Itamar Marcus, een leven in dienst van het belasteren van Palestijnen

Nan Jacques Zilberdik en Itamar Marcus van Palestinian Media Watch tijden hun door 'The Israel Project'' (TIP) georganiseerde bezoekjes aan leden van het Amerikaanse Congres. Hier met het Democratisch lid van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden Eliot Engel (midden). Links Zilberdik en Marcus, tweede van rechts Jennifer Laszlo-Mizrahi van TIP.

De Israelische 'war of words' jegens de Palestijnen is - Oslo of geen Oslo - nooit opgehouden. En nu het 'vredesproces' bijna 20 jaar na Oslo wegens gebrek aan succes definitief lijkt te zijn overleden, is dat er niet beter op geworden. Voor het geval ik het even zou hebben kunnen vergeten was er deze week  een stuk van Isabel Kershner, correspondent van The New York Times in Israel, om me eraan te helpen herinneren. Kerhsner, die - laten we het aardig zeggen - niet bekend staat als erg kritisch ten opzichte van Israel, schreef in de NYT van dinsdag een stuk over Palestinian Media Watch (PMW). PMW heeft een boek het licht doen zien: 'Deception, Betraying the Peace Process', een verzameling van uitspraken en uitingen van Palestijnen waaruit zou moeten blijken dat de Palestijnen om het maar populair te zeggen, de kluit belazeren door aan de ene kant te zeggen dat ze vrede te willen, terwijl ze aan de andere kant dingen zeggen waaruit volgens PMW blijkt dat ze de vrede helemaal niet willen.
 Behalve door Kershner is het PMW-boek ook juichend ontvangen door de meest rechtse pro-Israel bloggers en andere Israel firster publicaties, zo blijkt, als ik even de titel google. In die kringen smullen ze als de Palestijnen weer eens aan de kaak worden gesteld als onbetrouwbaar, bloeddorstig en antisemitisch.  
 Maar hoe betrouwbaar is zo'n boek? Of beter: wat weten we van de betrouwbaarheid van Palestinian Media Watch? Welnu, in ieder geval genoeg om te weten dat PMW een super griezelig clubje is. De organisatie is opgericht door Itamar Marcus - oud-medewerker van de Shin Bet, oud-lid van de staf van Benyamin Netanyhu, en een kolonist (hij is inwoner van de nederzetting Efrat). De organisatie houdt zich bezig met het uitvlooien van publicaties, schoolboeken, kranteartikelen, radio en tv-uitzendingen, kortom uitingen van de Palestijnen. Het stelt daarbij de Palestijnse 'duplicity' aan de kaak, een mooi Engels woord dat zoiets zegt als zouden de  Palestijnen spreken met een gespleten tong. Ze zouden in het Engelse tegen de Westerse media iets anders vertellen dan in het Arabisch aan hun eigen mensen.
Palestinian Media Watch lijkt speciaal te zijn opgericht om dit soort dingen op te sporen en er in de propaganda sfeer - Israeli's noemen dat hasbara - mee duidelijk te maken dat de Palestijnen niet deugen, dat ze weliswaar in 1993 de akkoorden van Oslo hebben getekend, maar intussen helemaal nooit vrede hebben gewild en 'geweld verheerlijken' (zo noemt PalWatch dat). PalWatch lijkt daarin nogal op haar zusterorganisatie MEMRI (Middle East Media Research Institute) dat ook al geleid wordt door iemand die afkomstig is uit een Israelische geheime dienst, in dit geval de militaire inlichtingendienst. Ook Memri vlooit publicaties en dergelijke na met de bedoeling dingen te vinden die kunnen aantonen dat de Arabieren onbetrouwbaar zijn en antisemitisch. Het verschil is vooral dat PalWatch zich uitsluitend op de Palestijen richt en Memri ook Arabieren uit andere windstreken volgt.
Beide instituten zijn zogenaamd onafhankelijk en worden door particuliere bijdragen en onduidelijke stichtingen betaald, maar ik zou niet verbaasd zijn als we op een dag horen dat die stichtingen op hun beurt weer geld uit de Israelische staatskas ontvangen. Israelische ambassades sturen nieuws van PalWatch rond, de nauw met Israel samenwerkende organisatie The Israel Project regelde in 2010 contacten met leden van het Amerikaanse Congres en de staf van Obama. Palestinian Media Watch is knus ingebed in Israels hasbara-systeem.

Itamar Marcus met Hannah Rosenthal, de expert van het Witte Huis op het gebied van het antisemitisme.

Maar intussen is Marcus' werk (net zoals dat van Memri) in hoge mate tendentieus. Zo is vooral Marcus, die van 1998 - 2000 directeur was van het Centre for Monitoring the Impact of Peace (CMIP), verantwoordelijk voor het feit dat nog steeds her en der beschuldigingen opduiken dat de Palestijnse schoolboeken antisemitische passages zouden bevatten en oproepen om 'Israel van de kaart te vegen'. En dat terwijl  tal van autoriteiten - en ook Nederlandse diplomaten die bij het vervangen van de schoolboeken in de late jaren '90 en vroege jaren 2000 betrokken waren - kunnen getuigen dat dit onzin is. Akiva Eldar, een Israelische journalist, schreef over Marcus' beoordeling toen de Palestijnse Autoriteit de oude Egyptische en Jordaanse boeken had vervangen door 14 nieuwe boeken:
In an executive summary he published for Thursday's seminar, Marcus makes a report of the 14 new textbooks published by the PA's "Center for Developing the Palestinian Curricula," replacing the old books. Marcus concedes there were "a few changes," like the fact that "The open calls for Israel's destruction found in the previous books are no longer present" and that "references defining Jews and Israelis as 'treacherous' or 'the evil enemy,' common in the previous books, are likewise not present." But this, to Marcus, is not enough. He complains that the new books "continue to teach non-recognition of Israel," and that the maps portray greater Palestine, with no boundaries separating the territories and Israel (just like the official textbooks and maps used by most Israeli institutions).
Kortom, toen er nieuwe boeken waren, was Marcus nog steeds niet tevreden. Er stond geen erkenning in van Israel en de grens tusen de Westoever en Israel stond niet duidelijk op kaarten (alsof dat in Israel, dat de Westoever pleegt te betitelen als Yehuda weShomron - Judea en Samaria -  wel het geval zou zijn). De Amerikaanse politicoloog Nathan Brown, die de boeken ook bestudeerde, schreef dat Marcus het met betrekking tot de nieuwe boeken had over  “het delegitimeren van Israels bestaan'', het impliciet streven naar 'Israel’s vernietiging', en het 'aanmoedigen van militarisme en geweld', terwijl daar volgens Brown geen sprake van was.

Eldad, Wilders, Pipes in 2008 in Israel

Marcus was, om hem verder te situeren ook aanwezig op een bijeenkomst in 2008 in Israel onder de titel Facing Jihad, waaraan ultra-rechtse Israelische partijen (onder meer de Nationale Unie, Knessetlid Aryeh Eldad van die partij was gastheer), Amerikaanse islamofoben (onder wie Daniel Pipes, Robert Spencer en Pamela Geller) deelnamen, evenals onze eigen Nederlandse islamofoob Geert Wilders. Marcus is - wat minder bekend is - ook de leverancier van een groot aantal beelden in Wilders' meersterwerk 'Fitna'. Dat ging via de langere Amerikandse film Obsession, waarbij Wilders naar hartelust leentjebuur heeft gespeeld.

Marcus met Pamela Geller in 2008, conferentie Facing Jihad

In 2010 kwam PMW met een paper, waarin het moord en brand riep over het feit dat tal van scholen, sportclubs en andere dingen van sociaal belang naar Palestijnse 'terroristen'' werden genoemd. Zoiets klinkt meteen heel erg. Maar welke 'terroristen'' waren dat dan wel? Nou Yasser Arafat was er net niet bij, want die had de Nobelprijs voor de Vrede gekregen, schreef PMW. Maar voor de rest noemde PMW wel zo ongeveer de hele vroegere PLO-top op, onder wie Abu Jihad en Abu Iyad, die beiden hun nek hebben uitgestoken voor een twee-statenoplossing toen dat absoluut niet populair was in Palestijnse kring. En ook Abu Ali Mustafa, de leider van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina, die - net als de vorige twee trouwens - door Israel is vermoord.
Het is natuurlijk absurd om van een maatschappij te vragen hun historische leiders niet te eren. Hopelijk hoef ik dat niet uit te leggen. De Palestijnen zouden met hetzelfde recht kunnen vragen de belangrijkste verkeersader van Jeruzalem niet naar Menahem Begin te noemen, de held van de moordpartij op het dorp Deir Yassin in 1948, of om het Rabin-plein in Tel Aviv een andere naam te geven, omdat Yitzhak Rabin in 1948 50.000 mensen uit Lydda en Ramleh op de vlucht naar Jordanië heeft gedreven, waarbij tenminste ettelijke honderden zijn omgekomen. (Misschien ten overvloede moet ik hierbij opmerken dat er ook namen op de lijst van PMW stonden waar iets meer discussie over mogelijk zou zijn, zoals die van Dalal Mughrabi, die in 1978 een bus kaapte op de weg van Haifa naar Tel Aviv waarbij veel doden vielen. Of die doden alleen aan haar te wijten waren is een beetje de vraag, ik heb daar wel eens eerder een opmerking over gemaakt - hier: Hoe Israel de Palestijnen verwijt wat het zelf toelaat: de verheerlijking van terrorisme'  - maar niettemin.) Echter, namen als de bovengenoemde PLO-leiders geven, denk ik, ten volle de absurditeit aan van wat het clubje van Itamar Marcus doet als het de Palestijnse 'duplicity' aan de kaak stelt.

