Stoute Palestijnen - steken hun eigen auto's in brand en geven de Joden de schuld

Dit is nu eens interessant nieuws: De Israelische politie heeft bekendgemaakt dat het verhaal dat Joodse kolonisten schuldig zijn geweest aan het uitbranden van zes auto's in het dorpje Qusra, niet waar is. De krant Haaretz meldt dat de politie van het district  Shai (wat waarschijnlijk staat voor Shomron en Yehuda, de Israëlische naam voor de bezette Westoever) na een 'gedegen onderzoek waarbij de modernste technieken zijn gebruikt' tot de conclusie is gekomen dat 'het incident niet vanuit nationalistische (lees: anti-Palestijnse) motieven is gepleegd.
 'Een aantal klachten van inwoners van het dorp komt niet overeen met de bewijzen van de plek van het misdrijf, aldus de politie. Het verhaal dat het om een 'nationalistisch zaak' ging is verzonnen, zoiets is nooit gebeurd, aldus de politie. Een Israelische identiteitskaart die  bij de plek gevonden was en die de inwoners voor bewijs aanzagen, wees niet in die richting aldus de politie. Die kaart was uit de zak gevallen van een soldaat die eerder betrokken was geweest bij het uiteendrijven van een protestdemonstratie in het dorp, maar die op die bewuste donderdag niet in de buurt van Qusra was geweest .
Kortom en met andere woorden : het verhaal dat de kolonisten van de nederzetting Esh Kodesh  die het dorpje Qusra de afgelopen weken op alle mogelijke manieren hebben aan- en lastiggevallen na een uitspraak van de Israelische Hoge Raad dat land dat Esh Kodesh had ingepikt teruggegeven moest worden aan Qusra, waren niet schuldig. De conclusie van de Israelische politie van de bezette gebieden was derhalve dat de bewoners van Qusra zelf zes van hun auto's hebben laten uitbranden. (Het lijkt wel een beetje op een verhaal van NOS-verslaggever Lex Runderkamp. Nog niet zo heel lang geleden liet Runderkamp in een opmerkelijke reportage Koptische christenen in Zuid-Egypte hun eigen kerk in brand steken. Hij heeft het verhaal, hoewel het aperte onzin was, nooit gerectificeerd).

Natuurlijk gaat de nationalistische zender van de kolonisten, Arutz 7, nog wel een stapje verder dan Haaretz. Volgens Arutz 7 is nu door de politie zonder meer aangetoond dat de 'Arabieren' in Korsa (sic!) zelf hun eigen auto's in brand hebben gestoken en wel met de bedoeling de Joden daarvan de schuld te kunnen geven. De Israelische politie had namelijk aangetoond dat het bewijsmateriaal vals was, en dat de identiteitskaart die op de plek was gevonden niet van een kolonist was,. maar van een Israelische soldaat. Arutz 7 valt daarom de organisatie 'Rabbi's for Human Rights' fel; aan, want die hadden de daad in een verklaring veroordeeld als een wandaad die was gepleegd door kolonisten. Ook haalt Arutz 7 de Raad van Inwoners van Samaria (Shomron) aan die stelde dat nu 'boven elke twijfel verheven is vast komen te staan dat deze daad is geënsceneerd door Arabieren met hulp en steun van linkse groepen die doorgaan met het steunen van terreur en het vergroten van spanningen tussen Joden en Arabieren door deze  bloedsprookjes tegen de inwoners van Samaria aan te moedigen'.
Benny Katzover, het hoofd van de Raad van Inwoners van Samaria, deed er nog een schepje bovenop door te verklaren dat 'honderden relschoppende Arabieren vorige week hadden geprobeerd Esh Kodesh binnen te vallen nadat het verhaal van de uitgebrande auto's bekend was geworden. Sommige inwoners van Esh Kodesh waren daarbij gewond. (Volgens een geloofwaardige Palestijnse versie van het verhaal waren het echter de kolonisten van Esh Kodesh die, geholpen d oor het leger, de inwoners van Qusra een lesje waren komen leren, waarbij twee inwoners van Qusra in hun eigen dorp door scherpe munitie gewond raakten.

Wat is nu de moraal van dit  verhaal? De volgende:  natuurlijk is het nooit uitgesloten dat in de redelijk wetteloze omgeving van de Westoever ook onderlinge Palestijnse vetes worden uitgevochten. Maar zes auto's is een vrij groot aantal, en degene die dat dan gedaan heeft heeft wel ongeveer de pik op heel Qusra. Ik denk dat ik het er voorlopig op houd dat ik wel graag van de Shai- politie die anders nooit onderzoek doet naar dit soort zaken - Palestijnse klachten worden eigenlijk nooit uitgezocht -  wat dan wel het bewijs is dat de Palestijnen zelf hun eigen  auto's in brand hebben gestoken. Zijn dat trouwens zelf ook inwoners van Samaria en Judea, oftewel kolonisten, die Shai-politiemensen? Hoe dan ook, als ze onderzoek hebben gedaan met de 'modernste methodes; moet er toch wat zijn gevonden, nietwaar. Wat dat dan wel is wil ik ook wel graag horen. 

In memoriam Stéphane 'indignez-vous' Hessel

Stéphane Hessel  samen met Mairead Maguire tijdens de zitting van het Russel Tribunaal over Palestina in Kaapstad - november 2011.  

De Franse oud-diplomaat, oud-concentratiekampgevangene, verzetsheld, en ijveraar voor de mensenrechten, Stéphane Hessel is woensdag op de leeftijd van 95 jaar overleden. Hessel was de laatste tijd onder meer actief als voorvechter van de rechten van de Palestijnen. In oktober was hij nog aanwezig bij de vierde zitting van het Russell-tribunaal over Palestina in New York, een zitting die hij zelfs ondanks zijn leeftijd voorzat.   
Hessel, in 1917 in Berlijn geboren als zoon van de Joodse schrijver Franz Hessel en een protestantse moeder emigreerde in 1924 met zijn ouders naar Frankrijk. Hij was een verzetsheld, overlevende van Buchenwald (een kamp waaruit hij wist te ontsnappen), oud-ambassadeur en destijds mede-auteur van de Verklaring van de rechten van de Mens. Nog niet zo lang geleden baarde hij opzien met een boekje van 17 pagina's 'Indignez-vous' (in het Nederlands verschenen onder de titel 'Neem het niet') waarvan in korte tijd miljoenen exemplaren werden verkocht en dat intussen ook is vertaald in het Baskisch, Catalaans, Italiaans, Duits, Grieks, Engels, Portugees, Sloveens, Spaans, Kroatisch, Hebreeuws, Koreaans, Japans, Hongaars en Zweeds.
Hessel refereert daarin aan de bezettingstijd en het verzet en vraagt zich af waarom er geen verzetsbeweging komt tegen zaken als de groeiende kloof tussen arm en rijk, de behandeling van immigranten, de achteruitgang van het milieu en de erbarmelijke situatie van het Palestijnse volk.
Hessel is zich gaan inzetten voor de Palestijnse zaak nadat hij in 1990 voor het een bezoek aan de bezette gebieden had gebracht. In een boek dat hij in 2012 publiceerde samen met de Palestijnse ambassadeur bij UNESCO, Elias Sanbar, Le Rescapé et l'Exilé (De overlevende en de banneling) vertelt hij hoe hij, na de oorlog en met de herinnering aan het verzet nog vers in het geheugen voor de stichting van de staat Israel was, maar tegelijkertijd geen idee had van wat Palestina was. Na zijn bezoek aan de bezette gebieden kreeg hij het gevoel dat het beeld dat van Israel in Frans intellectuele kringen prevaleerde - dat van de enige democratie in het Midden-Oosten - niet met de werkelijkheid overeen kwam en dat hij de plicht had zijn stem te verheffen. Behalve zijn deelname aan het Russell-tribunaal gaf hij spreekbeurten en zette hij zich onder meer in voor een boycot van producten uit de Israelische nederzettingen. Zijn houding bracht hem enkele malen in botsing met het CRIF, het overkoepelende orgaan van de Joodse organisaties in Frankrijk. Tegelijkertijd was hij ereburger van de - door grote delen van de wereld nog steeds niet erkende - staat Palestina.
In zijn memoires, Dance With the Century,” uit 1997, verweefde hij zijn eigen levensverhaal met de geschiedenis van de 20ste eeuw. Hij werd geboren een paar dagen voordat Lenin de Russische revolutie uitriep, werd Frans staatsburger in 1938, een paar maanden voordat Duitsland, waar hij was geboren, Oostenrijk annexeerde, en ontsnapte aan een executie in Buchenwald een jaar voordat de Verenigde Naties werden gegrondvest waarvoor hij later meeschreef aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Hij schreef ook dat hij niet verwachtte de eeuw te zullen overleven. Maar dat was een profetie die niet helemaal is uitgekomen.

