Christelijke Kamerleden laten zich bijpraten door Palestijnen-hater Itamar Marcus

Directeur Itamar Marcus van Palestinian Media Watch met de hysterica Pamela Geller (blog: Atlas shrugs)  tijdens een conferentie van gerenommeerde islamofoben en Palestijnenhaters (onder wie ook Geert Wilders) in 2008 in Israel 

Het wordt steeds duidelijker dat we in de Tweede Kamer in Den Haag een afgezant hebben zitten, of misschien wel meer dan één, van Christenen voor Israel, de groep christen-zionisten in Nederland, die bloembollen als teken van vriendschap afleveren aan de ergste misdadigers onder de Israelische kolonisten. Die vóór het Israelische nederzettingenprogram zijn en die elke vorm van Palestijns verzet - ook geweldloos verzet, ook boycots van goederen uit de nederzettingen en zelfs het aan de kaak  stellen van Israelisch onrecht jegens Palestijnse burgers - zien als Palestijnse ophitsing, zoniet Palestijns 'antisemitisme'.    

Hoe wordt dat duidelijk? Door onder meer de volgende uitnodiging die op 24 januari door Kamerlid Voordewind (ChristenUnie) aan een aantal leden van de vaste Commissie voor Buitenlandse Zaken werd toegezonden:

Namens Joël Voordewind nodig ik u van harte uit voor een bespreking over de Palestijnse Autoriteit (PA) en het verheerlijken van terrorisme. De aanleiding hiervoor is tweeledig. Enerzijds willen we graag overleg over de aangenomen motie Van der Staaij/Voordewind over de Palestijnse Autoriteit en het verheerlijken van het terrorisme. Een goed voorbeeld daarvan zijn de aanhoudende betalingen van de PA aan veroordeelde terroristen in Israëlische gevangenissen. Tijdens de begrotingsbehandeling probeerden we tevergeefs Minister Rosenthal te bewegen om de PA te bewegen met deze betalingen te stoppen. Anderzijds is Itamar Marcus van de Palestinian Media Watch speciaal voor deze bijeenkomst naar Nederland gekomen om zijn boek ‘Deception’ te presenteren. De bijeenkomst zal plaatsvinden op woensdag 1 februari van 15:00 tot 16:30.

 Voor wie niet weet weet wie Itamar Marcus is: hij is in de eerste plaats een kolonist. Hij woont in de nederzetting Efrat die is gebouwd op grond die is afgepakt van het (overwegend christelijke) Palestijnse dorp Al-Khadr bij Bethlehem. Hij is een oud-medewerker van de Israelische veiligheidsdienst Shin Bet, en oud-medewerker van Netanyahu, maar toch vooral de directeur van Palestinian Media Watch (PMW- PalWatch) dat hij in 1996 oprichtte. PMW is sindsdien verantwoordelijk voor een stroom van video's en publicaties die het onbetrouwbare, leugenachtige, moorddadige en vooral antisemitische karakter moet aantonen van de Palestijnen. En niet te vergeten hun verheerlijking van het terrorisme, een veelgebruikte uitdrukking van PMW, die hier klakkeloos door de Christenen voor Israel onder onze Kamerleden wordt overgenomen.
Ik schreef niet zo lang geleden onder de titel 'Een leven in dienst van het belasteren van de Palestijnen' een lang stuk over Itamar Marcus. Daarin gaf ik aan dat Marcus niet alleen uiterst tendentieus is, maar ook volstrekt onbetrouwbaar. Hij blijft bijvoorbeeld tamboereren op de schoolboeken in de Palestijnse gebieden waar van alles mis mee zou zijn. In werkelijkheid werd een aantal jaren geleden een heel nieuw curriculum opgesteld, onder meer met hulp van de Nederlandse overheid, waar volstrekt niets op valt aan te merken. Hij geeft talloze voorbeelden van hulp die de Palestijnse Autoriteit aan 'terroristen' in Israelische gevangenschap geeft, waarbij hij niet alleen onbetrouwbare getallen noemt (zie de beantwoording van recente Kamervragen door minister Rosenthal) maar ook volstrekt voorbijgaat aan het feit dat al die 'terroristen' zijn veroordeeld door  militaire Israelische rechters en op grond van wetten die totaal niets met een aanvaardbaar juridisch systeem uitstaande hebben, zodat hun straffen in veel gevallen ook geen enkele toets der kritiek kunnen doorstaan.
Het heeft weinig zin mijn hierboven genoemde stuk te herhalen. Het komt hierop neer: Er zijn zeker soms aanmerkingen te maken op Palestijnse uitingen (zoals dat ook vrijwel dagelijks het geval is met Israelische uitingen jegens Palestijnen).Maar Itamar Marcus, met zijn vooropgestelde bedoeling de Palestijnen zo zwart mogelijk te maken en zijn onverholen islamofobe instelling, is een totaal onbetrouwbare en zelfs moreel onaanvaardbare bron.

Maar er zijn nog wel twee aanvullingen te geven op wat ik eerder schreef. Die betreffen belangrijke sponsors van PMW. Een ervan is de Michael Cherney Foundation, genoemd naar zijn voorzitter, de in Uzbekistan geboren Israeli Michael Cherney. Cherney wordt door Interpol gezocht wegens betrokkenheid bij grootscheepse witwasoperaties in Spanje. Wikipedia geeft een hele waslijst aan aanwijzingen dat Cherney (ook wel Chernoy) betrokken was, en vermoedelijk is, bij zaakjes van de Russische maffia. Daarnaast wordt zijn naam genoemd in de zaak die de Israelische justitie voorbereidt tegen minister van buitenlandse zaken Avigdor Lieberman. Hij zou Lieberman die een vriend van hem is, hebben omgekocht. (Misschien kan de ChristenUnie over deze zaken even navraag doen bij Marcus? Of anders Kamervragen stellen?)

Politiefoto op Interpol website van Michael Cherney

De andere sponsor is het Central Fund for Israel, dat onder meer projecten in Israelische nederzettingen financiert (onder andere beveiligingsprojecten, waarbij we moeten denken aan gewapende bewakers, geëlektrificeerde hekken en wellicht ook speciaal afgerichte bijtgrage honden). En dat, volgens een artikel in de New York Times, ook door kolonisten in Israel wordt gebruikt om belastingvrij geld weg te sluizen, dat dan weer via een omweg naar hen wordt teruggestort.

En door deze man laten Kamerleden (en ook minister Rosenthal, zie mijn vorige stuk over PMW) zich leiden.
Marcus geeft trouwens morgen ook een lezing voor Christenen voor Israel in Nijkerk. 

Hamas stelt zijn koers bij als gevolg van Arabische Lente

Khaled Meshaal afgelopen zondag bij koning Abdullah II van Jordanië. In het midden de troonopvolger van Qatar, sheikh Tamim bin Hamad Al Thani. Niet zichtbaar op de foto is dat ook leden van het politbureau van Hamas aan de ontmoeting deelnamen, onder wie Moussa Abu Marzouq. (Reuters) 

Het leek haast alsof de Arabische Lente aan de Palestijnen voorbij was gegaan. Er ware tot nu toe geen massale protestbewegingen, en evenmin aanwijzingen dat Palestijnen naar het voorbeeld van Tunesië, Egypte en andere Arabische landen aanstalten maakten om en masse te gaan 'stemmen met hun voeten'.  Afgezien van wat kleinere demonstraties was er slechts één opmerkelijke uitzondering: de marsen die Palestijnse vluchtelingen in Libanon en Syrië organiseerden naar de Israelische grenzen op en rond 15 mei, de dag van de Nakba. De tienduizenden die eraan deelnamen zorgden voor grote nervositeit aan de Israelische kant, die zich vertaalde in een bloedige reactie, waarbij een veertigtal demonstranten door de Israeli's werd doodgeschoten en een onbekend aantal te gewond raakte.


Maar indirect is er intussen wel degelijk sprake van een invloed die uitgaat van de veranderingen in de Arabische wereld. Zo is het feit dat Fatah en Hamas in november het tussen hen bereikte verzoeningsakkoord van 4 mei 2011, dat een dode letter was gebleven, weer oppakten onder meer te danken aan verschuivingen in de Arabische regio. Vooral het verdwijnen van president Mubarak, die altijd trouw het Amerikaanse beleid uitvoerde, was daarbij een factor doordat het zorgde voor een andere klimaat in Egypte. De Egyptische geheime dienst pakte de verzoeningspogingen tussen Hamas en Fatah weer op, waar zij zich al eerder mee bezig had gehouden. En ook was er meer toenadering tussen Cairo en Hamas via een (in letterlijke zin) wat opener beleid ten aanzien van de grensovergang bij Rafah.
De situatie in Syrië was eveneens van invloed. Door de manier waarop het regime van president Assad optreedt tegen de oppositie, kwam Hamas, dat er sinds 1999 zijn hoofdkwartier heeft, in een lastig parket. Aan de ene kant wilde het niet met het repressieve regime worden geïdentificeerd - aan de andere kant kon het zich ook niet veroorloven er teveel afstand van te nemen. Zoiets zou zijn achterban en infrastructuur in Syrië kunnen blootstellen aan repercussies van Assad. Vandaar de berichten dat Hamas-leider Meshaal de Syrische grond te heet onder zijn voeten vindt worden en zijn hoofdkwartier naar elders wil verplaatsen. Families van de Hamas-mensen zouden het land al hebben verlaten en ook   Meshaal zelf zou besloten hebben niet meer naar Damascus te willen terugkeren. Onder die omstandigheden is het natuurlijk raadzaam nieuwe bondgenootschappen te zoeken. Cairo, waar de aan Hamas verwante Moslim Broederschap intussen een factor van belang geworden is, ligt voor de hand, al lijkt Meshaal er voorlopig de voorkeur aan te geven tijdelijk uit te wijken naar Qatar.
Een andere belangrijke reden die de toenadering een impuls geeft, is dat het zogenoemde 'vredesproces' al sinds meer dan een jaar op een volstrekt dood spoor zit - en wel zo heftig dat insiders zich intussen afvragen of het ooit nog wel in deze vorm kan worden gered. Dat was vooral voor Fatah een reden zich met de verzoening in te laten. Zonder vredesproces - en zonder dat Fatah's vlucht naar voren in de vorm van een aanvraag van het lidmaathap van de Verenigde Naties veel kans maakt - staat Fatah met lege handen. Dat kan de beweging zich niet goed veroorloven - vandaar dat zij gehoor geeft aan een groeiende roep van haar achterban om serieus te gaan werken aan Palestijnse eenheid.

