Gisteren overleed Dov Yimiya, 101 jaar oud. Ik had in geen jaren van hem gehoord, maar toen ik het las ging onmiddellijk toch weer een belletje rinkelen. Yimiya nam in 1982 vrijwillig deel aan de Israelische inval in Libanon. Hij was toen kolonel en al 68 jaar oud. Maar al in het begin van de oorlog trok hij zich terug - anders gezegd: deserteerde hij - en direct daarop publiceerde het Franse dagblad Le Monde een uitgebreid verslag van de redenen waarom. Yirmiya vertelde in nhet artikel in detail hoe Israel tijdens de inval alle Palestijnse vluchtelingenkampen op zijn weg tot de grond toe vernietigde, eerst met bombardementen en vervolgens met bulldozers, en hoe de inwoners gevangen werden genomen en uren geboeid in de brandende zon (het was zomer) moesten wachten zonder eten, drinken, of mogelijkheden om een wc te bezoeken. Waarna gemaskerde verklikkers, Palestijnse handlagers van het Israelische leger, er mensen uitpikten die vervolgens naar aparte kampen werden gebracht. Het gevreesde Khiam bijvoorbeeld, dat werd gerund door Israels christelijke zetbaasje Haddad met zijn door Israel betaalde huurlingenlegertje, de South-Lebanon Army (SLA), waar zij jaren van ondraaglijk lijden tegemoet gingen.
Yirmiya werd uiteraard ma deze actie zeer verguisd in Israel. Wij, de tegenstanders van dit volstrekt misdadige militaire avontuur van Ariel Sharon en de regering-Begin, vonden hem een held.
11 opmerkingen:
Dus op zijn 68ste kwam hij tot inzicht. Dat is rijkelijk laat na 35 jaar in het Isrealische leger, meer dan de helft van zijn leven totdantoe. Blijkbaar had hij geen moeite met het ontvolken van Palestina. Hij werd er zelfs kolonel in. Is dat een held?
Egbert
Egbert,
Ik geloof niet dat ik hem een held noemde, al was wat Yirmiya in 1982 deed zeker heldhaftig. Temidden van de patriottische sentimenten die elke oorlog blijkbaar losmaakt opstappen en luidkeels protest aantekenen was niet mis. Hij was één van de eersten die de felle protesten tegen deze oorlog in Israel zelf op gang brachten. Je moet het ook in zijn tijd zien, het is te makkelijk om daar alleen met de kennis van nu op terug te kijken.
Wat zijn verdere geschiedenis in het leger betreft weet ik niet veel details. Behalve dan dat hij bij de inname van Nazareth was betrokken. Zoals je weet is de bevolking daar anders in in alle grote Palestijnse steden, niet verdreven.
Abu,
zeker, zijn actie in 1982 was een moedige daad (was het echt desertie? onbestraft?). En jij noemt het een verdienste dat hij 'erbij was' toen Nazareth niet werd uitgemoord/leeggemaakt in de Nakba. Nounou. (wikipedia: "Soon after the signing of the agreement [of the surrender of Nazareth to IDF and no harm would be done], [IDF-commander] Dunkelman received an order from the Israeli General Chaim Laskov to forcibly evacuate the city’s Arabs"). Andere details uit zijn carriere zijn onbekend. Maar hoe word je kolonel in de hagana/IDF? Zonder bloed aan je handen?
Hij was tot 2009(!) Zionist met alles d'r op en d'r aan. Hij had geen moeite om in een religieuze/koloniale burgeroorlog te stappen (hij was in Palestina geboren, en nam de wapens op tegen de Britten & niet-joodse medeburgers). Hij ging nog vrijwillig naar Libanon.
De twee lichtpunten die je noemt, ook nu nog, zijn zijn bezwaren tegen enkele excessen, niet tegen de Zionistische oorlogen zelf.
Oftewel, in de tijd van toen waren dat misschien lichtpuntjes. Maar wat hier doorklinkt is dat wat het IDF deed met andere maatstaven werd gemeten & goedgekeurd dan andere legers -- ook nu nog. Daarin is wat meer zelfkritiek op zijn plaats.
Egbert
Egbert,
We kunnen hier heel lang over discussiëren,, maar worden het waarschijnlijk niet eens. Voor jou lijken alle zionisten per definitie fout te zijn en ook altijd fout te zijn geweest. Ik probeer een iets genuanceerdere benadering: je zal maar rond 1900 een Yiddisch sprekende stateloze Jood zijn geweest in Polen/Oekraine of Rusland (ze kregen er pas burgerrechten in 1917 en werden toen nog steeds vervolgd),of een Jood die in de jaren '30 gevlucht is voor de aanzwellende nazi-pelotons. Ik bedoel maar: hun Jood-zijn was hun enige identiteit en dat sommigen ervoor kozen zionist te worden is misschien niet altijd helemaal onbegrijpelijk.
Veder: de aanpak bij de stichting van de staat Israel was natuurlijk - zeker als we erop terugkijken - fout en dom. Maar daarmee is niet gezegd dat iedereen die er middenin zat dat meteen door moet hebben gehad. Sommigen zagen het vroeg, anderen later. Ik pleeg te stellen dat bij iedere oorlog het aantal mensen dat afhaakte groeide, te beginnen met de Duitse emigrés in de VS, zoals Arendt, Fromm, Einstein, c.s. wier enthousiasme voor het zionisme bekoelde bij wat Israel zijn ''onafhankelijkheidsoorlog'' noemde. Anderen deden er aanmerkelijk langer over. Ook het buitenland zag het lang anders. Denk aan de massale steun voor de oorlog van 1967: heel Nederland ''stond achter Israel''. Tegenwoordig is de scheiding der geesten wat duidelijker, een breekpunt was waarschijnlijk het aantreden van de ''new historians'' begin jaren '90, die de pijnpunten van de zionistische geschiedschrijving openbaar maakten en de expansie- en nederzettingenpolitiek van vooral de afgelopen jaren Likud-bewind deed de rest.
Nu wat Yirmiya betreft: ik weet verder niet zoveel van hem, herinner me alleen de verbazing en bewondering die ik voelde toen hij in 1982 als enige zo'n beetje een boekje open deed over wat de Israerli's aan het uitvreten waren in Libanon. Het was een opmerkelijk daad, en als ik me goed herinner heb ik er destijds in Het Parool redelijk wat aandacht aan besteed, blij als ik was dat tenminste iemand een daad stelde.
Wat Dunkelman en Nazareth betreft: Dunkelman werd kort nadat hij had geweigerd de order om Nazareth te ontvolken aan zijn laars had gelapt,uit de militaire dienst ontslagen. Het moment om Nazareth te ''ontvolken'' was toen al gepasseerd. Het kon niet meer met militaire redenen worden gerechtvaardigd, het was er te laat voor geworden.
Wat voor zionist Yirmiya tot 2009 was, weet ik niet. Maar ik kan je verzekeren dat er ook nu nog zionisten bestaan met wie ik door één deur zou kunnen: mensen van Gush Shalom bijvoorbeeld. Ik deel niet altijd al hun opvattingen, maar als er meer waren zoals zij, zou het Israelisch-Palestijnse probleem vrij snel kunnen worden opgelost.
Abu,
"Voor jou lijken ...", tsja. Nou moet ik me dus verdedigen voor wat jij mij aansmeert? Toch een poging, voor mezelf dan.
Over "Je zal maar rond 1900", en "in de jaren '30", Polen, Oekraine, Rusland, Nazi-Duitsland. Welnu, dat geeft nog steeds NIET het recht in Palestina de terrorist uit te hangen en huizen leeg te schieten en land te stelen. Nota bene op religieuze/etnische gronden (dat heet discriminatie). Deden die vluchtelingen/emigranten/vervolgden/gelukszoekers dat ook in pakweg VS, VK, Argentinie? Had je dat ook acceptabel gevonden?
"de massale steun voor de oorlog van 1967": bepaald geen sterk argument. Misschien was je toen in vervoering, maar je kunt vandaag toch zeggen dat je het mis had?
Ook tekenend dat jij de bewustwording koppelt aan de New historians en Ahrend en zo: je noemt alleen joden. Hoe komt het dat de slachtoffers nooit een inbreng hadden? Zit daar niet ook een verklaring in voor de laatheid van de ontwakingen?
Terug naar Yirmiya: hij kwam niet uit Oost-Europa, hij was geboren in (Ottomaans) Palestina. Voor hem dus geen pogrom-redenen. Toch sluit hij zich aan bij de hagana: terroristisch Zionisme (elk ander woord is eufemisme), geimporteerd uit Europa. Hij schiet, tot na zijn pensioen, op medeburgers vanwege hun geloof. En wat hem betreft waren de invallen in Libanon vooraf een goed idee. Denken dat het pas is misgegaan onder Likoed, of alleen in de excessen, is een soort uitstel van inzicht waarvoor ik geen respect kan opbrengen. En alles, alles ten koste van anderen.