Palestijnse hongerstaker Issawi naar ziekenhuis, twee andere hongerstakers schorten staking op

De hongerstakende Palestijnse gevangene Samer Issawi is van de gevangenis in Ramle overgebracht naar het Kaplan Medisch Centrum in Rehovot, zo hebben de gevanegbnisautorirteiten woensdag bekend gemaakt. Volgens woordvoerster Divan Weizman van de gevangenisautoriteiten gebeurde dat overigens niet omdat er sprake was van een verslechtering van zijn conditie, maar omdat dat na 210 dagen vasten betere werd gevonden. .

Issawi

 Issa Qaraqe, de Palestijnse minister van Gevangenenzaken, meldde dat Israel een dialoog is begonnen om naar een oplossing te zoeken. Issawi en Ayman Sharawne (die met een onderbreking sinds juli in hongerstaking is) hebben een aanbod geweigerd om te worden vrijgelaten en te worden gedeporteerd. Qaraqe had dinsdag verteld dat hij Egypte heeft gevraagd te bemiddelen. Egypte trad als tussenpersoon op bij de gevangenenruil van 2011 waarbij 1000 gevangenen  werden vrijgelaten in ruil voor de Israelische korporaal Gilad Shalit. Issawi en Sharawne werden bij die gelegenheid vrijgelaten,. maar Israel probeert ze nu beiden op grond van een toen  tegelijkertijd nieuw uitgevaardigde militaire order alsnog hun resterende straffen van 20 en 28 jaar te laten uitzitten. 

Qaadan (l) en Ezzedin

 Intussen hebben twee andere hongerstakers, Tariq Qa'adan en Ja'fer Ezzeddin, hun hongerstaking woensdag voorlopig opgeschort. Zij deden dat nadat een militaire aanklager aankondigde dat hun administratieve detentie niet zal worden verlengd. Hun huidige detentieperiode, op grond van geheime aanklachten die zelfs hun advocaten niet te weten hebben kunnen komen, loopt af op 21 mei. 
De zitting omtrent de detentie van Qa'adan en Ezzedin had eigenlijk dinsdag in de militaire rechtbank in Ofer moeten hebben plaatsvinden, maar werd in plaats daarvan woensdag gehouden in het Assaf Harofe ziekenhuis, omdat Qa'adan en Ezzedin na een hongerstaking van 93 dagen te zwak waren om naar Ofer te komen. Beiden waren bij de zitting in het ziekenhuis aanwezig in rolstoelen.   
Of Qa'adan en Ezzedin hun hongerstaking definitief opgeven hangt af van wat de rechter over hen zal beslissen op de vervolgzitting van hun zaak, die 6 maart wordt gehouden, zei hun advocaat Jawad Bulous. Volgens hem zal op die zitting de rechter ook bekend maken wat de aanklachten tegen de beide mannen eigenlijk inhielden.  

