Het feminisme, de Balkan, het Midden-Oosten. Hoe komt het dat je toch steeds weer vooral die zaken in beweging bent? werd haar gevraagd. Tjee, zei ze daarop eerst. En na een aarzeling. Weet je, eigenlijk begrijp ik de vraag niet zo goed. Als je ziet hoeveel dingen er niet kloppen in deze wereld en hoeveel onrecht er overal is begrijp ik nooit zo goed hoe er mensen zijn die daar NIET tegen in actie komen en doen alsof er niet aan de hand is. Eigenlijk zou je aan die mensen de vraag moeten stellen waarom ze rustig in hun stoel blijven zitten.
Ja maar. wierp de interviewster tegen, in Israël zijn er toch heel veel mensen die hun ogen sluiten voor alles wat er gebeurt, die geen tv meer willen kijken, geen kranten meer lezen ...
Maar dat is wat anders, zei ze. Die zitten aan de verkeerde kant. Dat begrijp ik wel, dat is moeilijker. Die zitten aan de kant die het onrecht bedrijft. Om daar tegen in actie te komen is lastig. Het is wel te begrijpen dat veel mensen dat uit de weg gaan en hun ogen ervoor sluiten.
De interviewster was Tineke Bennema. De geïnterviewde Anja Meulenbelt, mijn 'buurvrouw' blogger. De gelegenheid was een feestelijke: de lancering van (weer) een nieuw boek van Anja over Israel/Palestina : Oorlog als er vrede dreigt. Ik heb de eer gehad een kleine bijdrage aan de totstandkoming ervan te hebben geleverd, ik heb het 'meegelezen' en hier en daar een oneffenheidje tegengehouden. Op het boek kom ik nog wel terug. Anja gooit er een paar dingen in overhoop waarvan ik niet zo opkeek toen ik het las, maar waarvan ik tijdens de presentatie begreep dat sommigen dat anders ervaren. Vragen - gedocumenteerd en wel - of Israël eigenlijk ooit wel uit is geweest op vrede. En of het zionisme eigenlijk ooit wel zo'n goed idee is geweest. Legitieme vragen wat mij betreft, belangrijke vragen ook omdat ze gevestigde ideeën ter discussie stellen en dat is wat nodig is om de loopgravenoorlog die het Midden-Oostendebat maar al te vaak is, een andere draai te geven in de hoop dat niet alleen Palestijnen, maar ook Israëli's daar beter van worden.
Vandaag alleen een verslag van het feit dat het boek er is (uitgeverij Ambo) en gekocht kan worden en dat het een mooi feest was. Tineke Bennema die Anja goed en geestig ondervroeg ('beter dat ik me laat interviewen dan dat ik weer een deftig verhaal ga houden, toch?' zei Anja). Een uitreiking van eerste exemplaren aan een bewogen Dries van Agt, ooit Anja's verklaarde tegenstander rond de sluiting van de abortuskliniek Bloemenhove, nu een overtuigd medestrijder voor de rechten van de Palestijnen, en Anja's grote vriendin Anneke Jos Mouthaan, stichter van SIVMO (Steuncomité Israëlische Mensenrechtenorganisaties en Vredesgroepen) en EAJG (Een Ander Joods Geluid). En tot slot exposés van elk vijf minuten (die wel wat uitliepen) van vijf mensen uit Anja's vrienden- en kennissenkring over wat in Nederland nodig om de Palestijns/Israëlische zaak vooruit te helpen: Nawal al-Baz van de 'Vlaardingse' Palestijnen, Joes Meens, de arts van de mede door Anja opgerichte stichting Kifaya die werkt voor gehandicapten in Gaza, Ghada Zeidan van United Civilians for Peace, Anja's partijgenoot Harry van Bommel en tot slot Jan Andreae.
Anja, zal dit boek discussies los maken? Laten we het hopen. In ieder geval elf' mabrouk zoals ze in Egypte zeggen - duizend maal (= heel erg van harte) gefeliciteerd - want zo'n boek maken, het is toch niet niks. .
Niet bij deze gelegenheid genomen, deze foto, maar wel met een paar hoofdpersonen: Dries van Agt schudt de hand van Anneke Mouthaan; EAJG-bestuurslid Hajo Meijer kijkt toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten