Wat heeft Geert Wilders met Joden? En wat hebben Joden met Wilders?

[Bijdrage voor De Brug, maart 2010. Ik heb het nummer nog niet gezien, (het moet nu elk moment 'daar' kunnen zijn) maar plaats dit stuk toch op mijn blog, omdat ik de Internationale Dag tegen het racisme vóór wil zijn. Dat is zondag 21 maart. Kijk op Nederland bekent kleur en zorg dat je zondag om 17.00 uur op de Dam in Amsterdam bent.  Ik zal er zijn - onder het (mijn) motto: 'Islamofobie is het nieuwe antisemitisme - Wilders is de nieuwe antisemiet].

De kop in dit stukje staat voor twee vragen die veel mensen intrigeren. Wilders, de ultra-rechtse politicus is voor afbraak van moskeeën en voor het sluiten van de grenzen voor moslims. Hij wil de Koran verbieden evenals speciaal onderwijs voor moslims. Joden moet dit griezelig in de oren klinken. Als een eeuwenlang vervolgde religieuze minderheid moesten zij het altijd hebben van tolerante, liberaal denkende politici en bestuurders. Wilders is het tegendeel van tolerant. Toch heeft hij iets met Joden en hebben (sommige) Joden ook iets met hem. Hoe is zo'n relatie mogelijk?

Tot hij zich losmaakte van de VVD, omdat hij weigerde zich aan de partijlijn te onderwerpen die vóór toetreding van Turkije tot de Europese Unie was, had Wilders niet zo'n speciale relatie met Israël. Althans niet zo'n opvallend speciale relatie met Israël. Hij had er weliswaar twee jaar gewoond, waarvan een deel van de tijd in een moshav op de Westoever, in de buurt van Jericho, maar het was toeval dat hij daar na zijn schooltijd terechtkwam. Hij had eigenlijk naar Australië gewild, maar had daar niet genoeg geld voor.
In in de Tweede Kamer waar hij eerst fractiemedewerker was en later Kamerlid werd, onderscheidde hij zich ook niet speciaal. Harm Ede Botje van Vrij Nederland onderzocht zijn stemgedrag en zag dat Wilders gewoonlijk met de rest van de VVD-fractie mee stemde. Wel was opvallend dat hij zeer regelmatig de Israëlische ambassade bezocht. Ook had hij een tijdje een fractiemedewerker die daarvoor bij de Israëlische ambassade had gewerkt, maar nog steeds onderscheidde hij zich niet als iemand die er speciale standpunten over Israël op nahield.

Dat veranderde echter drastisch nadat Wilders zich had losgemaakt van de VVD en de PVV had opgericht. En dat dan nog vooral nadat hij in 2006 de 15 minuten durende film Fitna had uitgebracht. Fitna is, zoals ongeveer iedereen zo langzamerhand weet, een filmpje dat bestaat uit knip- en plakwerk van (vaak uit hun context gehaalde) Koran citaten, afgezet tegen beelden van schreeuwende imams, rook en vuur, een afgehakt hoofd, een heel klein meisje dat zegt dat volgens Allah Joden apen en varkens zijn en meer scènes en beelden waaruit de slechtheid en gewelddadigheid van moslims moet blijken. De film draagt er duidelijk de sporen van dat hij is vervaardigd na 9/11, dat – zo kunnen we nu wel zeggen – een soort waterscheiding is geweest in het denken van de Westerse wereld over het gevaar van de activistische islam. Wat vroeger als eng maar gelukkig ver weg werd beschouwd, kwam ineens naar ons toe en zette de verhoudingen in veel opzichten en voor heel veel mensen op scherp.