Meshaal en de leider van de Islamitische Jihad, Ramadan Shalah, tijdens een van hun gesprekken in Cairo. (AFP)
 
Maar al met al zijn de veranderingen bij Hamas het interessantst. Khaled Meshaal gaf na de bijeenkomst met Mahmoud Abbas in november een interview aan het persbureau AFP, dat nauwelijks aandacht kreeg, maar dat een belangrijke koerswijziging inhield. Meshaal vertelde daarin niet alleen dat de veranderingen in de Arabische wereld door de Arabische Lente - gekoppeld aan het onvermogen van het Westen om de Palestijnen recht te doen tegenover wat hij de 'extremistische kliek' van Netanyahu in Israel noemde - de Palestijnen dwong onder ogen te zien dat zij geen andere keus hadden dan nationale verzoening. Hij gaf er ook een recept bij om met alle andere Palestijns bewegingen op één lijn te komen, namelijk door te kiezen voor 'volksverzet', een woord dat in dit verband 'ongewapend verzet' betekent en dat de grootste gemene deler is van alle groeperingen
'Elk volk heeft het recht tegen bezetting te vechten op alle manieren, met wapens of anderszins,' aldus Meshaal. 'Maar in de huidige periode willen we met het volksverzet samenwerken. We geloven in gewapend verzet, maar volksverzet is een programma dat alle groepen gemeen hebben.'En hij meldde dat Abbas en hij tijden hun gesprek een document hadden goedgekeurd waarin werd vastgelegd dat zij zich vooral op deze vorm van verzet zouden toeleggen.

Een volgende stap was een bijeenkomst in december in Cairo waaraan alle Palestijnse fracties (en ook onafhankelijken) deelnamen. Het moest de opmaat worden tot een nieuwe start voor de Palestijnse koepelorganisatie PLO, waarin alle Palestijnen- ook die buiten het grondgebied van het voormalige Palestina - zijn vertegenwoordigd en die de laatste 15 jaar, na de Oslo-akkoorden, nogal in de versukkeling was geraakt. In de marge van de bijeenkomst had Meshaal, behalve afspraken met de leiders van de Egyptische Moslim Broederschap, ook gesprekken met de leider van de Islamitische Jihad, Ramadan Shalah. Dat was, verrassend genoeg, een inleiding tot een fusie van de twee bewegingen.     
Wat daar weer op volgde was dat Meshaal onlangs bekendmaakte geen kandidaat te zullen zijn bij de komende leiderschapsverkiezingen van Hamas. Er werd gespeculeerd dat dit te maken zou hebben met onenigheid in de bweging over Meshaal's keuze voor een strategie van geweldloosheid, maar dat werd door andere voormannen van Hamas ontkend. Het zou veeleer zo zijn dat Meshaal een gooi wil gaan doen naar het leiderschap van de PLO als daar een nieuwe voorzitter wordt gekozen.
En tenslotte was er dan het verrassende bezoek van Meshaal en vier andere leiders van Hamas, afgelopen zondag aan Jordanië. Meshaal, die werd vergeeld van de Qatari 'troonopvolger' sheikh Tamim bin Hamad Al Thani die de ontmoeting geregeld had, sprak drie uur met koning Abdullah II, een deel van de tijd met de andere leiders van Hamas, onder wie de nummer twee, Moussa Abu Marzouq, erbij. Het was een duidelijke verzoening, nadat Meshaal, die nota bene de Jordaanse nationaliteit bezit,  en de andere Hamas-leiders in 1999 waren uitgewezen.
Het was, zoals in verschillende commentaren werd opgemerkt, mogelijk een verkenning van Hamas om te kijken of het hoofdkwartier wellicht naar Amman kan worden overgeplaatst, al werd dat van beide zijden ontkend. Het was wellicht ook een poging van koning Abdullah, die het moeilijk heeft met de Jordaanse Moslim Broederschap die al maanden lang actie voert voor meer democratie en betere lonen en arbeidsvoorwaarden, om met het uitnodigen van Hamas in een wat beter blaadje te komen staan. En het was ook zo dat de Moslim Broederschap het op waarde wist te schatten. Maar het belangrijkste lijkt toch dat beiden, de Jordaanse koning en Meshaal een gebaar maakten dat betekenis heeft voor de plaats van Hamas in een eventuele nieuwe setting van het vredesproces. Abdullah liet door Hamas te ontvangen duidelijk merken dat hij Hamas een aanvaardbare en wellicht onmisbare partner vindt in een eventuele regeling met Israel. En Hamas versterkte, door nu ook de steun te verwerven van het tweede Arabische land dat et Israel vrede heeft gesloten, zijn uitgangspositie en zijn imago van partij die uit is op een serieuze deal.    

Het Israelische leger voert zijn eigen 'prijskaart-aanvallen' op Palestijnse bezittingen uit

Beit Arabiyya zoals het was voor de sloop. (Active stills)

Het Israelische Comité tegen de Sloop van Huizen (ICADH) stelt zich al jaren teweer tegen de politiek van Israel om in groten getale zogenaamd  'zonder vergunning' gebouwde huizen in de bezette gebieden te slopen. Afgelopen week was een aantal huizen doelwit, dat al eerder was gesloopt en vervolgens  door het ICADH herbouwd. Jeff Halper, directeur van het ICADH, scheef erover op de blog site +972. Vandaag hier de vertaalde versie van zijn verhaal.   

Door Jeff Halper
Het is gemeengoed geworden onder gewelddadige kolonisten van de Westoever om willekeurige Palestijnse moskeeën, huizen, olijfboomgaarden en individuen aan te vallen om een boodschap over te brengen aan andere Israëli's. Ze heten "prijskaart" aanvallen, naar de "handtekening" die de kolonisten achterlaten op de muren van uitgebrande gebouwen. In het nachtelijke donker van afgelopen maandagnacht 23 januari voerde het Israelische leger zijn eigen Prijskaart-aanval uit op ICAHD, het Israëlische Comité tegen de sloop van huizen.
Om 11:30 uur op die koude, regenachtige avond, kreeg ik een paniek telefoontje van Salim Shawamreh, een Palestijnse man uit Anata op de Westoever, wiens huis vier keer is gesloopt door de Israëlische autoriteiten en telkens door ICADH is herbouwd als een daad van verzet. "Bulldozers van het leger naderen mijn huis," riep hij. "Nu beginnen ze het te slopen!"
Zoals intussen routine is geworden waarschuwde ik onze activisten, plus journalisten en buitenlandse diplomaten, en we haastten ons naar Anata. We wisten dat we de huizen niet konden redden, maar we konden verzet bieden, solidariteit met de families tonen, die daar doorweekt met hun bezittingen in de regen stonden, vastleggen wat er gebeurde en deze jongste oorlogsmisdaad bekendmaken aan de wereld. Het was één van die duizenden aanvallen op Palestijnen die zich dagelijks voordoen en de kranten nooit bereiken - waarschijnlijk omdat het er zoveel zijn, en ze zo gewoon zijn geworden dat ze geen nieuws meer zijn.
Tegen de tijd dat we bij Salim's huis kwamen - dat we in 2003 hebben gebouwd en dat hij Beit Arabiya had genoemd, het 'huis van Arabiya'', de vrouw van Salim en moeder van hun zeven kinderen - was het weg. Salim zelf was wegens de soldaten te bang om de heuvel af te gaan om het te zien, maar ik liep naar beneden. Zelfs in het donker en de regen kon ik de ruïnes van het huis zien, en de bezittingen van de familie die eruit waren gegooid. Maar ik kon niet blijven. De bulldozer was de heuvel op gereden en was nu bezig een enclave te slopen van Jahalin Bedoeïenen - een onderdeel van de Jahalin stam die wordt verdreven en overgeplaatst naar een plek op de vuilnisbelt van Jeruzalem in de buurt van Abu Dis.
Onze activisten waren er al en waren in de slag met met het leger om te pogen de bulldozer te bereiken en zijn vernietigende werk te belemmeren. De soldaten, die beweerden dat het een "gesloten militaire zone" was maar geen order konden laten zien waaruit zoiets bleek, vielen de activisten fysiek en verbaal aan.Itay Epshtain, ICAHD's mededirecteur, werd met een geweer tegen de grond geslagen. Onderwijl vervloekten de soldaten "de anarchisten en de linksen". Eén van hen riep naar rabbijn Arik Aschermann van Rabbijnen voor de Mensenrechten dat hij zijn keppeltje moest afdoen omdat "hij het jodendom te schande maakte". Maar het waren de vrouwen die het meeste verbale geweld kregen te incasseren."Ik hoop dat de Arabieren hier je verkrachten!" schreeuwde een soldaat tegen een activiste.

Uiteindelijk werden Beit Arabiya, zes huizen van de Jahalin en de meeste van hun stallen gesloopt voordat het leger wegging.De bulldozer, beschermd door tientallen militairen, was eigendom van een  aannemer die voor de vernielingen goed was betaald door het 'Burgerbestuur' (Civil Aministration),  de naam die het militaire bestuur van Israël op de Westoever gebruikt om haar militaire connecties te verbloemen en om de schijn te wekken dat sloop van "illegale" Palestijnse huizen gewoon een kwestie is van "behoorlijk bestuur".

