Te laat voor Israëlisch links ..?

Gideon Levy maakt zich vandaag in Ha'aretz kwaad (what's new, zou je zeggen) over het feit dat 400 strafzaken tegen mensen die zich in 2005 gewelddadig hebben verzet tegen de ontruiming van de nederzettingen in Gaza zijn geseponeerd via een stemming in de Knesset:

Looking at the way the right acts makes one go green with envy and want to learn from them. Four hundred criminal cases opened against opponents of the 2005 Gaza Strip disengagement, people who threw oil, acid, garbage and stones at soldiers and police, were closed last week and their criminal record expunged. Fifty-one MKs voted in favor of the closure, nine against. That is the true map of Israeli politics (and society). Only about seven percent of the lawmakers believed that this was a worthless and dangerous decision. All the rest agreed with it, or did not bother to vote or take an interest.

Neither did anyone think to apply a similar rule to 800 protesters against Operation Cast Lead, who were arrested and charged, perhaps because they are Arabs, nor to the dozens arrested for protesting in the East Jerusalem neighborhood of Sheikh Jarrah, perhaps because they are leftists. Left-wing demonstrators never acted as violently as the settlers do, but no one thinks about pardoning them. Not even a semblance of equality before the law, not even the appearance of justice for all - that is unnecessary in a place where public shame no longer exists.

This scandalous decision did not appear out of nowhere. It is the fruit of a campaign of pressure and solicitation, bullying and extortion. From now on, settlers and Israeli society will know that they can go as wild as they want: Even if someone dares charge them - another will arise who will know how to extricate them from trouble and penalty. In contrast, left-wing protesters are orphans.  (....)

We can continue to remain silent and know that silence means collaboration. But when the left wakes up it will be too late. In fact, it is already too late. Meretz is dead, Labor is dying, Kadima is nonexistent, Peace Now is still deliberating over whether to petition against the pardon, and the right is freely celebrating and going wild. Eyes right: wake up and learn from its methods and the way it fights. In Israeli society, there is apparently no other way.

Rechts wordt de hand boven het hoofd gehouden, links moet voor de rechter verschijnen en wordt opgepakt - zelfs als daar zoals bij recente demonstraties in Sheikh Jarrah in Jeruzalem ook volgens de rechter geen rechtsgrond voor is. De kop boven Levy's artikel in Ha'aretz luidde: 'Links moet wakker worden voor het te laat is'. Maar zelf voegt Levy eraan toe dat het eigenlijk al te laat IS. Is dat een te sombere conclusie?.

Hoog en laag

Dit is een populaire poster en plaat op internet aan het worden in het Midden-Oosten. De vertaling luidt: de hoge bouwde de Hoge Dam (bij Aswan)). De lage bouwde de lage dam....
Commentaar verder overbodig.

'Vrouwelijke soldaten doen niet onder voor mannen als het aankomt op mishandeling'

'Een vrouwelijke soldaat moet meer bewijzen.. een vrouwelijke soldaat die anderen in elkaar slaat is een echte  vechter... toen ik daar aankwam was er een andere vrouw bij me, ze was er eerder dan ik... iedereen sprak erover hoe indrukwekkende ze was, omdat ze Arabieren vernederde zonder enig probleem. Dat was de standaard. Je moet haar zien, de manier waarop ze vernedert, de manier waarop ze hen slaat, wow, ze sloeg die man echt hard.'

 Israël is een land waar een grote mate van gelijkheid bestaat tussen mannen en vrouwen. Vrouwen gaan er  in dienst en worden ook als 'combat soldiers' ingezet. We konden er dus op wachten tot vrouwen - net als hun mannelijke collega's al eerder deden -  via de organisatie ''Breaking the Silence'' verslag zouden doen van de manieren waarop zij Arabieren vernederen en soms doden, valse getuigenissen afleggen, bewijzen vervalsen, stelen en plunderen. 
Dat moment is er nu. Ynet geeft een compilatie in Engelse vertaling van een brochure van Breaking the Silence waarin vrouwen leterlijk een boekje open doen. Opmerkelijk daarbij is dat vrouwen zich toch - zie het bovenstaande citaat - nog iets meer dan mannen moeten 'bewijzen'. Dus wellicht is is de brochure een topje van de ijsberg. Hieronder twee voorbeelden.  (voor wie het lezen kan een Hebreeuwse versie van het artikel in Ynet staat hier)   

Nine year old shot to death.
Other testimonies raise concerns as to the procedures of opening fire in the territories, particularly crowd control weapons. A female Border Guard detailed to protocol she called "dismantling rubber" – the dismantling of rubber bullets from clusters of three to single bullets, and peeling the rubber off of them. She also said that, despite the clear orders to fire in the air or at the demonstrators' feet, it was common procedure to fire at the abdomen.
  A female Border Guard officer in Jenin spoke of an incident in which a nine-year-old Palestinian, who tried to climb the fence, failed, and fled – was shot to death: "They fired… when he was already in the territories and posed no danger. The hit was in the abdomen area, they claimed he was on a bicycle and so they were unable to hit him in the legs."
But the soldier was most bewildered by what happened next between the four soldiers present: "They immediately got their stories straight… An investigation was carried out, at first they said it was an unjustified killing… In the end they claimed that he was checking out escape routes for terrorists or something… and they closed the case."
A female intelligence soldier who served near Etzion recounted an incident in which snipers killed a boy suspected of throwing a Molotov cocktail. The soldiers coordinated their stories, and the female soldier was shocked, mainly by the happy atmosphere that surrounding the incident: "It was written in the situation evaluation after the incident that from now on there will be quiet… This is the best kind of deterrence."

'They don't know how to accept the women'
The female soldiers repeatedly mention the particular difficulties they had as women, who had to prove that to were "fighters" in the midst of the goading male soldiers on the one hand, and the Palestinians, who have a hard time handling women in uniform on the other hand. The following story of a female Border Guard officer sums the matter up.
When the interviewer asked her if the Palestinians "suffer even more from the women in the Border Guard", she said: "Yes. Yes. Because they don't know how to accept the women. The moment a girl slaps a man, he is so humiliated, he is so humiliated he doesn't know what to do with himself… I am a strong and well-built girl, and this is even harder for them to handle. So one of their ways of coping is to laugh. They really just started to laugh at me. The commander looks at me and tells me, 'What? Are you going to let that slide? Look how he's laughing at you'.
"And you, as someone who has to salvage your self-respect… I told them to sit down and I told him to come…I told him to come close, I really approached him, as if I was about to kiss him. I told him, 'Come, come, what are you afraid of? Come to me!' And I hit him in the balls. I told him, 'Why aren't you laughing?' He was in shock, and then he realized that… not to laugh. It shouldn't reach such a situation."

You hit him with your knee?
"I hit him in the balls. I took my foot, with my military show, and hit him in the balls. I don't know if you've ever been hit in the balls, but it looks like it hurts. He stopped laughing in my face because it hurt him. We then took him to a police station and I said to myself, 'Wow, I'm really going to get in trouble now.' He could complain about me and I could receive a complaint at the Military police's criminal investigation division.
"He didn’t say a word. I was afraid and I said. I was afraid about myself, not about him. But he didn't say a word. 'What should I say, that a girl hit me?' And he could have said, but thank God, three years later I didn’t get anything and no one knows about it."
What did it feel like that moment?
"Power, strength that I should not have achieved this way. But I didn't brag about it. That's why I did it that way, one on one. I told them to sit on the side, I saw that he wasn't looking. I said to myself that it doesn't make sense that as a girl who gives above and beyond and is worth more than some boys – they should laugh at me like that because I am a girl. Because you think I can't do it…"

Hamas: Israël vermoordde leider Izzeddin al-Qassem Brigades

Foto Reuters

Hamas heeft vrijdag bekend gemaakt dat  Israëlische agenten op 20 januari een kopstuk van Ezzedin al-Qassem brigades, de gewapend arm van Hamas, hebben vermoord. Het gaat om Mahmoud Abdel-Raouf  al-Mabhouh, 50, die afkomstig is uit Gaza maar  sinds 1989 in Damascus woonde. Hij werd gedood in zijn hotel in Dubai, één dag nadat hij daar was aangekomen.
Woordvoerder Izzat el-Resheq van Hamas in Damascus wilde niets zeggen over de omstandigheden van de moord. Hij zei dat die nog worden onderzocht  in samenwerking met de autoriteiten van de Verenigde Arabische Emiraten. Resheq zei evenmin waarom Hamas het nieuws nu pas bekend maakt. In Gaza vertelde een broer van Mabhouh in Gaza echter dat bij de moord twee mannen waren betrokken en dat zijn broer eerst was geëlektrocuteerd en daarna gewugd. Mabhouh is vandaag begraven bij het Yarmouk-vluchtenlingenkamp in Damascus.
Mabhouh was een leider van de eerste intifada in de jaren 80. Onder zijn leiding werden onder meer twee Israëlische militairen gevangen genomen met de bedoeling hen te ruilen tegen Palestijnse gevangenen in Israëlische gevangenschap. De twee werden echter later gedood.

Update zondag 31/1  Woordvoerders van Hamas in Damascus zeiden dat Mabhouh een belangrijke rol vervulde bij het aankopen en leveren van wapens voor Hamas. Hij was op een missie toen hij werd vermoord. Hoewel in het bezit van vijf paspoorten, reisde hij  op een paspoort onder zijn eigen naam en zonder bodyguards. Volgens Hamas-woordvoerder tala Nassar, die informatie van de autoriteiten in Dubai citeerde, werd hij gelektrocuteerd toen hij in de gang van het hotel liep, zijn kamer binnengesleurd en daar gewurgd.

