VN hield vervalsing Afghaanse verkiezingen binnenskamers

Peter Galbraith, tot vorige week de tweede man van de VN-missie in Afghanistan, heeft zijn ex-baas in een brief ervan beschuldigd dat hij niet bekend mocht maken dat bij de Afghnaase presidentsverkeizingen een derde van de stemmen voor de zittende president Karzai vervalst was.
Galbraith, die vorige week werd ontslagen, zegt dat zijn chef Kai Eide, hem opdracht gaf niet de bevindingen van fraude naar buiten te brengen of door te spelen aan de Afghaanse autoriteiten.













Als de bevindingen van Galbraith en zijn staf - die overigens overeenkomen met wat een EU-commissie die toezicht hield op de verkiezingen vond - zouden worden geaccepteerd, zou de zittende president Hamid Karzai geen 54% van de stemmen krijgen, maar onder de 50% zakken zodat een tweede ronde nodig zou zijn.
Galbraith' bekendmaking komt op een moment dat de VS en de internationale gemeenschap zich erbij lijken te hebben neergelegd dat Karzai met de winst gaat strijken. Volgens Galbraith spelen zij daarmee de Taliban 'de grootste strategische overwinning in de acht jaar van strijd tegen de VS en hun Afghaanse partners' toe.

Juan Cole wijst er op zijn blog (post van maandag 5 oktober) op dat Karzai's voornaamste tegenstander Abdullah Abdullah (foto) die 31% van de stemmen haalde, Galbraith brief aangrijpt om het resultaat van de verkiezingen aan te vechten. Cole noemt het 'geen teken van stabiliteit' als een regime zo omstreden blijft. En dat terwijl de beste garantie voor succes van de onderneming van de VS en zijn bondgenoten in Afghanistan de vorming van een betrouwbare regering is die in brede kring gezag geniet. Cole geeft trouwens wel meer voorbeelden die op het tegendeel van stabiliteit wijzen.
De carrière van Galbraith (kleine foto) is overigens ook interessant. Hij is een voormalige hoge ambtenaar van het State Department (ex-ambassadeur in Kroatië) die in 2003 ontslag nam nadat hij zich had ontwikkeld tot een van de betere specialisten inzake Kurdistan en in botsing was gekomen met de Amerikaanse regering over de aanpak van de oorlog in Irak. Ik heb hem meegemaakt in december 2002 in Londen bij de daar gehouden conferentie van de Iraakse oppositie. Toen was hij daar al als persoon en niet namens het State Department en liep hij de rechtse afgezant van Bush, Zalmay Khalilzad, voor de voeten. Hij toonde zich een uiterst gedreven, ideëel bevlogen, diplomaat - of misschien meer activist dan diplomaat. Blijkbaar is hij dat nog steeds.