Op de Westoever viert het verbod op politieke uitingen vandaag zijn 50ste verjaardag

Vandaag, 27 augustus, is de dag waarop we een jubileum vieren. Dan is het namelijk precies 50 jaar geleden dat het militaire gezag van de Palestijnse Westoever ''Order 101'' uitvaardigde, één van de militaire orders die daar al 50 jaar kracht van wet hebben. Voor de Palestijnen wel te verstaan. De Israelische kolonisten wonen er weliswaar ook, maar zij hebben te maken met de Israelische wet.
Het is Amnesty International dat ons eraan herinnert dat Order 101 nog steeds van kracht is en Palestijnen verbiedt op welke manier dan ook (politieke) voorkeur, afkeur of instemming te betuigen.
Wat staat er in Order 101? Wel, het volgende:

1- Zonder vooraf verleende goedkeuring door een Israelische militaire commandant is het verboden om deel te nemen aan een optocht, bijeenkomst, gelegenheid of wake met een politiek oogmerk waaraan meer dan tien mensen deelnemen, of waar een toespraak wordt gehouden over een politiek onderwerp, of een zaak met een politie karakter, of waar zo'n onderwerp wordt besproken.
2- Het is verboden vlaggen te vertonen of symbolen, evenals het publiceren van enig document of beeld met een politieke lading, zonder voorafgaande toestemming van een Israelische militaire commandant.
3- Ook verboden zijn verbale of andere uitingen van steun of sympathie voor de activiteiten van een organisatie die via een Israelische militaire order illegaal is verklaard. (En daaronder vallen een groot aantal Palestijnse politieke partijen, organisaties, vakbonden en studentenorganisaties).
4- Iedereen die de verboden van Order 101 overtreedt kan worden gestraft met een gevangenisstraf van 10 jaar of hoge boetes.

Onder Order 101 zijn de afgelopen 50 jaar honderdduizenden Palestijnen opgepakt (een aantal Palestijnse mensenrechtenorganisaties publiceerde in april een rapport waarin het aantal sinds 1948 opgepakte Palestijnen in Israel en de bezette gebieden samen werd geschat op een getal in de buurt van een miljoen). Grote aantallen van deze arrestanten werd gearresteerd voor het hebben van een Palestijnse poster in hun huis of het vertonen van een Palestijnse vlag en dat gebeurt nog steeds. De laatste tijd zijn er bovendien enkele honderden arrestanten bijgekomen die werden opgepakt en aangeklaagd wegens uitingen op Facebook. 
Amnesty geeft enkele voorbeelden waaronder het geval van Bassem Tamimi, een activist uit het dorp Nabi Saleh en door Amnesty geadopteerde politieke gevangene, die in november 2012 op grond van Order 101 via een zogenoemde ''plea bargain'' tot vier maanden werd veroordeeld,plus  een boete van 5,000 shekels (ongeveer 1.000 euro) en drie maanden voorwaardelijk. Zijn misdaad was deelname aan een vreedzame demonstratie geweest.
Andere voorbeelden zij die van Farid al-Atrash and Issa Amro, twee activisten uit Hebron die op dit moment terecht staan, onder meer voor het in februari deelnemen aan mars tegen de nederzettingen en tegen de vele beperkingen die aan de Palestijnen in Hebron zijn opgelegd.Voor 'Issa Amro komt daar nog de aanklacht bij dat hij een T shirt droeg met het opschrift ""I have a dream'' en zwaaide met een Palestijnse vlag.(Farid al Atrash is voorzitter van de zuidelijke afdeling van de Onafhankelijke Palestijnse Commissie voor de Mensenrechten en 'Issa Amro is oprichter en leider van de actieve groep ''Jongeren tegen de nederzettingen'').
Amnesty stelt dat het roepen  van een slogan of het zwaaien met een vlag van een politieke partij, of een (studenten)vakbond die door Israel tot ''vijandige organisatie' is verklaard, ook anno 2017 nog tot arrestatie, soms begeleid door martelingen, en uiteindelijk tot zware straffen kan leiden. Ten overvloede voegt Amnesty er nog aan toe dat vrijwel 100 procent (99,97 om precies te zijn) van de aanklachten voor Israels militaire ''rechters'' ook leidt tot een veroordeling
Amnesty wijste erop dat het recht op vrijheid van meningsuiting, evenals het recht op vrijheid van vergadering vastgelegd in mensenrechtenverdragen, waaronder het Internationale Convenant over Politieke rechten en Burgerrechten dat Israel ook heeft ondertekend. Israel leeft dat dus niet na. Het is goed dat Amnesty ons hierop wijst. Het zou vaker mensenrechtenschendingen van Israel aan de kaak moeten stellen. Het lijkt er echter op dat het dat vaak nalaat omdat veel mensen dan gaan zeggen dat Amnesty ''antisemitisch'' bezig is. Misschien moet Amnesty zich daardoor niet laten beïnvloeden. Diezelfde mensen noemen namelijk alle kritiek op Israel altijd antismitisch, ook al zeggen ze dat ''gerechtvaardigde kritiek op Israel natuurlijk moet kunnen''.