nadat het Overlegorgaan Joden en Christenen (OJEC), de fundamentalistische rabbiijn Evers en het Centraal Joods Overleg (CJO) dat al eerder hadden gedaan.
De reactie van Ten Brink in het dagblad Trouw verdient een weerwoord, vind ik. Niet alleen omdat het uitmunt in een schattig soort onwetendheid, gepaard aan een verbazende dosis naïviteit, maar vooral omdat dit soort op geen enkel bewijsbaar feit gebaseerde uitingen van spreekbuizen van de Joodse gemeenschap nog steeds doorgaat voor serieuze reacties. Het is tijd dat we ze aan de kaak stellen voor wat ze zijn: door emotie ingegeven reacties gebaseerd op de officiële zionistische Moeder de Gans-versie van de geschiedenis.
Het Kairos-document, meent ten Brink, doet de geschiedenis geweld aan, omdat het de schuld van het Israëlisch-Palestijnse conflict eenzijdig legt bij de Israëlische bezetting van Palestijns gebied en niet rept van agressie aan Palestijnse kant. Ook was er geen aandacht geschonken aan oplossingen die Israël had aangedragen, waaronder de oplossing van de toenmalige premier Barak, aldus de rabbijn.
Tja, wat kunnen we hierover zeggen? Het hele probleem, beste Menno,is natuurlijk toch wel ontstaan doordat Joden Palestina bezetten (en echt niet omgekeerd). Palestijnse agressie (inclusief terroristische uitwassen als vliegtuigkapingen en menselijke bommen) zijn nooit iets anders geweest dan verzet tegen die bezetting in al zijn vormen - en tegen het feit dat Israël nog nooit - maar dan ook nog nooit - in de geschiedenis bereid is geweest met het Palestijnse leiderschap een aanvaardbaar compromis aan te gaan. Ook Baraks zogenaamde grote gebaar van 2000 in Camp David ging niet uit van de 22% van Palestina die er na 1948 nog over was (de Westoever en Gaza), maar gaf de Palestijnen alleen een symbolische aanwezigheid in Jeruzalem, hield de nederzettingenblokken en de Jordaanvallei en gaf daarvoor in de plaats wat onduidelijke compensatie in de Negev en Galilea. En dat nog afgezien van het feit dat de kwestie van een eventueel Recht op terugkeer (en-of compensatie) onceremonieel van tafel werd geveegd.
Ten Brink zou - zoals wel wel meer mensen die zich als spreekbuis van het officiële jodendom opwerpen - er goed aan doen om behalve kennis te nemen van de in zionistische kringen gangbare opinies, ook de literatuur van historici als Pappe, Shlaim en verwante deskundigen van de afgelopen 15 jaar eens door te nemen en de kranten te lezen. Dan zou hij niet schrijven dat de gerechtigheid waar het Kairos-document terecht toe oproept, gelijkstaat aan het streven naar een 'éénstaat-model', of het verdwijnen van Israël, laat staan het de zee in drijven van de Joden. Dan zou hij begrijpen dat gerechtigheid in dit verband betekent: erkenning van het onrecht dat de Palestijnen is aangedaan en op basis daarvan zoeken naar een passende oplossing die niet alleen Israël, maar eindelijk ook eens de andere kant zoveel mogelijk recht doet.
Als Ten Brink wat beter de actualiteit zou volgen, zou hij ook weten dat zijn oproep tot versterking van de Palestijnse economie niets anders is dan het napraten van wat propagandakreten uit de verkiezingscampagne van Benyamin Netanyahu van een jaar geleden - loze nonsens. Hoe kan de economie van Gaza versterkt worden als het gebied nu al drie jaar zucht onder een vrijwel totale Israëlische afsluiting? De Gazanen kunnen niet eens hun huizen herbouwen die tijdens de Israëlische aanval van een jaar geleden werden verwoest. En heeft Ten Brink niet het Goldstone-rapport gelezen waarin uitgebreid werd beschreven hoe Israël tijdens die aanval vooral ook alle ondernemingen platgooide, zoals Gaza´s enige meelfabriek? En weet Ten Brink niets van de ruim 500 checkpoints die de bewegingsvrijheid van de Westoever verlammen? Of van de Muur die Palestina scheidt van haar voornaamste commerciële centrum, Oost-Jeruzalem? Of van de kolonisten die de commercie en het openbare leven van de tweede stad op de Westoever, Al-Khalil (Hebron) totaal hebben verwoest? Weet hij niet dat de inkomensverschillen tussen Israëli´s en Palestijnen, die bij het begin van de bezetting al op 7 : 1 lagen, volgens de Wereldbank in de afgelopen decennia onder Israëls milde bewind, dat investeringen en bouwactiviteiten tegenhield, zijn verdubbeld, zodat de verschillen tussen Israëli´s en Palestijnen zich nu verhouden als 14 : 1?
Enfin, zo kan ik doorgaan. Ten Brink meent dat de christelijke Palestijnen er met hun Kairos-document beter aan hadden gedaan de nadruk te leggen op wat er wel mogelijk ware geweest (bijvoorbeeld meer geld van de rijke olielanden in de Palestijnse economie pompen en het onderwijs verbeteren). Zoals het document nu is, vindt hij het negatief en zou het de dialoog van Joden, moslims en christenen niet vooruit helpen. Daarbij gaat hij eraan voorbij dat Israël 42 jaar langt de kans heeft gehad de economische situatie van de Palestijnen te (helpen) verbeteren en dat nadrukkelijk heeft nagelaten. Maar afgezien daarvan vergeet hij het allerbelangrijkste en dat is dat niets - geen geld, economische voorspoed of wat dan ook - gaat boven vrijheid, onafhankelijkheid en menselijke waardigheid. Het is dát waaraan het de Palestijnen ten enen male ontbreekt. En het is dát waar het Kairos-document over spreekt.
Het is goed dat Kairos dit zo onomwonden en duidelijk aan de orde heeft gesteld. En voor mij staat vast dat dit de dialoog waar Ten Brink het zo graag over heeft, uiteindelijk meer vooruit helpt dan wat ook. Want wat heb je nu aan een dialoog die alleen is gebaseerd op vrijblijvende beleefdheden en het verzwijgen van de ware situatie?
1 opmerking:
Gaat meneer Evers, teneinde de economie in Gaza een kans te geven, nu een actie starten: Stop de blokkade van Gaza?
Dat zou een nuttige en serieuze uitspraak zijn.
Een reactie posten