''Openbaarmaking wapenleveranties aan het leger van Mladic brengt Israels relaties in gevaar''

Een Servisch concentratiekamp uit de jaren '90. 

Het Israelische hooggerechtshof heeft volgens de site +972 vorige maand een verzoek afgewezen om details te onthullen van Israelische militaire bijstand en wapenleveranties aan de Serviërs tijdens de genocide in Bosnië in de jaren '90. Volgens de rechters van het hooggerechtshof zouden de onthullingen de Israelische buitenlandse betrekkingen zodanig schaden dat dit de geheimhouding rechtvaardigde, alsmede het buiten schot houden van diegenen die er voor verantwoordelijk waren geweest.   

 Het verzoekschrift, dat was ingediend door de advocaat Itay Mack en hoogleraar Yair Oron, leverde het hof diverse concrete bewijzen dat die leveranties en bijstand inderdaad hebben plaatsgevonden, ook nadat er in 1991 internationale sancties tegen Servië van kracht waren geworden. Onder meer ging het om militaire training en de levering van munitie en geweren. Eén van de bronnen van hun bewijzen was het dagboek van de Servische generaal Ratko Mladic tegen wie door  de openbare aanklager van het Joegoslavië Tribunaal in Den Haag woensdag levenslang werd geëist. Mladić’s dagboek vermeldt de banden met Israel expliciet.  Het feit dat de Israelische advocaat generaal pleitte tegen het inwilligen van de eis en het hof de eis afwees, geven duidelijk aan dat Israel in dit verband de nodige boter op het hoofd heeft.

De Serviërs voerden oorlog tegen Kroatië van 1991-1992, en tegen Bosnië van 1992-1995. In beide oorlogen bedreven zij genocide en ''ethnic cleansing'' (etnische groet schoonmaak) door het verjagen  van moslims. Een 250,000 mensen werden gedood, tallozen raakten gewond, stierven van honger of werden, in het geval van vrouwen, verkracht. Ook werden velen opgesloten in concentratiekampen. 
De indieners, Mack and professor Oron, voegden de nodige bewijzen en verklaringen  bij hun verzoek. Zo citeerden een boek dat een vroegere hoge functionaris van het Servische ministerie van Defensie in 1992 publiceerde, The Serbian Army, waarin zij meldde dat Israel en Servië een maand na het embargo van 1991 een geheim akkoord voor militaire leveranties sloten, waarbij ''for obvious reasons, the deal with the Jews was not made public at the time”. Verder halen ze een Israelische vrijwilliger aan, die in 1994 op verzoek van een employé van de  VN de overblijfselen van een zware granaat bekeek (een 120 mm granaat) die was afgevuurd op de de landingsbaan van het vliegveld van Sarajevo en waarop duidelijk een Hebreeuwse tekst te lezen was. Hij meldde eveneens Servische legermensen gezien te hebben met Uzi geweren uit Israel. 
Een rapport uit 1992 maakt melding van de komst van een delegatie van het Israelische ministerie can Defensie naar Belgrado om een akkoord te sluiten over de levering van granaten. En dan is er het dagboek van Mladic die schreef dat ''Israel voorstelde samen strijd te voeren tegen islamitische extremisten. Ze stelden voor onze mensen te trainen in Griekenland en een gratis leverantie van geweren voor sluipschutters''. Tenslotte was er het ''Srebrenica rapport'' van de Nederlandse NIOD dat vermeldt dat Belgrado ''Israel, Rusland en Griekenland'' als zijn beste vrienden zag. In 1991 sloot Servië een geheime wapendeal met Israel''. In 1995 waren er rapporten over de levering van Israelische wapens aan de Republika Srpska'', de Bosnisch Servische republiek. De Israelische regering moet hiervan hebben geweten. Het verzoekschrift bevatte ook details afkomstig van mensenrechtenactivisten over trainingen door Israeli's van het Servische leger en het feit dat de wapenleveranties Joden uit Sarajevo de gelegenheid boden de toen belegerde stad te verlaten.
De site +972 stelt dat het hooggerechtshof door te weigeren de openbaarmaking toe te staan zich in wezen medeplichtig maakt aan de misdaden. En dat dat het toch ging om ernstige zaken voor een land dat (deels) gegrondvest is op basis van het feit dat een belangrijk deel van de Joodse wereldbevolking zelf ook ten pooi is gevallen aan genocide. Het noemt het ook heel merkwaardig, omdat het hof eerder dit jaar een dergelijk verzoek afwees betreffende wapenleveranties aan Rwanda Burundi, tijdens de daar plaatshebbende genocide, terwijl de regering later er geen probleem in zag bekend te maken dat die leveranties zes dagen nadat de slachting was begonnen, waren gestaakt. Waarom deze gehiemzinnigheid als de staat er zelf niet voor terugschrikt gedeeltelijk opne kaafrt te spelen?
Het hooggerechtshof kan overigens nog meer vergelijkbare tests voor zijn veronderstelde onkreukbaarheid verwachten. Advocaat Mack wil nog voor het einde van het jaar verzoeken tot openbaarmaking indienen betreffende Israels samenwerking met de moordenaars van de Argentijnse junta, het regime van Pinochet in Chili en van het regime in Sri Lanka.