 Salim Shawareh voor zijn gesloopte Beit Arabiyyeh. (Foto Jeff Halper)

Nadat we een tijdje bij de families waren gebleven en hen hadden beloofd alles te zullen herbouwen,  gingen we terug om persberichten uit te geven, informatie op onze website en sociale media te zetten en om activisten in het buitenland te activeren en, via hen, overheden en VN-organen. Pas toen we terug waren, die vroege ochtend, hoorden we dat er nog een ander huis was afgebroken: dat van de familie Abu Omar, een familie van 17 mensen die woonden in een huis dat vorig jaar was gesloopt en door ICAHD was herbouwd tijdens ons zomer-wederopbouw kamp van 2011. We hadden gedacht dat de bulldozer en de soldaten waren vertrokken naar de basis van de grenspolitie op de heuvel tegenover Beit Arabiya en de Jahalin, maar ze waren alleen maar om Anata heen getrokken. Om 3:30 stortten zij zich op de familie Abu Omar, dwongen hen hun huis te verlaten, haalden hun bezittingen eruit, en sloopten het. De familie was zo in beslag genomen door het onverwachte geweld, de terreur, de verwarring, en de noodzaak om zich over hun hun doodsbange kinderen te ontfermen, dat ze er niet aan gedacht hadden ons te bellen.
De aanval van het leger op drie plaatsen die al jaren een band hebben met verzets-activiteiten van ICADH was duidelijk een officiële, door de overheid gesponsorde, gewelddadige prijskaart- aanval op de Palestijnen om een "boodschap af te geven" voor ICAHD. Uit de tienduizenden slooporders die nog uitstaan in de bezette gebieden, kozen ze deze drie. Eigenlijk was de "boodschap" al eerder overgebracht. Al de tweede keer dat Beit Arabiya werd gesloopt in 1999, had Micha Yakhin, degene van het Burgerbestuur die toezicht hield op de sloopactiviteiten in dat deel van de Westoever, tegen me gezegd: "We zullen elke woning slopen die jullie herbouwen."
ICAHD heeft in de afgelopen 15 jaar 185 gesloopte Palestijnse huizen herbouwd, als daden van politiek verzet - niet als humanitaire gebaren - alles gefinancierd door giften. We zullen de maandagnacht gesloopte huizen ook herbouwen. Het samenkomen van Palestijnse gezinnen en leden van de Palestijnse gemeenschap, Israëlische activisten en internationale vredestichters bij het bouwen van huizen is een van de belangrijkste vormen van verzet, solidariteit en mobilisatie. Maar Israël heeft alleen al het vorige jaar 200 woningen afgebroken op de Westoever en in Oost-Jeruzalem, van de meer dan 26.000 Palestijnse huizen in de bezette gebieden die het gesloopt heeft sinds 1967. Het verzet kan geen gelijke tred houden met de massale Prijskaart-aanval die de Israëlische bezetting is.

Jahalin Bedoeïnen bij Anata kamperen naast de resten van hun gesloopte bezittingen. (Active stills) 

How Republican candidates gain votes by outbidding each other's pro-Israelism

Mitt Romney (l) and Newt Gingrich.

I've alsways been amazed by how easy it often seems to be for conservatives (politicians, journalists and others) to have their way without having to prove that they are even familiar with the subjects they are giving opinions on. This goes for conservatives of all kinds. Progressive people usually arm themselves with arguments, data, and figures and usually still meet problems in convincing their audiences. Rightists, however, often demonstrate a total lack of knowledge of even the most basic facts and still get huge applauses.
The Republican presidential candidates Romney and Gingrich are cases in point. Gingrich already made the headlines earlier by making the nonsenical statement that the Palestinians are 'an invented people', for which his campaign (his 'superpac') was awarded two donations of $ 5 million each, from Las Vegas hotel- and casinomagnate Sheldon Adelson, a billionaire and among other things also the main sponsor of Israeli Prime Minister Netanyahu.
But below is another example that not only Gingrich, but also his main opponent Mitt Romney, gets away by making statements about the Israeli-Palestinian conflict which give away that he is not familiar with even the most basisc facts. The remarks are an excerpt of their debate in Florida on 26 January. Moderator is CNN's Wolf Blitzer.

One can only strongly hope that whoever of these two will get the Republican nomination, will never get enough votes to beat Obama.  (Till one reads the news in Haaretz that Dennis Ross, the man who served four consecutive presidents and was responsble to a large extend for all failures and catstrofes in the peqace process since about 1981, is still giving advice to Oabma on a regular base, even though he quit his post as senior advisor on the Middle East and Iran. Maybe it is just time that the US takes it hand off the Isareli-Palestinian file altogether and that ne frameworks are invented?)   

(UNKNOWN): Abraham Hassel (ph) from Jacksonville, Florida.

How would a Republican administration help bring peace to Palestine and Israel when most candidates barely recognize the existence of Palestine or its people? As a Palestinian-American Republican, I'm here to tell you we do exist.

BLITZER: All right. Let's ask Governor Romney, first of all.

What would you say to Abraham?

ROMNEY: Well, the reason that there's not peace between the Palestinians and Israel is because there is -- in the leadership of the Palestinian people are Hamas and others who think like Hamas, who have as their intent the elimination of Israel. And whether it's in school books that teach how to kill Jews, or whether it's in the political discourse that is spoken either from Fatah or from Hamas, there is a belief that the Jewish people do not have a right to have a Jewish state.

There are some people who say, should we have a two-state solution? And the Israelis would be happy to have a two-state solution. It's the Palestinians who don't want a two-state solution. They want to eliminate the state of Israel.

And I believe America must say -- and the best way to have peace in the Middle East is not for us to vacillate and to appease, but is to say, we stand with our friend Israel. We are committed to a Jewish state in Israel. We will not have an inch of difference between ourselves and our ally, Israel.

This president went before the United Nations and castigated Israel for building settlements. He said nothing about thousands of rockets being rained in on Israel from the Gaza Strip. This president threw --

(APPLAUSE)

ROMNEY: I think he threw Israel under the bus with regards to defining the '67 borders as a starting point of negotiations. I think he disrespected Prime Minister Benjamin Netanyahu.

I think he has time and time again shown distance from Israel, and that has created, in my view, a greater sense of aggression on the part of the Palestinians. I will stand with our friend, Israel.

BLITZER: Thank you, Governor.

(APPLAUSE)

BLITZER: Speaker Gingrich, you got into a little hot water when you said the Palestinians were an invented people. GINGRICH: It was technically an invention of the late 1970s, and it was clearly so. Prior to that, they were Arabs. Many of them were either Syrian, Lebanese, or Egyptian, or Jordanian.

There are a couple of simple things here. There were 11 rockets fired into Israel in November. Now, imagine in Duvall County that 11 rockets hit from your neighbor. How many of you would be for a peace process and how many of you would say, you know, that looks like an act of war.

You have leadership unequivocally, and Governor Romney is exactly right, the leadership of Hamas says, not a single Jew will remain. We aren't having a peace negotiation then. This is war by another form.

My goal for the Palestinian people would be to live in peace, to live in prosperity, to have the dignity of a state, to have freedom. and they can achieve it any morning they are prepared to say Israel has a right to exist, we give up the right to return, and we recognize that we're going to live side-by-side, now let's work together to create mutual prosperity.

And you could in five years dramatically improve the quality of life of every Palestinian. But the political leadership would never tolerate that. And that's why we're in a continuous state of war where Obama undermines the Israelis.

On the first day that I'm president, if I do become president, I will sign an executive order directing the State Department to move the embassy from Tel Aviv to Jerusalem to send the signal we're with Israel.

(APPLAUSE)

Rosenthal doet het weer!

Minister Rosenthal tijden het recente bezoek van Netanyahu aan Nederland waarbij de wederzijdse banden tusen Nederland en Israel nog verder werden aangehaald.

Minister Uri Rosenthal doet het weer, zegt NRC-Handelsblad. In september torpedeerde onze minister van Israelische.... pardon, buitenlandse zaken een gezamenlijke resolutie van de EU in de VN-Raad voor de Mensenrechten in Genève, omdat er onaardige dingen over Israel instonden. Op het allerlaatste moment gaf hij toen de dienstdoende Nederlandse diplomatieke ambtenaar ter plekke via diens  iPod de opdracht in een ontwerp-verklaring een referentie te schrappen aan de twee-statenoplossing. Ook referenties aan het arresteren van vreedzaam demonstrerende betogers, of vermeldingen van het toenemen van het aantal keren dat huizen worden afgebroken in Jeruzalem en de rest van de bezette gebieden, mochten niet van Rosenthal. Zijn last minute wijzigingen kregen last minute steun van Tsjechië en Italië. Omdat na Rosenthals wijzigingen de verklaring, die was gebaseerd op een rapport dat juist een toename van arrestaties en het slopen van huizen signaleerde, volstrekt werd ontkracht, ging de hele verklaring uiteindelijk niet door. Een aantal EU-ministers was behoorlijk kwaad. 
Deze week gebeurde iets vergelijkbaars in het beraad van de EU-ministers van buitenlandse zaken in Brussel, als we NRC-Handelsblad mogen geloven. Afgelopen maandag werd daar na actie van Rosenthal (die daarbij weer steun kreeg van Italië) een kritische EU-verklaring over Israël aangepast, zo meldt de krant. Rosenthal zou ´per se niet´ hebben gewild dat in de tekst een verwijzing kwam te staan naar een rapport van de diplomatieke vertegenwoordigers van de EU in Jeruzalem en Ramallah, waarin het beleid van Israël in een deel van de bezette gebieden scherp wordt bekritiseerd. Die kritiek gold vooral de zogenoemde ‘Area C’, het deel van de Westoever dat in tegenstelling tot Area A (bestuurd door de Palestijnse Autoriteit (PA)), of Area B (bestuurd door de PA en Israel samen), onder volledige Israelische controle staat. Na Rosenthal´s ingrijpen kwam de verklaring die de EU-ministers van Buitenlandse Zaken maandag uitgaven niet verder dan de constatering dat er in 2011 “verontrustende ontwikkelingen op de grond” waren, maar dat de EU onverminderd vasthoudt aan een tweestatenoplossing. Volgens bronnen had Rosenthal die zin ook nog willen veranderen, zegt de NRC, maar dat kreeg hij dus  niet gedaan.

