Israel voert met nieuwe wetten de discriminatie op, herinnering aan de Nakba wordt strafbaar

De Knesset heeft dinsdagavond laat twee wetsvoorstellen aanvaard die door YNet als 'controversieel' worden bestempeld. Dat mogen we wel een eufemisme noemen. Arabische en linkse partijen zijn schuimbekkend woedend over wetsontwerpen die eigenlijk te schandalig zijn voor woorden en aangeven tot wat voor een treurig niveau van intolerantie en discriminatie de politiek in Israel is afgedaald. Het ene voorstel maakt dat referenties aan de Nakba, de oorlog van 1947-1948-1949 waarin de Palestijnen tot vluchtelingen werden gemaakt, strafbaar worden;  het andere maakt het wettelijk mogelijk dat gemeenten Arabische inwoners uit hun midden weren. 

Zoabi

De 'Nakba bill', die was voorgesteld door Yisrael Beiteinu, verplicht de staat om plaatselijke autoriteiten (denk aan Arabische steden en dorpen) en andere door de overheid gefinancierde instellingen te beboeten als zij evenementen organiseren ter gelegenheid van de Dag van de Nakba of aandacht besteden aan de Nakba, dan wel als zij gewapend verzet en racistische uitingen tegen Israël ondersteunen, of de  vlag of de nationale symbolen van Israel ontheiligen. Het wetsvoorstel belast de minister van Financiën met de taak te beslissen of  geld of subsidie wordt ontnomen aan organisaties of  groeperingen, na het inwinnen van een advies van de procureur-generaal en een speciaal team van de ministeries van Financiën en Justitie .

Rotem

Zevenendertig Knessetleden stemden voor, 25 waren tegen. Tijdens het debat werd felle kritiek geleverd. Isaac Herzog (Labour) noemde dinsdag 'de dag waarop de 'gedachtenpolitie werd ingevoerd in Israel'. Dov Khenin (Hadash) noemde het 'weer een nieuwe donkere nacht' en voegde eraan toe dat 'dit wetsvoorstel in hoge mate zal bijdragen aan de delegitimatie van Israel in de wereld'.
Hanin Zoabi (van de Arabische Balad-partij) was razend: 'Jullie zijn een monsterlijke staat aan het creëren die in de gedachten en emoties van de burgers zal doordringen. Staat het accepteren van mijn geschiedenis gelijk aan opruiing?' vroeg ze. 'De Nakba is een historische waarheid, niet een standpunt of iets met de vrijheid van meningsuiting.' 
David Rotem (Yisrael Beiteinu) verdedigde de wet:  'Ik schaam me er niet voor de staat te beschermen als  Joodse democratische staat. Jullie zijn bezorgd om de democratie, maar als jullie aanpak wint dan is er straks geen staat meer.' 

Tibi

Het tweede wetsvoorstel, dat met 35 tegen 20 stemmen werd aangenomen, regelt dat gemeenschappen in de Negev en Galilea die minder dan 400 gezinnen tellen, ballotagecommissies kunnen oprichten die beslissen welke nieuwe inwoners zij wel of niet toelaten.
De Vereniging voor Burgerrechten in Israël (ACRI) heeft onmiddellijk een petitie tegen het wetsvoorstel ingediend, met het argument dat het discriminatie van Arabieren, Haredim (orthodoxe Joden), Mizrahi (uit Arabische landen afkomstige) Joden, en zelfs jegens alleenstaande moeders in de hand zal werken.De petitie verwees naar een lange lijst van rechtszaken waarin eisers door toelatingscommissie (van grotere gemeenten) werden afgewezen. Daaronder waren gevallen van een gehandicapt ex-militair, Arabische en allochtone gezinnen, en Joden met Mizrahi wortels. Het wetsvoorstel dat was ingediend door Yisrael Beiteinu en Kadima, werd fel aangevallen door links en de Arabische partijen, die zeiden dat het voorstel er vooral op is gericht om gemeenschappen die geen Arabieren in hun midden willen, de gelegenheid te geven hen te weren via het instellen van zo'n toelatingscommissie. Taleb El-Sana (Verenigde Arabische Lijst-Ta'al) zei dat de initiatiefnemers zich moeten schamen. Hij zei dat de Knesset nu een boodschap doorgaf van de rabbijn van Safed, die een waarschuwing had laten uitgaan geen woonruimte te verhuren of te verkopen aan Arabische studenten. 'Stel je voor dat Groot-Brittannië of Frankrijk een  wet aannam die het mogelijk maakte te verhinderen dat Joden in bepaalde gemeenschappen gaan wonen,' zei El-Sana. 'Dit is een racistische wet, een wet tegen de Arabieren.' 
Het debat werd echter pas echt turbulent toen Ahmed Tibi (Ta'al, Arabische partij voor Vernieuwing) aan het woord kwam. Hij herinnerde de Knessetleden aan discriminatie uit een niet al te ver verleden: 'Jullie moeten jullie eigen geschiedenis eens goed bestuderen en je realiseren van welke weten jullie last hadden. Herinneren jullie je nog het verbod op interraciale huwelijken? Moet een Arabier het spreekgestoelte beklimmen om jullie aan jullie eigen geschiedenis te herinneren?' vroeg hij. Toen Tibi ook begon over een samenkomst van 14 mensen in Berlijn om over het lot van de Joden te beslissen (een verwijzing naar de Wannsee conferentie, waarop de uitroeiing van de Joden werd voorbereid) werd hij door geschreeuw onderbroken en van het spreekgestoelte weggeduwd. Na een onderbreking zie hij dat hij geen vergelijking met de Duitse 'Endlösing' had willen maken, maar had willen onderstrepen hoe de Arabieren zich buiten de maatschappij geplaatst voelen.

Een paar kanttekeningen. De wet verbiedt weliswaar discriminatie op grond van ras, geslacht of religie, maar het effect ervan is duidelijk, het is de bedoeling om Palestijnen te scheiden van Israëli's. Daar moet bij worden aangemerkt dat Israel in de eerste fase van het bestaan van de staat zich heel veel grond heeft toegeëigend die eigendom was van Arabische inwoners, ofwel Arabische gemeenten en gemeenschappen (gemeenschappelijk eigendom van de grond was heel algemeen in de Ottomaanse en deels ook nog Britse tijd). Veel van deze grond werd overgedragen aan jhet Joods Nationaal Fonds, dat het statutair alleen mag uitgeven en laten gebruiken door Joden. Maar ook veel staatseigendom is ontoegankelijk voor niet-Joden. En bovendien is het ook nog eens zo dat door het ontbreken van staatsplanning voor de overgebleven grond van Palestijnse gemeenten, het vaak uiterst moeilijk, zoniet onmogelijk is voor Palestijnen bouwvergunningen te krijgen. Een gevolg daarvan is dat veel mensen proberen elders een huis te vinden, ook in kleinere (overwegend) Joodse dorpen. De nu aangenomen wet maakt het echter mogelijk dat hun dat ook in kleinere gemeenten op wettelijke basis onmogelijk kan worden gemaakt. 
Beide wetten - de wet die de Palestijnen verbiedt hun eigen geschiedenis onderwezen te krijgen, te beschrijven, te bediscussiëren of te herdenken en de wet die het Joodse dorpen mogelijk maakte hen te weren - zijn dus een nieuwe onderstreping van het toenemend anti-Arabische, racistische karakter van Israel. Het begint, om het voorbeeld van Isaac Herzog met zijn opmerking over de 'gedachtenpolitie' te volgen, inderdaad Orwelliaanse vormen aan te nemen.