Yigal Carmon

Wat niet iedereen weet is dat Wilders' film op grote schaal leentjebuur heeft gespeeld bij een net iets oudere Amerikaanse film, Obsession geheten, over hetzelfde onderwerp. De Volkskrant, die destijds Fitna in factoren heeft ontleed, komt de eer toe het eerst achterhaald te hebben dat het gros van de scènes die in Fitna zitten afkomstig zijn uit deze 80 minuten durende film.  En voor zover dat niet het geval is, komt materiaal van Fitna overwegend uit dezelfde bronnen als waaruit ook Obsession heeft geput., namelijk Middle East Media Watch (MEMRI), en Palestina Media Watch. Beide organisaties hebben een neus voor bizar, gewelddadig en afwijkend nieuws uit de Arabische wereld dat zij als 'mainstream' materiaal presenteren. Beide organisaties zijn ook opgezet door voormalige medewerkers van Israëlische inlichtingendiensten. MEMRI is het geesteskind van Yigal Carmon, een ex-kolonel van de militaire inlichtingendienst. En Palestina Media Watch wordt gerund door de in de nederzetting Efrat wonende Itamar Marcus, een ex-medewerker van de binnenlandse veiligheidsdienst Shin Bet en ex-raadgever van Benyamin Netanyahu.

Itamar Marcus

Nu is natuurlijk de volgende vraag wie dan wel de mensen achter Obsession zijn geweest en hoe de connecties tussen Obsession en Fitna zijn gelegd. Heel erg zeker van het antwoord kunnen we niet zijn, maar er zijn op zijn minst vermoedens. Eén van de makers van Obsession is Raphael Shore, een medewerker van 'Honest Reporting', een organisatie die zich – zoals de naam al min of meer suggereert – ten doel stelt actie te voeren tegen vermeende anti-Israëlische tendensen in berichtgeving over Israël. Obsession werd aanvankelijk ook uitgebracht door Honest Reporting. De film werd echter pas in brede kring berucht en beroemd toen kort voor de presidentsverkiezingen die dreigden Barack Obama aan de macht te brengen, miljoenen exemplaren in de VS gratis per dvd werden verspreid. Achter die enorme hoeveelheden geld verslindende operatie zat een vermogende partij, de 'Clarion Stichting'. En deze stichting, die overigens ook de financier is van één van de bewegingen van kolonisten in Israël, Eish haTora, wordt geleid door Ephraim Shore, de tweelingbroer van Raphael Shore die werkt bij Honest Reporting.

Dat Wilders van Honest Reporting, c.q. De Clarion Stichting medewerking heeft gekregen bij het maken van Fitna is een voor de hand liggende veronderstelling. Botje van Vrij Nederland nam de moeite de makers van Obsession te bellen en te vragen of ze niet teleurgesteld waren over Wilders' plagiaat, maar ze bleken daar volstrekt geen last van te hebben. Wat echter vooral tekenend is, is dat Wilders via ditzelfde Clarion-circuit toegang leek te hebben gekregen tot een soort club van Islam-haters tot wier 'circus' hij sinds Fitna gerekend kan worden. Nederland lag wakker van Fitna tot de film gemaakt was, en vergat Fitna vrijwel nadat de heibel bleek mee te vallen, maar buiten Nederland begon Wilders dankzij Fitna aan een opmars die nog steeds niet tot staan is gekomen.

David Horowitz

In de VS was het vooral het 'Freedom Center' van ene David Horowitz die hem fêteerde. Deze Horowitz, die ooit begon als marxist, is een ultra-rechtse columnist, uitgever van de webkrant 'Frontpage Magazine', en organisator van publieksmanifestaties waar een keur aan islam-hatende personen langs paradeert. Daar behoren zulke personen toe als Wafa Sultan (een in Syrië geboren Amerikaanse die we straks bij het proces tegen Wilders nog als getuige zullen tegenkomen), Robert Spencer (een theoloog en schrijver van anti-Islam boeken en beheerder van de website Jihad Watch), Daniel Pipes (eveneens schrijver van anti-Islamboeken, baas van een door hem opgerichte rechtse denktank 'Middle East Forum', en oprichter van de pro-Israël waakhond 'Campus Watch' een organisatie die het kritische academici soms lastig maakt), Pamela Geller (een hysterische Amerikaanse blogger), Bat Yeor (pseudoniem van de in Egypte geboren Joodse Giselle Orebi, die zich historica waant en in haar boek Eurabica meent een samenzwering te hebben aangetoond tussen Arabieren en Europeanen om Europa te islamiseren), de christelijke Libanese fantaste Brigitte Gabriel en haar website American Congress for Truth en een tweetal zogenaamd bekeerde Palestijnse 'terroristen'.

