In de Bijbel is er het verhaal van Shlomo (Salomo) die in de zaak van twee moeders die elkaar de eigendom van een baby betwisten, oordeelt dat hij de baby dan maar doormidden zal hakken. Het is een wijs besluit: de echte moeder manifesteert zich, zij is degene die het hardst protesteert.
Het Israelische hooggerechtshof, rechtsprekend in het land waar Salomo ooit woonde, heeft zich diens illustere voorbeeld ter harte genomen. Maar gevreesd moet worden dat de rechters toch niet helemaal hebben begrepen wat het doel was van dit ''Salomons oordeel''.
In een zaak die zich zes jaar lang heeft voortgesleept over een huis in de Oude Stad van Jeruzalem dat geclaimd wordt door een organisatie van kolonisten, hebben zij deze week besloten dat de laatste Palestijnse familie die erin woonde in tweeën moet worden gedeeld. Alleen de oudste generatie mag er nog tien jaar blijven wonen. De kinderen en de kleinkinderen moeten eruit. En als ze zich niet aan deze oekaze houden, mogen de kolonisten alsnog het hele pand in bezit nemen.
Het verhaal is exemplarisch voor heel wat andere, soortgelijke verhalen over huizen in Oost Jeruzalem, die ooit Joods bezit waren maar waarvan de de bewoners in de jaren twintig en dertig van van de vorige eeuw, tijdens Palestijnse stakingen en onlusten, zijn vertrokken, of die in 1948 tijdens de oorlog waarin Israel ontstond, zijn gevlucht. Die huizen kwamen in bezit van de Jordaanse autoriteiten die ze leasden aan Palestijnen, veelal Palestijnen die uit West Jeruzalem waren weggejaagd, of afkomstig waren uit andere plaatsen in het huidige Israel.
Zo ook de familie Sub Laban in hun huis in de Oude Stad. Zij kwamen er wonen in 1953. Na de verovering van Oost Jeruzalem kwamen de huizen in bezit van de Israelische ''custodian of absentee propertee''. De bewoners hadden voor drie generaties huurbescherming, Maar de custodian droeg veel van deze bezittingen over aan kolonistenorganiaties als ''Ateret Cohanim'' en daarmee veranderde de situatie. De huizen werden vervolgens geclaimd op grond van het feit dat het Joodse bezit was geweest.
In het betreffende huis zijn de meeste andere Sub Labans na een hoop gedoe al vertrokken, maar Mustafa Sub Laban (wiens moeder hier in 1953 ging wonen) en Nora Ghaith, zijn vrouw, plus een dochter, twee zonen, een schoondochter en twee kleinkinderen van 4 en 9 wonen er nog steeds. Maar Ateret Cohanim nam daar geen genoegen mee. Volgen deze organisatie hadden de bewoners het gebouw ooit een tijdje verlaten (wat volgens de Sub Labans onzin was) en daarom moesten ze weg, of anders maar in de voorraadkamer onder het huis gaan wonen. Het hof kwam met een compromis, maar dat werd door Ateret Cohanim verworpen. En vervolgens bepaalde het hof afgelopen dinsdag, in een uitspraak waarin de kolonisten wat meer werden tegemoet gekomen, dat Mustafa en Nora Sub Laban. de oudste generatie, nog tien jaar mogen blijven en dat de rest van de familie moet vertrekken. De voorraadkamer onder het huis gaat intussen al meteen naar de kolonisten.
De familie reageerde met een bittere verklaring dat ''de Israelische rechterlijke macht opnieuw de discriminatie van Palestijnen ondersteunt en Israelische kolonisten het recht verleent eigendom te claimen dat zij voor 1948 zouden hebben bezeten, terwijl dat voor Palestijnen onmogelijk is. Israel heeft nooit Palestijnen het recht verleend ook maar iets terug te claimen van de enorme hoeveelheden eigendom die in 1948 van hen werden afgepakt. Het Israelische hooggerechtshof heeft zich, net als in vergelijkbare uitzettingszaken of zaken waarin huizen worden gesloopt, laten kennen als een partner van de politiek van de uitbreiding van de nederzettingen en van de ambitie van de kolonisten om in Oost Jeruzalem zoveel huizen over te nemen als maar mogelijk is.''
