PA laat zich in Mensenrechtenraad opnieuw kennen als het hulpje van Israël

Op de middelbare school had ik ooit een leraar klassieke talen die zei: 'Ik eet uit de hand, maar denk erom: alleen uit mijn eigen hand.' Dit nu geldt niet voor de Palestijnse Autoriteit. Die eet voornamelijk uit de hand van Israël, de Verenigde Staten en ook een beetje van de EU.
We herinneren ons natuurlijk de treurige gang van zaken rond het Goldstone rapport en de boosheid die de PA over zich afriep door de stemming over dit rapport in de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties in Genève voor zich uit te schuiven (zie hier en hier en hier) Pas nadat er een soort oproer was ontstaan en Mahmoud Abbas zich ongeveer publiekelijk niet meer kon laten zien, haalde de PA bakzeil en vroeg zij alsnog om te stemmen over het rapport.  
Iets dergelijkes doet zich nu - op kleinere schaal - weer voor in deze zelfde UN Human Rights Council met betrekking tot de resolutie de daar werd aangenomen over de wenselijkheid van een onderzoek naar de aanval van Israëlische commando's op het Free Gaza flotielje op 31 mei. The Electronic Intifada heeft bewijzen in handen gekregen dat de vertegenwoordiger van de PA zich dit keer opnieuw heeft beijverd om te proberen een afgezwakte resolutie er door te krijgen. De oorspronkelijke door Turkije ingediende resolutie vroeg om een onpartijdig, transparant, internationaal onderzoek. De PA, zo blijkt uit stukken die de EI in handen heeft gekregen, probeerde er van te maken dat de beslissing daarover zou worden overgelaten aan de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten in samenspraak met de Secretaris-Generaal van de VN. Dat zou een veel zwakkere versie hebben opgeleverd, want de Secretaris-Generaal zou dan bijvoorbeeld alsnog hebben kunnen concluderen dat een door de Israëli's zelf opgezet onderzoek het predicaat 'geloofwaardig' verdiende. (Kijk bij de EI voor de bijzonderheden.) De opzet mislukte echter, het werd toch de eerste versie. Waarna Frankrijk en Groot-Brittannië zich onthielden van stemming en de VS, Italië en zoals we wellicht weten, ook Nederland (voorlopig even het laatste wapenfeit van Maxime Verhagen?) tegen stemden.
Ach, de uitwerking van de debatten in de Raad voor de Mensenrechten zou waarschijnlijk toch niet beslissend zijn geweest. Zoals dat uiteindelijk ook niet het geval was met het Goldstone-rapport. Maar wat wel duidelijk is, is dat Mahmoud Abbas en zijn getrouwen zich opnieuw hebben laten kennen als de boodschappenjongens van Israël en de VS, en hun aanhangers in de EU. Wat een onafhankelijke geesten, wat een politiek inzicht, wat een inzet voor de Palestijnse zaak. Geen wonder dat de gemeenteraadsverkiezingen onlangs moesten worden afgezegd, omdat Fatah dreigde te weinig steun te zullen krijgen.