Trap onder de gordel voor EAJG

Today, non-Israeli Jews feel themselves once again exposed to criticism and vulnerable to attack for things they didn't do. But this time it is a Jewish state, not a Christian one, which is holding them hostage for its own actions. Diaspora Jews cannot influence Israeli policies, but they are implicitly identified with them, not least by Israel's own insistent claims upon their allegiance. The behavior of a self-described Jewish state affects the way everyone else looks at Jews. The increased incidence of attacks on Jews in Europe and elsewhere is primarily attributable to misdirected efforts, often by young Muslims, to get back at Israel. The depressing truth is that Israel's current behavior is not just bad for America, though it surely is. It is not even just bad for Israel itself, as many Israelis silently acknowledge. The depressing truth is that Israel today is bad for the Jews.

 

 Het bovenstaande is een citaat uit het artikel 'Israel: The Alternative' in de New York Review of Books (2003) van de prominente (Joodse) historicus Tony Judt (foto). Het zegt, in het kort, dat Joden, die vroeger vaak aan de grillen van christelijke staten waren overgeleverd, tegenwoordig opnieuw aan aanvallen blootstaan, maar nu nu niet meer als gevolg van de luimen van een christelijke, maar van een Joodse staat. Wat Joden tegenwoordig antisemitisme noemen is volgens Judt vaak  helemaal geen antisemitisme, maar een reactie op het gedrag van Israël, dat al meer dan 40 jaar gebied bezet houdt, Palestijnen onderdrukt en onrechtvaardige oorlogen voert.

Judt's houding tegenover Israël is in de loop van de jaren - hij begon ooit als een overtuigde zionist - zeer kritisch geworden. Waarschijnlijk daarom wordt hij genoemd in een artikel van Ron en Rosa van der Wieken in het Nieuw Israelietisch Weekblad (NIW) van deze week, waarin zij Joodse critici van Israël wegzetten als lijders aan Joodse zelfhaat, c.q. Joodse antisemieten. Anderen die in het stuk worden genoemd - u raadt het misschien al - zijn onder meer Norman Finkelstein, Noam Chomsky, Ilan Pappé,  Richard Goldstone en de volgelingen van Een Ander Joods geluid.Waarom zijn zij antisemitisch? Hierom, volgens de Van der Wiekens:

'Een hedendaags voorbeeld van een overtuiging die een Jood buiten de grenzen van het jodendom plaatst is anti-Israëlisme. Voor de goede orde: legitieme kritiek op handel en  wandel van de staat Israël valt daar niet onder. Anti-Israëlisme is herkenbaar aan de selectiviteit van de verontwaardiging over het gedrag van Israël, waarbij voor Israël andere maatstaven worden gehanteerd dan voor de rest van de wereld.'

Wat is het onderscheid tussen 'gerechtvaardigde kritiek' en het 'anti-Israëlisme' van de bovengenoemden? We krijgen het niet te horen. Wèl dat zij handelen vanuit 

'het diepe verlangen van sommige met name intellectuele Joden om te worden aanvaard en gerespecteerd door de niet-Joodse omgeving'.

(...)  'Wetenschappers als Pappe, Tony Judt en Noam Chomsky hebben door hun uitgesproken anti-Israël-houding aanzien gezocht en verworven bij linkse academische en politieke kringen. Richard Goldstone, een Zuid-Afrikaanse Joodse jurist, liet zich volgens zijn voormalige vriend Dershowitz door gestreeld eergevoel verleiden om voor de VN een eenzijdig anti-Israëlisch rapport over de recente Gaza-oorlog te schrijven teneinde zich op wereldniveau te kunnen presenteren als topjurist'. 

Wel, zo horen we nog eens wat. Pappé die minutieus bronnenonderzoek deed om de verdrijving van de Palestijnen te documenteren (en daarna vanuit Israel uitweek naar Engeland omdat zijn familie aan bedreigingen blootstond), Judt en Chomsky die hun reputatie als wetenschapper op het spel zetten met hun kritische houding in een omgeving (de VS) waar dat maar matig werd gewaardeerd, Goldstone, die de Zuid-Afrikaanse grondwet mee hielp uitwerken, die onder meer aanklager was bij het Joegoslavië tribunaal, het Rwanda-tribunaal en VN-onderzoeker in Kososvo voor hij - na diep nadenken - de missie in Gaza aanvaardde, allemaal deden ze het om in het gevlei te komen bij de niet-joden, de goyim.
Wat een flauwe kul. Maar we hadden al aan het begin van het artikel een vermoeden kunnen hebben dat het deze kant op zou gaan. Want daar stellen de Van der Wiekens dat Norman Finkelstein in zijn boek The Holocaust Industry gezegd zou hebben dat het

'afwijkende van de nazi-holocaust niet de gebeurtenis zelf [is], maar de uitbuiting ervan door Joden'.

En dat is minsten zo'n faliekant belachelijke opmerking als zeggen dat Pappé, Judt, Chomsky en Goldstone zich opstellen zoals ze zich opstellen om bij 'linkse kringen' in het gevlei te komen. Natuurlijk heeft Finkelstein zoiets nooit gezegd. In zijn boek wees hij erop dat de tragiek van de holocaust door Israël (en door sommmige Joden) wordt misbruikt en geëxploiteerd om het bestaan van Israël te rechtvaardigen, c.q. als argument om het verkrachten van het recht door Israël onder het tapijt te vegen. (Onder het motto: de Joden zijn de slachtoffers van de Holocaust, en slachtoffers kunnen natuurlijk nooit beulen zijn). Finkelstein zei dus echt iets heel anders dan dat het ''afwijkende'' van de holocaust niet de gebeurtenis zelf, maar de uitbuiting ervan door de Joden is. Hoe krijgen de Van der Wiekens het uit hun toestsenbord.

Maar het kan nog een tandje grover.. Want dit zeggen Ron en Rosa van der Wieken over EAJG:

Zo is er in Nederland Een Ander Joods Geluid dat volslagen selectief in zijn verontwaardiging bij elke voorkomende gelegenheid oproept tot een boycot van Israël en zelfs mee marcheerde onder een hakenkruisvlag, áls het maar acceptatie oplevert in de ogen van niet-Joden. Hoe anti-Joodser de stellingname hoe meer kans op acceptatie door niet-Joodse, met name linkse partijen en organisaties.

Alweer komen de Van der Wiekens aanzetten met dat nonsense argument dat het erom zou gaan 'geaccepteerd te worden in de ogen van de (linkse) niet-Joden'. Maar dit keer gepaard aan de volstrekt loze verdachtmaking dat EAJG onder vlaggen met hakenkruzien zou hebben mee-gemarcheerd. Uiteraard volslagen onjuist en dus een verdachtmaking die neerkomt op niets minder dan smaad. Ik hoop dat het EAJG-bestuur wat dat betreft zijn verhaal zal halen bij het NIW, dat deze aantijgingen nooit had mogen afdrukken en opnieuw heeft bewezen dat het eigenlijk niet meer dan een sneu, sektarisch krantje is, gespeend van zelfs maar een vaag besef van wat van een serieus blad mag en moet worden verwacht.1)

Wat de Van der Wiekens betreft: Jammer, Ron en Rosa, dat jullie niet met serieuze argumenten komen en het laten bij beschuldigingen en vaag gepsychologiseer als

Joods antisemitisme komt tot stand via verschillende mechanismen, die zich veelal op een onbewust niveau afspelen en derhalve moeilijk te bestrijden zijn. Het is een vooroordeel dat zich onderscheidt van gezonde kritiek door selectiviteit en oneigenlijke argumenten.
Jammer dat jullie niet uitleggen  wat dan WEL 'legitieme kritiek op de handel en wandel van de staat Israël' is, zodat daarover een debat mogelijk is. Jammer, omdat zo eindelijk de onzinnige fictie zou kunnen worden doorbroken dat in het officiële Joodse Nederland (bijvoorbeeld de Liberaal Joodse Gemeente Amsterdam, waar Ron voorzitter van is) iedereen het zo gloeiend met elkaar eens is op dit punt. Jammer dat jullie niet zeggen op wat voor manier Israël 'selectief' wordt beoordeeld en bekritiseerd 'met andere maatstaven dan gelden voor de rest van de wereld'. Is het nu juist niet zo dat Judt, Finkelstein, Chomsky, Goldstone (en EAJG) willen dat Israël wordt beoordeeld met precies dezelfde maatstaven als de rest van de wereld?? Dat Israël zich houdt aan het internationale recht??

En tenslotte Ron en Rosa, jammer, jammer, dat jullie komen met aantijgingen aan de het adres van EAJG die absoluut ver over de grens van het toelaatbare heen gaan. Ik rekende en reken jullie graag tot mijn vrienden, maar stel mezelf nu toch de vraag of ik die vriendschap misschien opnieuw tegen het licht moet houden. Als sympathisant van EAJG en iemand die een haast genetisch bepaalde hekel heeft aan dit soort oneigenlijke gevechtstactieken kan ik dit helaas moeilijk over mijn kant laten gaan.

1) Dit gebeurde onder het hoofdredacteruschap van Esther Voet, die daarna overstapte naar het CIDI waar zij adjunct-directeur en gedoodverfde opvolger van Ronny Naftaniel werd. EAJG heeft - uit geldgebrek - zeiden ze, nooit een zaak tegen Voet aangespannen en evenmin aangifte gedaan van smaad. Een helaas gemiste kans.