Een van de aanleidingen was een stuk in de Washington Times van Ken Ballen (van een onderzoeksinstituut met de onwaarschijnlijke naam Terror Free Tomorrow TFT) en Patrick Doherty van de New America Foundation. Samen hadden deze twee een telefonische enquête uitgevoerd onder Iraniërs en de uitkomst daarvan was dat Ahmadinejad voor de verkiezingen de leiding had: de verhouding was 2 : 1 tegen Mousavi.
Hun uitkomsten zaaiden de nodige twijfel, die trouwens mede werd gevoed door de bluf waarmee de verkiezingscomedie in Iran werd opgevoerd. Zo zelfverzekerd een uitkomst van 63 (Ahmadinjedad) tegen 34% (Mousavi) presenteren op een moment dat fysiek uitgesloten was dat er een redelijk aantal van de zo'n kleine 40 miljoen stembriefjes was geteld, daar moest toch wel een geldige reden voor zijn? Maar de twijfelaars (waartoe, ik beken het, ikzelf ook even heb behoord) zijn intussen wel enigszins van repliek gediend. Zo brengt Juan Cole op zijn website de 2:1 ratio van Ballen en Doherty flink terug door te wijzen op het enorme percentage (23%) van onbesliste stemmers in de uitslag, van wie er heel veel bovendien verklaren vóór verandering te zijn. Gary Sick, Iran-kenner en oud-lid van de Amerikaanse Veiligheidsraad, doet er nog en schepje bovenop door erop te wijzen dat de survey werd afgenomen ongeveer een maand voor de verkiezingen, en dat terwijl de campagne in Iran maar één maand duurt. De reactie van Cole is hier te lezen en Sicks website is hier te vinden.
Pro-Mousavi-rally in de stad Isfahan, enkele dagen vóór de verkiezingen. Let wel: dit was een verkiezingsbijeenkomst, geen protestbijeenkomst.(foto INSA)Nog weer een andere heel overtuigende waarneming vond ik via een posting op Helena Cobban's blog Just World News (zie in de lijst rechts) waar ene Scott Harrop verwijst naar en artikel van Eric Hooglund, Iran-kenner en professor aan Bates College in Maine. Hooglund schrijft hoe onwaarschijnlijk het hem lijkt - als kenner van het Iraanse platteland waar hij een boek over heeft gepubliceerd - dat Ahmadinejad vooral op het platteland heeft gewonnen, zoals veel waarnemers beweerden. Niet alleen, stelt hij, is dat geen afdoende verklaring omdat Ahmadinejad 63% van de stemmen kreeg, terwijl slechts 35% van de bevolking op het platteland woont. Nee, er is meer. En dan geeft hij een beschrijving van de sfeer in een dorp nabij Shiraz, waar goede vrienden van hem wonen. In dit dorp was de bevolking zo pro-Mousavi dat Ahmadinejad-aanhangers werden uitgejouwd toen ze voor hem een rally wilden houden. De bewoners gingen ook en-masse naar massa-bijeenkomsten pro-Moussavi die voor de verkiezingen in Shiraz werden gehouden. Toen ambtenaren van het ministerie van binnenlandse zaken - geheel tegen de gewoonte - op de avond van de verkiezingen de stembussen nog voordat er een telling had plaatsgevonden meenamen, reageerden zij met ongeloof. Toen de uitslag een dag later bekend werd, waren zij in shock. Hooglund's artikel is hier te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten