Een jaar na de dood van Mahmoud Darwish

Begin augustus was het een jaar geleden dat de dichter Mahmoud Darwish 66 jaar oud stierf op een operatietafel in Texas, tijdens een (tweede) open hartoperatie. Een jaar geleden had ik nog geen blog, anders had ik zeker een in memoriam gewijd aan deze gigant onder de Arabische dichters, Palestijnse nationalist en voorvechter van een fair vredesakkoord met Israël. Via de blog Al Falasteenyia (zie in mijn index van interessante sites) kwam ik terecht op een herdenkingsstuk dat Raja Shehadeh, advocaat in Ramallah, mederedacteur van het literaire blad Al-Karmil en tot zijn dood, buurman van Darwish schreef in The Guardian. Shehadeh (zie kleine foto), die zelf als auteur niet te versmaden is (zie ondermeer zijn When the Birds fell silent over de inval van de Israëli's tijdens de Tweede intifada) huldigt hem als een man van de vrede. Hij memoreert hoe hij Darwish in 2002 tijdens de inval interviewde en hoe ze het onder meer hadden over zijn gedicht A State of Siege, dat aan de inval was gewijd. Voor het artikel zie hier
Hier fragmenten uit A State of Siege, gericht tot de bezetter:

(to a killer:) If you'd contemplated the victim's face
and thought, you would have remembered your mother in the gas
chamber, you would have liberated yourself from the rifle's wisdom
and changed your mind: this isn't how identity is reclaimed.
en:

You standing at the doorsteps, enter
and drink Arabic coffee with us
(you might sense you're human like us)
you standing at the doorsteps of houses,
get out of our mornings,
we need reassurance that we
are human like you!

En dit is het begin van A State of Siege:

Here, where the hills slope before the sunset and the chasm of time
near gardens whose shades have been cast aside
we do what prisoners do
we do what the jobless do
we sow hope

In a land where the dawn sears
we have become more doltish
and we stare at the moments of victory
there is no starry night in our nights of explosions
our enemies stay up late, they switch on the lights
in the intense darkness of this tunnel

Here after the poems of Job, we wait no more

This siege will persist until we teach our enemies
models of our finest poetry

(voor een volledige vertaling zie >hier)