“We are now very carefully studying our security plans for all senior figures, we are reviewing all our measures to make sure that we are as well protected as possible,” Mr Nasser said.

 Dubai’s police chief, Lt Gen Dahu Khalfan Tamim, confirmed that al Mabhouh had entered the country on a passport bearing his real name.

While involvement of Mossad, Israel’s overseas security agency, had not been ruled out as part of the ongoing investigation, Lt Gen Tamim said his officers were “pursuing individual suspects, not an organisation.We know everything about the suspects’ identity due to the strong evidence they left behind, and we will contact several countries which are connected to the suspects to povide us with all the necessary information,” he said.

In a statement issued on Friday, the Dubai authorities said the suspects were mostly European passport holders and members of an “experienced criminal gang” who had been monitoring al Mabhouh’s movements.

The Israeli government has not commented on the incident but Tel Aviv has long followed a policy of assassinating opposition figures, both inside the Palestinian territories and overseas.

Hamas says Israel tried and failed to kill al Mabhouh three months ago and insists there is no doubt Mossad was responsible. The murder means that two founding members of the Qassam Brigades are now dead. Salah al Shardeh, who effectively set up the group with al Mabhouh, was assassinated by Israeli forces in 2003.

Blogger Wael Abbas op Hardtalk: een les in de kennis van Egypte

Egypte heeft een actieve blogosphere die een belangrijke rol speelt bij pogingen van Egypte een fatsoenlijk bestuurd land te maken. Wael Abbas is één van de bekendste Egyptische bloggers. Hier is hij te gast in de BBC's HARDtalk. In een kwartier vertelt hij in uitstekend Engels meer over Egypte dan de meeste mensen in een jaar kranten lezen zullen tegenkomen. Petje af!

B'tselem vraagt onderzoek naar arrestaties die executies werden

 De vrouw van Ghassan Abu Sharkh werd bij de 'arrestatie' in haar voet geschoten.

 B'tselem vraagt een onderzoek naar de dood van drie Palestijnen in en bij Nablus op 26 december die door Israël werden verdacht van de moord op een kolonist. De drie werden 's nachts van hun bed gelicht en in plaats van te worden gearresteerd, werden ze voor de ogen van hun familie doodgeschoten. The Electronic Intifada kwam destijds met een uitgebreide reportage. 

De zaak trok erg de aandacht op de Westoever, zodanig dat de facto premier Salam Fayyad - met nog 20.000 andere belangstellenden - naar de begrafenis kwam en de facto president Abbas op de Palestijnse tv sprak van moord in koelen bloede, wat boos commentaar uitlokte van premier Netanyahu en in Nederland van het CIDI.

Op zijn website zegt B'tselem nu

In the pre-dawn hours of 26 December 2009, soldiers shot to death Ghassan Abu Sharakh, Nader a-Sarkaji, and ‘Anan Subuh, while each of them was at home in the Old City of Nablus. The first two were with their families at the time they were shot. State officials, among them the IDF Spokesperson, stated that the three had been involved in the shooting attack that killed Rabbi Meir Chai on 24 December 2009. They further stated that the soldiers went to the houses to arrest them, but the three refused to surrender, and the soldiers shot them when they felt their lives were in danger.

B'Tselem’s investigation of the event, which included interviews with nine relatives of the men who were killed and examination of the findings at the scene and of medical reports, revealed a different version. The investigation raises a grave suspicion that the soldiers acted unlawfully and, at least in the cases of Ghassan Abu Sharakh and Nader a-Sarkaji, made no attempt to arrest them before shooting them to death.

B'tselem vervolgt op zijn site met getuigenverklaringen over hoe de mannen zonder verzet te bieden ongeveer in hun bed werden doodgeschoten. B'tselem vraagt dus nu een onderzoek, maar laat na te vragen wat de BEWIJZEN waren waarover Israël meende te beschikken dat de drie gedode mannen ook de daders warebn van de aanslag op rabbijn Meir Chai. Die waren er, zoals uit het stuk op Electronic Intifada en uit eerdere berichtgeving van Ma'an News blijkt, waarschijnlijk niet. En zeker niet in alledrie de gevallen. Alleen Sarakji zou nog banden hebben gehad met de Aqsa Martyrs Brigade, Subuh had in de gavengenis gezeten, had gratie gekregen en was enkele jaren gleden een 'civiel' leven begonnen, terwijl Abu Sharkhs enige relatie met de Aqsa Martyrs was dat zijn broer, die in 2004 door de Israëli's werd vermoord, er lid van was geweest..
Wat B'tselem ook nalaat te vragen is wat voor recht de Israëlische troepen meenden te hebben bij hun optreden in Nablus, dat immers tot Zone A behoort, gebied waarover de Palestijnse Autoriteit -althans op papier - de zeggenschap heeft. Maar ach, veel zal het niet uitmaken. Het zou me verbazen als we ooit nog wat over deze zaak te horen krijgen.

Israël pakt lid Volkscomité Bil'in, Mohammed Khatib, op

In het kader van de toegenomen Israëlische repressie van geweldloos Palestijjns verzet tegen de bezettuing hebben Israëlische militairen in de vroege ochtend van donderdag Mohammed Khatib, lid van het Volkscomité dat zich verzet tegen de Muur van zijn bed gelicht.
 De soldaten wekten Mohammed, zijn vrouw en vier kinderen en vertrokken met Mohammed om een half uur later weer terug te komen en het hele huis uit te kammen. Daarbij werden Mohammeds telefoon en diverse papieren, waaronder papieren behorende bij de rechtszaken die Bilín voert meegenomen. De militairen lieten een briefje achter dat zij zaken in beslag hadden genomen die een 'opruiend karakter' leken te hebben.
Bil'in voert twee rechtszaken: één in Canada tegen Green Parks International en Green Mount International, die zij hebben aangeklaagd wegens het plegen van oorlogsmisdaden, in casu het bouwen op grond die in strijd met de Vierde Conventie van Genève is afgepakt van het dorp, en de tweede bij het hooggerechtshof in Israël. 
Khatib werd een keer eerder opgepakt, in november, maar na twee weken door de rechter in vrijheid gesteld omdat het leger bewijsmateriaal dat hij met stenen zou hebben gegooid vervalst bleek te hebben. Hij was op het moment van de aanklacht in het buitenland.
Bil'in houdt net als Nil'in wekelijks demonstraties tegen de Muur. Het is de laatste tijd standaard dat inwoners van de dorpen bij nachtelijke raids van het leger worden opgepakt. De meesten  van hen worden na enige tijd weer vrijgelaten, maar enkelen zitten langer vast. Zoals de onderwijzer Abdallah Abu Rahme uit Nil'in, wiens voorarrest op 11 januari werd verlengd op grond van verboden wapenbezit. Hij had op de demonstranten afgeschoten,  lege traangashulzen opgeraapt om te tonen hoeveel geweld er tegen hen werd ingezet.

Harry is onschuldig

Deze vrolijke foto stond al op de blog van het SP-kamerlid Harry van Bommel, maar is vandaag des te toepasselijker. Het Openbaar ministerie heeft namelijk de klacht van advocaat Bram Moszkowicz tegen hem (en het Kamerlid Karabulut, en mevrouw Duisenberg) geseponeerd. Het is niet strafbaar om tijdens een demonstratie ''Intifada, intifada' te roepen en het kan Van Bommel niet worden aangerekend dat er blijkbaar een paar mensen - voor hem niet hoorbaar - tijdens die demonstratie 'Hamas, Hamas, joden aan het gas' hebben geroepen.
Ik feliciteer Harry met deze beslissing van het OM, maar ik moet tegelijkertijd zeggen dat ik dit nieuws met enige verbazing heb gelezen op de blog van Anja Meulenbelt en op die van Van Bommel zelf. 
Ik heb de klacht van Moszkowicz altijd aanstellerij en aandachttrekkerij gevonden, zeker als we in aanmerking nemen dat dezelfde Moszkowicz die een jaar geleden zo fel tegen deze demonstratie tegen het optreden van Israël in Gaza was, nu onder de vlag van 'vrijheid van meningsuiting' als advocaat is aangetreden om de racist Wilders te verdedigen. Wilders die precies de dingen doet en zegt die destijds Goebbels zei en deed, al zijn de dingen die hij zegt tegen moslims gericht en had Goebbels het op Joden gemunt. (Er zijn heel wat parallellen Fitna / Jud Süss bijvoorbeeld. Ik kom daar nog op terug).
Maar wat me dan ook vooral verbaasd heeft is dat het OM deze hypocriete aanstellerij van Moszkowicz serieus heeft genomen en er kennelijk een jaar over heeft gedaan om te besluiten niet tot vervolging over te gaan. Eerlijk gezegd was ik er vanuit gegaan dat ze Moszkowicz's klacht al vrijwel meteen proestend in een la hadden geworpen....
(Voor wie geïnteresseerd is in de overwegingen van het OM: bovenvermelde blogs citeren de persverklaring van het OM)
   

Al is het CIDI nog zo snel.....

Gaza 2010

Precies een dag voordat de elektriciteitscentrale van Gaza geheel dreigt stil te vallen wegens gebrek aan brandstof,  en een kleine week nadat Amnesty International een rapport heeft uitgebracht onder de titel 'Suffocating: The Gaza Strip under Israeli Blockade'', vertelt het CIDI ons in de persoon van 'researcher' Wim Kortenoeven dat het met de blokkade van Gaza best wel meevalt. Hoe researcher Kortenoeven dat weet? Uit een

rapport van  het Israëlische ministerie van Defensie. Daaruit blijkt onder andere dat er in 2009 vanuit Israel 28 procent meer hulpgoederen naar Gaza werden getransporteerd dan in 2008. Het aantal buitenlandse bezoekers van de strook, die toegang kregen via Israëlische grensposten, nam zelfs toe met 125 procent. Van een blokkade is dus geen sprake en van ‘verstikking’ al helemaal niet – ook al niet omdat de grensovergang van Rafah, tussen Egypte en de Gazastrook, niet afgesloten is.

O nee, is er geen sprake van een blokkade? Nou, van een rapport van het Israëlische ministerie van Defensie is dat in in ieder geval wel zo. Dat bestaat echt niet. Kortenoeven las een onduidelijk verslag van een bijeenkomst van buitenlandse hulporganisaties met de Gaza Coordination and Liaison Administration (het Israëlische bureau dat het verkeer van en naar Gaza regelt (of moeten we zeggen: blokkeert?) en dat - inderdaad - ressorteert onder het ministerie van Defensie). Tijdens die bijeenkomst kwam dit bureau met deze cijfers. En dat verslag en die cijfers heeft researcher Kortenoeven overgeschreven uit de krant. Zonder die krant te noemen, overigens.

En wat zeggen die cijfers? Niets eigenlijk. Een toename van 28%? Uitgaande van wat?  Op school leerden we dat 28 x 0 nog steeds 0 is; en ook dat 28% van heel weinig nog steeds heel weinig is. Een toename van 125% in het aantal bezoekers? Hoeveel waren dat er dan? Ook dat zegt dus niks. Het is pure zand-in-de-ogen-strooierij. Het zogenaamde rapport gaat ook helemaal niet in op het Amnesty rapport. Dat heeft het namelijk over het feit dat van de 641 scholen in Gaza er 280 zijn beschadigd en 18 geheel vernield, en dat het onderwijs daar ernstig door wordt gehinderd. Het  vertelt verder dat patiënten met ernstige ziektes niet de Strook uit kunnen voor de nodige behandelingen elders, zodat er onnodig mensen sterven. Het praat over families die nog steeds in tenten wonen, over dat er gebrek is aan behoorlijk drinkwater, over dat het werkloosheidspercentage heel erg hoog is, en over het feit dat bouwmaterialen niet Gaza in mogen...   
 
Kortenoeven gaat op die dingen niet in. Of ja toch wel, een beetje. Bouwmaterialen mogen de Gaza-strook niet in,  zegt hij, omdat  'Hamas Ísraëlisch cement invoerde voor het aanleggen van militaire versterkingen'. U ziet voor u, wat de researcher hier zegt: versterkingen. Fortificaties waarschijnlijk? Versterkte artilleriestellingen?
Net zo geloofwaardig is de researcher als hij meldt dat de Egyptische grens 'niet dicht' is. Niet minder dan 75.000 mensen onder wie veel patiënten zouden op en neer naar Egypte zijn geweest. Vijfenzeventigduizend!!! Het moet druk zijn geweest daar bij de grens in Rafah, maar de Egyptenaren hebben dat aardig verborgen weten te houden.  Die Egyptenaren toch, doen goed in stilte. Maar helaas, wat wat lees ik bij op de site Reliefweb:

Most referrals took place to hospitals in East Jerusalem, Jordan and Egypt. This last country however has kept Rafah, its border crossing with Gaza, firmly closed. Sporadically patients are allowed to enter Egypt, but this is more an exception than the rule. Furthermore, many international organizations do not deem the quality of care provided in Egypt to Gazan patients satisfactory; some go as far as to advice patients to stay in Gaza for treatment rather than seeking care in an Egyptian hospital.

We zijn er nog niet wat Kortenoeven betreft. De kop boven zijn stukje luidt 'Hamas smokkelde wapens naar Egypte'. Dat zou moeten verklaren waarom Egypte nu een stalen,  muur bouwt die tot 30 meter de grond in gaat om de tunnels onmogelijk te maken, want 

Ze werden ook het doorvoerkanaal voor de export van illegale zaken uit de Gazastrook naar Egypte. Dat verklaarde tenminste de Egyptische minister van Buitenlandse  Zaken Ahmed Abu Gheit in het artikel ‘Een zaak van nationale veiligheid’ in de Egyptian Gazette van 12 januari. Volgens andere Egyptische woordvoerders gaat het onder andere om wapens en werden deze gebruikt bij terroristische activiteiten in Egypte. In het artikel in de Egyptian Gazette verklaarden zegslieden dat de grenstunnels “een groot gevaar voor de Egyptische veiligheid vormen en dat geen enkel land een dergelijke grensschending zou accepteren, zelfs niet door een Arabisch islamitisch land [als Gaza]”.

U ziet dit opnieuw voor u? Gaza, dat volgens de Israëli's moet worden afgesloten van de buitenwereld om te voorkomen dat het wapens INvoert waarmee het Israël zou kunnen aanvallen, voert wapens UIT via de tunnels naar Egypte. Weliswaar heeft meneer de researcher dit niet uit de mond van de Egyptische minister Ahmed Abul Gheit (AbuL Gheit met een l, meer Kortenoeven), want Abul Gheit is niet dom genoeg om zo iets onzinnigs te zeggen. (Met illegale zaken bedoelde hij waarschijnlijk drugs, zoals ook de sheikh al-Azhar die het aanleggen van de Muur in een fatwa goedkeurde). Maar Kortenoeven had dit dan toch maar gelezen in de Egyptian Gazette, (een bolwerk van betrouwbare journalistiek kan ik u - als oud-correspondent in Egypte vertellen) .

Ik moet zeggen: briljant werk van deze stafmedewerker en researcher van een instituut dat pretendeert voor te lichten over het Midden-Oosten. Zou de Midden-Oostenkenner Kortenoeven echt niet kunnen bevroeden dat Egypte behoorlijk onder vuur ligt in de Arabische wereld - en het ook zwaar te verduren heeft van de binnenlandse oppositie - wegens deze Muur waarmee het eens te meer de Palestijnen in Gaza verschrikkelijk in de kou zet? En zou deze kenner van Middenoosterse zeden en gebruiken niet op het idee hebben kunnen komen dat de Egyptenaren naarstig zoeken naar smoezen en uitvluchten (zoals smokkel van drugs en wapens) om de bouw van deze muur te rechtvaardigen. Een muur die overigens wordt aangelegd met Amerikaanse hulp en onder druk van Israël en de VS. Zou Kortenoeven dat nu echt nergens zijn tegengekomen?  En trouwens - hoe komt hij eigenlijk bij deze bewering:

Terwijl Israel er door haar vijanden van wordt beschuldigd de [inwoners van de] Gazastrook ‘te verwurgen’ of “te verstikken”, bouwt Egypte al enige tijd en zonder noemenswaardige kritiek aan een ondoordringbare grensversperring die precies dat beoogt te bewerkstelligen.

Wat nu?  Wat Israël doet is geen blokkade of verstikking, had hij gezegd. Maar als Egypte hetzelfde doet is dat kennelijk ineens wel het geval. Wat een schlemiel die Kortenoeven. Hij weet weinig of niets van het Midden-Oosten, is zo bevoordeeld dat zijn voorlichten meer lijkt op voorliegen, en bovendien is hij ook nog eens een warhoofd die zijn eigen argumentatie niet eens een stukje lang trouw kan blijven. Hiervan graag acte. Het wordt tijd dat de 'klanten' van het CIDI dit ook gaan beseffen en hem terugsturen naar waar hij vandaan komt: Christenen voor Israël en de Likud.

Ook verjoodsing in Jaffa

Dit verhaal had ik gemist. Op 17 januari werd het huis op  bovenstaande foto van de familie Dakkeh in Zuidoost Jaffa onder zware politiebegeleiding door een bulldozer met de grond gelijk gemaakt. Aan de sloop ging een lange strijd vooraf. De familie Dakkeh had  bij de rechter bezwaar gemaakt. Hun huis was gebouwd op grond die al generaties in het bezit van de familie was. Oorspronkelijk was dat een sinaasappelboomgaard, maar het was tientallen jaren geleden een woonwijk geworden. De gemeente Tel Aviv, waaronder Jaffa tegenwoordig valt, had geweigerd  bouwvergunningen te verstrekken en bleef het stuk land behandelen alsof het nog steeds een agrarische bestemming had.
De familie won de zaak bij de rechter, die bepaalde dat de familie geen enkele uitweg was geboden, maar verloor - op technische gronden - de zaak bij het hooggerechtshof. The Israeli Committee against House Demolitions (ICAHD) meldt dat nog een honderdtal andere Arabische bewoners van de wijk dreigt het lot van de familie Dakkeh te gaan delen. Er staat al een - Joodse - onroerend goedontwikkelaar klaar om het gebied van nieuwbouw te voorzien als de oorspronkelijke bewoners zijn verdwenen. Volgens ICAHD is de zaak vergelijkbaar met het verjoodsingsproces van Jeruzalem.

Hulpverlening Haiti: Nederlandse ploegen komen, de Israëli's gaan alweer terug

Geboorte in het Israëlische Field Hospital in Haïti. Het arme jongetje kreeg de naam Israël.


Twee berichten over het verlenen van medische hulp aan Haiti, allebei vandaag in de krant: 

1) De Volkskrant: De twee chirurgische teams gespecialiseerd in traumabehandeling vertrekken dinsdag nog niet naar Haïti. Het lukt niet om al het noodzakelijke materiaal op tijd in het vliegtuig te krijgen.

Waarschijnlijk gaan de teams nu over twee dagen naar het getroffen eiland. Dat liet hulporganisatie Cordaid Mensen in Nood dinsdag weten.
Vanuit lokale ziekenhuizen gaan de teams de komende weken aardbevingsslachtoffers met ernstige botbreuken en wonden opereren. De teams bestaan uit chirurgen, anesthesisten en gespecialiseerde verpleegkundigen.
‘Duizenden Haïtianen wachten sinds de catastrofale beving nog steeds op een medische behandeling. De vraag naar traumachirurgische behandelingen is veel groter dan de Haïtiaanse chirurgen op dit moment aankunnen. Versterking vanuit het buitenland is absoluut noodzakelijk’, aldus Cordaid Mensen in Nood.
De hulporganisatie verwacht dat de teams ten minste vier weken bezig zijn.

2) The Jerusalem Post  Last night, two weeks after the IDF rushed to Haiti with hundreds of doctors to help treat those wounded in the devastating earthquake, the field hospital which it had opened - and which came to symbolize the exceptional Israeli rescue effort - finally closed its doors.

As of Monday, 1,102 Haitians had been treated at the facility. Among that number, 13 women gave birth naturally, three babies were delivered using Caesarian sections, and 314 operations were performed.

Het bulletin van het Israëlische leger preciseert dat het Israëlische team, dat  11 dagen geleden naar Haiïti vertrok,  morgen weer terug vliegt naar Israël. Patiënten uit het veldhopitaal worden overgebracht naar een Amerikaanse faciliteit, tenten, medicijnen en 'andere medische uitrusting' blijven achter, 'zware uitrusting' gaat mee terug. Volgens het Israëlische leger zijn er intussen genoeg andere hulpploegen gearriveerd en functioneren de veel Haitiaanse ziekenhuizen ook weer voldoende. 

Genoeg andere hulp? Veel ziekenhuizen functioneren weer voldoende? Wie heeft er nou gelijk? Cordaid dat zegt dat medische hulp uit het buitenland absoluut noodzakelijk is en dat duizenden nog niet zijn geholpen? Of het Israëlische leger? Ik houd het op Cordaid en op de veronderstelling dat de Israëlische PR-operatie haar doel heeft bereikt en niet meer nodig was. Er is een baby Israël geboren, de Amerikaanse tv-netwerken hebben allemaal plaatjes gebracht van dat schitterende Israëlische veldhospitaal met zijn operatiekamers, kraamkamers, röntgenapparatuur, scanners, noem maar op.... taak volbracht, einde oefening Port au Hasbara, zoals de site Mondoweiss de Israëlische hulpverlening noemde. De Nederlanders die hun geld gaven aan het Joods Humanitair Fonds weten waar hun geld voor is gebruikt.

Ali Chemicali eindigt aan de galg, weer zware aanslagen in Bagdad

Ali Hassan al-Majid, 'Chemical Ali', is vandaag opgehangen. Ik meld het met een gevoel van opluchting. Vraag aan mezelf: Hoe kan iemand die tegen de doodstraf is, toch blij zijn met een executie? Antwoord: Om dezelfde reden als waarom ik blij was met de executie van Saddam Hussein en met die van de nodige kopstukken van het nazirijk, of van mensen in Nederland die met hen hadden geheuld. Voor misdaden tegen de menselijkheid van deze omvang mag de doodstraf wat mij betreft blijven bestaan (Waren we er maar wat consequenter mee omgegaan, dam waren ook Lages, Kotälla, Fischer en Aus der Fünten destijds doodgeschoten en hadden we nooit een probleem van de Vier - later: Drie - van Breda gehad) .
Generaal Ali Hassan (hier op de foto in betere dagen), een volle neef van Saddam Hussein, was een goed voorbeeld van iemand die de strop ten volle had verdiend. Hij was vier maal ter dood veroordeeld. Eenmaal in 2007 wegens zijn aandeel als militaire bevelhebber over de Operatie Anfal in 1988 waarbij massaal gifgas werd ingezet, tientallen Koerdische dorpen werden verwoest, honderdduizenden werden verdreven en waarschijnlijk 80.000 mensen werden gedood. Een tweede maal in 2008 voor zijn aandeel in het neerslaan van de shíïtische opstand in Zuid-Irak na de verdrijving van Irak uit Kuweit in 1991 waarbij naar chatting 100.000 doden vielen. (In Kuweit was Ali H. overigens tijdens de bezetting Iraks militaire gouverneur. Ook zijn  rol bij die bezetting was wel een doodvonnis waard geweest, maar dat was misschien meer iets geweest voor rechtbank in Kuweit).
Een derde maal werd Ali H. in maart 2009 ter door veroordeeld wegens gewelddadig optreden tegen shi'ieten in Bagdad. Een vierde doodvonnislwerd ruim een week geleden geveld,  wegens een gifgasaanval op het stadje Halabja in 1988 waarbij ongeveer 5000 doden vielen en dat destijds geweldig de aandacht trok doordat er volop beelden van deze moordpartij beschikbaar kwamen.
 
Overigens werden op dezelfde dag dat Chemische Ali ter dood werd gebracht voor een het eerst sinds ongeveer een maand weer gecoördineerde bomaanslagen op drie belangrijke doelen in Bagdad uitgevoerd. De doelen waren dit keer drie hotels nabij de Groene Zone, het Palestine Hotel, het Sheraton en het hotel Babil. Het Sheraton herbergt veelal buitenlandse zakenlieden en ambtenaren, het Palestine Hotel is zeer in trek bij de pers en het Babil-hotel wordt meest bevolkt door Iraakse en Arabische zakenmensen. Er vielen tenminste 36 doden en 71 gewonden. Zoals gewoonlijk wees de regering beschuldigend naar Al-Qaeda. Maar sunni onvrede met de gang  van zaken bij de komende verkiezingen, waar de sunni's opnieuw in een bijrol worden gemanoeuvreerd, lijkt me meer voor de hand te liggen.

Deelname wekelijke demonstraties Sheikh Jarrah groeit

Confrontatie bij het huis van de familie Al-Kurd in Sheikh Jarrah

Wekelijkse demonstraties in de wijk Sheikh Jarrah van Jeruzalem lijken de al een paar jaar bestaande wekelijkse demonstaties tegen de Muur in Nil'in en Bil'in in omvang en belang te gaan overvleugelen. Vorige week vrijdag waren ongeveer 150 demonstranten op komen dagen, van wie er 17 werden gearresteerd door de politie. Zij werden een dag later weer vrijgelaten, omdat de de klacht van de politie dat voor de demonstratie een vergunning aangevraagd had moeten worden, volgens de rechter in Jeruzalem ongegrond was.

Deze afgelopen vrijdag waren niet minder dan 300 mensen komen opdagen, onder wie de voormalige linkse parlementariërs Yossi Sarid (ex-leider van de Meretz-partij) en Avraham Burg (ex-Arbeid en onder meer , ex-voorzitter van de Knesset) en de huidige parlementariër Mohammed Barakeh van Hadash. Ook ditmaal werden arrestaties verricht. Volgens de politie gebeurde dat ditmaal omdat enkele demonstranten probeerden een Arabisch huis binnen te dringen dat niet lang geleden door Joden is overgenomen, en omdat een Jood werd aangevallen die wild bidden bij het graf van Shimon haTzaddik (Simon de rechtvaardige). 
De demonstraties in Sheikh Jarrah  zijn gericht tegen de snelle verjoodsing van de wijk. Zo is een aantal families niet lang geleden op straat gezet omdat een Israëlische rechter bepaalde dat er op hun huizen nog Joodse eigendomsrechten van vóór de stichting van det staat in 1948 van kracht zouden zijn. Ook  is er vergunning verleend voor de sloop van het historische Shepherd hotel in de wijk, dat is gekocht door de Amerikaanse casino-tycoon Moskowitz, die een luxe appartementencomplex op die plek gaat bouwen.
Noot 1 : Meer over Jeruzalems verjoodsing is op dit blog te vinden  onder de 'tag'  Jerusalem.
Noot 2: De demonstrerende Avraham Burg spreekt maandag 25 januari - aanstaande maandag dus - in De Balie.  


Update, zondag 24 januari:
Yossi Sarid schriijft een woedend stuk in Haaretz over een rustige demonstratie waartegen volledig onnodig door de politie werd opgetreden.   

After I heard the version of the police I concluded that the police and we, "the anarchists," were at two different demonstrations. For more than three hours we stood at the outskirts of Sheikh Jarrah - not a stone was thrown, not an arm raised, not a worshiper attacked, not a settler's home broken into. But for the police's disproportionate use of force and its false arrests, as a means of punishment and score-settling, one could say the demonstration was calm and orderly.
The coarsest slogan to be seen was "Fascism shall not pass," so familiar from hundreds of previous protests, and so ineffective: Fascism has clearly passed through many, many obstacles and roadblocks.
Another sign had the great honor of being tossed into a police van together with the person holding it: "Jews and Arabs don't want to be enemies." It will be submitted to the judge as evidence corroborating the anarchistic character of the entire demonstration. Indeed, in such a delicate and explosive place as Jerusalem it's best not to wave such subversive slogans, which disturb the peace.

Sarid vaagt zich verdr af of dit de politie was van Israël of van 'Israel Beiteinu' en zegt dat Jeruzalem op Teheran gaat lijken. Verder schrijft hij over de kolonisten en de manier waarop met rechterlijke uitspraken wordt omgegaan. Beit Yehonatan in Silwan, een gebouw van vier verdiepingen dat de kolonisten daar hebben gebouwd zonder vergunning en waarvan het Hooggerechtshof twee jaar geleden heeft bepaald dat het moet worden afgebroken, staat er nog steeds. Ook maakt hij zich boos over rechterlijke uitspraken in het algemeen. Als rechters bepalen dat Joden rechten hebben van vóór 1948 op huizen die als sinds de stichting van de staat door Palestijnen worden bewoond (één van de redenen waarom mensen in Sheikh Jarrah hun huizen uitmoeten), wat voor rechten hebben Palestijnen dan niet op huizen in dorpen elders in Israël of in wijken van West-Jeruzalem? Voor het hele artikel, klik hier. 

PA benoemt vrouw op gouverneurspost

Nadat zij een half jaar waarnemend gouverneur van Ramallah en El Bireh is geweest, heeft de 'Palestijnse president' Mahmoud Abbas Dr Laila Ghannam nu officieel tot gouverneur benoemd. Het  is de eerste keer dat de PA op zo'n post een vrouw benoemt.
De Palestijnen hadden natuurlijk al eerder vrouwen op regeringsposten of in bestuursorganen, maar een vrouw op de stoel van gouverneur, die ook gaat over politietaken en dergelijke, is toch een novum. Ghannam was eerder onder meer directeur generaal van het ministerie vn Sociale Zaken. Ze heeft een graad in de pedagogie.

Amerikaans-Israëlische pressie en de slappe knieën van Abbas

Veel bewondering heb ik niet voor de manier waarop waarop Abu Mazen en zijn mannen standvastig een eigen koers volgen. Lezers van dit blog zal dat intussen duidelijk zijn geworden. Vaak lijken ze toch een soort buiksprekers van de Israëlische bezettingspolitiek, die alleen in naam hier en daar nog wat eigen wensen en verlangens van de Palestijnen op tafel leggen.
Maar makkelijk hebben ze het niet. Daarin moeten we eerlijk zijn. Zo heeft Jibril Rajoub (foto), oud-chef van de PA-veiligheidsdiensten op de Westoever en tegenwoordig plaatsvervangend hoofd van het Centraal Comité van Fatah, onthuld dat de VS Fatah en Abu Mazen hebben bedreigd met een boycot als zij zich zouden verzoenen met Hamas.
Rajoub zei dit in een interview met de Tunesische krant Al-Sabah, zo meldde het IMEMC donderdag.
Wat Rajoub zei hoeft niet echt verwondering te wekken,want eerder, in oktober, waren er al berichten in Haaretz dat de Amerikanen ook aan Egypte had laten weten dat zij de pogingen van Cairo om tussen Fatah en Hamas te bemiddelen niet op prijs stelden. George Mitchell, Obama's onderhandelaar, zou dat bij zijn bezoeken aan Cairo hebben laten weten. De Amerikanen wilden een gesprek op touw zetten tussen Israël en de PA op de Westoever, hun 'eigen' Palestijnen om het zo te zeggen. Zij zaten net zomin als Israël op een rol voor Hamas te wachten.
En eerder deze week was er dan ook nog een keer de bevestiging dat Israël  destijds Abu Mazen onder druk heeft gezet om geen steun in de VN-Mensenrechtecommissie te verlenen aan het Rapport-Goldstone. Het feit  dat Abu Mazen die steun in eerste instantie inderdaad niet gaf, kwam hem erop te staan dat hij in de bezette gebieden allerwegen voor verrader werd uitgemaakt en een enorm prestigeverlies leed. Dat gebeurde tegen de achtergrond van berichten dat Israël de PA onder druk had gezet en onder meer had gedreigd de goedkeuring te onthouden voor een tweede mobiele telefoonnet, wat de PA (en de zoon van Abbas die belangen had in de betreffende maatschappij) op een miljoenenverlies zou komen te staan aan al gedane investeringen en schadevergoedingen op grond van contracten.
Haaretz bevestigt dit verhaal nu een paar dagen geleden. De chef  van de Shin Bet, Yuval Diskin, had Abbas opgezocht en hem met zoveel woorden gedreigd dat de telefoonconcessie niet zou worden verleend, en dat ook de iets verminderde restricties op de bewegingsvrijheid op de Westoever weer ongedaan zouden worden gemaakt, als de PA haar steun zou geven aan Goldstone.  In de woorden van Haaretz zou Diskin gedreigd hebben dat de Westoever een 'tweede Gaza' zou worden.

Tja, de PA heeft het dus inderdaad niet makkelijk, hun positie is  niet te benijden. Maar als Abbas werkelijk een leider was geweest, had hij toch beter toen openbaar kunnen maken wat Diskin hem had verteld en tegelijkertijd tegen Diskin kunnen zeggen dat hij naar de hel kon lopen. Hetzelfde geldt natuurlijk voor Abbas'  houding tegenover de verzoening met Hamas..Natuurlijk spelen Israël en Amerika het spel niet bona fide en niet echt met de bedoeling een rechtvaardige regeling voor elkaar te krijgen. Maar we kunnen niet steeds alleen hen blijven beschuldigen van vals spel.  Zij die zoals Abbas (en Mubarak van Egypte) het spel meespelen en steeds opnieuw slappe knieën blijken te hebben, zijn op zijn minst medeplichtig. Want laten we eerlijk zijn, het zijn niet de Amerikanen die een ondergrondse stalen 'anti-tunne' wal installeren aan de grens tussen Egypte en Gaza. Het zijn ook niet de Amerikanen die recentelijk twee internationale initiatieven hebben tegengehouden om Gaza vanuit Egypte te bevoorraden. En het zijn evenmin de Amerikanen of Israëli's die regelmatig kopstukken van Hamas blijven oppakken op de Westoever en hordes ambtenaren en politiemannen die van sympathie voor Hamas werden verdacht naar huis hebben gestuurd, terwijl ze ondertussen blijven volhouden te streven naar verzoening met Hamas.

Eerste illegale universiteit ter wereld wordt officieel erkend

Het Ariel University Center of  Samaria.

De Israëlische minister van Defensie Ehud Barak heeft toegezegd dat hij een beslissing zal erkennen waarbij het College in de nederzetting Ariël officieel universiteit wordt. De beslissing om het college op te waarderen werd al in 2005 genomen. De toenmalige premier Sharon stond daar vierkant achter, want de beslissing was in zijn woorden 'volledig in lijn' met de opvatting van zijn regering die 'de versterking van de nederzettingen ziet als een van haar doeleinden'.
De beslissing werd toen echter niet uitgevoerd, vooral door verzet van de organen die het hoger onderwijs reguleren. In 2007 besloot het Ariël College, dat geïrriteerd was over het uitstel, zichzelf 'Ariël University Center' (HaMerkaz haUniversiti Ariël beShomron) te noemen. De toenmalige minister van Onderwijs Juli Tamir (Arbeid) noemde dat toen misleiding. Maar Tamirs partijgenoot Barak maakt nu aan die situatie een einde, door te zwichten voor druk van de Israel Beitenu Partij van Avigdor Lieberman, zo bericht Haaretz.
Volgens Ynet wordt het instituut in eerste instantie erkend als 'Universitair Centrum', en zal in een paar jaar de beslissing vallen dat het Israëls achtste universiteit wordt.

De Ariël Universiteit wordt met dit besluit bij mijn weten de eerste illegale universiteit ter wereld. Links in de Knesset reageerde scherp. Chaim Oron, de leider van de linkse partij Meretz, zei dat zelfs mensen met een uiterst scherp gezichtsvermogen en het vermogen om de kleinste nuances te onderscheiden moeite hebben om ook maar het het geringste verschil in uitgangspunten te ontwaren tussen Ehud Barak (van de socialistische Arbeid)en Benyamin Netanyahu (van de Likud). Hij waarschuwde dat de beslissing zal leiden tot een versterking van de internationale tendens tot een academische boycot van Israel. Ahmed Tibi van de Verenigde Arabische Lijst sloot zich hierbij aan. Hana Swaid van Hadash zei dat de regering beter een nieuwe universiteit in de (Arabische) stad Nazareth zou kunnen beginnen als zij zo nodig meer universiteiten wilde.

Het insituut in Ariël werd in 1982 opgericht als een Likud-venture. President van de Raad van Bestuur is de voormalige Likud-minister van Defensie Moshe Arens. De universiteit streeft ernaar in 2020 een aantal studenten van 20.000 te halen en maakt geen geheim van haar ideologische kleur. Zo meldt zij op haar website:

As a demonstratively Zionist institution, the University Center has two key requirements: every student must study one course per semester on some aspect of Judaism, Jewish heritage or Land of Israel studies, and the Israeli flag must be displayed in every classroom, laboratory and auditorium on campus.

Mij interesseerde vooral wat er door de sectie political science werd gedoceerd. De website vertelt dat het dit studiejaar een simulatie-project van de diplomatie in het Midden-Oosten is. Ongetwijfeld nuttig. Maar een studie van de mogelijkheden in het kader van de Eénstaats-oplossing komen misschien toch meer in aanmerking.

Journalist Malsin uitgewezen - en nog meer slecht nieuws

 

Zoals te vrezen was is Jared Malsin, uitgewezen.Malsin, die hoofdredacteur van de Engelstalige sectie van het Palestijnse persbureau Ma'an News, blijkt woensdagmorgen op een vliegtuig naar Praag te zijn gezet. (Ma'an corrigeerde dit later: de bestemming was New York). Malsin belde zelf met Ma'an en met zijn ouders in New Hampshire om te vertellen dat hij naar het vliegveld werd vervoerd.
Zijn werkgever Ma'an had bij de rechtbank in Tel Aviv gevraagd om een hoorzitting tegen het uitwijzingsbevel. Het ministerie van binnenlandse zaken had daar bezwaar tegen gemaakt en Ma'ans advocaat had gevraagd Malsin intussen vrij te laten. Nu blijkt de zaak echter gesloten te zijn. Malsin schijnt - zonder dat zijn advocaat contact met hem had gehad - gisteren een papier te hebben ondertekend waarbij hij het verzet tegen zijn uitzetting opgaf. Wellicht komt er later een update over de omstandigheden waarom en hoe dat is gebeurd. Intussen blijft het feit bestaan dat uit deze zaak blijkt hoe Israël de persvrijheid aan  zijn laars lapt en pottenkijker wil weren bij wat het doet in de bezette gebieden..
Update donderdag: Volgens Malsin heeft het ministerie van binnenlandse zaken hem voorgelogen over de aard van het papier dat hij ondertekende. Hij verkeerde in de mening dat hij een papier ondertekende dat hij  zonder druk van buitenaf tijdelijk de detentie verliet in afwachting van zijn zaak (daar had zijn advocaat immers om gevraagd), terwijl hij in feite zijn verzet tegen de uitwijzing introk. (Waaruit je maar weer moet concluderen dat je nooit iets moet tekenen buiten aanwezigheid van een advocaat).

Nog een bericht waaruit dat blijkt is dat Israël stopt met het verstrekken van werkvergunningen voor buitenlanders die werken in de bzette gebieden voor NGO's. De werknemers, dat zijn er ongeveer 140, kunnen vanaf nu een toeristenvisum krijgen, met daarop een stempel dat zij mogen werken in het gebied van de Palestijnse Autoriteit. De organisaties die het betreft zijn bang dat het zal betekenen dat zij niet langer kunnen werken in Oost-Jeruzalem en daar hun kantoren zullen moeten sluiten. Ook is mogelijk dat zij niet langer kunnen werken in de zogenoemde 'Area C', de 60% van de Westoever waar de Palestijnse Autoriteit niets te zeggen heeft. De organisaties waar het om gaat zijn volgens Haaretz onder meer Oxfam, Save the Children, Artsen zonder Grenzen, Terre des Hommes, de Quakers en Handicap International. Zie ook de blog van buurvrouw - ook bijna letterlijk trouwens - Anja Meulenbelt

En als we dan toch bezig zijn met slecht nieuws: zij meldt in dezelfde post ook de overstromingen in Gaza waar ik nog niets over geschreven had (als ik niet kies kom ik aan niets anders meer toe). De vloed zou  verergerd zijn doordat Israël een dam openzette.Het was overigens niet alleen Gaza dat werd getroffen. De hele regio was het toneel van zware regenval en hevige wind. In Egypte kwamen van Aswan tot in de Sinai 17 mensen om, in Israël waren twee doden. In Jordanië was er grote overlast voor het verkeer. Hieronder een foto van de overstromingen in Sharm el Sheikh in het zuiden van de Sinaï.

    .  :

Bibi, de Joodse hulp aan Haiti en het feelgood effect

Boven: Haiti

onder: Gaza

Ik  moet zeggen dat ik hier behoorlijk onpasselijk van word. Gaza is een jaar geleden terug gebombardeerd tot het stenen tijdperk. Ze hebben daar al sinds 2007 te maken met een wurgende Israëlische blokkade. De mensen worden er uitgehongerd, zijn van behoorlijke medische zorg verstoken, wonen voor een deel nog in tenten, hebben geen behoorlijk drinkwater, kunnen niets behoorlijk herbouwen, kunnen het land niet eens uit om te studeren of familie elders te bezoeken --- en zo kan ik nog hèèèl lang doorgaan.  En wat doet de Joodse gemeenschap? Ziehier wat ik toegestuurd kreeg via de mail:

Joodse Gemeenschap in Nederland steunt slachtoffers ramp Haïti

De Joodse Gemeenschap in Nederland kan niet onverschillig blijven over de humanitaire ramp die in Haïti plaatsvindt als gevolg van de aardbeving. Daarom heeft het Joods Humanitair Fonds een bankrekening geopend met het nummer 60.21.43.187, voor hulp aan de slachtoffers. Al het geld dat op deze rekening binnenkomt, is bestemd voor Haïti. Als eerste aanzet heeft het Joods Humanitair Fonds zelf 10.000 Euro ter beschikking gesteld. Hoewel één van de doelstellingen van het in 2002 opgerichte Fonds de hulp is aan slachtoffers van conflictsituaties, is het in dit bijzondere geval uitgebreid naar de slachtoffers van deze catastrofe.

Het is de bedoeling van het Fonds met het ingezamelde geld zoveel mogelijk de al in Haïti aanwezige Israëlische reddingsteams te ondersteunen. Ze zijn daar zeer voortvarend te werk gegaan. Een Israëlisch medisch team, dat bestaat uit 220 personen heeft een noodhospitaal opgezet, waar 500 patiënten per dag geholpen kunnen worden. Het is uitgerust met een apotheek, kinderafdeling, radiologie afdeling, intensive care unit, twee operatiekamers, en een eerste hulp- chirurgie- interne- en kraamafdeling. De Israëlische humanitaire hulp wordt met het Internationale Rode Kruis gecoördineerd.

De Joodse gemeenschap steunt Haiti. Door Israëlische reddingsteams daar te gaan ondersteunen. Die teams zijn daar heengestuurd door Bibi Netanyahu, die dat volgens Ynet als volgt aankondigde; 

'zodra de omvang van de ramp bekend werd, heb ik onmiddellijk opdracht gegeven namens de staat Israël een hulpkonvooi te sturen. Dat is al ter plekke en bestaat uit hulpgoederen, medicijnen, artsen, een veldhospitaal, een röntgen-apparaat en andere belangrijke dingen. Dit is het ware erfgoed van de staat Israël en het Joodse volk. Deze actie volgt op eerdere acties die we hebben ondernomen in Mexico, Kenia en Turkije. We mogen dan een klein land zijn, maar we hebben een groot hart (mijn cursivering). Dit is de wat voortvloeit uit de Joodse ethiek en de Joodse erfenis- anderen helpen.'

Anderen helpen - als ze maar ver weg wonen en geen Palestijnen zijn. Want Palestijnen, die passen niet in ons grote hart. Natuurlijk, wat in Haïti is gebeurd is een vreselijke ramp en dat land heeft recht op alle hulp die het maar kan krijgen. Het is goed als Israël helpt en trouwens de Palestijnen doen dat ook. Maar de Israëlisch/Joodse behoefte om te laten zien hoe edel de Joodse ethiek wel niet is doet pijn als je weet dat de buren om de hoek kunnen verrekken. Ik stel een naam voor, voor Bibi's hulpacties: Hypocrisie zonder Grenzen.

Update: Ken  Silverstein plaatst op zijn blog Tikun Olam een vertaald verhaal van de arts Yoel  Donchin, die tot voor kort deel uitmaakte van het Israëlische 'rescue team' maar er zonder pardon uit werd gegooid toen hij de aanpak vergeleek met die van de legendarische padvinder die elke dag een goede daad wilde doen en daarom oude vrouwtjes hielp oversteken of ze dat nu wilden of niet.
Donchins verhaal uit Yediot Ahronot staat hier onder de kop 'The zionization of disaster relief'. Er blijkt uit dat het voornamelijk een pr-actie is, compleet met een lergerwoordvoerder-en-staf, tv- en andere crews, Israëlische vlaggen op het noodhospitaal en kekke uniformpjes met dito vlaggetjes voor de verpleegsters. Citaat van Donchin:

'Sending portable toilets to Haiti would have been a better option, but this does not provide good photo opportunities. Israeli missions to disaster areas in the past have shown that such activity was in vain.' 

De rest van het artikel legt uit waarom de Israëlische hulp beter thuis had kunnen blijven en waarom het beter is uw geld aan Artsen zonder Grenzen te geven. Maar bij de Amerikaanse networks werkt de aanpak wel, meldt Mondoweiss, de blog van Philip Weiss en Adam Horowitz, onder de kop 'Port au'Hasbara'. Ach,
'Hypocrisie zonder Grenzen', was misschien zo'n slechte naam nog niet.

Westbank-journalist nog steeds vast, Israël jongleert met persvrijheid

Ik denk dat ik nog een keer aandacht moet besteden aan de zaak van Jared Malsin,  hoofdredacteur van de Engelstalige sectie van het Palestijnse persbureau Ma'an News, hier links op de foto. Want die  zaak - waarbij het gaat om de persvrijheid - dreigt fout af te lopen.

Malsin werd op woensdag 13 januari, toen hij terugkwam van een vakantie in Tsjechië, aangehouden, samen met zijn vriendin, Faith Rowold, vrijwilliger bij de Lutheraanse kerk op de Westoever. Morgen gaat hij zijn tweede week in in een cel zonder ramen op de luchthaven Ben Gurion. En als het aan het Israëlische ministerie van binnenlandse zaken ligt, wordt hij snel het land uitgezet.

Aanvankelijk was dat ook bijna geruisloos gelukt, want Malsins telefoon werd hem al afgepakt door een veiligheidsbeambte van El Al toen hij in Praag in het vliegtuig stapte.Via de GSM van een medepassagier wist hij in Tel Aviv alarm te slaan, maar toen het Amerikaanse consulaat naar hem informeerde (Malsin is Amerikaan) zeiden de autoriteiten op Ben Gurion van niets te weten en dat Malsin en vriendin waarschijnlijk aan het feestvieren waren in Tel Aviv.
Pas een tweede alarmkreet van Malsin, die in afwachting van zijn detentie in de aankomsthal de telefoon van een Franse passant kon lenen, zette de zaak enkele uren later in beweging. Zijn werkgever Ma'an zette een advocaat in, Carlos Daoud, die een hoorzitting aanvroeg en kreeg bij de rechtbank in Tel Aviv. Maar daar verzette de advocaat generaal zich namens de staat weer tegen: Malsin naar de rechtszaal laten komen zou in strijd zijn met zijn visum, dat verlopen is, zijn status alsnog legitimeren en daarmee zijn uitzetting bemoeilijken.
Rechter Kobi Vardi had de advocaat kunnen overrulen, maar koos ervoor een nadere uiteenzetting te vragen en daar is nu het wachten op.
     
Intussen is wel bekend, wat Malsin wordt verweten. Dat waren dat hij 1) weigerde mee te werken, 2) loog tegen beambten van de grensbewaking, 3) onduidelijke redenen gaf voor zijn komst,  4) de voorwaarden van zijn visum had geschonden, 5) naar Israël was gekomen op basis van leugens. Alles bij elkaar niet echt zware misdaden, al schijnt zijn visum wel een paar dagen te zijn verlopen. Daarover had hij van tevoren gevraagd of dat problemen zou opleveren en er een geruststellend antwoord op gekregen.

Maar wat Ma'an verder nog meldt is van een heel andere orde: in het gerechtelijke papier dat de staat aan de rechtbank heeft overlegd, wordt óók met name genoemd dat Malsin 'kritiek heeft geleverd op de staat Israël' in artikelen die 'zijn geschreven in de gebieden'.

En dan hebben we natuurlijk wel degelijk te maken met het feit dat de 'enige democratie in het Midden-Oosten' wellicht op het punt staat te zondigen tegen één van de heiligste regels van democratieën - namelijk het recht op vrije meningsuiting en op een vrije pers. Ma'an noch Malsin is weliswaar in Israël geaccrediteerd - Israël erkent de Palestijnse pers niet - maar Ma'an opereert dan ook aan de andere kant van de Groene Lijn en laat daar - zoals veel mensen onder wie ikzelf kunnen getuigen - op professionele en betrouwbare wijze de ander kant van de bezetting zien. Ingrijpen daartegen is natuurlijk wel degelijk een inbreuk op de vrijheid van meningsuiting, nog los van het feit dat Israël ingrijpt in iets dat eigenlijk ressorteert onder de Palestijnse Autoriteit. Organisaties als de internationale persassociatie en in Nederland ook de NVJ hebben geluiden van protest laten horen, maar er is misschien meer nodig: bijvoorbeeld officiële diplomatieke démarches. En dan is het interessant om te vermelden dat Nederland destijds bij de oprichting van Ma'an in 2005, subsidie heeft verleend. Hopelijk is dat feit nog bekend, daar op dat ministerie van Maxim Verhagen en Bert Koenders.

Los van dit alles zit er ook een bijna komische kant aan de zaak: Jared Malsin, afgestuurdeerd aan Yale, is een Joodse Amerikaan die twee jaar geleden naar Israël kwam met de organisatie ''Birthright Israël' (Taglid), die Joodse jongeren de kans biedt 10 dagen gratis kennis te maken - en een band op te bouwen - met het Joodse land. Jared heeft die band overduidelijk gekregen. Hij is zelfs niet eens meer teruggegaan. Maar hij heeft alleen aan de binding een inhoud gegeven die het huidige Israëlische establishment niet welgevallig is. Waarschijnlijk slaat daar het in de klacht tegen hem genoemde vijfde verwijt op: dat hij met valse voorwendsels naar Israël is gekomen. In dat opzicht doet zijn zaak een beetje denken aan die van de eveneens Joodse wetenschapper Norman Finkelstein die in 2008 uit Israël werd uitgewezen nadat hij in Libanon een interview had gegeven waarin hij begrip een bewondering had uitgesproken voor de standvastige houding van Hezbollah tegenover Israëls gdrag ten opzichte van Libanon. Misschien dat binnenkort wel een Knessetlid komt met een initiatief om de Wet op de Terugkeer - die iedere Jood automatisch het staatsburgerschap van Israël verschaft als hij daarom vraagt - te voorzien van een amendement. Een amendement dat eist dat elke would be nieuwe Israëli ook vierkant het regeringsbeleid ondersteunt en dat Joden die dat niet doen of nalaten een Israëlisch paspoort aan te vragen, zonder pardon het land uitzet. .    .

Weer verzakkingen in Silwan als gevolg van Joodse opgravingen

Foto van het gat dat bij de vorige verzakking op 2 januari ontstond. 

Opgravingen onder Silwan, een dorp (of Arabische wijk) net ten zuiden van de Al Aqsa moskee en de muur van de Oude stad van Jeruzalem, hebben maandag een gat van 12 vierkante meter veroorzaakt in de belangrijkste weg van Wadi Hilweh, een deel van het dorp. De verzakking is slechts enkele meters verwijderd van een verzakking die op 2 januari plaatsvond. Een kleine vrachtauto is in het gat gereden en een kind is gevallen en gewond geraakt. De verzakkingen hebben overstromingen veroorzaakt in de Al-Ein moskee.
Ook het afgelopen jaar deden zich verscheidene verzakkingen voor. Bij de laatste daarvan werd een meisjesschool beschadigd en raakten 17 meisjes gewond.
De reden voor de verzakkingen zijn opgravingen die de kolonistenorganisatie Elad met Amerikaanse financiële steun doet in de wijkWadi al-Hilweh. Elad heeft verscheidene huizen in het gebied gekoloniseerd en is bezig een stelsel van tunnels aan te leggen. Het uiteindelijke doel is het creëren van een bijbels pretpark onder de Naam 'Ir David', Stad van David. Het gebied trekt - zie de foto en de website van Silwan - nu al grote aantallen Joodse bezoekers.

De straten in Wadi Hilweh zijn op Joodse feestdagen gesloten voor de bewoners van Silwan. Voor meer informatie zie deze site

Oud-opperrechter meent dat Israël niet onder onderzoekscommissie Gaza uitkomt

De voormalige president van het Israëlische hooggerechtshof, Aharon Barak (foto), heeft volgens Haaretz  tegenover de Israëlische procureur-generaal Menachem Mazuz de suggestie gedaan om de klachten uit het Goldstone rapport over oorlogsmisdaden begaan tijdens de operatie 'Cast Lead' in Gaza te laten onderzoeken door een speciale commissie.
Volgens Barak zouden daar twee soorten commissies voor in aanmerking komen: een staatscommissie, of een regeringscommissie. Het verschil is dat een staatscommissie wordt benoemd door de president van het hooggerechtshof en automatisch het recht heeft mensen te dagvaarden en onder ede te horen, terwijl een regeringscommissie wordt benoemd door de betreffende minister en deze zelfde onderzoeksrechten alleen heeft als zij wordt voorgezeten door een voormalige hoge rechter. Haaretz voegt eraan toe dat de instanties hadden gewild dat rechter Barak zijn prestige zou aanwenden om de claims van oorlogsmisdaden in het Goldstone rapport juridisch te ontkrachten. Haaretz:   

A source close to the deliberations told Haaretz that the Justice Ministry, the Foreign Ministry and the Military Prosecutor's office have all shown interest in drafting former Justice Barak to criticize the legal basis of the Goldstone report and to endorse the internal investigations of the IDF without a new inquiry. Barak, however, is said to believe that nothing but a committee with investigative power would be an appropriate response to the claims of Israeli war crimes made in the report.

 De interne onderzoeken van het Israëlische leger zomaar aanvaarden, dat heeft Barak dus geweigerd. Dat siert de oud-opperrechter van een college dat voor het overige de laatste jaren nooit te beroerd is om internationale regels, rapporten en wetten niet erg serieus te nemen. Nu maar afwachten of Baraks prestige in Israël nog groot genoeg is om de stoot te geven tot het aanstellen van zo'n commissie. Helemaal uitgesloten is  dat niet, want alweer volgens Haaretz:

The source said either of the committees proposed by Barak would satisfy the Americans and would enable them to veto any proposal to have the events of the Gaza operation submitted for the consideration of the chief prosecutor of the International Criminal Court in the Hague.  

Kortom, het gaat erom een methode te vinden die de VS een aanvaardbare dekking verschaft om een veto uit te spreken over het doorschuiven van het Goldstone-rapport naar het Internationale Strafhof in Den Haag.  Een aanvaardbaar vijgenblad, meer niet. Het 'interne-onderzoek' van het leger dat, zo zal men zich herinneren, al heeft geleid tot de veroordeling van een militair wegens het stelen van een creditcard uit een Palestijns huis, is toch blijkbaar niet geloofwaardig genoeg.    

Voor het overige meldt Haaretz in hetzelfde artikel dat 11 Arabische mensenrechtenorganisaties in Israël en de bezette gebieden een beroep op Hamas en de PA hebben gedaan om van hun kant ook de in het Goldstone-rapport genoemde oorlogsmisdaden te onderzoeken. De organisaties geven aan dat dit past in de pogingen om het Goldstone-rapport aanvaard te krijgen door VN-instanties.

Trucks voor Gaza, een rekensom

Noam Sheizaf heeft op zijn blog Promised Land wat rekensommetjes gemaakt over de bevoorrading van Gaza. Hij volgt de woordvoerder van het Israëlische ministerie van buitenlandse zaken op twitter en vangt dan bijvoorbeeld het volgende op:

Jan 14: #IDF: 108 aid trucks and supply of fuel and natural gas scheduled to cross into #Gaza today. Erez Xing open.
Jan 13: 171 aid trucks and a supply of fuel scheduled to cross into #Gaza today. Erez Xing open.
Jan 11: 74 aid trucks and supply of fuel and natural gas scheduled to cross into #Gaza today through Erez Xing

Sheizaf  meldt vervolgens dat volgens het CIA Factbook de bevolking van Gaza 1.551.859 mensen telt. Neem een relatief goede dag als 13 januari (171 trucks) en deel het aantal van 1.5 miljoen mensen door het aantal trucks. Dan krijg je als uitkomst dat er één truck was voor 9.075 mensen.   

Sheizaf volgt eraan toe dat  voor zover hij weet hulporganisaties berekenen dat per dag een hoeveelheid van 300 trucks - dat wil zeggen: een truck per 5.172 inwoners - nodig is om de bevolking Gaza te voorzien in hun minimumbehoeften aan voedsel, brandstof, kleding etc. Now consider this, zegt hij vervolgens

there haven’t been a single day in which 300 trucks of supply entered Gaza. I’ve looked back on the IDF spokesperson’s tweets, and didn’t find a single day in which even 200 trucks entered Gaza. And there are many days in which Erez crossing is closed, and not a single truck enters the strip.

