De Egyptische regering heeft vandaag de free lance-journalist Per Bjorklund uitgewezen en op een vliegtuig naar Zweden gezet. Bjorklund (links op de foto in gesprek met Egyptische fabrieksarbeiders) woonde al een paar jaar in Egypte. Hij werd op 29 september bij terugkomst uit het buitenland op het vliegveld van Cairo aangehouden. De Egyptische blogster Zeinobia meldt dat Bjorklund die populair was in de Egyptische blogosphere en kringen van de oppositie, tot persona non grata is verklaard.
Wie wil weten waarom doet er goed aan een kijkje te nemen op Bjorklund's eigen blog. Daar blijkt dat hij een van de weinige (binnen of buitenlandse) journalisten in Egypte was die de moeite nam werk te maken van de situatie van Egyptische werknemers, die te kampen hebben met onderbetaling en vaak schandalig slechte en gevaarlijke arbeidsomstandigheden. Al meer dan een jaar woedt in Egypte de ene staking na de andere. Bjorklund nam de moeite de stakers ter plekke te interviewen en te berichten over hun rechtszaken.
Wat ook mogelijk is, is dat de uitzetting te maken heeft met het feit Bjorklund in februari deelnam aan een solidariteitsdemonstratie voor de Palestijnen in Gaza. eerder deze maand werd namelijk al de Amerikaanse free lancer Travis Randall uitgewezen die daaraan ook had deelgenomen. De demonstratie kreeg veel publiciteit omdat de Duits-Egyptische blogger Philip Rizk erbij werd opgepakt en een tijdje in de cel belandde. Het is zeker niet voor het eerst dat Egypte zo optreedt. In 2008 werd de Amerikaanse fotograaf James Buck een tijdlang vastgezet nadat hij een grote staking van de textielwerkers in Mehallat al-Kubra had gefotografeerd. De afgelopen jaren zijn ook meerdere bloggers in moeilijkheden gekomen.
(En als persoonlijke noot: Jammer dat de vroegere chef buitenland van de Volkskrant, Jan Luyten, dit vast niet zal lezen. Hij wilde nooit geloven dat het feit dat ik nooit een perskaart voor evenementen met Mubarak heb gekregen in de vier jaar dat ik correspondent in Egypte was, wel eens te maken kon hebben met wat ik over de oppositie en het 'democratisch' gehalte van de regeringspartij had geschreven. Jan vond het ook onzin dat ik niet al teveel onder eigen naam wilde publiceren over rellen in Ein Shams (een wijk in het noorden van Cairo) waarvan ik had uitgevonden dat niet de islamisten de aanstichters waren, maar de politie. Toen hij boos werd stelde ik hem voor het dan wel te doen als hij wilde garanderen dat ik doorbetaald zou worden, of weer aan het bureau in Amsterdam zou kunnen aanschuiven, als ik opgepakt zou worden of uitgewezen. 'Wat? Belachelijk, natuurlijk gebeurt er niets,' piepte hij met zijn hoge stem, 'en natuurlijk garandeer ik niks.'
Ik hoop maar dat iemand Bjorklund wel wat gegarandeerd heeft).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten