassin, Rantisi, Haniye, Arouri - om er een paar te noemen. De organisatie zal dit organisatorisch wel kunnen opvangen. In de Palestijnse arena is het sowieso een terugkerend patroon. Er worden constant leiders gedood en iedere keer staan er weer anderen klaar om hun taken over te nemen. Het is een oorlog die Israel onmogelijk kan winnen.
Misschien is de beste manier om hem uit te luiden, datgene wat de Palestijnse schrijfster Ssuan Abulhawa op X zette: they thought our leaders are like them, sending young men to die while they lavish in comfort and abundance. but they found Yehya Sinwar a martyred soldier fighting on the front lines with his men. he was an indigenous son of the land, a son Palestine's fabled ancient past, of her trees and rivers and wind. he was a king among the wretched of earth—a refugee, a political prisoner, a fighter, a man of faith and resolve and bottomless love for his people. colonizers can never understand the native, but we understand them well. they think the resistance dies with the martyrdom of leaders, as if the burning yearn for liberty, home and heritage in our chests can be extinguished when they break our hearts. farewell noble son.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten