Nederlandse pers verdient geen prijs als het om het verslaan van de Egyptische opstand gaat

'Deelname Moslim Broederschap mogelijk doodssteek voor Mubarak', lees ik vanmiddag in de NRC. Nu heb ik al dagen vrijwel niets anders gedaan dan nauwgezet het nieuws vanuit  Cairo volgen, maar deze kop plaatste me toch weer met een klap met beide benen op Nederlandse grond. De Broederschap die zich tot nu toe zo gedeisd had gehouden? En zou dat bij deze totale volksopstand nog verschil kunnen maken? Had ik iets gemist? Voor alle zekerheid toch nog maar even nagelezen op de site van de Broederschap, Ikhwanweb.com. En nee, Mohamed Badi'e, de 'gids' (leider) van de Moslim Broederschap had toch echt, al voor de demonstraties op 25 januari begonnen, gezegd dat de Broederschap het protest steunde, zijn leden opriep om mee te doen, maar er als Broederschap niet aan zou deelnemen. Was daar iets aan veranderd? Nee, alweer nee, een woordvoerder van de Broederschap, Mohammed Mursi, had alleen gezegd dat morgen, vrijdag, zeker veel leden van de MB mee zullen doen aan de dan verwachte massa-betoging die - dat terzijde - mogelijk de echte doodssteek kan gaan worden voor het regime.
Geen nieuws dus. Foutje van de NRC. Want als nou net iets duidelijk was geworden, dan was het wel dat het bij de protesten van de laatste dagen gaat om een protest van de hele bevolking, de straat, gewone en  de deftige mensen, van advocaten,  journalisten en arbeiders - van iedereen. Een protest van iedereen,  maar  absoluut niet van partijen of politieke bewegingen. Wie de keur van slogans leest die de laatste dagen gebruikt werd (zie deze site van professor Asa'ad Abu Khalil, alias de Angry Arab) wordt - behalve door de poëtische kracht van de leuzen (met name in het Arabische origineel waarin ze veelal rijmen) - getroffen door de afwezigheid van welke islamitische of politieke lading dan ook.
Hoezo dus Moslim Broederschap schaart zich achter de betogingen,  zoals de NRC beweert? En hoezo doodssteek voor het regime? Het lijkt een soort onbegrip te zijn voor wat daar - eerst in Tunesië en nu in Egypte, en misschien straks ook elders - echt gebeurt. Hier komt een onvoorstelbare frustratie tot ontlading over tientallen jaren van stagnatie, officiële leugens, onvrijheid en gebrek aan mogelijkheden om gewoon in het openbaar in de kranten, op de tv, of zelfs in het café met elkaar de zaken te bespreken. Denk je in dat je, tot welke beroepsgroep je ook behoort, jarenlang te maken hebt gehad met incompetente, hypocriete, liegende potentaten die jou vertelden wat je  moest denken en doen. En nu kan je eindelijk je woede kwijt. Nu is eindelijk de geest uit de fles. En hij zal zich niet meer laten terugstoppen, want the point of no return is zo god als zeker gepasseerd.
De meeste Nederlandse kranten lijken dat niet echt te hebben opgepikt. Het Parool en De Pers brengen vandaag helemaal niks, Trouw geeft van zijn correspondent een verslag waaruit vooral blijkt dat er inderdaad wordt gedemonstreerd, de Volkskrant, NOS en NU concenteren zich op het nieuws dat Mohammed el Baradei van de Beweging voor Verandering alsnog het vliegtuig heeft genomen naar Cairo en bij aankomst zei bereid te zijn de leiding op zich te neme  van een nieuwe regering. Alsof iemand die veilig in Wenen zat toen het begon en  nu gratuit in  Cairo komt aanzetten met de mededeling dat hij best de leiding op zich wil nemen, überhaupt nog zo welkom is. Het Egyptische twittercircuit, dat vrij aardig de communis opionio volgt zoals dat ook in Tunis het geval was, vindt in ieder geval van niet. Hetzelfde geldt voor het nieuws (alweer NOS en Volkskrant) dat de regeringspartij NDP heeft aangeboden te praten. In Cairo was dat hoogstens een voetnoot bij het nieuws. De partijleider, de gehate vroegere opperleugenaar van het regime, minister van informatie Safwat el-Sherif, bood totaal geen enkele concessie aan. En met wie zou hij trouwens moeten gaan praten als het gaat om een beweging die geen leiders heeft?
Maar wat zouden de kranten dan moeten doen? Ze zouden zich - ik geef toe het is moeilijk voor wie de situatie niet kent - moeten inleven in de gevoelens van al die Egyptenaren en anderen van wie we al die jaren ten onrechte hebben beweerd dat de Arabieren vanwege de islam niet tot democratie in staat zijn. Ze zouden zich verder moeten beperken tot een zo feitelijk mogelijke weergave van de omvang van de protesten die intussen heel Egypte beslaan. En misschien zouden ze wat meer moeten geven over de achtergronden van de frustraties. Bijvoorbeeld  uitleggen dat de dag van 25 januari, De Dag van de Politie, was gekozen om te protesteren tegen recente gevallen van willekeur en moord door politieagenten. En dat dat protest nog voor het begonnen was onder invloed van de gebeurtenissen in Tunesië uitgroeiden tot een werkelijk nationale Dag van Woede over alle onmvrijheden.  Zij zouden wat gewone Egyptenaren aan het woord kunnen laten in plaats van houvast te zoeken bij bekend klinkend nieuws omtrent partijen of persoonlijkheden die nu, bij deze protesten,  totaal irrelevant zijn geworden. 'De doodssteek voor Mubarak....'. tja. Eerlijk gezegd is er voor zover ik kon zien maar één krant die wel zijn werk deed. Dat  was het Reformatorische Dagblad. Dat meldde dat de protesten naar een climax gaan en dat de Moslim Broederschap zich tot nu toe opvallend op de achtergrond heeft gehouden. Ik had dat niet verwacht van het RD, maar wat mij betreft: hulde.  

PS Nog een paar opmerkingen ter aanvulling. De Moslim Broederschap houdt zich - ook - bewust afzijdig omdat zij weet dat als zij zich volop in de strijd begeeft, dat de Egyptische regering een excuus geeft de zaak hardhandig aan te pakken. En verder: Het is natuurlijk niet uitgesloten dat Baradei en/of de Moslim Broederschap in een post-Mubarak tijdperk een rol zullen gaan spelen. Tenslotte weet nog niemand wat er dan zal gaan gebeuren. Maar dat neemt niet weg dat zij op dit moment geen factor van belang zijn.