Ik heb de oorspronkelijke tekst van de door Rosenthal gecastreerde verklaring niet kunnen vinden, maar het is interessant ter weten dat die was gebaseerd op onder meer de volgende passages uit dat EU-rapport (geciteerd door de Britse krant Independent):
The report, approved by top Brussels officials, argues that EU support, including for a wide range of building projects, is now needed to protect the rights of "ever more isolated" Palestinians in "Area C", a sector that includes all 124 Jewish settlements - illegal in international law - and which is under direct Israeli control. It comprises 62 per cent of the West Bank, including the "most fertile and resource rich land".
With the number of Jewish settlers now at more than double the shrinking Palestinian population in the largely rural area, the report warns bluntly that, "if current trends are not stopped and reversed, the establishment of a viable Palestinian state within pre-1967 borders seem more remote than ever".

The report points out how dramatically the settler population - now at 310,000 - of Area C has increased at the expense of Palestinian numbers - estimated at around 150,000. In 1967, there were between 200,000 and 320,000 Palestinians in just the agriculture-rich Jordan Valley part of the zone.

Het EU-rapport leverde overigens ook scherpe kritiek op Israels politiek in Oost-Jeruzalem, waar eveneens de Joodse presentie wordt opgevoerd ten koste van de Palestijnse inwoners (zie dit artikel van Amira Hass van 18 januari in Haaretz).

De NRC meldt dat Rosenthal het EU-rapport intern wilde houden om het vredesproces niet te schaden. Nederland zou, gesteund door Italië, hebben gezegd dat het “nu niet het moment is om kritiek te hebben op Israël”.
Een mooie primeur van de NRC, die opnieuw aangeeft wat een rare minister van buitenlandse zaken we hebben. Een minister die gewoon weigert geloof te hechten aan wat  - onder meer zijn eigen - diplomaten ter plekke in de bezette gebieden zien gebeuren, en die liever gelooft in de goede bedoelingen van Benyamin Netanyahu met betrekking tot het ´vredesproces´. Maar dan hebben we het dus wel over een Netanyahu die er nog nooit blijk van heeft geven dat hij ook maar een seconde serieus met de Palestijnen heeft willen onderhandelen (integendeel, bekijk deze video nog maar eens) . En over een vredeproces waar na 18 jaar vruchteloos praten, na de mislukkingen van Obama en na de publicatie van de ´Palestine papers´ toch geen weldenkend men nog echt kan geloven. Het is wel bijzonder deze minister. Zoëen hebben we toch nog nooit gehad in dit land.

Tahrir een jaar later

Vandaag, woensdag 25 januari, is het precies een jaar geleden dat demonstranten - op Egyptes 'Politiedag' - de politie (in casu de Amn al-merkazy, de Centrale veiligheidstroepen) voor de gek hielden door  een uur eerder dan ze bekend hadden gemaakt  vanuit meerdere plaatsen tegelijk naar het Tahrir plein in Cairo op te marcheren en daar  stand te houden. Het was het begin van het einde van het bewind van Hosni Mubarak en tevens het begin van een democratiseringsproces in Egypte - en waarschijnlijk ook in de Arabische wereld als geheel - dat nog in de kinderschoenen staat.
Egypte herdenkt vandaag die dag een jaar geleden en dit is Tahrir zoals het er vanmorgen uitzag. De foto heb ik overgenomen uit een serie van Al-Ahram Online, dat de hele dag updates zal geven van de demonstraties in Cairo, Alexandrië, Suez en andere plaatsen in Egypte. Klik hier voor dat overzicht.
Vermeldenswaardig is nog dat de Hoge Raad van het Leger, SCAF, vandaag zo'n 3000 gevangenen vrij heeft gelaten (onder wie de onlangs tot drie jaar veroordeelde blogger Michael Nabil), en dat maarschalk Tantawi bekendmaakte dat de Staat van beleg die vanaf 1981 heerste, is opgeheven. Dit laatste is overigens waarschijnlijk niet meer dan een cosmetisch gebaar, want voor gewelddadige misdadigers blijft de wet van kracht (en de SCAF rekent mensen die die zich verzetten tegen het militaire bewind tot die categorie).

 Update: volgens somm igen was het aantal mensen op en rondom Tahrir groter dan op 11 februari 2011, de dag dat Mubarak aftrad, zo meldde Al-Ahram Online. Ook in Alexandriè en andere plaatsdne aren duizenden op de been. De geest avn de revolutie is nog niet  verdwenen, dat is duidelijk.

Administratieve detentie voor Aziz Dweik, nog meer Hamas-parlementsleden opgepakt

Aziz Dweik

 Een Israelische militaire rechtbank heeft dinsdag zes maanden administratieve detentie opgelegd aan dr Aziz Dweik, de voorzitter van het Palestijnse parlement in de bezette gebieden. Administratieve detentie is gevangenisstraf zonder dat er een aanklacht is ingediend en zonder vorm van proces.
 Dweik werd donderdag opgepakt bij een checkpoint in de buurt van Ramallah en geboeid en geblinddoekt afgevoerd. De hoogleraar stedelijke planning aan de Najah-universiteit in Nablus zou eerst zondag worden voorgeleid, maar dat werd uitgesteld tot dinsdagmorgen vroeg, aldus zijn advocaat, Fadi Qawasmeh.
Dweik noemde de beslissing 'schandalig en zonder enige wettelijke grond'. Hij weet de maatregel aan het feit dat Israel een bijeenkomst van het Palestijnse parlement die voor volgende maand op het programma staat, onmogelijk wil maken. 'Het is een Israelische poging de Palestijnse verzoening de kop in te drukken,' aldus zijn verklaring.
Het Palestijnse parlement is niet meer bijeen geweest sinds 2007, toen Fatah in de Gaza-strook het onderspit dolf na een mislukte couppoging. De bijeenkomst volgende maand was voorzien in het kader van de recente hervatte gesprekken van Hamas en Fatah over het alsnog uitvoeren van het verzoeningsakkoord van mei 2011 tussen de twee Palestijnse facties.  
Dweik's opmerking over de Israelische pogingen om de verzoening te saboteren zouden wel eens waar kunnen zijn. Sins Dweik werd opgepakt zijn mog drie andere leden van het met Hamas verbonden Blok voor Hervorming en Verandering gearresteerd. Dinsdag werd Abul Jabbar Fuqaha door soldaten uit zijn huis in Ramallah opgehaald, zondag werden de parlementsleden Mohammad Totah en Khalid Abu Arafa (een vroegere minister van Jeruzalem-zaken), in wat een schending van de diplomatieke onschendbaarheid was, meegenomen uit het hoofdkwartier van het Internationale Rode Kruis in Jeruzalem, en dezelfde dag werd parlementariër Khaled Tafesh in zijn huis in Bethlehem opgepakt.
Israel heeft nu 19 Palestijnse parlementsleden in administratieve detentie (van de in totaal 307 mensen in administratieve hechtenis). Nog eens acht andere parlementsleden zitten een meer normale gevangenisstraf uit.   

Israel onvoert twee leden Palestijns parlement uit hoofdkwartier Rode Kruis

 De voormalige minister voor Jeruzalem Khaled Abu Arafa, en de parlementariërs Mohammed Totah en Ahmed Attoun  (vlnr) op de dag in juni 2011 dat zij een vol jaar op het terrein van het Internationale Comité van het Rode Kruis in Jeruzalem zaten.

Israelische politie heeft maandag een inval gedaan in het hoofdkwartier in Jeruzalem van het Internationale Rode Kruis (IRC) en twee Palestijnse parlementariërs gevangen genomen. 

Khaled Abu Arafa, oud-minister voor Jeruzalem in de PA-regering, en Mohammed Totah zijn beiden lid van het Palestijnse parlement in de bezette gebieden. Zij behoren tot de politieke arm van de Hamas beweging. Beiden hebben meer dan 18 maanden in het IRC gezeten. Zij hadden daar in 2010 hun toevlucht gezocht nadat Israel hun het inwonerschap van Jeruzalem had ontnomen wegens hun Hamas-affiliatie. Aanvankelijk waren ze samen met hun collega Ahmed Attoun, maar die werd in september al uit het IRC-hoofdkwartier geplukt door een als Arabieren verklede Israelische eenheid. Het IRC heeft tegen deze schending van het internationale recht geprotesteerd.

Maandag werd de poort van het IRC-hoofdkwartier door een kleine menigte Palestijnen ingeslagen uit protest tegen het feit dat de organisatie de twee parlementsleden geen bescherming bood. Een IRC-woordvoerder zei dat de ontvoering te snel in zijn werk was gegaan om te reageren.
De Israëlische politiewoordvoerder Mickey Rosenfeld vertelde het persbureau Reuters dat de twee ware opgepakt wegens deelname aan 'Hamas activiteiten'.
De arrestatie kwam kort na de arrestatie van Dr. Aziz Dweik, de voorzitter van het PA-parlement, in Ramallah en van parlementariër Khaled Tafesh in Bethlehem.

Tweebeekes 'interview' met Netanyahu: een nieuw dieptepunt in de Nederlandse journalistiek

 Demonstratie op het Plein in Den Haag tegen bezoek Netanyahu 19 januari 2012. (Foto José van Leeuwen)

Eerder had ik er iet echt de tijd voor, maar ik wil toch nog even terug komen op het bezoek van Benyamin Netanyahu op 18 en 19 januari aan Nederland. We kunnen dat bezoek samenvatten in de zin dat Nederland de banden aanhaalt met Israel en heeft besloten alle kritische vragen over het naleven van het internationale recht, mensenrechten, streven naar vrede en wat dan ook na te laten. Dat is - gezien Israels staat van dienst - niet te rechtvaardigen, maar de huidige Nederlandse regering is op dat punt niet voor rede vatbaar. Gelukkig mogen we intussen - op grond van het CDA-congres en de jongste peilingen van Maurice de Hond - beginnen te hopen dat zij haar langste tijd gehad heeft.

