Sa'ars collega van buitenlandse zaken Avigdor Lieberman wil dat tot de diplomatenopleiding alleen mensen worden toegelaten die in dienst zijn geweest. Dat sluit ultra-othodoxen uit die vrijgesteld zijn van dienst, maar toevallig ook de Arabische bevolking, die afgezien van Druzen en bedoeïenen niet eens in dienst kàn. De parlementariër Talaat al-Sana van de Verenigde Arabische Lijst noemde het een miserabele, racistische beslissing. (Overigens waren er ook protesten van de kant van de Arbeidspartij).
The Jewish Telegraph Agency JTA brengt een reportage over hoe het streven van orthodoxe settlers om zich te vestigen in Arabische wijken van plaatsen met een gemengde bevolking de afgelopen tijd heeft geleid tot rellen in Peki'ín, Akko en Jaffa. Arabische inwoners daar zeggen dat zij er niets op tegen hebben dat er Joden komen wonen, maar wel dat de nieuwe bewoners gewapend rondlopen en de boel naar hun hand proberen te zetten.
Tja, veel mensen zeggen dat zionisme racisme is. Ik zou zeggen: als dit zionisme is, dan is dat dus waar.
En intussen reizen de Elders rond in Israël en bezet gebied. De groep oudere ex-staatslieden, destijds in het leven geroepen door Nelson Mandela, spreekt met leiders van beide zijden, reisde naar de grens van Gaza (ze konden er niet in), bekeken de Muur en bezochten Bil'in waar dorpelingen geholpen door anderen van buiten heroïsch strijd voeren tegen de Muur en zijn gevolgen. Verschillende Elders (Mary Robinson, Jimmy Carter, Desmond Tutu) gaven interviews die na te lezen zijn op het website van de Elders.
Opmerkelijk waren de uitspraken van Desmond Tutu. In een interview met Haaretz zei hij, in reactie op de opmerkingen van Netanyahu in Duitsland dat de lessen van Auschwitz waren dat Israël zich moet verdedigen, dat in Zuid-Afrika pogingen om veiligheid te krijgen via bewapening nooit hadden gewerkt. 'Ze kregen pas veiligheid toen de mensenrechten van iedereen werden erkend en gerespecteerd.'En in reactie op de recente oproep van Neve Gordon tot een boycot zei hij:
"I always say to people that sanctions were important in the South African case for several reasons. We had a sports boycott, and since we are a sports-mad country, it hit ordinary people. It was one of the most psychologically powerful instruments.
"Secondly, it actually did hit the pocket of the South African government. I mean, when we had the arms embargo and the economic boycott."
"And another important reason was that it gave hope to our people that the world cared. You know. That this was a form of identification."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten