In Iran is de verhouding tussen godsdienst en politiek uiterst complex. De simplistische opvatting van twee tegenover elkaar gestelde kampen – de fundamentalistische conservatieven tegenover de democratische hervormingsgezinden – geeft blijk van een verregaande onwetendheid wat betreft de Iraanse realiteit. Bovendien kan een ontwikkeling naar democratische transparantie niet plaatsvinden onder druk van het Westen: het proces zal in het land zelf moeten plaatsvinden en langdurig en pijnlijk zijn.
Toen ik inging op het aanbod van Press TV in Londen (ik had alleen contact met de Britse producenten die de zender een concept voorlegden), deed ik dat op voorwaarde dat ik vrij zou zijn in mijn onderwerpkeuze en dat ik volledige redactionele vrijheid zou hebben binnen de kaders van een wekelijks programma over religie, filosofie en vraagstukken van onze tijd. Mijn werkwijze was erop gericht deze thema’s te verkennen zonder steun aan het Iraanse bewind te verlenen en zonder mijzelf geweld aan te doen. Dat was een keuze die veel Iraanse vrienden niet alleen begrepen, maar ook hebben aangemoedigd. Geld speelt geen rol. Een andere internationale nieuwszender heeft mij driemaal zoveel geboden als ik van Press TV ontvang, een aanbod dat ik op principiële gronden heb afgewezen.
Het bovenstaande zijn citaten uit het stuk dat Tariq Ramadan in de NRC schreef ter verdediging van zijn keuze om te werken voor Press TV, een door Iran betaalde internationale tv-zender. Ramadan is één van de meest oorspronkelijke moslim-denkers die er op dit moment op de wereld te vinden zijn. Hij is ook iemand die geen blad voor de mond neemt en om die reden niet welkom is in Egypte, Saoedi-Arabië, de VS, Tunesië. Libië, Syrië, China en Israël. Ramadan is tevens iemand die niet anderen naar de mond praat. Die niet zegt dat homoseksualiteit zonder meer acceptabel is. Dat zou hem in de ogen van simpele ziel Henk Krol van de Gay Krant tot een toffe gozer hebben gemaakt, maar hem wel verdacht hebben gemaakt in de ogen van de Europese moslims met wie hij in gesprek wil blijven. Nee, Ramadan zegt dat we respect moeten hebben voor homoseksuelen en hen niet moeten discrimineren. Voor Krol en voor fatsoensrakkers en drabbige denkers als Afshin Ellian maakt hij zich daarmee verdacht. Omdat ze niet willen zien hoe Ramadan bruggen probeert te bouwen en een middenpositie inneemt, in de hoop de Europese moslims mee te kunnen trekken en in de hoop het Westen te leren dat de integratie niet iets is dat kan worden afgedwongen. In de hoop dat we leren dat er tijd nodig is voor moslims om de vrijheid in de publieke sfeer van het Westen te doorgronden en in de hoop dat het Westen wat begrip krijgt voor het feit dat voor (sommige, veel?) moslims religie en publieke sfeer niet zonder meer twee gescheiden entiteiten zijn.
Rotterdam had zich gelukkig moeten prijzen dat ze Ramadan hadden. In plaats daarvan wordt hij - hoe ironisch: tijdens de ramadan - afgedankt omdat hij meewerkte aan een door Iran betaalde zender. Alsof dat niet ook bruggenbouwend kan werken. Alsof meewerken aan een zender betekent dat je de geldgevers steunt. Alsof het lossen van een Iraans schip in de haven van Rotterdam betekent dat Rotterdam voor Ahmedinejad is. Wat een onzin allemaal. We hebben toch gewoon betrekkingen met dat land? En had een Saoedische, Egyptische of Chinese zender wel gemogen?
Los daarvan: ik ben het met de analyse van Tariq Ramadan over de situatie in Iran volstrekt eens. Het is geen strijd van democraten tegen een islamitisch bewind (ook al zullen er daar heel wat mensen zijn die het islamitische bewind willen afschaffen). Het is primair een poging het regime van binnenuit te hervormen en democratiseren die - voorlopig even - is mislukt, maar zal doorgaan. Een intern proces dat, zoals Ramadan zegt, langzaam en pijnlijk zal zijn.
En wat nu te zeggen van Rotterdams gemeentepolitici die zijn gezwicht voor de waan van de dag, de gebakken lucht van onzindelijke types als Ellian, en hun eigen simplistische opvattingen over de interne strijd in Iran (die helaas ook in sommige kwaliteitskranten opgeld doet)? Zijn ze de Bush-kolder nog niet te boven? Is het de wind van Wilders? Of moeten we gewoon zeggen dat deze bestuurders handelen conform de meest achterlijke Hollandse tradities, waarin andersdenkenden zich alleen mogen roeren zolang je er niet teveel van merkt en er geen gelazer van komt? Tradities die in 40-45 zoveel Nederlandse Joden die zich hier thuis dachten te voelen de kop heeft gekost? Is dit Rotterdam? Het lijkt meer op Rommeldam: Ahmed Dickerdack met een legertje Bulle Bassen, Dorknopers en Grootgrutters. Supersneue dorpspolitiek. Ze moesten zich schamen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten