Israel evacueert ambassadestaf uit Cairo na bestorming ambassade

De muur gaat om (Reuters)

Israel heeft vrijdagavond/zaterdagochtend de staf van de ambassade in Cairo geëvacueerd nadat een betoging voor de ambassade ertoe had geleid dat de muur, die pas voor de ambassade was opgebouwd, werd afgebroken en de ambassade werd bestormd. De vlag, die eerder al een keer door een geveltoerist (the flagman) was verwijderd nadat deze 13 verdiepingen naar boven was geklommen, werd opnieuw weggehaald en documenten werden uit de ramen gegooid. Israel beweerde dat alleen folders en onbelangrijk reclamedrukwerk op die manier op staat was beland, op internet circuleerden echter officiële papieren van de ambassade.
De betoging was aanvankelijk een uitvloeisel van een nieuwe betoging op het Tahrir-plein, die het motto 'correcting the path' had meegekregen. De eisen waren waren onder meer afschaffen van de militaire processen tegen burgers, een duidelijker koers van de revolutie, meer aandacht voor eisen van werkers. Er waren honderdduizenden verwacht, het werden er hooguit tienduizenden - waarschijnlijk is een belangrijk deel van de revolutionaire voorhoede een beetje demonstratiemoe geworden. Een deel van de betogers  boog af naar de Israelische ambassade. De muur, die pas een week geleden was gebouwd om betogers op een afstand te houden en die intussen in de Egyptische kleuren en met pro-Palestijnse leuzen was beschilderd, werd met vereende krachten omgetrokken en kapotgeslagen, en betogers drongen daarop de ambassade binnen. De Egyptische autoriteiten rukten vervolgens uit met groot materieel. Er volgde een ware veldslag die tot in de vroege ochtend duurde, waarbij drie doden en 1049 gewonden vielen, volgens het Egyptische ministerie ven Gezondheid.   
De ambassadestaf en familieleden - niet minder dan 86 man volgens de New York Times -werden geëvacueerd naar het vliegveld, waar zij later in de nacht door twee Israelische vliegtuigen werden opgehaald. Alleen de tweede man van de ambassade bleef achter. De Israelische premier Netanyahu belde met president Obama die zijn bezorgdheid uitsprak (wat hij, zoals veel Egyptische twitteraars opmerkten, nou nooit doet als Israel Palestijnen bombardeert of, zoals laatst, per ongeluk een paar Egyptische dienstplichtigen doodschiet). Minister van Defensie Ehud Barak belde zijn Amerikaanse collega Leon Panetta.

Er is geen twijfel aan dat de bestorming van de ambassade een schending is van de internationale regels die gelden voor buitenlandse vertegenwoordigingen en het diplomatieke verkeer. Ook in Egypte zelf waren er diverse geluiden van binnen wat ik gemakshalve maar de 'revolutionaire voorhoede' zal noemen die zich afvroegen  of dit nu verstandig was en of er geen dringender zaken in Egypte zijn dan het aanvallen van een Israelische ambassade. In Israel en onder Israels supporters zal ongetwijfeld het geluid krachtiger worden dat de Egyptische revolutie alleen maar de deur openzet voor anarchie en islamisten aan de macht zal brengen. Vermoedelijk zullen de Barry Rubins, de Memri's en andere islamofoben van deze wereld er ook een uiting van antisemitisme in zien. Degenen die zo denken doen er echter goed aan zich te realiseren dat Egypte, sinds president Sadat in 1978 de akkoorden van Campo David sloot, aan het handje van Amerika heeft gelopen en dat de ware gevoelens van de Egyptenaren voor wat betreft Israels opstellingen tegenover de Palestijnen, en tegenover Egypte zelf, nooit aan bod hebben kunnen komen. De gebeurtenis bij de ambassade is niets anders dan een uitbarsting van meer dan 30 jaar frustratie, uitgelokt door de manier waarop er ook na de verdrijving van Mubarak nog steeds geen plaats was voor een eigen Egyptische politiek tegenover Israel. De manier waarop de vorige minister van Buitenlandse Zaken, Nabil al-Arabi, werd teruggefloten toen hij in april de grens naar Gaza wilde openen, zette kwaad bloed. De halfslachtige manier waarop de Egyptische regering - onder Amerikaans druk - reageerde toen Israel op 18 augustus vijf Egyptische politiemannen doodschoot in de Sinai (eerste de ambassadeur wegsturen en later toch weer niet), was de druppel die de emmer deed overlopen.
De aanval op de ambassade is niet goed te praten. Maar het is wel een duidelijk teken aan de Israeli's dat ze behalve met Turkije ook een groot probleem hebben met Egypte. Dat de dagen dat het zich alles kon permitteren, omdat de Amerikanen toch altijd alles weer gladstreken, nu misschien wel voorbij zijn.