Volgens de organisatie Ir Amim zijn er op dit moment in de Oude Stad van Oost Jeruzalem negen families die blootgesteld zijn aan dezelfde dreiging als de familie Sub Laban. Zeven ervan wonen in dezelfde straat. Sinds Benyamin Netanyahu premier van Israel werd in 2009, zo hebben Ir Amin en de organisatie Vrede Nu onthuld, zijn er 60 families uit hun huizen gezet. De kolonisten bevolking is gestegen met 70 procent en in dezelfde tijd steeg het budget van het ministerie van Huisvesting voor de kolonisten in Oost Jeruzalem (waaronder ook begrepen veiligheidsmaatregelen) met 119 procent.
4 opmerkingen:
Dit is een beetje terzijde maar niettemin; je schreef dat de vrouw die het hardst protesteerde het kind kreeg, maar het is wat interessanter.
(Oude vertaling)
"Doorsnijdt dat levende kind in tweeën, en geeft de ene een helft, en de andere een helft." Maar de vrouw, welker zoon de levende was, sprak tot den koning (want haar ingewand ontstak over haar zoon), en zeide: "Och, mijn heer! Geef haar dat levende kind, en dood het geenszins"; de andere daarentegen zeide: "Het zij noch het uwe noch het mijne, doorsnijdt het."
Toen antwoordde de koning, en zeide: "Geeft aan die het levende kind, en doodt het geenszins; die is zijn moeder."
Het verhaal verteld ook dat de twee vrouwen hoeren waren die samen in een huis leefden, en hoe het ervan kwam dat en van de twee babies dood ging. Al met al een interessant doorkijkje naar een tijd ver weg, en lang geleden.
Wat mij opvalt, is dat hoeren dus (schijnbaar?) niet vervolgd werden; dat ze in ieder geval gewoon naar de rechtbank stapten, waar hun verhaal hun status duidelijk moet hebben gemaakt. Maar daar gaat het verhaal helemaal niet op in. Het gaat gewoon over hun geschil, en verder niet over hun manier van levensonderhoud. Er volgt geen moraal. Al met al een interessant verhaal.
Elisabeth,
Het verhaal is inderdaad mooier en interessanter dan ik had onthouden. Ik heb het heel lang geleden voor het laatst gelezen. Dank voor deze aanvulling. En hoeren? Die spelen in de hele bijbel een rol. Zonder dat ze worden vervolgd. Of kan ik me ook dat alleen maar niet meer herinneren?
Ik geloof dat je gelijk hebt. Ik kan me ook niet zo'n verhaal herinneren.
Er worden overigens 4 vrouwen genoemd in het geslachtsregister van Jezus: 2 hoeren, (Tamar en Rachab), 1 overspelige (Bathseba, vrijwillig of niet is niet helemaal duidelijk), en een buitenlandse (Ruth). Je zou denken dat dat de voorouders waren van zijn moeder, Maria (toch?). Maar nee hoor, het eindigt met Jozef (“de man van Maria, uit wie Jezus geboren is, die Christus genoemd wordt”). Die dus NIET zijn vader was. Waar is dat geslachtsregister dan voor, vraag je je af. Een van de mysteries van Kerstmis!
Wat de Palestijnen betreft is er nu een abstinentie van de VS, maar binnenkort wordt alles alleen maar treuriger. Op een goed jaar zal men wel niet kunnen hopen. Maar ik wens jou wel een gelukkig nieuw jaar, Maarten-Jan.
Elisabeth,
Dank. Voor jou ook de allerbeste wensen. Ik kom daar nog meer in het algemeen op terug.
Een reactie posten