Dit circus van Horowitz trekt deels rond en spreekt dan bijvoorbeeld in kerken en synagoges, deels organiseert het dure weekends in vijf sterren hotels waar de deelnemers dan tussen de sprekers door zich kunnen verpozen in de sauna, of het zwembad en bij copieuze maaltijden. Wilders heeft verschillende keren aan dit circus meegedaan (Interessante vraag: wie draait er in die gevallen op voor de reis- en verblijfskosten van zijn acht beveiligers?). Zo trad hij onder meer in 2008 op in Los Angeles en New York, in 2009 twee keer in Miami, en in het najaar van 2009 in Philadelphia (op Temple University waar hij ook met een

Wilders met Spencer

tegendemonstratie te maken kreeg). Bij één van deze gelegenheden, in Miami in april 2009 zei hij onder meer het volgende:

''The so-called ‘Middle East conflict’ is not about land at all. It is a conflict about ideologies; a battle between Islam and freedom. It is not about some land in Gaza or in Judea and Samaria. It is about Jihad. To Islam the whole of Israel is occupied territory. They see Tel Aviv and Haifa as settlements too.
I am very much in favor of a two-state solution. I mean Churchill’s 1921 two-state solution, when Palestine was partitioned in a Jewish and an Arab part. Arab Palestine is now called Jordan, and therefore, there is already a Palestinian state. With eighty percent of the population having roots on the other side of the Jordan, there is no doubt Jordan is truly the state of Palestine. I hope Israel’s government will start telling that to the world.”

Geller en Wilders

En met dit citaat dat Wilders zelf op zijn website heeft gezet, maar dat ook op YouTube te vinden is, zijn we min of meer thuis bij Wilders, de islam-hater die zich zo thuisvoelt bij de Joden. De Wilders van Fitna, die de islam geen godsdienst vindt maar een ideologie, ziet Israël als voorpost van de strijd van het Westen tegen de islam. Israël is het 'stootkussen' in die strijd. Hij heeft dat gemeen met de club van islam-haters rond Horowitz en Daniel Pipes. En hij heeft dat ook gemeen met de meest rechtse elementen in Israël, die net als deze anti-islam-brigade ontkennen dat de nederzettingen een obstakel zijn bij het zoeken van een Israëlisch-Palestijns vrede, of dat het om een conflict zou kunnen gaan tussen twee volken die vechten om één land. Wilders' politieke voorkeur blijkt ook uit zijn vriendschap voor de huidige Israëlische minister van Buitenlandse Zaken, Avigdor Lieberman, die hij opbelde om hem te feliciteren toen diens racistische Yisrael Beitenu partij vorig jaar een verkiezingsoverwinning behaalde, en met wie hij – als enige Nederlandse parlementariër – ging lunchen toen Lieberman onlangs werd ontvangen in Den Haag.

Eldad, Wilders en Pipes op het 'Facing Jihad' symposium in Jeruzalem.
 
 Wilders' opstelling bleek opnieuw bij zijn deelname aan het symposium 'Facing Jihad' in 2008 in Jeruzalem, dat was georganiseerd door de ultra-rechtse Israëlische parlementariër Aryeh Eldad van de Nationale Unie, die een gedwongen verhuizing voorstaat van de Palestijnen naar Jordaniën en Egypte. Deelnemers aan dit symposium waren onder meer de rechtse Israëlische politicoloog David Bukay (universiteit van Haifa) maar ook de eerder genoemde Daniel Pipes en Pamela Geller. En via deze Amerikaanse islamhatende groepen en de Israëlische kolonistenbewegingen die in feite naadloos in elkaar overgaan, is duidelijk waar en op wat voor manier Wilders gepositioneerd is in het pro-Israëlische kamp. Hopelijk is daarmee ook duidelijk, niet alleen waarom er Joden zijn die zich bij Wilders thuis voelen, maar ook wat voor soort Joden dit zijn.

 Hiernaast: op veel islamofobe Amerikaanse sites is deze oproep tot steun aan Wilders te vinden. 

Op de foto's boven Wilders in het forum met Eldad en Pipes: boven Wilders met Spencer en daaronder Wilders met Geller.