Ook in Israel is de boodschapper soms een schietschijf

Egypte heeft een groot probleem met de persvrijheid. Dat wordt door niets duidelijker geïllustreerd dan door de huidige klacht tegen de 'Egyptische Jon Stewart', dr Bassem Youssef, die door de Egyptische justitie aan de tand wordt gevoeld wegens 'belediging van de president en de islamitische religie'. Voor wie nog niet zijn op de hoogte is van deze farce en het gewraakte programma nog niet heeft gezien: kijk hier op mijn andere blog. 

Amira Hass

Maar voor wie dacht dat dit soort achterlijke acties tegen vertegenwoordigers van de media tot landen als Egypte beperkt bleef, heb ik hier ook ander nieuws: ook in Israel storten de minder verlichte types zich op de boodschappers. De verzamelde Israelische kolonistenclubs hebben een actie gestart om de journaliste Amira Hass van de krant Haaretz voor de rechter te slepen. Woensdag schreven voormannen van de overkoepelende bond van kolonisten, Yesha, een brief naar de politie van Jeruzalem waarin ze Hass van 'het aanzetten tot geweld' beschuldigden'. Donderdag kwam en ander club van kolonisten in actie, The Legal Forum for the Land of Israel, met een brief aan de Israelische procureur generaal waarin deze werd verzocht Hass te vervolgen wegens het aanzetten tot terrorisme en steun aan mensen die erop uit zijn te moorden. .
Wat heeft Amira Hass gedaan?
De Haaretz-journaliste die bekend is wegens haar reportages uit Gaza en de Westoever,  schreef woensdag een stuk in Haaretz waarin ze het gooien met stenen 'het geboorterecht en de plicht' noemde van mensen die worden onderdrukt, waarbij ze niet alleen wees op fysieke onderdrukking, maar vooral ook op 'geïnstitutionaliseerde' onderdrukking. Volgens Hass zou het omgaan met stenengooien in schoolklassen moeten worden onderwezen, samen met andere nuttige zaken zoals hoe je moet optreden als soldaten je huis binnendringen, hoe in andere landen met koloniale onderdrukking is omgegaan, hoe je video-camera's moet gebruiken om geweldpleging door het regime vast te leggen, hoe je de details moet onthouden van de soldaat die je geboeid op de vloer van zijn auto neergooit zodat je later een klacht kan indienen, wat de rechten van gevangenen zijn, en nog veel meer van dit soort nuttige dingen. Dit alles omdat de niveaus van onrust, bitterheid en boosheid steeds maar blijven stijgen, evenals de verbazing over de blindheid van de Israeli;'s die denken dat ze eeuwig die bezetting kunnen handhaven, zoals ze schreef.
Ik weet niet waarom Amira Hass dit zo opschreef, maar heb een vermoeden dat het iets te maken had met de recente acties van het leger in Hebron waarbij tientallen kinderen van de straat werden geplukt, en het feit dat eerder deze week een man uit Hebron schuldig werd bevonden aan twee gevallen van moord, omdat hij een steen had gegooid naar een auto. Die was daarna verongelukt, waardoor een kolonist en diens tweejarige zoontje, Asher en Yonathan Palmer, waren omgekomen. De betreffende man Wael al-Arja uit Halhoul, is naar ik begreep in beroep gegaan, maar intussen is dit een uitspraak met precedent-werking. Zoals ook de steeds luider worden kreten van de kolonisten om tegen stenengooiers op te treden (en ze meteen dood te schieten) dat zijn.
Het komt er allemaal op neer dat Israel geen enkele vorm van verzet tegen de 45 jaar oude bezetting legaal vindt en dat de bezetting zelf door steeds grotere groepen Israeli's als 'gewoon' en zelfs misschien wel 'legitiem' wordt gezien. In dat licht bezien heeft Amira Hass het grootste gelijk van de wereld als ze erop wijst dat verzet tegen een bezetting een reden heeft, wel degelijk gerechtvaardigd is en ook heel erg nodig. Al was het alleen maar omdat bezetting iedereen en alles, van individuele levens tot rechtssystemen op alle niveaus corrumpeert. En voor wie dat niet geloven wil heeft Hass vandaag alweer een nieuw stuk waarin ze beschrijft hoe de Shin Bet (Israëls binnenlandse veiligheidsdienst) alle grenzen overschrijdt bij het verhoren van mensen.
Ik vrees dat het leven er voor haar niet makkelijker op zal worden.