Regeringen komen en gaan, maar dat geldt niet voor de pers. Het is daarom verontrustend, alhoewel helaas niet echt verrassend, dat ook de Nederlandse journalistiek het in alle toonaarden naliet om Netanyahu op de juiste wijze aan de tand te voelen. Netanyahu's bezoek zorgde zelfs voor een nieuw absoluut dieptepunt. En dan heb ik het over het ''interview'' dat Marielle Tweebeeke van Nieuwsuur had met Netanyahu. Wat een afgang. Voor wie het niet gezien heeft, het staat hier.
 Om in de juiste stemming te komen is het een goed idee - zoals de NOS zelf ook al aanraadt - om het op de website ernaast staande blogje te lezen van redacteur buitenland Dieuwke van Oijen. Ze vertelt daarin dat het interview was omgeven met uiterst strenge veiligheidsmaatregelen en vergelijkt dat met de situatie in Israel. Zij noemt Israel een land in oorlog, op grond van het feit dat zij en haar vriend verleden jaar op de Westoever door een Palestijn die werkt voor USAID, zijn rondgereden en hebben gezien dat de Palestijnen steeds door allerlei checkpoints moeten. Een rare, wat kromme conclusie voor een buitenlandredacteur. Israel een land in oorlog, omdat de Palestijnen onder een bezetting leven en aan allerlei draconische veiligheidsmaatregelen zijn onderworpen. In feite is Israel helemaal geen land in oorlog. Als je eenmaal door de controles van het Ben Gurion vliegveld bent, merk je in het hele land hoogstens nog wat van spanning doordat bij de ingang van openbare gebouwen mensen in je tas willen kijken. Maar dan vervolgt Dieuwke:  

En dan stuift ineens de Israëlische premier de hotelkamer binnen met een kluwen beveiligers. Het gesprek begint ontspannen en luchtig. Totdat Mariëlle een vraag stelt over de joodse nederzettingen op Palestijns grondgebied. Daar raakt ze blijkbaar een gevoelige snaar. Hij vindt de aanwezigheid van nederzettingen zo zelfsprekend (sic) als het feit dat er joden in Utrecht wonen. En daarmee wordt weer eens duidelijk dat een oplossing voor het eerlijk verdelen van de (sic) heilige grondgebied aan de Middellandse zee nog heel ver weg is. Daar veranderen we ook vandaag niks aan.

 Jajaja, Mariëlle begint over de nederzettingen en raakt een gevoelige snaar. Gottogot wat was dat schrikken voor Netanyahu. De harde interviewster Tweebeeke begon over de nederzettingen! Of all subjects! Oh my God! 
In werkelijkheid gaf Tweebeeke Netanyahu echt alleen maar alle gelegenheid om op alle fronten zijn propagandistische verhaal af te steken zonder dat ze er ook maar één keer tegenin ging of een kritische aanvullende vraag stelde. De Israelische premier kreeg de kans om het gebruikelijke arsenaal aan Likud-leugens over de nederzettingen te debiteren zonder dat hij werd tegengesproken. Zo kon hij liegen dat de nederzettingen 1,5% van de oppervlakte van de Westoever beslaan (in werkelijkheid, zo berekende het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Zaken van de VN al in 2007, is 40% van alle grond in Israelische handen, via de nederzettingen plus de bijbehorende infrastructuur (aparte wegen, de Muur, tot natuurgebied verklaarde gebieden) en door militairen tot gesloten militair terrein verklaard gebied).
Ook bleef Netanyahu's opmerking onweersproken dat Joden van de Palestijnen niet zouden mogen wonen op plaatsen waar de aartsvaders Abraham, Isaac en Jacob hebben gewoond, terwijl dat toch even vanzelfsprekend zou moeten zijn als dat er Joden mogen wonen in Utrecht. (Niemand zegt dat er geen Joden mogen wonen op die plaatsen - ook de Palestijnen niet. Het gaat erom dat zij daar zijn gaan wonen in strijd met de Geneefse Conventies die de verplaatsing van de eigen bevolking naar bezet gebied verbiedt en dat zij zijn gaan wonen op grond die Israel zich wederrechtelijk heeft toegeëigend).
En zo kon Netanyahu zijn verhaal kwijt over bouwen in nederzettingen dat nodig is om gelijke tred te houden met de bevolkingsgroei (terwijl de werkelijkheid is dat de bevolking van de nederzettingen 40-voudig is toegenomen in dezelfde tijd dat de totale bevolking van Israel is verdubbeld). Ook kon hij zeggen dat de Palestijnen 18 jaar lang tijdens de onderhandelingen geen bezwaar tegen de nederzettingen hebben ingebracht (terwijl de werkelijkheid is dat zij dat altijd hebben gedaan en onder Oslo ook geen uitbreiding was toegestaan).
Zo kan ik nog wel even doorgaan, want ook de overige vragen van Tweebeeke waren meer voorzetten aan Netanyahu om zijn propagandadreun af te werken, dan dat het ooit iets benaderde dat zelfs maar in de verste verte op een echt 'interview' leek. En het was allemaal des te erger, omdat alleen al het gedurende een maand of wat (terug)lezen van de Israelische pers voldoende was geweest om te leren dat dit echt de gebruikelijke, afgetrapte en versleten  riedels zijn waar Netanyahu altijd  mee komt. Waarmee ik wil zeggen dat de voorbereiding voor dit 'interview' op groteske wijze tekort geschoten is.

Netanyahu wordt 'geïnterviewd' in Nieuwsuur. Van tevoren was geëist dat er achter hem een Israelische vlag in beeld zou zijn.

En hoe komt dat nu? Dat de NOS-mensen zo gruwelijk in hun hemd staan en zo'n absoluut pleefiguur slaan als we dat vergelijken met hun Duitse, Franse, Britse en ook Belgische collega's? Heel simpel, doordat in Nederland in de journalistiek in het algemeen weinig, en bij sommige media - zoals de NOS - in het geheel geen, moeite wordt gedaan kennis in huis te hebben en om die  - bijvoorbeeld via overdracht van oudere collega's naar jongere of door scholing - ook in huis te houden. Ik weet niet of het zo gegaan is, maar bij de NOS zijn ze in staat zo'n interview te laten voorbereiden door iemand wier enige kennis van het Midden-Oosten eruit bestaat dat ze een keer door een chauffeur van USAID met haar vriend door wat checkpoints in Palestina is gereden. En om het vervolgens te laten uitvoeren door een interviewster die duidelijk elke kennis ontbeert om buiten de voor haar op een papiertje opgeschreven vragen ook zelf nog iets te kunnen bijdragen. Voor Netanyahu, die een uiterst handig prater is voor tv (tijdens de Golfcrisis van 1991, toen hij tweede man was van de Israelische ambassade in Washington, was hij avond aan avond te zien op CNN en andere Amerikaanse media) is zo'n Tweebeeke echt een zacht eitje, in meer dan één betekenis.
De NOS zou zich moeten schamen, maar ze zal dat wel niet doen. Na de affaire Runderkamp, die Kopten in Zuid-Egypte brand liet stichten in hun eigen kerk, hebben we nu het 100% falen van interviewster Tweebeeke. Wat mij betreft is dat eigenlijk niet minder erg.Toch is het niet zo dat de Nederlandse kijkers dit afstraffen, bijvoorbeeld door en masse dan maar af te stemmen op de BRT. Zodat we er voorlopig niet op hoeven te rekenen dat de NOS zelfs maar de noodzaak inziet om kritisch naar haar eigen wanprestaties te kijken. Want zolang dit soort getrut hoogsten wat meesmuilend wordt afgekeurd op Twitter of in de kroeg, kunnen we niet veel beters verwachten.

Tiener uit Gaza na drie jaar alsnog slachtoffer van witte fosfor

 Al Jazeera file

De 16-jarige Hanin Kamal Abu Jalala uit het Bureij-kamp in Centraal Gaza is na drie jaar alsnog overleden als gevolg van verwondingen die ze opliep tijdens de Israelische inval in Gaza in december 2008-januari 2009, zo hebben Palestijnse medische bronnen meegedeeld. 
Het meisje ontwikkelde fibrose van de longen nadat zij slachtoffer was geweest van een bombardement met witte fosfor. Fibrose is een aandoening waarbij de capaciteit van de longen om zuurstof op te nemen sterk vermindert door de abnormale vorming van bindweefsel (littekenweefsel). Zij werd ervoor behandeld in Jeruzalem in het Hadassa ziekenhuis, Twaalf dagen geleden raakte ze in coma na een operatie, zondag werd de dood geconstateerd.
Het gebruik van witte fosfor in dicht bevolkte gebieden is verboden volgens het oorlogsrecht. Het is, zoals het Goldstone-rapport en diverse mensenrechtenorganisaties aan hebben gegeven, een oorlogsmisdaad.
Het Palestijnse Centrum voor de Mensenrechten (PCHR) in Gaza maakte na de Israelische inval een lijst met de namen van 1415 slachtoffers. Dat zijn er nu dus 1416.
De dood van Hanin haalde buiten de Palestijnse media nergens het nieuws. Er is geen fantasie voor nodig om te bedenken hoe anders dat zou zijn geweest als Hanin een Joods meisje was geweest, dat aan de andere kant van de grens woonde.

