Doodstraf geëist tegen Saeed Hajjarian tijdens Iraanse showprocessen

De openbare aanklager heeft de 'maximum straf' geëist tegen Saeed Hajjarian tijdens één van de processen tegen de ruim honderd Iraanse hervormers die op dit moment plaatsvinden in Teheran in de nasleep van de onlusten rond de Iraanse verkiezingen. Hajjarian, journalist, een van de prominentste hervormers, raadgever van Mohammed Khatami tijdens diens presidentschap, wordt beschuldigd van het ageren tegen de staatsveiligheid. Het maximum dat daarvoor staat is de doodstraf. Irna, het Iraanse perbureau, meldde dat de aanklager het maximum vroeg wegens 'de ernst van het misdrijf'. Hajjarian, die invalide is sinds in 2000 een aanslag op hem is gepleegd, bekende tijdens de zitting 'grote fouten' te hebben begaan door tijdens de onlusten 'foutieve analyses' te hebben gepresenteerd. Hij maakte excuses tegenover het Iraanse volk.
Tijdens hetzelfde proces vertelde Saeed Shariati, in juni campagneleider van Mir Hossein Moussavi, dat zijn claim destijds dat er met stemmen was geknoeid tijdens de verkiezingen door geen enkele bewijs werd gestaafd. Hij zwoer trouw aan de hoogsteleider, Khamenei en vroeg om diens vergiffenis
Hajjarian en Shariati werden voorgeleid tijden het vierde van de showprocessen die in Teheran tegen de hervormers worden gevoerd. Bekentenissen, die vaak te absurd zijn voor woorden en zonder twijfel zijn afgedwongen door psychologische en fysieke druk, zijn daarbij normaal. Zo vertelde Clotilde Reiss, een - inmiddels uitgewezen - jonge Franse onderzoekster die van spionage was beschuldigd omdat ze in Isfahan de onlusten volgde en foto's en emails aan haar professor in Frankrijk had gestuurd, tijdens haar proces dat ze 'onlusten om persoonlijke redenen en uit nieuwsgierigheid had bijgewoond maar dat ze toegaf dat ze een fout had gemaakt en er niet naar toe had moeten gaan'.
Het Niacblog,het blog van de Vereniging van Iraniërs in Amerika, toonde foto's van twee andere prominente hervormers, genomen voor en tijdens hun proces, waaruit af te leiden valt dat ze tijdens hun gevangenisstraf zwaar onder druk moeten hebben gestaan. Boven Abdollah Ramazanzadeh, voormalig regeringswoordvoerder en tweede man na Moussavi in diens Mosharekat-partij, onder de voormalige vice-president onder Mohamed Khatami, Mohamed Ali Abtahi, een belangrijke man in de beweging van Mehdi Karroubi.
Boven Ramazanzadeh, onder Abtahi. Links de foto's voor hun arrestatie, rechts de foto's tijdens hun proces.

Gary Sick, veteraan Irankenner nog uit de dagen van Jimmy Carter als president, schreef op zijn blog een prachtig stuk over de Iraanse showprocessen:
Iran today is doing what all aging revolutionary regimes seem to do—transforming itself into the image of the very regime it displaced. Just as middle-aged men and women look in the mirror and are surprised to see their fathers and mothers looking back at them, revolutionaries are startled to see themselves inexorably turning into the tyrants they thought they had banished forever. To put it another way, “Revolutions revolve—360 degrees.” This aphorism, invented years ago by Charles Issawi, the late Egyptian-born Middle East historian at Columbia, captures nicely in four words the typical lifecycle of the great revolutions.
In het stuk trekt Sick parallellen met showprocessen onder Stalin en de manier waarop andere revoluties ontspoorden en schrijft hij vervolgens:
It is no stretch to suggest that a similar process is under way today in Iran. The simplest explanation for the “miscalculation” of crudely fixing the June 12 election—the day that is likely to become famous as 22 Khordad on the Iranian calendar—is that the supreme leader and the Revolutionary Guards were determined to prevent anything from coming in the way of their assertion of absolute power. The possibility of a win by Mir Hossein Mousavi (or even a near-win) would have undercut their claims to absolute authority at a time when they were confidently poised to seize full power. The subsequent unrest may well have surprised them, but it also provided the excuse for a purge of some of the leading reformers and their rivals. That is still underway.
Lees het hele stuk hier.