Zodat het getwitter van de woordvoerder van buitenlandse zaken, dat ongetwijfeld bedoeld is om te laten zien dat Israël Gaza niet laat verhongeren, in feite dient als bewijs van het tegendeel.

Shabak pakt daders brandstichting in moskee

De moskee van Yasuf. Palestijnen inspecteren verbrande exemplaren van de Koran.

Politie en eenheden van de binnenlandse veiligheidsdienst Shabak, tezamen ongeveer 100 man, hebben in de nacht van zondag op maandag een inval gedaan in de slaapzalen van twee yeshivot (religieuze opleidingsinstituten) in de nederzetting Yitzhar, niet ver van Nablus. Daarbij zijn zeven mensen opgepakt, onder wie vier minderjarigen, (Haaretz meldde de arrestatie van tien mensen, IMECM had het over negen arrestaties). De arrestanten worden ervan verdacht haldf december een moskee in het dorp Yasuf te zijn binnengedrongen en brand te hebben gesticht, waarbij onder meer tapijten en de bibliotheek met exemplaren van de Koran verloren gingen. De aanval op de moskee was waarschijnlijk een vergelding voor de 'Bouwstop' van tien maanden die de regering-Netanyahu had afgekondigd. De brandstichters schreven leuzen op de muren van de moskee als 'We zullen jullie allemaal verbranden' en 'Prijskaart - de groeten van Effi'.
Dit laatste verwijst naar uitlatingen van onder meer het ultrarechtse Knessetlid Effi Eitam dat aan de bouwstop een prijskaart van vergelding zou komen te hangen.
De inwoners van Yitzhar en studenten van de Yeshivot in de nederzetting (waaronder de Od Yosef CHai yeshiva) zijn al enkele jaren met enige regelmaat in het nieuws geweest onder meer wegens het afzagen van olijfbomen of het in brand steken van eigendommen van aangrenzende Palestijnse dorpen als Burin. De daders werden nooit gepakt. Na de aanslag op de moskee, die veel publiciteit kreeg, vaardigde minister van defensie Barak expliciete orders uit voor de arrestatie van degenen die hiervoor verantwoordelijk waren. De huidige arrestaties zijn daar blijkbaar het  resultaat van.
Mogen we hieruit concluderen dat de Shabak best vin staat is de daders te identificeren en aan te houden? Als ze daar bij die dienst maar de opdracht toe krijgen?   

Ik - te zien in 'Gaza een jaar later'

Wie mij zien wil op tv:
Morgen op Nederland 2.  Ik word niet genoemd in onderstaande aankondiging, maar zit wel in de film - namens Een Ander Joods Geluid. Zelf ben ik erg geïnteresseerd in de bijdrage van Jan Willems, broer van mijn vriend, Leon  Jan WOONT namelijk in Gaza. 

 NioScoop zondag 17 januari, 15.00 uur - 15.30 uur, Nederland 2

Gaza, een jaar later
‘Een hele bizarre situatie.’ Willemijn Leenhouts van hulporganisatie Cordaid bezocht Gaza meerdere malen na de bombardementen van vorig jaar. Wat is er sindsdien gebeurd? Hoe gaat het met de mensen in Gaza? ‘Het is vechten tegen de bierkaai.’ Jan Willems probeert als theatermaker de jongeren van Gaza een lichtpuntje te geven door ze even uit de ellende van alledag te halen. Maar hoe gaan zij om met de blokkade en de situatie in de Gazastrook? Aanstaande zondag in Nioscoop: Gaza, een jaar later.

Herhaling op zaterdag 23 januari, 10.55 - 11.25 uur, Nederland 2

Egyptische autoriteiten breken acties op ten gunste van Naga Hamadi en Gaza

Begrafenis van één van de slachtoffers van de aanslag in Naga Hamadi.

De Egyptische autoriteiten hebben vrijdag twee solidariteitsbetogingen opgebroken.De eerste betrof  een groep van ongeveer 30 oppositiefiguren en Egyptische bloggers die waren afgereisd naar Naga Hamadi in Zuid-Egypte, waar aan de vooravond van de Koptische Kerstviering op 6 januari zes kerkgangers en een (moslim) veiligheidsagent bij het verlaten van de kerk werden doodgeschoten door drie mannen die zich daarna in auto's uit de voeten maakten. De gebeurtenis lokte kritiek uit van de oppositie, omdat de aanslag volgde op eerdere incidenten waarbij de overheid had nagelaten in te grijpen. Intussen zijn overigens wel arrestaties verricht.
De oppositiefiguren, onder wie Osama Ghazali Harb van de Democratische Front Partij, George Ishaaq van de Kifaya (=Genoeg) beweging en diverse bekende bloggers als Wael Abbas Mustafa al-Naggar, Shahrinaz Abdel-Salam en anderen, reisde in twee groepen. Eén groep kwam per trein en werd gearresteerd op het perron in Naga Hamadi, de andere per bus uit Luxor en werd bij aankomst in de stad aangehouden. De 30 hadden willen praten met bisschop Kirollos van de Koptische gemeenschap in Naga Hamadi en met familieleden van de slachtoffers.

De tweede groep betrof een poging van - alweer - Kifaya en de Egyptische Socialistische partij om naar Gaza te gaan en daar hulpgoederen af te leveren. Dat gebeurde onder het motto 'Nee tegen de muur, nee tegen de belegering' (waarmee in dit geval de muur werd bedoeld die Egypte ondergronds aanlegt om de smokkeltunnels aan de grens onmogelijk te maken). De groep verzamelde zich bij het gebouw van de Vakbond van Journalisten in Cairo, werd door de politie verspreid, en hergroepeerde zich bij de Vakbond van Advocaten.maar werd opnieuw uiteengeslagen. Volgens Ma'an News probeerden desondanks leden van de groep via Ismailiyya naar Gaza te reizen, maar zou de politie onderweg checkpoints hebben opgezet.
De poging van de Egyptenaren om naar Gaza te reizen komt nadat Egypte de nodige belemmeringen had opgeworpen tegen de recente Gaza Freedom mars en de Viva Palestina campagne, wat in beide gevallen tot botsingen had geleid. De Egyptische minister van buitenlandse zaken Abul Gheit maakte toen bekend dat Egypte alleen nog maar hulpzendingen zal accepteren via de Rode Halve Maan.

Zo zijn onze manieren in Jeruzalem?

 Ik heb geaarzeld, maar kan het uiteindelijk toch niet laten iets te melden over de recente 'vernedering' van de Turkse ambassadeur, dinsdag, door Israëls topdiplomaat no. 2, onderminister van Buitenlandse Zaken Danny Ayalon. Er is duidelijk iets mis in de betrekkingen tussen de twee landen, ik meldde dat al eerder. Dit keer ging het er (opnieuw) om om te klagen bij de Turkse ambassadeur over een tv-serie waarin Israëlische militairen onder andere kinderen doden, wat volgens Jeruzalem een antisemitische voorstelling van zaken is.     De bijeenkomst was - anders dan normaal - in de werkkamer van Ayalon in de Knesset. Eerst lieten Ayalon en zijn medewerkers de ambassadeur lang wachten, vervolgens lieten zij verversingen die waren gebracht weghalen, en verder ging het als volgt:  

When the ambassador was finally asked to enter the room, his hosts instructed him to sit on a low couch opposite the higher chairs in which they were seated. The hosts, Deputy Foreign Minister Danny Ayalon, Foreign Ministry Deputy Director General for Europe, Naor Gilon, and Ayalon’s office director, David Segal did not smile at their guest and refused to shake his hand. When the photographers suggested a handshake, the Foreign Ministry officials refused. “That is precisely the issue,” said Ayalon. Ayalon made sure that no one could have any doubts that the humiliation of the ambassador was anything but deliberate: “The important thing is that people see that he’s low and we’re high and that there is one flag here,” he said to the photographers.

De gratis krant Israel Hayom publiceerde bovenstaande foto met de stippellijnen die het hoogteverschil aangaven en de woorden: 'het niveau van de vernedering'.

Nou dat hebben ze geweten op het ministerie van Buitenlandse Zaken. De Turkse reacties waren zodanig  dat Ayalon al dinsdagavond excuses aanbood aan ambassadeur Celikkol. Maar nadat 17 Knessetleden op eigen houtje excuses hadden gemaakt jegens Ankara, het halve politieke establishment in Jeruzalem over Ayalon en diens baas Lieberman waren heengebuiteld, en - niet te vergeten de ambassadeur van Erdogan al instructies had ontvangen om zijn koffers te pakken en terug te komen naar Ankara - maakte Ayalon alsnog formeel excuses jegens het Turkse volk   

"I had no intention to humiliate you personally and apologize for the way the demarche was handled and perceived. Please convey this to the Turkish people for whom we have great respect. I hope that both Israel and Turkey will seek diplomatic and courteous channels to convey messages as two allies should."

Erdogan verklaarde vervolgens dat dit het 'verwachte en gewenste antwoord' was, zodat Celikkol kon blijven waar hij was. President Peres gaf als commentaar dat Ayalons optreden 'de fout was van één man, niet van de staat'. Waar ik aan toe wil voegen: dat dit weer zo'n typische uitspraak is waar Shimon Peres berucht om is, die de bedoeling heeft te verbloemen wat er echt aan de hand is. In dit geval dat de diplomatie in Jeruzalem is afgedaald tot het niveau van een bananenrepubliek. Anders zou Ayalon toch zeker wel zijn ontslagen? Niet?