En dan nu dus 'Deception, Betraying the Peace Process'. Ik geef slechts één voorbeeld waaruit blijkt hoe overtrokken en absurd ook dit boek is (naast ook vast wel wel terechte opmerkingen -  Palestijnen zijn tenslotte niet heilig). Het voorbeeld gaat om een opstel van een meisje uit de tiende klas, zo'n 15 jaar oud dus, in een blad voor kinderen, Zayzafuna. Het meisje beschrijft een droom. Daarin verschijnt (ook) Hitler. PMW haalt dat aan onder de opgewonden kop 'Hitler bewonderd omdat hij Joden vermoordde'. Ik citeer het PMW-boek: 

"One hot day, I was very tired after a hard day... and suddenly I saw four white doors in front of me. I opened them in no particular order.
I opened the f irst door and saw a beautiful place full of f lowers. I was surprised to see a man there. I asked him, 'Who are you?'
He said, 'I am Al-Khwarizmi.' [Ninth century Persian mathematician who lived in Baghdad, known for his contribution to the development of algebra.]
I said: 'You're the one who invented mathematics and arithmetic?' He said: 'Yes. What's your situation like today?'
I said: 'The Arabs and Muslims are in a deep sleep; they can't do anything. They have moved away from all the sciences.'
He [Al-Khwarizmi] said: 'Yes, I know that. The day will come when the Arabs will return to their glory. And you - you have a great duty, which is to take an interest in the Islamic sciences and to protect them from being forgotten.'
I said, 'I promise,' and left the door.

I turned to the next door; there Hitler awaited me. I said, 'You're the one who killed the Jews?'
He [Hitler] said: 'Yes. I killed them so you would all know that they are a nation which spreads destruction all over the world. And what I ask of you is to be resilient and patient, concerning the suffering that Palestine is experiencing at their hands.'
I said [to Hitler]: 'Thanks for the advice.'

Then I turned to the third door, and met Naguib Mahfouz [Nobel Prize- winning Egyptian author], who was the one who knew best the value of time and how to use it.
He said: 'People's pastime, these days, has become killing time and wasting it, as though they are punishing themselves. So strive to use your time in the best way.'
(Het hele citaat, het is langer, is hier te vinden).

Ik moet zeggen: iemand moet misschien eens met dat meisje gaan praten. Maar haar beschuldigen van Hitler-verering, is absurd. En het is net zo absurd om  de redactie - die dit opstel niet censureerde - daarvan te betichten zoals Marcus doet. Marcus met zijn Palestinian Media Watch is gewoon niets anders dan een trouwe soldaat van Israel in de war of words. Hij is een man die zo tendentieus is als het maar kan en zal elk voorbeeld dat hij maar vinden aangrijpen om de Palestijnen inktzwart te maken. Hij kan daarbij totaal geen onderscheid zien tussen begrijpelijke nationale sentimenten en eventuele afkeurenswaardige uitingen en is in staat elke vorm van verzet - of het nu gaat om geweldloos verzet, het boycotten van producten uit de nederzettingen of het aan de orde stellen van Israels repressie in de bezette gebieden in VN-organen - af te doen als uitingen van ophitsing of antisemitisme.
Hij is iemand die, zo lijkt het, alleen maar begrip kan opbrengen voor Oom Tom-achtige Arabieren die met de hoed in de hand het uitroepen van de Joodse staat op het grondgebied van hun voorvaderen prijzen als een zegening en het begrijpelijk vinden dat Joden meer rechten toekomen dan henzelf. Ik zou haast zeggen: de mentaliteit van de gemiddelde kolonist, zoals ik die uit ervaring ken. Het is triest om te moeten constateren dat heel veel mensen - met name in de politiek - zich door deze opgewonden, fascistische schreeuwlelijk laten leiden en ophitsen.Dat geldt voor veel Amerikaanse politici, maar ook Nederlandse, waarbij we moeten denken aan sympathisanten van Christenen voor Israel en uiteraard de PVV, maar ook aan onze minister van buitenlandse zaken, Uri Rosenthal. Lees bijvoorbeeld de volgende uitspraken van Rosenthal tijdens het debat over de begroting van Buitenlandse Zaken op 24 november 2011 in de Tweede Kamer:  

De heren De Roon, Van der Staaij en Voordewind stelden vragen over het punt van verheerlijking van geweld aan de kant van de Palestijnse Autoriteit. De motie van de heren Van der Staaij en Voordewind is daarbij leidend. Dit punt is natuurlijk al herhaaldelijk aan de orde geweest. Ik stel die zaak voortdurend aan de orde in mijn contacten met de Palestijnse Autoriteit. Ik zeg ook tegen de heer Voordewind dat die items op Palestinian Media Watch geen prettige zaken zijn. Wat je daar ziet, is inderdaad niet zoals het zou moeten. Dat is zachtjes uitgedrukt. Daar vraag ik in mijn contacten voortdurend aandacht voor, ook in EU-kader bij de besprekingen over het beleid van Israël en de Palestijnse Autoriteit. Dat doen wij dus in Brussel maar ook rechttoe rechtaan in Ramallah.
(cursief van mij, Abu Pessoptimist)

Moet ik hier nog iets aan toevoegen??