Israel waakhond het CIDI is, jawel, terecht boos over een eenzijdig EU initiatief

Het dorpje Jubbat al Dhib met door Nederland geschonken zonnepanelen, vóor en na Israels tussenkomst.

Het CIDI is, in de woorden van de Israel waakhond in Nederland zelf ''verbijsterd''. Het heeft geconstateerd dat de EU ''een eenzijdige reis voor journalisten naar de Westelijke Jordaanoever organiseert waarbij Israel niet aan bod komt'', schrijft het in zijn bulletin. ''Journalisten worden zo op een partijdige wijze beïnvloed'' en daarom heeft  CIDI  ''met verbijstering kennis genomen van dit Europese initiatief''.
''De Europese missie in Jeruzalem is voornemens in oktober een aantal journalisten door de Westelijke Jordaanoever rond te leiden. '' aldus het CIDI. ''Terwijl de EU zegt zich te keren tegen het Boycotten, Desinvesteren en Sancties (BDS) tegen Israel wordt in deze reis de Joodse staat geheel uitgesloten. De reis voor journalisten staat in het kader van projecten die de EU onderneemt om Palestijnen te helpen. Israel komt er niet aan te pas. Het bezoek heeft wellicht een beperkt doel, maar door met een groep journalisten alleen naar de Westbank te gaan komt de pluriforme Israelische stem (cursief van mij, AbuP.) over zaken die daar plaatsvinden niet aan bod.''
''CIDI kan niet anders concluderen.'' aldus nog steeds het CIDI, ''dan dat het hier gaat om een zeer eenzijdige activiteit, betaald door gemeenschapsgeld. De Europese Unie zou bij uitstek het orgaan moeten zijn dat het Israelische – Palestijns conflict objectief benadert. Een dergelijke reis draagt niet bij aan vrede en een gebalanceerd beeld. Het zal in elk geval het Israelische vertrouwen in de rol van de EU ondermijnen.''
Tot zover het CIDI. En, met excuses voor hun hier geciteerde soms wat knarsende Nederlands, moet ik bekennen: ik  ben het, wat haast gebeurt, ditmaal volledig met ze eens. Wie de hulpprogramma's van de EU bezoekt moet inderdaad het volledige beeld krijgen en dus ook de andere kant zien. Hij/zij moet dus ook in gesprek met het Israelische militaire bevel in de bezette gebieden, dat met de misleidende naam het ''Burgerbestuur'' door het leven gaat. Hij/zij moet bijvoorbeel de vraag kunnen stellen waarom in ''Area C'' nagenoeg nooit bouwvergunningen voor Palestijnen worden verstrekt, terwijl intussen in dezelfde Area C wel rond de 600.000 Israeli's zijn gevestigd, die voor hun  duizenden woningen in ruim 200 (of met de illegale ''outposts'' mee 300) nederzettingen in de overgrote meerderheid van de gevallen wél degelijk een vergunning hebben gekregen. En trouwens  die, ook als ze illegaal zonder vergunning op privé Palestijns land zijn gebouwd, bijna nooit zijn gesloopt, en nu volgens een nieuw aangenomen wet binnenkort ook alle ruim 3.500 gevallen  zullen worden ''gelegaliseerd'').
Ook is het een interessante vraag waarom Israel sinds 1948 van Palestijnen in Israel en bezet gebied zo'n 50.000 huizen heeft gesloopt (en proces dat nog steeds met honderden per jaar voortgaat), terwijl dat met huizen van Joden vrijwel nooit is gebeurd. Andere vragen zouden kunnen zijn hoe het komt dat er  nog steeds dagelijks gemiddeld tussen de 10 en 20 mensen worden opgepakt tijdens nachtelijke invallen, waarbij huizen overhoop en kinderen uit hun bed worden gehaald. Of waarom er nu weer ruim 6.000 gevangenen zijn, waarvan niet minder dan 450 administratieve, dat wil zeggen  gevangenen die zijn veroordeeld  zonder vorm van proces). 
Vanzelfsprekend zouden deze vragen ook, in het kader van de door het CIDI geroemde Israelische pluriformiteit, naast leden van de regerinsgpartijen ook moeten worden gesteld aan de mensenrechtenorganisatie B'tselem, Rabbis for Human Rights, Yesh Din, Breaking the Silence, Vrede Nu en Ir Amim, om er een paar te noemen. En wellicht dat daarbij ook aan de orde kan worden gesteld waarom kolonisten op de Westoever ruim drie keer zoveel water tot hun beschikking hebben als de  Palestijnse inwoners van de gebieden, terwijl het water toch grotendeels uit die gebieden afkomstig is. Breaking the Silence zou een boekje open kunnen  doen over de nachtelijke arrestaties en hoe daarmet mensen wordt omgegaan.  En Yesh Din zou ietx eerkunnen vertellen over waarom de klachten van Palestijnen over vernielingen en mishandeling door kolonisten slechts in drie procent van de gevallen tot een vervolging en vrijwel nooit tot een veroordeling leiden.
 Ik bedoel maar, het CIDI heeft groot gelijk. Als je geïnformeerd wil worden moet je wel het hele verhaal horen, anders draagt het  niet bij aan ''vrede en een gebalanceerd beeld''. We zouden immers niet willen dat de journalisten op deze reis partijdig worden beïnvloed en alleen maar een eenzijdig beeld krijgen. Nee toch? Niet?