Hamas confirms: Meshaal does not want to seek re-election

Meshaal

Hamas chief Khaled Meshaal won't seek re-election, said the Palestinian Islamic group in a statement Saturday. The move opens the group to a leadership struggle, as it is not immediately clear who could succeed the charismatic, widely respected Meshaal.
It contributes to political turbulence within Hamas, which has recently faced a slew of criticism for continuing to be based in Damascus as the Syrian government violently cracks down on demonstrators throughout the country.
In the statement from Hamas' official e-mail account, the Palestinian group urged him to reconsider his decision, saying the issue of who leads the decades-old militant movement should be left to Hamas. The group says the decision shouldn't be made by one person, even its leader.
"The movement urges [Meshaal] to reconsider, and to leave this issue to the Shura Council, with full respect to his wishes [not to run again], considering this is a public matter that the Hamas institutions should decide, and not an individual person," the statement said. The Shura Council is the top-level body in Hamas that elects its leadership.
I can add that there is some speculation that a difference in opinion on the issue of armed struggle is behind Meshaal's decision. It is thought that Meshaal is in favour of shifting the emphasis towards popular resistance, whereas the Gaza leadership does not want to give up completely on the armed struggle.          

Palestijns-Israelische parlementsleden onder vuur na vondst foto's van ontmoeting met leden Hamas

Hanin Zoabi (links) op een foto met Mariam Saleh,(intussen ex-)minister van vrouwenzaken en de voorzitter van het parlement in de bezette gebieden, dr Aziz Dweik (in de deuropening).

Een groot deel van het Israelische politieke establishment is de laatste dagen begonnen aan een campagne tegen een aantal Palestijnse leden van de Knesset, het Israelische parlement, die - tezamen met eerdere uitingen van anti-sentimenten tegen de  vertegenwoordigers van Arabische partijen - het ergste doet vrezen voor de democratische rechten van de Israelische Palestijnen.
De directe aanleiding voor de nieuwe golf van vijandigheid is het naar buiten komen van foto's van een ontmoeting van Palestijnse parlementsleden met gekozen vertegenwoordigers van Hamas. De foto's zijn boven water gekomen na een inval van het Israelische leger in wat kennelijk een kantoor van Hamas was in de stad Tulkarem op de Westoever. Hoe de foto's naar buiten hebben kunnen komen en wie daar voor verantwoordelijk was is niet duidelijk, maar we mogen wel aannemen dat het niet per ongeluk is gebeurd. . 
Het eerste mikpunt was de parlementariër Hanin Zoabi (van de Balad partij). Zoabi was al eerder mikpunt van beschuldigingen dat zij een 'verrader' zou zijn door haar aanwezigheid, ruim een jaar geleden, op het Turkse schip Mavi Marmara dat deel uitmaakte van de Gaza Flotilla en ten koste van negen doden werd overvallen door Israelische commando's. Ditmaal gold de boosheid een foto uit juni 2009, waarop zij staat met dr Aziz Dweik (Duweik,Dwaik), een hoogleraar in de geografie en de gekozen voorzitter van het Palestijnse parlement op de Westoever. Dweik, die gelieerd is aan Hamas, werd in 2006, tezamen met een veertigtal andere parlementsleden van Hamas, door Israel gearresteerd. Hij werd wegens zijn banden met Hamas veroordeeld tot een boete en een gevangenisstraf van drie jaar. De ontmoeting met Zoabi vond plaats kort na zijn vrijlating.
Het uitlekken van de foto van Zoabi met Dweik en ex-minister Mariam Saleh, die net als Dweik een gevangenisstraf had ondergaan, leidde tot een verklaring van de uiterst rechtse Israelische partij 'Nationale Unie' waarin werd opgeroepen om Zoabi haar parlementaire onschendbaarheid af te nemen en te laten berechten wegens verraad. 

De drie mensen rechts op de foto zijn respectievelijk (vlnr) Knessetlid Ibrahim Sarsur, Aziz Dweik en Knessetlid Massoud Ganaim.

Vrijdag, een dag na het uitlekken van de foto van Zoabi met Dweik, lekte opnieuw een foto uit, ditmaal van de parlementariërs Ibrahim Sarsur (Verenigde Arabische Lijst) en Massoud Ganaim (Ra'am Ta'al) met Dweik. Ook deze ontmoeting had plaats kort na Dweiks vrijlating in juni 2009. Nadat de foto bekend was geworden, brak een ware storm uit. Tal van parlementariers uitten hun afschuw en riepen op tot maatregelen. Anastasia Michaeli (Yisrael Beiteinu) vroeg om het instellen van een commissie van onderzoek, het herroepen van de immuniteit van deze afgevaardigden, het stopzetten van hun salaris en het diskwalificeren van hun partijen.
Yoel Hasson van Kadima zei dat de juridische raadsman van de Knesset moet uitzoeken of zij de staatsveiligheid in gevraag hebben gebracht en steun hebben betuigd aan terreur, wat daden zij die het rechtvaardigen dat hun het lidmaatschap van de Knesset wordt ontnomen. Hassons partijgenote Ronit Tirosh vond dat de Palestijnse leden van de Knesset naar Gaza moeten worden verbannen 'zodat ze zich bij hun vrienden van Hamas kunnen voegen'. En Miri Regev van Likud gaf het belachelijke commentaar dat als 'ze martelaarschap zo bewonderden, ze  zelf maar het goede voorbeeld moesten geven en martelaar worden om zodoende het Arabische publiek de gelegenheid te geven de open plaatsen te vullen met geschiktere vertegenwoordigers die geen voorstander zijn van terreur'.
Zoabi betoogde daar tegenin dat zo langzamerhand de hele wereld Hamas erkent en dat het tijd wordt dat Israel dat ook doet. 'We zien Hamas niet als een terroristische organisatie,' zei ze. Haar collega's Sarsur en Ganaim bestreden de aantijgingen dat zij in contact waren geweest met mensen die terreur bedrijven door te zeggen dat ze mensen hadden bezocht die in de ogen van de hele wereld volstrekt legaal waren gekozen. Ganaim zei: 'Het zijn politieke figuren en ze hadden nooit gearresteerd mogen worden. Onze komst was niet in strijd met de wet. Als Knessetlid of privé persoon heb ik het recht mensen te bezoeken die onrechtmatig gevangen zijn genomen. Het is nooit aangetoond dat zij zich ergens aan schuldig hebben gemaakt. En als mensen die onder bezetting leven hebben zij het recht op te komen voor hun waardigheid.'' 
Het is nog niet duidelijk of alle verontwaardiging van de vertegenwoordigers van de zionistische partijen gevolgen zal krijgen. Maar er is sprake va een toenemend anti-Arabisch klimaat in de Knesset er er is reden voor ongerustheid. Vorige week werd het parlementslid Ahmed Tibi voor een week geschorst nadat hij een zelfgemaakt gedicht had voorgedragen waarin hij het gooien van een glas water in het gezicht van zijn Arabische collega Majadele door Anastasi Michaeli (Yisrael Beiteinu) had betiteld als een 'Kos Amok' (een beker amok - maar ook een woordspeling op het tamelijk heftige Arabische scheldwoord Kus umik, kut van je moeder).
Dat was een incident, maar daarnaast circuleerden onlangs voorstellen in de Knesset voor het afschaffen van het Arabisch als officiële tweede taal in Israel en voor het koppelen van de mogelijkheid om passief gekozen te worden aan het vervullen van diensttijd in het leger. Beide voorstellen - die overigens nog niet officieel als wetsvoorstel zijn ingediend - belovenn iet veel goeds. Het laatste voorstel zou het vrijwel onmogelijk maken dat Arabische afgevaardigden in de Knesset komen, omdat afgezien van Druzen en sommige Bedoeïenen, de Palestijnse inwoners van Israel niet in het leger gaan.

En intussen werd donderdag de Palestijnse parlementsvoorzitter Aziz Dweik opnieuw gearresteerd. Hij werd aangehouden bij een checkpoint in de buurt van Ramallah toe hij op weg was aar Hebron en werd geblinddoekt en met geboeide handen afgevoerd, aldus ooggetuigen. Het is onduidelijk wat de reden is van zijn arrestatie. Vrijdag werd ook een andere parlemetariër, Khaled Ibrahim Tafesh opgepakt in zijn huis in Bethlehem. Het aantal Palestijnse parlementsleden in Israelische detentie steeg daarmee weer tot 25.

Ethiopische Israeli's protesteren tegen discriminatie

 Protesterende Ethiopïers marchere door Jeruzalem (deze foto en de foto hieronder Ronen Ziv/Activestills)

Duizenden Joden van Ethiopische origine hebben woensdag in Jeruzalem geprotesteerd tegen de discriminatie waaraan zij ten prooi zijn. De directe aanleiding was een bericht, vorige week, over een huizenblok in de zuidelijke stad Kiryat Malachi waarvan de bewoners contractueel hadden vastgelegd dat zij geen woonruimte zouden verhuren aan zwarte Ethiopische Joden. De grieven de Ethiopische gemeenschap heeft zitten echter dieper en betreffen, behalve discriminatie in het dagelijks leven, bij het zoeken van werk en  woonruimte, en bij het zoeken van scholen voor hun kinderen, ook grieven over de weigering van Israels religieuze establishment om de Ethiopische gewoonten en cultuur serieus te nemen.  Er wonen zo'n 120.000 Ethiopische Joden in Israel die merendeels in de jaren 80 en 90 zijn overgevlogen.