Egbert
Egbert,
Het verschil tussen ons is dat jij de geschiedenis ziet als een platte koek en ik als een dynamisch proces, waarin dingen gebeuren die mensen van inzicht doen veranderen of dingen doet doen die ze vooraf niet van plan waren. Voor jou lijken alle zionisten per definitie fout te zijn en ook altijd fout te zijn geweest, schreef ik. En dat blijkt opnieuw. Volgens jou waren ze al vanaf het prille begin bezig mensen schietend uit hun huizen te verdrijven en land te stelen, terwijl dat in werkelijkheid vóór 1947-48 niet plaats vond. Yirmiya was volgens jou een soort terrorist omdat hij zich in 47-48 aansloot bij de Hagana, maar toevallig was Palestina het land waar hij woonde en was het toen oorlog. Daarvoor was hij, net als een niet te verwaarlozen minderheid van de zionisten van die dagen, voor een bi-nationale staat geweest, maar het uitroepen van de staat veranderde de situatie drastisch. Voor jou heeft dat geen betekenis: zionisten = dieven en moordenaars, allemaal en altijd. Jij maakt ervan dat Yimiya tot na zijn pensioen op medeburgers schoot vanwege hun geloof, ik heb dat nergens gelezen. Je begrijpt niet wat ik met mijn voorbeelden van de Duitse emigrés, 1967 of de voortschrijdende inzichten via de new historians bedoel. Namelijk dat de zionistische beweging niet in aanzet één op één te vergelijken viel met het huidige Likud-Israel, maar geleidelijk is geëvolueerd. En dat de hele ''onderneming Israel'' ook en masse niet als een verlate kolonialistisch oprisping werd gezien, wat het nu ongetwijfeld is, maar dat het beeld door het veranderde karakter ervan en door voortschrijdend inzicht langzaam is gaan kantelen en nog steeds kantelt. Ik schreef niet wat ik zelf in die jaren vond, maar jij maakt ervan dat ik het blijkbaar altijd fout heb gezien. Jij hebt je daar gelukkig nooit aan schuldig gemaakt. Gefeliciteerd. Je bent daarin dan overigens zelfs rechter in de leer dan veel Palestijnen, want ook daar was meer ruimte voor nuance dan bij jou. Tot het laatste toe in 1947-48 waren er groepen die probeerden de stichting van een exclusief Joodse staat via onderhandelingen af te wenden en af te sturen op een compromis. En ook de voorstanders van de één-staatsoplossing lijken me ruimhartiger dan jou.
Sorry hoor, dit is geen discussiëren, wat jij doet. Dit is je gelijk rondbazuinen, en iedereen die misschien ooit geloofd heeft dat ook Joden, net als de meester andere mensen, recht zouden kunnen hebben op een eigen nationaal tehuis in welke vorm dan ook aan de schandpaal nagelen als een foute racist. Geluk ermee, zou ik zeggen.
Nee.
("Jij hebt je daar gelukkig nooit aan schuldig gemaakt. Gefeliciteerd."??? Nogmaals smeer je mij een mening aan, met jouw oordeel over jouw eigen smeer. Abu, alleen omdat ik het niet met jou eens ben, word jij een gore achterbakse lafbekkerige smeerlap naar mij toe. There's a pattern, in Israel apologists).
Ik wens jou veel wijsheid toe, maar jouw "oplossing" voor Palestina zal niet werken vanwege jouw -and your ilk's- mentale beperking (namelijk: Israel/joden = trump = racism for ever).
Egbert
Echt, je schrijft : "Yirmiya was volgens jou een soort terrorist omdat hij zich in 47-48 aansloot bij de Hagana, maar toevallig was Palestina het land waar hij woonde en was het toen oorlog."
"toevallig oorlog". Flikker toch op man.
Egbert
"En dat de hele ''onderneming Israel'' ook en masse niet als een verlate kolonialistisch oprisping werd gezien, wat het nu [sic] ongetwijfeld is,"
Nee Abu: dat was het van begin af aan al. Israel is niet onder Likoed of zo koloniaal geworden. Wat een kutsmoes. Vanaf de oorsprong (Hertzl, Zionisme, Israel 1948) was dat al zo. (dat ik het jou moet uitleggen, sjeemig).
Egbert
Abu: "Sorry hoor, dit is geen discussiëren, wat jij doet." LOL. Totnutoe lees ik dertien keer een Abu-zegt-wat-Egbert-vind.
Weet je wat je best doet, Abu: ga lekker genieten in de zon van je eigen gelijk. Kost niemand wat. Maar never ever claim dat je je bekommert over Palestijnen, ja? Laat ze lekker rotten.
Egbert.
Egbert,
Er is er maar een die zich hier wentelt in het eigen gelijk. Jij namelijk, je hebt het altijd goed gezien, nogmaals gefeliciteerd. Maar het zou geen kwaad kunnen eens aan iemand te vragen wat discussiëren eigenlijk is, hoe je dat doen moet, wat agrumenten zijn. En het dan uit te proberen. Maar doe dan dan maar liever ergens anders dan op mijn site.
Een reactie posten