Israel pakt PA-politiemannen op die hun plicht deden en een kolonist doodschoten

Kolonisten bezoeken onder militaire begeleiding Josephs Tombe

  Er zijn waarschijnlijk veel mensen die mij ervan beschuldigen anti-Israel te zijn  en de waarheid geweld aan te doen. Ik kan dat begrijpen. Wie niet op de voet het Israelisch-Palestijnse nieuws volgt is nu eenmaal eerder geneigd te denken dat het allemaal niet waar kan zijn. Israeli's schieten niet zomaar een Palestijnse jongen van achteren dood. Israels rechtspraak op de Westoever zal best wel in orde zijn. We zijn immers gewend te denken dat Israel een beschaafd Westers land is, een rechtstaat, en dat Palestijnen dat .... nou ja, zover nog niet zijn. Vandaar ook dat zo'n Israelische commissie die heeft 'onderzocht' hoe 13 jaar geleden het destijds geruchtmakende geval van het jongetje al-Durra in zijn werk ging, nu doodleuk concludeert dat het jongetje nog leeft en dat het allemaal komedie was. En dat de vader van dat jongetje, Jalal al-Durra, ook helemaal niet gewond was geraakt. Hoewel daar een jaar geleden al door een Israelische arts, dr Rafi Walden, directeur van het Sheba ziekenhuis in Tel Aviv,  en nota bene de schoonzoon van president Shimon Peres, het volgende over was gezegd:      

The facts are completely different. After the incident in 2000, Jamal al-Dura was treated in Gaza, and transported the next day to Amman's King Hussein Hospital. His entire medical file has been relayed to me; it is 50 pages in length, and features pictures of the wounds and x-rays.
Dr. David claimed it was indisputable that the wounds were identical to ones treated eight years previously. The fact is that the medical documentation compiled in Amman shows completely different wounds: there is a gunshot wound in the right wrist, a shattered forearm bone, multiple fragment wounds in a palm, gunshot wounds in the right thigh, a fractured pelvis, an exit wound in the buttocks, a tear in the main nerve of the right thigh, tears in the main groin arteries and veins, and two gunshot wounds in the left lower leg.
Diagnoses in this file also provide detailed documentation of the 1992 wounds, including a paralyzed nerve in the right hand which was, in fact, treated by Dr. David. Photographs, x-rays, surgery reports, expert consultation reports and the rest of the data compiled in this medical file corroborate the diagnoses. I regretfully state that the statements made by my colleague, formulated as though "there isn't a shadow of doubt," are not well founded.

  Maar zo'n Israelische onderzoekscommissie kan zich permitteren volledig aan deze ingezonden brief in Haaretz voorbij te gaan, in de wetenschap dat een leger mensen ze toch wel zal geloven omdat in hun hoofd nu eenmaal dat vastgeroeste idee zit dat Israeli's te vertrouwen zijn en Palestijnen meestal liegen.

 Maar vooruit, op naar een ander voorbeeld van hoe de zaken liggen, ik bedoel hoe het steeds meer om twee werelden gaat, waarin een hele andere werkelijkheid schijnt te bestaan. Zo heeft Israel deze woensdag drie mannen van de Palestijnse veiligheidsdienst uit hun  huizen in respectievelijk Tubas, Ramallah en Qalqiliya geplukt, omdat zij verantwoordelijk waren voor de dood van een kolonist in 2011. De drie bemanden in dat jaar een checkpoint bij Nablus, toen een groep kolonisten in drie auto's naar de in Nablus gelegen Tombe van Josef wilde om daar te bidden. In plaats van de stoppen voor het checkpoint, probeerden ze door te rijden. De veiligheidsmannen, Nawwaf Fahd Bani Audah, Salih Hamid en Wael Dawood losten daarop waarschuwingsschoten in de lucht en toen dat niet hielp schoten ze gericht. Een 24-jarige kolonist, Josef  Livnat, neefje van minister Limor Livnat (Likud), werd daarbij gedood en vier anderen raakten gewond.
Israel vroeg daarop de uitlevering van de drie mannen aan de Palestijnse Autoriteit. Maar die weigerde dat. In plaats daarvan kregen de mannen  van de Palestijnse Autoriteit zelf gevangenisstraf - naar ik aanneem omdat zij hun plicht hadden vervuld. Ze waren nu juist na een jaar detentie weer vrijgelaten. Maar waarschijnlijk komen ze nu alsnog voor een Israelische rechter.
En stel je nu eens voor dat het Israelische militairen waren geweest bij een checkpoint waar Palestijnen trachtten door te rijden. Zo'n verhaal als dit verzin je toch niet? Wie het boek van Emile Habibi heeft gelezen, begrijpt nu dat ik terecht mijn blog naar de held daaruit, Said de pessoptimist, heb genoemd.

Ach, en nu ik toch bezig ben... Bij het Jalazoun-vluchtelingenkamp niet ver van Ramallah is woensdagochtend een 13-jarige jongen met scherp in  de rug geschoten. Dat gebeurde tijdens een demonstratie. Volgens de Israeli's probeerde hij een molotov-cocktail te gooien. Dat verklaart echter niet waarom hij dan in de rug werd getroffen. Evenmin geeft dat antwoord op de vraag waarom getuigen zeggen dat hij helemaal niet aan de demonstratie deelnam, maar met zijn vriendjes lopend op weg was naar school. En ja, natuurlijk wordt dit door het leger onderzocht. Vervelend alleen dat er nog steeds een hele grote groep mensen is die er volstrekt niet mee zit - sterker: niet tot zich laat doordringen -  dat de uitslag van dit soort onderzoeken altijd hetzelfde resultaat oplevert. Namelijk dat de soldaten terecht het vuur openden.