Zij hadden hun eigen religieuze riten en gebruiken, die echter door het Israelische rabbinaat nooit echt zijn geaccepteerd. De eerste Ethiopiërs, of falasha's zoals ze aanvankelijk werden genoemd, moesten nog bekeringen tot het orthodoxe jodendom ondergaan, maar die rabbijnse beslissing werd in de jaren 90, toen de falasha's in groten getale kwamen, weer teruggedraaid. Hun 58 traditionele 'kessoch' (priesters) werden echter, ondanks campagnes om hen, net als rabbijnen, een officiële status en salaris te geven, niet erkend. Uiteindelijk is dat voor 13 kessoch toch gelukt, zo meldt het persbureau AP dezer dagen in een lezenswaardig verhaal. Maar het rabbinaat heeft meteen laten weten dat deze 13 de laatsten zullen zijn. En huwelijken mogen deze 13 niet sluiten alvorens ze een speciale cursus hebben ondergaan. Huwelijken zijn nu eenmaal in Israel, waar het burgerlijk huwelijk niet bestaat, het strikte domein van de clerus, imams, christelijke voorgangers, of in het geval van Joden, van het rabbinaat. AP meldt in zijn verhaal dat de de Ethiopiërs en de  kessoch (enkelvoud: kess) dit niet pikken en dat veel kessoch vasthouden aan het uitvoeren van hun eigen ceremonie, die dan vaak enkele dagen na het officiële huwelijk wordt gehouden. 

 Een kess met het traditionele witte hoofddeksel spreekt een zegening uit over een huwelijkspaar (foto AP)

Israelische leger doodt twee jongeren in Gaza die volgens hun familie op vogels joegen

 

 Palestijnse jongeren bij het lijk van Muhammad Abu Odeh in de morgue.

Israelische militairen hebben woensdag weer twee Palestijnse jongeren gedood in de Gaza-strook nabij Beit Hanoun. Twee andere jongeren werden ernstig gewond. De woordvoerder van de hulpdiensten in Gaza, Adham Abu Salmiyya zei dat Muhammad Shaker Abu Odeh ter plekke werd gedood, terwijl de 17-jarige Ahmad Al-Zaaneen stierf in het ziekenhuis, kort nadat hij was binnengebracht.
Volgens Israel ging het om een 'terroristische eenheid' die een explosief wilde plaatsen bij de grens. 'De eenheid werd geraakt en er werd een explosie geconstateerd die afkomstig was van het explosief dat de terroristen bij het veiligheidshek wilden plaatsen met de bedoeling Israelische militairen te treffen', aldus een verklaring van het leger.
De Palestijnse woordvoerder Abu Salmiyya meldde, volgens het persbureau AP, dat de gedode Palestijnse jongens ongewapend waren. Geen enkele Palestijnse organisatie bevestigde dat zij op een missie waren. Volgens hun familie waren de jongens bezig met het zetten van vallen voor vogels in de buurt van de grensstrook die Israel to no-go zone heeft bestempeld.
Getuigen vertelden Ma'an News dat tanks en vliegtuigen verscheidene ronden op de jongens afvuurden. Ambulances konden aanvankelijk niet bij de plaats komen omdat er nog steeds geschoten werd.

 Rouwende familieleden in het ziekenhuis.

Gustav Leonhardt, exponent van een revolutionaire periode

Mede als een soort herinnering aan het feit dat een tijdperk ten einde loopt was er gisteren het bericht dat Gustav Leonhardt (83) is overleden. Leonhardt die nog in december in Parijs optrad, was een legende. Niet alleen omdat hij onnavolgbaar prachtig klavecimbel en orgel speelde,  maar vooral ook door de geweldige invloed die hij heeft gehad op de uitvoeringspraktijk van de muziek. Hij behoorde tot een select gezelschap musici dat in opstand kwam tegen de praktijk die onder invloed van grote componisten als Wagner, Mahler, Bruckner en anderen was ontstaan om orkesten steeds groter te laten worden en muziek -ongeacht de periode waarin die was ontstaan - op een romantische wijze en met de middelen der romantiek uit te voeren. Denk aan de traditie van de Matthäus Passion van J.S. Bach die in de uitvoering van Mengelberg - of Eugen Jochum - met een zwaar bezet Concertgebouworkest een dikke drie uur duurde en nadrukkelijk plechtstatig klonk.
Leonhardt was één van diegenen die met die praktijk brak. Rond hem was er een grotere groep onder meer bestaande uit de fluitist Frans Vester,de violist Jaap Schröder, de blokfluitist Frans Brüggen en de cellist Anner Bijlsma. Ieder van hen droeg op een eigen manier bij aan het totaal veranderen van de manier waarop werd gespeeld. Brüggen zorgde voor de herontdekking van  de blokfluit - op dat moment een soort instrument waarop kinderen tegen hun zin wat kinderachtige wijsjes leerden spelen. Hij zorgde ervoor dat het weer gezien werd als een volwaardig instrument. Bijlsma stortte zich op het herontdekken van een hoop vergeten cellomuziek en het afstoffen van wat minder vergeten componisten als Boccherini, die hij in de originele versies begon te spelen. Ook was hij één van de eersten die 17e eeuwse muziek begon te spelen op instrumenten die waren teruggebracht in de staat waarin zij in die tijd verkeerden.
De fluitist Frans Vester was misschien nog degene die het meeste overhoop haalde. Hij pionierde zowel op het gebied van de moderne muziek (met zijn Danzi-blaaskwintet was hij de eerste die het onspeelbaar geachte blaaskwintet van Schönberg uitvoerde) als op het gebied van de oude muziek. Hij begon antieke houten fluiten (traverso's) te bespelen, voerde het vak 'methodiek en uitvoeringspraktijk' in voor zijn leerlingen op het Conservatorium, waarin uitgebreid aandacht werd besteed aan boeken van 17e eeuwse musici als Quandt en Leopold Mozart (de vader van) over hoe de muziek uit die tijd diende te worden gespeeld. Het was een roerige - zeg maar revolutionaire - tijd die ik als conservatoriumstudent in die tijd volop heb meegemaakt en die zich afspeelde eind jaren zestig. Niet toevallig viel dat ongeveer samen met de studentenopstanden van die tijd in Frankrijk en in mindere mate ook hier en met zaken als de Actie Tomaat. Het eindresultaat van woelige vergaderingen en verhitte discussies was dat er een soort tweedeling op het Conservatorium in Den Haag ontstond tussen leraren die de 'oude stijl' trouw bleven en diegenen die alles wat niet aan de wetten van de 'nieuwe,oude' uitvoeringspraktijk beantwoordde een gruwel vonden (Bach op de piano, gedver!!). Ook kwamen er twee soorten ensembles, barok en 'eigentijdse',  (waarvan er één,  het Schönberg Ensemble tot op de dag van vandaag voortleeft en nog steeds wordt geleid door Reinbert de Leeuw)).
Leonhardt speelde in het verhaal van de omwenteling die in de jaren zestig plaatsvond een rol als van een spin in het web - alhoewel niet rechtstreeks op het Koninklijk Conservatorium in Den Haag waar ik leerling was, want hij gaf les in Amsterdam. Maar hij gaf concerten en maakte opnamen met alle hoofdrolspelers, was niet minder doorkneed in, en serieus bezig met de uitvoeringspraktijk en had zijn eigen 'Leonhardt Consort', met onder meer zijn vrouw Marie, een uitstekende violiste. Dit Consort kan zonder al teveel moeite worden beschouwd als een voorloper voor latere ensembles als het Quadro Hotteterre (dat niet meer bestaat), Het Amsterdam Baroque Ensemble van Ton Koopman, of 'La petite bande' van de violist Sigiswald Kuijken en de diens cello en fluit spelende broers Wieland en Barthold.  Zelfs kan gezegd worden dat Leonhardt indirect een soort voorloper was van het veel grotere Orkest van de 18e Eeuw van Frans Bruggen, want samen met de Weense musicus Nikolaus Harnoncourt stortte hij zich ook op op werken voor groter orkest. Vanaf eind jaren zestig namen zij samen alle Bach cantates op - iets wat hen in 1980 een gezamenlijke Erasmus Prijs opleverde. ( Harnoncourt was ook de eerste dirigent die het Concertgebouworkest leidde bij een uitvoerig van de Matthäus Passion van Bach op een manier die de baroktraditie zoveel mogelijk benaderde - de uitvoering duurde ongeveer half zo lang als die van Mengelberg en Jochum destijds).
Maar bovenal was Leonhardt toch uitvoerend musicus, een zonder meer fantastische klavecinist. Hieronder als staaltje van zijn kunnen, een Youtube opname van de cadens uit het Vijfde Brandenburgse Concert van Bach dat hij hier uitvoert met een gecostumeerd Leonhardt Consort.   
     

'Recht' op de Westoever: nog meer treurige gegevens

Eind november schreef ik over het ongekend hoge aantal veroordelingen dat de militaire rechtspraak op de Westoever weet te boeken. De Israelische militaire aanklagers, schreef ik,  kunnen bogen op wat vermoedelijk een wereldrecord is in het aantal bereikte veroordelingen. Hun score is namelijk vrijwel 100% (om precies te zijn 99,74% - het scheelt haast niets). Dit blijkt uit het jaarrapport van de militaire rechtbanken op de Westoever over 2010, waarvan de krant Haaretz een exemplaar in handen heeft weten te krijgen.

Sfard

Op het blog van Bernard Avishai (Bernard Avishai dit com) kwam ik een soort vervolg op dit verhaal tegen. Avishai kreeg van de advocaat Michael Sfard, die onder meer de belangrijkste juridische raadsman is van Yesh Din, de gegevens uit een rapport dat Sfard onlangs voor deze organisatie heeft opgesteld. Het gaat erover hoe sinds 2005, het jaar waarin Yesh Din haar werk begon, klachten over criminele vergrijpen werden afgehandeld. Het is geen opwekkende lectuur (mensen die Hebreeuws lzen kunnen het rapport overigens in pdf versie lezen, hier).

• Het totaal aantal misdaden begaan jegens Palestijnen ging in 38% van de gevallen over gebruik van vuurwapens, in 42% van de gevallen over schade aan eigendommen en in 15% over het schenden van het recht van eigendom op land.
• 91% van de klachten bij de politie leidde niet tot het in staat van beschuldiging stellen van verdachten, dat gold met name voor 86% van de geweldsmisdaden, en 96% van de klachten over beschadiging of vervreemding van eigendommen. Van 127 klachten betreffende het vernielen van olijfboomgaarden tussen 2006 en 2011, leidde één zaak tot een in staat van beschuldiging stelling.
• 66% van de zaken werd gesloten omdat de politie beweerde dat de verdachten onbekend waren, 24% omdat er geen (geloofwaardige geachte) getuigen waren. Minder dan 4% of de misdaden die werden aangebracht bij de militaire politie werd onderzocht. In meer dan 90% van de gevallen werden alibi's van kolonisten voor waar aangenomen zonder dat dit werd nagetrokken  of nader onderzoek werd gedaan.(Vooral dit laatste vind ik buitengewoon illustratief voor de situatie, AbuP). 
• Tussen 2007 en 2011 werden er 267 klachten ingediend tegen militairen; in precies 30 gevallen (ongeveer 11%) werd besloten een onderzoek in te stellen.
• 13 gevallen van kolonisten die op privé land van Palestijnen hadden gebouwd leverden 11 uitspraken op van het Israelische hooggerechtshof. Daarvan werden er vijf niet opgevolgd zonder dat dit consequenties had. Land waarop illegaal wegen voor kolonisten waren aangelegd  werd achteraf 'voor het algemeen nut' onteigend.      

 Commentaar is eigenlijk overbodig. Alleen nog dit: er was enige commotie (alhoewel gek genoeg vrijwel alleen in Israel  zelf en niet daarbuiten) over de benoeming van de kolonist Noam Sohlberg in het Israelische hooggerechtshof. Eerlijk gezegd  vind ik de benoeming van een andere rechter, Uri Shoham, eigenlijk net zo griezelig gezien zijn achtergrond en in het licht van de cijfers die ik hierboven aanhaalde. Shoham werd in 2001 benoemd in de rechtbank van Tel Aviv, nadat hij het leger had verlaten als brigade-generaal. Daarvoor was hij achtereenvolgens advocaat van het Centrale Commando van het leger (waaronder de Westoever valt), de opperste militaire aanklager in de bezette gebieden, voorzitter van het militaire hof van beroep van de Westoever en de Gaza-strook, en de militaire advocaat-generaal. 

Hamas police beats up Shiite worshippers

Masked Hamas police beat and detained members of the Gaza Strip's tiny Shiite community during a religious commemoration last week, a follower and local rights groups said Tuesday, accusing their Islamist rulers of religious intolerance.

A man who described himself as a Shiite said police burst into a house where followers were marking Arbaeen, the commemorating of the end of 40 days of mourning following the anniversary of the death of Imam Hussein, the grandson of the Prophet Muhammad.
Some of the men filed complaints to the Gaza-based Palestinian Center for Human Rights and the rights group Mezan.Mezan said in a statement that during Saturday evening's incident in the town of Beit Lahia, police smashed up the apartment, broke the bones of seven of the men, detained some of them at a police station and beat them again before sending them to a military hospital for treatment.

Interior Ministry spokesman Ihab Ghussein said Tuesday that police stormed the apartment of a group of "outlaws" who were planning "criminal acts." He said he was unaware of the presence of any Shiites in Gaza.

'Netayahu komt Nederland bedanken voor anti-Palestijnse houding'

  De Israelische premier Netanyahu komt naar Nederland om het te bedanken voor het feit dat Nederland onlangs tegen een Palestijns lidmaatschap van UNESCO heeft gestemd en gekant is tegen het eenzijdig uitroepen van een Palestijnse staat. Dat meldt de Jerusalem Post vandaag op gezag van de Israelische regeringswoordvoerder Mark Regev. Daarnaast is volgens Regev te verwachten dat de betrekkingen tussen de twee landen nauwer zullen worden aangehaald.      

Tijdens het bezoek komen ook Israels relaties met de Europese Unie aan de orde. De EU besloot in 2008 de relatie met Israel op te waarderen en Israel de status van bevoorrechte handelspartner te geven. Door gebrek aan vooruitgang in het vredesproces kwam daar weinig van terecht. Maar volgens woordvoerder Regev 'staat Nederland volledig achter Israels wens om het partnerschap tussen de EU en Israel te versterken'. 
Verder zou een voorstel aan de orde komen om de bilaterale betrekkingen verder aan te halen, bijvoorbeeld  door eenmaal per jaar een gezamenlijke vergadering te houden van de twee regeringsploegen. Regev meldt dat Israel  al een dergelijke afspraak heeft met Duitsland, Polen en Italië. (Toevallig zijn dat landen, die  net als Nederland in EU-verband ook altijd alle kritiek op Israel tegenhouden, AbuP).
===========================================
ZIE DE OPROEP OM TE DEMONSTREREN HIERONDER
lees mijn stukje met vragen voor Netanyahu hier
===========================================
 Afgezien van deze zaken komen ook de 'Iraanse nucleaire dreiging', het vredesproces, handelsrelaties en de Arabisch Lente aan de orde, meldt de JPost.
Het blad voegt eraan toe dat het Nederlandse parlement in februari 2011 een motie aannam waarin de Palestijnse Autoriteit werd opgeroepen Israel als Joodse staat te erkennen. Dat is een leugen, waarschijnlijk een bewuste, van de schrijver van het stukje, Canaan Lipshitz die eerder voor Haartez werkte. Kennelijk is hij nu correspondent van de JPost geworden nadat hij bij Haaretz uit de gratie is geraakt omdat hij ook in dienst is van de zionistische lobby, het CIDI. De betreffende motie was gericht tegen het eenzijdig uitroepen van een Palestijnse staat en werd aangenomen met de aantekening van minister Rosenthal dat hij de formulering over Israel als Joodse staat zou opvatten als erkenning van Israel en meer niet. (Zie hier wat ik er toen over schreef)
(De JPost is meer en meer een treurig onbetrouwbaar rechts krantje geworden de laatste jaren. Zie bijvoorbeeld ook het hetzerige  stukje dat ze schreven over vermeend antisemitisme bij het dagblad Trouw, omdat de journaliste Ilse van Heusden in een artikel ironisch had opgemerkt dat het uitverkoren volk perfect dient te zijn. En wie haalt de JPost onder meer aan als ''expert'' om die beschuldiging te onderbouwen? Onze oude vriend Yochanan Visser, de warhoofdige kolonist uit Efrat die een geliefde commentator is van Christenen voor Israel. Hij wordt opgevoerd als een expert op het gebied van de Nederlands-Israelische relaties. Dat zegt genoeg over de betrouwbaarheid van de JPost).  

OPROEP TOT DEMONSTRATIE

Op 18 januari bezoekt premier Netanyahu de Portugese synagoge te Amsterdam.
Bezorgde burgers en voorstanders van het internationaal recht willen hun stem laten horen tegen dit bezoek. Een premier die een apartheidsstaat voor staat kan geen bezoek brengen in Nederland en zeker niet in een gebedshuis. Een premier die steeds meer land van de Palestijnen inneemt en zegt te willen praten over vrede, kunnen wij niet serieus nemen.
Een premier die toestaat dat de muur op Palestijns grondgebied verder gebouwd wordt in plaats van afgebroken, neemt het internationaal recht niet serieus. Een premier die de bevolking van Gaza collectief bestraft en isoleert, hoort niet in Nederland.
Vele redenen je stem te laten horen tijdens het bezoek van premier Netanyahu aan Amsterdam.

 Neem spandoeken, fluitjes, potten en deksels mee om een geluid tegen dit bezoek te laten horen.
Wij willen geen schenders van het internationaal recht in Nederland.

Demonstratie Portugese synagoge te Amsterdam,
Mr. Visserplein 3
Van 18.15 tot 20.15 uur.

 Wij staan bij de film academie
 Metro 51, 53 en 54: halte Waterlooplein (uitgang Nieuwe Amstelstraat)
Tram 9 en 14: halte Waterlooplein

Spandoeken, vlaggen met eenvoudige latten.

Protest this Thursday, 9:45 , during Netanyahu's visit in Den Haag

On Thursday, January 19th, Binyamin Netanyahu will come for an official visit to the Netherlands, for the first time in his current term as Israel's Prime Minister. He will be welcomed by Queen Beatrix, and will meet with Prime Minister Rutte and the ministers Rosenthal and Verhagen.
As Israeli’s who live in the Netherlands, we would like to express our grave concern regarding the policies that Netanyahu promotes as Israel's Prime Minister. We see these policies as disastrous for Israeli society, for the Palestinian people and for the entire Middle-East. During Netanyahu's visit to the Netherlands we will call upon the Dutch government to stop providing diplomatic backup and moral support to Netanyahu.

We would like to remind the Dutch leaders and the Dutch public that there are many Israeli’s who, unlike Netanyahu, aspire to end the Israeli oppression of the Palestinian people and seek a just solution to the conflict. We will raise our objection to Netanyahu's claim that supporting Israel means voting against the Palestinian request for recognition, as the Dutch ambassador to the UN recently did.
We will remind the Dutch government that their guest is responsible for holding 4 million people under brutal military occupation, for a systematic discrimination of the 1.5 million Palestinian citizens of Israel, for a series of ‘McCarthyistic’ measures against critical activists and for a massive wave of anti-democratic legislation. In opposition to Netanyahu's way, that can only lead to bloodshed and oppression, we will state that ending the occupation, and dismantling the walls of separation and fear - is the only way for a just peace that will serve the interests of both Israeli’s and Palestinians.

Join us to raise your voice loud and clearly:
 
Rutte and Rosenthal – stop backing up Netanyahu!

There is no peace under occupation!

Netanyahu's policy is disastrous for both Israeli’s and Palestinians!

Thursday, January 19th, 9:45 am – 11:15 am

Main entrance to the Binnenhof (next to the Mauritshuis), Den Haag
Slogans in English, Dutch, Hebrew and Arabic are welcome

www.gate48.org
info@gate48.org

========================================

N.B: Ter herinnering: op 11 januari schreef ik

Wie durft? Een paar vragen voor Netanyahu, die volgende week naar Den Haag komt

Dat stukje staat hier

==========================================