Rechter Richard Goldstone blijft in het nieuws en dat zal nog wel een tijdje zo blijven ook al heeft het Witte Huis het rapport afgedaan als 'eenzijdig en met fouten' (biased and flawed) en maakt het Huis van Afgevaardigden zich op voor een stemming die het rapport eveneens als eenzijdig van de hand wijst.
Goldstone's 574 pagina's zijn daarmee echter niet zomaar van tafel. Het rapport zal een rol blijven spelen en in de discussie blijven opduiken. Maar jammer genoeg is die discussie zich alleen nog maar aan het verharden. Jammer vooral doordat de boodschapper en niet het rapport zelf wordt aangevallen. En eveneens jammer doordat aan de discussie een wonderlijke draai wordt gegeven die erop neerkomt dat het internationaal recht en het oorlogsrecht eigenlijk helemaal niet gelden als we met terroristen te maken hebben. De Israëlische premier Netanyahu zit op die lijn als hij zijn task force opzet om Goldstone's rapport te bestrijden met alle mogelijk middelen (waaronder nog niet prijsgegeven video-materiaal en dergelijke van het leger), zolang het maar geen onderzoek is en door te ijveren voor het wijzigen van de internationale wetten die het bestrijden van 'terroristen' zouden bemoeilijken.
Dezelfde discussie wordt in feite ook gevoerd aangaande Human Rights Watch. Oprichter Robert Bernstein betoogde in de New York Times dat HRW zich, in plaats van zich meer te bemoeien met andere landen in het Midden-Oosten waar volop onderdrukking en geweld heerst, eenzijdig tegen Israël keert en dat zou fout zijn want Israël is immers - in tegenstelling tot die landen - een democratie. En onmiddellijk werd Bernstein in een ingezonden brief bijgevallen door Elie Wiesel en Alan Dershovitz (een inmiddels bekend koppel dat geen zee te hoog en geen leugen te snel gaat als het aankomt op het verdedigen van Israël).
In a region dominated by regimes that violate human rights in horrendous ways, Human Rights Watch has instead chosen to single out Israel for condemnation, often using highly unreliable witnesses to do so, schrijven zij.
Totale onzin, want iedereen die HRW volgt, weet dat de organisatie zeer veel aandacht schenkt aan schendingen van de mensenrechten van Irak tot Mauretanië, en zeker niet onevenredig veel meer kijkt naar Israël. Helena Cobban, blogger en toevallig lid van de adviesraad van HRW over het Midden-Oosten, wijst erop dat oprichter Bernstein een soort concept hanteert dat 30 jaar geleden gold toen HRW nog Helsinki Watch heette en niet zozeer was opgericht om de mensenrechten waar ook ter wereld te monitoren, als wel om in het kader van de Koude Oorlog te wijzen op schendingen van de mensenrechten in het Oostblok. Nu, dertig jaar later, zijn we - gelukkig - heel wat stappen verder en meet HRW - en iedereen die zich met mensenrechten en internationaal recht bezighoudt - met dezelfde maatstaven of het nu gaat om democratieën of dictatoriaal geregeerde landen. (Dezelfde Helena Cobban maakte ooit ook een uiterst nuttige samenvatting van de ontwikkeling van het oorlogsrecht - hier).
En intussen gaf Goldstone zelf een uitstekend interview aan Bill Moyers van PBS, waarop beiden zich van hun beste kant lieten zien en waarin precies de onderwerpen die hierboven werden aangestipt worden uitgewerkt. Was het rapport biased? Zit het recht de oorlog tegen terroristen in de weg? Welke criteria worden gehanteerd? Hoe werd er gewerkt? Hoe kan recht bijdragen aan het oplossen van conflicten?
Klik hier voor het Goldstone interview deel 1
en hier voor deel 2
1 opmerking:
Wat het opzij schuiven van het internationaal recht en het oorlogsrecht betreft is er helaas niets nieuws onder de zon.
Voorjaar 2000 was CDU-staatssecretaris Willy Wimmer, tevens vice-voorzitter van de parlementaire afdeling van de OVSE (Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa) aanwezig op een conferentie in Bratislava. Op deze, door o.a. het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken georganiseerde conferentie, waren vele premiers en ministers van Buitenlandse Zaken en Defensie aanwezig. De conferentie ging met name over de Balkan en de uitbreiding van de NAVO met Oost-Europese landen.
Geschokt over wat Wimmer hoorde schreef hij Bondskanselier Gerhard Schröder een brief. In zijn brief verklaarde Wimmer dat geostrategische belangen van de VS de werkelijke reden voor de aanval van de NAVO op Joegoslavië (Servië Montenegro) geweest waren.
"Door de organisatoren werd verklaard dat de Republiek Joegoslavië buiten iedere rechtsorde staat, in het bijzonder buiten de slotakte van Helsinki."
Door zonder VN-mandaat Joegoslavië te bombarderen hebben de Amerikanen bereikt dat de Europese staten hun verplichting tegenover hun openbare politiek inzake een dergelijk VN-mandaat hebben overwonnen en hebben daarmee een precedent geschapen voor toekomstige NAVO-acties zonder VN-mandaat.
"Na deze in zeer vrijmoedige sfeer verlopen conferentie kan men er met het oog op de deelnemers en de organisatoren niet omheen tot een evaluatie van de gedane uitspraken te komen. De Amerikaanse kant schijnt in globaal verband en ter wille van de eigen doelen willens en wetens de internationale rechtsorde, die de afgelopen eeuw als resultaat van twee oorlogen ontwikkeld is, aan de kant te willen zetten. Macht moet boven recht gaan. Waar internationaal recht in de weg staat wordt het opzij gezet."
"Toen een dergelijke ontwikkeling de Volkenbond trof was de Tweede Wereldoorlog niet ver weg meer. Een denken dat de eigen belangen zo absoluut ziet, kan niet anders dan totalitair genoemd worden."
De brief is onder meer gepubliceerd in het Zwitserse maandblad 'Der Europäer' in november 2001.
Mijn bron is het najaarsnummer van tijdschrift 'Apokalyps Nu!' uit Assen, waarin de brief in Nederlandse vertaling integraal gepubliceerd is.
Kleine broer Israël doet niet voor grote broer de VS onder.
Groet,
Een reactie posten