Duidelijk is dat de Amerikaanse president Obama dat heeft begrepen. In zijn uitlatingen toont hij zich bezorgd, laat hij blijken verontrust en boos te zijn over het geweld en het feit dat de protesten kennelijk worden genegeerd, maar onderstreept hij dat het gaat om een binnenlandse aangelegenheid van Iran. Terecht. Iraniërs zijn nooit de inmenging van de VS vergeten in 1953, toen de CIA een coup tegen Mossadeq steunde en de sjah terugbracht op de troon. Ook het feit dat Amerika Irak steunde in de oorlog tegen Iran en (mede) de inzet van chemische wapens door Irak mogelijk maakte, is niet uit het Iraanse collectieve bewustzijn verdwenen.
Israëli's en zij die bekendstaan als steunpilaren van de officiële Israëlische politiek zouden er goed aan doen zich eveneens te onthouden van commentaar. Israël is nu eenmaal - wegens zijn politiek jegens de Palestijnen - niet bepaald populair in Iran. En trouwens, hoorden wij die Israël-aanhangers protesteren toen Israël zich - nog maar een maand of wat geleden - opmaakte om Iran aan te vallen en korte metten te maken met Irans nucleaire ambities? (Of tegen het feit dat Netanyahu poogde om het 'probleem Iran' hoger op de internationale agenda te plaatsen dan een regeling in Israël/Palestina?)
Integendeel. Het CIDI, his masters voice in Jerusalem volgend, richtte in die tijd zelfs een Irancomité op, met CIDI-directeur Naftaniël als een van de leden, dat opriep tot mobilisatie tegen het Iraanse gevaar. En wat doet dat comité nu? Ik citeer van de CIDI-website:
CIDI solidair met Iraanse bevolking:
kom 24 juni naar Nieuwspoort
Na de Iraanse verkiezingen van 12 juni is duidelijk geworden tot welke stappen de president Ahmadinejad tegen zijn eigen bevolking bereid is. CIDI steunt de Iraanse roep om vrijheid van meningsuiting en die krachten die de Mullahs naar huis willen sturen. In dit kader roept CIDI u op om woensdag 24 juni van 12.00 tot 13.30 in Nieuwspoort, Den Haag, aanwezig te zijn bij het door het Irancomite georganiseerde spoeddebat over de vraag: Iran, hoe nu verder?Iran hoe nu verder. Wat een chotspe. Waarom voert het CIDI, tenslotte het 'Centrum Informatie en Documentatie ISRAEL', niet liever eerst wat actie dichter bij huis? Want laten we eens een vergelijking maken:
1) Het Iraanse regime vervalst verkiezingen. Israël heeft bij mijn weten nog geen verkiezingen vervalst. Maar was het niet Israël, dat in 2006 weigerde de verkiezingsoverwinning van Hamas in de bezette gebieden te erkennen? Dat niet met de gekozen Palestijnse regering van Akram Haniyye wenste te onderhandelen? Dat alleen nog wil praten met een Palestijnse president (Mahmoud Abbas) wiens mandaat op 9 januari 2009 is verstreken? En met een regering (Salam Fayyad) die nooit wettig is verkozen?
2) Het Iraanse regime zet opposanten vast. Was het niet Israël dat de werking van het Palestijnse parlement sinds 2006 heeft verlamd doordat een derde van de afgevaardigden in Israëlische gevangenissen belandde? Op geen andere grond dan dat zij lid waren van Hamas? (Zoals parlementsvoorzitter Dweik die deze maand na een gevangenisstraf van drie jaar op vrijkwam?)
3) Het Iraanse regime zet de buitenlandse pers buiten de deur en legt de berichtgeving over de onlusten aan banden. Welk regime voerde ook al weer oorlog in januari in de Gazastrook en hield dat volledig afgeschermd voor de buitenwereld?
4) Het Iraanse regime schiet met scherp op demonstranten, zoals onder meer is te zien op aangrijpende Youtube video's. Welnu ik nodig het CIDI uit om eens een blik te werpen op sites als die van B'tselem (hier), Mondoweiss (hier), Ibn Ezra (hier) of het Palestinian Centre for Human Rights in Gaza (hier) om te zien hoe Israëli's ongeveer dagelijks hetzelfde doen, maar dan op Palestijnen en diegenen die het voor hen opnemen.
Enfin, het wachten is nu op een comité - opgericht door het CIDI - dat verontrust is over de manier waarop in Israël het recht wordt verkracht en een spoeddebat organiseert over de vraag: Israël, hoe nu verder?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten