Beter een nette antisemiet dan een christen-zionistische bloedhond

Op de website van het CIDI (Centrum voor Indoctrinatie en Desinformatie Israël) is een stuk te lezen over het recente boek van Dries van Agt, 'Een schreeuw om recht'. Een stuk, geen recensie, ik zou het eerder een pamflet willen noemen. Het is van de hand van Wim Kortenoeven, een christen-zionist, die eerder een boek over Hamas publiceerde onder de titel 'Hamas. portret en achtergronden'. Ook dat was meer en schotschrift dan een portret. Hamas werd erin uitgebeeld als een verzameling onbehandelbare, eendimensionale moslimfundamentalische, jodenhatende delinquenten met wie nooit en te nimmer te praten zou zijn.

Op de website van het CIDI heet het dat Kortenoeven Van Agts boek 'analyseerde'. Ik weet niet of Kortenoeven en het CIDI weten wat analyseren is. Het is in ieder geval niet wat Kortenoeven doet. Ziehier wat hij schrijft: 'Van Agts ‘schreeuw om recht voor de Palestijnen' kan beter betiteld worden als een schreeuw om onrecht tegen Israel.' Hij verwijt Van Agt dat hij een opeenstapeling maakt van 'onwaarheden en misleidingen; verdachtmakingen en laster; valse en uit hun verband gerukte citaten; als feiten gebrachte opinies en cruciale weglatingen. Met de propagandalawine die daaruit ontstaat, probeert hij het bestaansrecht en de legitimiteit van het Joodse karakter van Israel te ondermijnen . Zo vindt Van Agt het "onaanvaardbaar" en "rampzalig" de staat Israel te identificeren met het Jodendom. Zo schrijft hij afkeurend over Amerikaanse politici die zich positief uitspreken over "het bewaren van Israels Joodse identiteit en het zekerstellen van Israels veiligheid". Om zijn stellingname aanvaardbaar te maken verschuilt de oud-premier zich stelselmatig achter Israel-vijandige Joodse auteurs, zoals Noam Chomsky, Norman Finkelstein en Ilan Pappé, en actievoerders van ‘Een Ander Joods Geluid'. Als zodanig kan een fors deel van ‘Een schreeuw om recht' worden weggezet als een ‘risicomijdende' bloemlezing uit eerdere werken van andere Israelhaters.

Jawel, een heleboel verwijten, zoals 'verdachtmakingen, laster, ontkenning van het bestaansrecht van Israël en zijn legitimiteit als Joodse staat'. En dat alles zonder onderbouwing, zonder argumentatie, zonder feitelijke informatie. Of moeten we de mededeling dat Israël blijkbaar synoniem is met Jodendom, als zodanig zien? Nou, daar meen ik als Jood die over deze dingen wel eens heeft nagedacht ook een mening over te mogen hebben: dat is tendentieuze borrelpraat. Het past misschien in de megalomane wereldvisie van Joden als Netanyahu dat Israël als staat van Joden identiek zou zijn aan het Jodendom, maar het is daarom niet minder groteske onzin. Net zulke tendentieuze onzin als dat critici van Israël zoals Chomsky, Pappé, Finkelstein en actievoerders van Een Ander Joods geluid Israël-vijandig zouden zijn of Israëlhaters. Waarom, zo mag Kortenoeven zich afvragen, houden zij zich überhaupt met Israël bezig? Zou dat kunnen voortkomen uit een soort van betrokkenheid? Of past in Kortenoevens wereldvisie alleen de betrokkenheid van jaknikkers? En van Joden die zich conformeren aan welk besluit dan ook, genomen door om het even welke regering er zit in Jeruzalem?

Maar iets anders. Laten we kijken of Kortenoeven niet alleen verwijten en beschuldigingen heeft opgeschreven, maar ook iets inhoudelijks te melden heeft. Niet dus. Er volgt een hele litanie dat Van Agt allerlei dingen uit hun context haalt en zaken verzwijgt, zoals dat er al langer Joden in Palestina woonden, dat er vrij recente islamitische immigratie in Palestina was geweest, Arabieren zich aan anti-joodse agressie schuldig maken en dat er in de islam een dogma bestaat dat Joden een ondergeschikte rol behoren te hebben zodat het geen pas zou hebben als ze plotseling in Palestina de baas zouden zijn. Wat Kortenoeven niet schrijft maar wel bedoelt, is dat het niet waar zou zijn dat de Palestijnen uit Palestina zijn verdreven. Ze waren er immers pas kort en de Joden waren er al lang. En ze waren ook niet tegen de Joden omdat die ze verdreven, ze waren tegen omdat ze nu eenmaal altijd al tegen Joden waren. Het is, met permissie, de gebruikelijke riedel van 'zionistische feiten' die Kortenoeven hier ten beste geeft. En Van Agt zou, door ze te 'verzwijgen' (en wel te wijzen op een heleboel dingen die Israël fout zou hebben gedaan), oorzaak en gevolg om hebben omgedraaid. Kortenoeven bedoelt: niet Israël was schuldig aan het conflict, nee, dat was de andere kant.

Het is Kortenoeven wellicht niet kwalijk te nemen dat hij deze officiële zionistische geschiedschrijving voor waar aanneemt, ook al is die intussen door heel wat geschiedschrijvers grotendeels terug verwezen naar het rijk van de mythologie. Hij lijkt me niet het type van een man met veel vermogen tot relativeren. Wellicht begrijpelijk voor iemand die is voortgekomen uit een gemeenschap waar het bijbelse scheppingsverhaal nog voor zoete koek wordt geslikt, ondanks Darwin en alles wat daarna aan empirisch onderzoek op het gebied van de evolutie nog is gekomen. Maar dat mensen als Kortenoeven door instellingen als het CIDI de arena in worden gestuurd om als een soort volgens de gecanoniseerde zionistische leer afgerichte bloedhond iedereen in de kuiten te bijten die het waagt er anders over te denken, dat is beneden de maat.















En bijten doet-ie, op de gebruikelijke valse zionistische bloedhondenmanier: hap, grom, hap, ...'als een rode draad door Van Agts pamflet loopt een complottheorie. Die impliceert dat Israel geen pluriforme democratische staat is, maar een monolithische entiteit die volgens een duister plan te werk gaat. Alle catastrofes in het conflict over het heilige land zouden planmatig door Joodse/Israelische machinaties zijn veroorzaakt. Bijgevolg zijn de Palestijnen en de andere Arabieren steeds de willoze slachtoffers geweest van de machtige en gewetenloze Joden en hun organisaties. Van Agt trekt deze lijn helemaal door tot de dag van vandaag en suggereert dat Joodse samenspanners zelfs de Amerikaanse regering en de media controleren. Die redenering sluit naadloos aan op oude theorieën over een Joodse samenzwering tegen de rest van de wereld'...
Voelt u 'm? De Protocollen van, hap, grom, hap, de Wijzen, hap, van Zion, hap grom. Zie je wel, die man is antisemiet! Maar dat zegt Kortenoeven niet - en dat is het enige slimme van Kortenoeven waarop ik hem heb betrapt - hij suggeréért het alleen. En hij citeert de Pools-Duitse Henryk Broder die van Agt ooit 'een nette christelijke antisemiet' zou hebben genoemd.

Welnu, ik heb Van Agts boek ook gelezen. Ik vind het bepaald geen meesterwerk. Daarvoor is het te bevlogen, te ijverig in het noemen van details, te veel ..een schreeuw om recht. Teveel een preek om te overtuigen en te weinig een boek dat is geschreven door iemand die boven de materie staat en dat tot de verbeelding spreekt. Ook zijn er in de zoektocht naar argumenten en data nog hier en daar wel wat fouten geslopen - ik noem als voorbeeld pagina 69 waar Yigal Allon plotseling Yigal Ya'alon heet (blijkbaar verward met Moshe Ya'alon) en waar gesproken wordt van de Palestijnse Nationale Raad als een 'bundeling van Palestijnse organisaties', terwijl het gewoon het PLO-parlement is. Ik kan nog meer van dat soort fouten noemen - sommige ernstiger, sommige minder ernstig. Maar dat neemt niet weg dat naar mijn bescheiden mening het boek overkomt als een integere uiting van iemand die begaan is met het lot van de Palestijnen en die vindt dat er aan de aanpak van Israël in dit conflict het een en ander mankeert. Dat moet kunnen. En dat niet alleen: het zou mooi zijn als dat discussie zou uitlokken op inhoudelijke argumenten. Het zou eigenlijk ook moeten, want Van Agt voert genoeg discussiestof aan in de vorm van de nederzettingenpolitiek, de verjoodsing van Jeruzalem, de recente gebeurtenissen in Gaza. Maar in plaats daarvan wordt van Agt - en alle andere Van Agts van deze wereld - tegenwoordig vrijwel standaard getracteerd op gehap en gegrom van zionistische bloedhonden en hun stereotype geroep van 'ántisemiet, antisemieieeetttt..'

En dat is langzamerhand zo gewoon geworden dat het alleen nog maar lachwekkend is. Nog even en antisemiet is een geuzennaam: Wie zijn uw favoriete antisemieten? O, als het om Joden gaat zijn dat natuurlijk Ilan Pappé, Noam Chomsky, Norman Finkelstein en de mensen van Een Ander Joods Geluid. En als we het hebben over christenen, dan is er bijvoorbeeld die nette christelijke antisemiet, Dries van Agt. Nou, geef mij maar antisemieten, hoor. Die zijn zoveel leuker en boeiender dan die vreselijke afgezaagde zionistische engerds met hun gehap en hun gegrom.....