Abunimah over Rosenthal's Mubarak-achtige visie op ontwikkelingshulp en de zinloosheid van Abbas' beroep op de VN

Ali Abunimah in de Singelkerk. (Foto Anja Meulenbelt).
 
De stem van de Palestijnen werd er altijd al buitengehouden als het over hen ging. En minister Rosenthal heeft zich keurig aan dat patroon gehouden toen hij geloof hechtte aan de beschuldigingen die een rechtse organisatie als NGO-Monitor over de Electronic Intifada uitte, maar nooit de moeite nam om met de Electronic Intifada zelf contact op te nemen. Wie de beschuldigingen van NGO-Monitor, een groep die banden heet met de kolonisten, uiterst rechts in Israel en met islamofobe kringen in de VS, ernstig nam, moest wel gaan geloven dat de Electronic Intifada ongeveer dagelijks antisemitische uitingen publiceerde en Joden met nazi's vergeleek. De waarheid is dat de Electronic Intifada is opgericht om nieuws te coveren over de Palestijnen dat meestal op andere plaatsen niet is te vinden, met name zaken die de mensenrechten betreffen. Als Rosenthal contact had opgenomen, hadden we die beschuldigingen makkelijk kunnen weerleggen. Maar de minister nam geen contact op, we hoorden van zijn bezwaren via de media. Zelfs  ICCO, onze sponsor, schijnt het uit de kranten te hebben moeten vernemen.

Dat waren een paar van de uitspraken van Ali Abunimah, mede-oprichter en redacteur van de webkrant Electronic Intifada (EI), bij een optreden afgelopen zaterdag in Amsterdam op uitnodiging van het Nederlands Palestina Komitee. Het was Abunimah's eerste optreden in Nederland sinds minister Rosenthal en aantal maanden geleden in het geweer kwam tegen de subsidie die de ontwikkelingsorganisatie ICCO al een aantal jaren geeft aan EI. En hij maakte van de gelegenheid gebruik om eindelijk iets hier in het openbaar te kunnen inbrengen tegen de beschuldigingen van Rosenthal en diens dreigementen dat hij op de subsidie aan ICCO zou kunnen gaan korten als ICCO de EI blijft steunen.
Die dreigementen waren er ook op gebaseerd dat de EI ook de politiek van BDS (Boycot, Divestment and Sanctions) jegens Israel zou steunen. Het Nederlandse beleid is gekant tegen BDS. Alleen: het is niet waar dat de EI BDS steunt, zei Abunimah. Hijzèlf steunt die politiek, maar de EI steunt  geen enkele politiek of  politieke campagne. De EI biedt alleen een platform voor opinies en doet verslag. Ook anti-BDS strandpunten zouden er aan bod kunnen komen.
Als Rosenthal vindt dat het geven van subsidie aan een NGO betekent dat die NGO het Nederlandse beleid moet uitdragen, zei Abunimah, betekent dat dat hij de Nederlandse aanpak wil modelleren naar het voorbeeld van het Egypte van Mubarak, waar ook NGO's regelmatig aan het verstand werd gebracht dat ze in het verlengde van de regering moesten opereren. 'Maar ons was nooit verteld dat we het Nederlandse  regeringsbeleid moesten uitdragen, daarover stond niets in het contract dat we hebben met ICCO. En we zullen negatieve aspecten ervan blijven bekritiseren, zoals deze poging om de vrijheid van meningsuiting te beknotten.'  

Abunimah was natuurlijk niet alleen uitgenodigd om over de kruistocht van Rosenthal tegen deze subsidie te praten. De belangrijkste aanleiding was de aanvraag die de Palestijnse Autoriteit op 20 september wil gaan doen om als staat te worden toegelaten tot de VN. Abunimah is daar sowieso niet voor. Al een jaar of vijf geleden schreef hij het boek 'One Country' waarin hij aangaf dat wat hem betreft de 'Twee-statenoplossing' heeft afgedaan en daarvoor in de plaats een strijd moet komen voor gelijke rechten van alle inwoners van het voormalige mandaatsgebied Palestina. In andere woorden de één-staatsoplossing. Zaterdag in de Singelkerk spitste zijn verhaal zich  toe op twee punten:  1) het illegitieme karakter van de Palestijnse Autoriteit en 2) het risico dat een eventueel opwaarderen van de status van het de facto bestuur van het mini-staatje op de Westoever de - internationaal rechtelijke - positie zou kunnen aantasten van de PLO, die weliswaar nu niet goed functioneert, maar desalniettemin de enige wettelijke vertegenwoordiger is van het gehele Palestijnse volk, inclusief de hele Palestijnse diaspora. Het illegitieme karakter van de Palestijnse Autoriteit, blijkt volgens Abunimah uit heel veel dingen: onder meer uit de Palestine Papers
die onthulden hoe de PA in de onderhandelingen met Israel de ene na de andere onderhandelingspositie cadeau deed aan de tegenpartij, de manier waarop met de Israeli's wordt samengewerkt op veiligheidsgebied ('tijdens de Duitse bezetting van Nederland werd dit soort samenwerking aangeduid met een heel ander woord') en uit het feit dat de PA nooit is gekozen ('de achterban van de PA zijn niet de Palestijnen, maar de donorlanden, de VS en Europa').
Maar het belangrijkste blijft, aldus Abunimah, dat het uitroepen van een staat niets verandert aan de situatie van bezetting en van ongelijkheid (ook intern in Israel, de discriminatie van de 'inheemse' Palestijnen) , en kan leiden tot het buiten spel zetten van de PLO. 

Anja Meulenbelt (SP-weblog)

Meer over Abunimah zal ik later schrijven in een bijdrage voor het blad ZemZem. Maar hier wil ik nog wel vermelden dat Anja Meulenbelt, die gevraagd was als coreferent op te treden, een tot nadenken stemmend  verhaal hield over de problemen die kunnen worden veroorzaakt als mensen zoals zijzelf die de Palestijnse zaak steunen, nu ineens de aanvraag van de PA voor toelating tot de VN niet blijken te steunen. Zij zei dat lezing van dingen die Abunimah en anderen (waaronder dit blog) hadden geschreven haar hadden overtuigd. Maar nu hebben we al die jaren geprobeerd mensen warm te maken voor een oplossing, een twee-statenoplossing, zei Anja, en op dit moment, als puntje bij paaltje lijkt te komen, moeten we toch weer tegen zijn. Hoe leg je dat uit?, zo was de strekking van haar verhaal.
En ze heeft gelijk, want de zoals ze ook aangaf, de scheidslijnen bij deze discussie lopen dwars door wat links is en en wat rechts. Israel, de Christen Unie en het Palestina Komitee bevinden zich in hetzelfde nee-kamp. Binnen de Palestijnse gemeenschappen tekent  zich een meerderheid tégen af, terwijl linkse Joodse groeperingen als in Nederland Een Ander Joods Geluid, vaak weer vóór zijn en ook binnen linkse partijen tal van voorstanders rondlopen. De verwarring is groot, kom er maar eens uit.