Weg met de hyprocrisie van de zogenaamd 'goede' Israeli's, Hawking verdient ons respect

Tijd om even stil te staan bij de reacties op Stephen Hawking, de beroemde verlamde natuurkundige, die bij nader inzien besloot  niet aanwezig te willen zijn bij het verjaardagsfeestje van Israel's president Shimon Peres en de 'President's Conference' te boycotten. De reacties op dit besluit halen werkelijk de allerlaagste sentimenten boven bij de Israel-claque (ook wel 'hasbaristen'genoemd naar het Hebreeuwse woord hasbara -voorlichting, dat  langzamerhand is komen te staan voor pro-Israel-leugens).
 Columnist Bradley Burston van de Israelische krant Haaretz haalt wat an de smerige opmerkingen aan, zoals suggesties dat Hawking op een cruise kan worden gestuurd (een referentie aan de Achille Lauro-affaire in de jaren '80, voor wie zich dat nog kan herinneren) zodat hij met zijn rolstoel van het dek in zee kan worden geduwd. (Anderen hadden al iets geroepen over een berg en de handrem los maken).
Burston citeert niet de opmerking die op Twitter voorbijkwam, dat Hawking niet eens zijn eigen gat kan afvegen, maar haalt wel weer het specifieke voorbeeld aan van Nitsana Darshan-Leitner, een advocate van de ultrarechtse, zich 'Mensenrechtengroep noemende' organisatie Shurat haDin. Darshan Leitner heeft het erover  dat Hawking alleen kan communiceren via een spraakcomputer en en schrijft:

 "His whole computer-based communication system runs on a chip designed by Israel’s Intel team. I suggest that if he truly wants to pull out of Israel he should also pull out his Intel Core i7 from his tablet.”

Burston plakt er nog wat algemene opmerkingen achteraan over de ongelofelijke laag bij de grondse manier waarop de hasbaristen zich de laatste tijd weren en roept - moralist als hij blijkbaar is - dat het nu uit moet zijn. (Hij geeft nog een voorbeeld door een zekere Lori Lowenthal Marcus aan te halen, verslaggeefster van een groot Joods weekblad in New York, the Jewish Press. Daarin worden zelfs klassieke antisemitische stereotypen gebruikt om de acteur Dustin Hoffman zwart te maken, omdat hij de euvele moed heeft gehad een prijs uit te reiken aan de makers van de Palestijnse film "Five Broken Cameras" (toevallig vanavond, zaterdagavond, te zien via de VPRO). Lowenthal Marcus schreef:

"Hoffman is someone whose Jewishness seems to have played very little role in his life other than as a trigger to anti-Semitic bullies, and the fact that his height, his nose, his nasal voice and his plucky, outsider roles are all stereotypically Jewish." )

Ik wil me verder niet met de hasbaristen bezighouden. Ik vind het trouwens juist wel prettig dat ze zichzelf zo naar beneden halen. Het geeft een beetje weer op welk denk- en beschavingsniveau die Israel-door-dik-en-dun types zich bevinden. Maar ik wil wèl iets anders signaleren: de hypocrisie namelijk van die mensen die roepen dat het natuurlijk erg is wat Israel in de bezette gebieden doet, maar dat je vooral niet moet gaan boycotten omdat je dan 'de dialoog uit de weg gaat'.
Een goed voorbeeld staat vandaag in hetzelfde nummer van Haaretz in de vorm van een open brief aan Hawking van een andere columnist van de krant, Carlo Strenger. Hij schrijft dat ook hijzelf erg tegen de nederzettingenpolitiek is die hij 'moreel onverdedigbaar, stompzinnig uit politiek oogpunt en strategisch onverstandig', noemt. Maar dan komt hij met zijn tegenargumenten. Het is het aloude 'wat-Israel-doet-is-fout-maar-de-anderen-zijn-nog-veel-fouter-argument:

Yes, I think that Israel is guilty of human right violations in the West Bank. But these violations are negligible compared to those perpetrated by any number of states ranging from  Iran through Russia to China, to mention only a small number of examples. Iran hangs hundreds of homosexuals every year; China has been occupying Tibet for decades, and you know of the terrible destruction Russia has inflicted in Chechnya. I have not heard from you or your colleagues who support an academic boycott against Israel that they boycott any of these countries.
But let me go one step further: Israel is accused of detaining Palestinians without trial for years. So is the USA, which, as you very well know, to this day has not closed Guantanamo Bay.      

Ik vind dit een goed-voorbeeld van een veelgehoord non-argument: Als Jantje uit de suikerpot snoept, mag Pietje het dan ook? Als uw buurman de bank berooft,  is het dan niet erg als u door rood rijdt en een kind overrijdt?
Maar Strenger komt met nog zo'n voorbeeld dat je stereotiep uit de mond van de verlichte liberale Israeli's kan vernemen als reden waarom het boycotten van Israel verkeerd is:   

Professor Hawking: how can you and your colleagues who argue for an academic boycott of Israel justify your double standard by singling out Israel? You are simply denying that Israel has been under existential threat for most of its existence. To this day Hamas, one of the two major parties in Palestine, calls for Israel’s destruction, and its charter employs the vilest anti-Semitic language. To this day hardly a week goes by in which Iran and its proxy Hezbollah do not threaten to obliterate Israel, even though they have no direct conflict with Israel about anything.
Singling Israel out for academic boycott is, I believe, a case of profound hypocrisy. It is a way to ventilate outrage about the world’s injustices where the cost is low. I’m still waiting for the British academic who says he won’t cooperate with American institutions as long as Guantanamo is open, or as long as the U.S. continues targeted assassinations.

Opnieuw: een volstrekt waardeloos argument. Om te beginnen is er heel wat discussie mogelijk over die 'existentiële dreiging' waar Israel al zo lang aan zou blootstaan. Maar laten we, for the sake of argument, aanemen dat Strenger op dit punt het gelijk aan zijn kant heeft. Is het dan - vanwege die dreiging - geoorloofd om 45 jaar lang gebied van anderen te bezetten, hun grond te roven, er volop nederzettingen op te bouwen en de mensenrechten met voeten te treden?
Ik moet zeggen dat ik werkelijk goed ziek word van deze redenering, die ik hier vooral herhaal omdat je hem zo ontzettend vaak hoort uit de mond van de zogenaamde goedwillende Israeli's en Joden. Deze mantra van 'wij zijn goede Israeli's en wij zijn ook tegen de bezetting en je moet de dialoog op gang houden in dienst van de vrede' (of variaties daarop) horen we nu ook al tientallen jaren. En dat noem ik dus pas echte hypocrisie. Want wat hebben jaren van dialoog ons nu eigenlijk gebracht? Laten die goedwillende, vredelievende Joden en Israeli's nu alsjeblieft eens een keer in de spiegel kijken en de enig juiste consequentie trekken, namelijk dat er echt een einde moet komen aan die bezetting, die discriminatie en die onderdrukking van een ander volk en dat woorden niet helpen maar dat er wat moet worden gedáán. En hopelijk helpen acties als van Hawking, Elvis Costello en een groeiend aantal anderen die Israel op deze manier laten voelen dat 'het uit moet zijn' hen daarbij. Hawking verdient ons respect.