Oei, een raket vanuit Gaza

Het Israelische leger heeft bekendgemaakt dat dinsdag een raket vanuit Gaza is afgevuurd.  Het ding landde bij Ashkelon in een veld. Het was de eerste raket uit Gaza sinds de Israelische aanval op Gaza van november. Geen enkele fractie in Gaza heeft de verantwoordelijkheid opgeëist. Er was geen schade.
Voor een krant als de Volkskrant was de raket desondanks voorpaginanieuws.
In dezelfde periode heeft Israel herhaaldelijk het bestand met Gaza geschonden. Sinds november zijn daar in de grensstrook tenminste drie mensen door Israelisch vuur gedood en zo'n 40 verwond. Meerdere malen zijn vissersboten in beslag genomen en vissers vastgezet. Er werden in deze periode ook drie tieners en een jonge vrouw door het Israelische leger doodgeschoten op de Westoever. Deze feiten werden niet in de Volkskrant gemeld (overigens ook niet of nauwelijks in andere media).
De raketinslag van vandaag komt na ernstige rellen op de Westoever na de dood van Arafat Jaradat (30) die door zijn Israelische ondervragers is doodgemarteld, iets wat Israel blijft ontkennen. Volgens de meeste Nederlandse media is dit dus ook niet gebeurd.(De Israeli's spraken van een hartaanval, hoewel sectie uitwees dat Jaradats hart in orde was).
Bij de jongste rellen is een 13-jarige jongen in Bethlehem ernstig gewond geraakt door scherpe munitie. Zijn conditie is stabiel, na een operatie. Een andere tiener, de 16-jarige Udai Sirhan, werd in het hoofd geraakt door een rubber kogel (beter gezegd: een met rubber overtrokken stalen kogel). Hij verkeert in levensgevaar. Ook deze feiten zijn niet door de Volkskrant gemeld, voor zover ik weet. Evenmin ben ik erg veel nieuws tegengekomen over de onrust van de laatste dagen naar aanleiding van de hongerstaking van de gevangenen Samer Issawi,  Ayman Sharawne,  Tareq Qa'dan and Ja'far Azz ed-Din.  

Opnieuw demonstraties en onlusten op Westoever na begrafenis doodgemartelde Palestijn

Duizenden namen in het dorpje Sa'ir deel aan de begrafenis van Arafat Jaradat die in Israelische gevangenschap door foltering om het leven kwam. (Foto Yotam Ronen/Activestills.org)

Maandag was opnieuw een dag van hevige protesten op de Westoever, naar aanleiding van de langdurige hongerstaking van Samer Issawi, Ayman Sharawne en nog twee anderen, en de dood, zaterdag, van de 30-jarige Arafat Jaradat uit het dorpje Sa'ir bij Hebron. Duizenden verzamelden zich maandag in het dorp om deel te nemen aan zijn begrafenis. Leden van de Martelaren van al-Aqsa Brigade van Fatah vuurden in de lucht toen zijn lichaam door de straten werd gedragen. Zijn moeder en zijn zwangere vrouw stortten in toen zijn lichaam in het graf werd gelegd.

De dode Jaradat (Oren Ziv/Activestills

Elders raakten tientallen gewond bij botsingen met het Israelische leger. In Bethlehem werd de 13-jarige Muhammad Khalid al-Kirdi levensgevaarlijk gewond door schoten in de rug en in de voet. Op dezelfde plek in de buurt van een Israelische wachttoren bij het Aida-kamp vielen nog twee gewonden.
Bij de Ofer-gevangenis in de buurt van Beit El verzamelden zich honderden Palestijnen. Ook daar kwam het tot gevechten met de militairen. Elf mensen raakten gewond door rubber kogels toen zij vanuit Bir Zeit naar de gevangenis marcheerden. Een Israelische militaire woordvoerster zei dat een 500-tal demonstranten stenen en molotov-cocktails naar de soldaten gooien en autobanden in brand staken.
In Tulkarem raakten 14 mensen gewond door rubber kogels en traangasgranaten.
  Een Palestijnse jongen slingert een steen in de buurt van een Israelische wachttoren op de Muur, in Bethlehem.

De Egyptische minister van Buitenlandse Zaken Mohamed Kamel Amr veroordeelde in een verklaring 'Israel's inhumane behandeling van Palestijnse gevangenen die tot de dood heeft geleid van de gedetineerde Arafat Jaradat'. Amr waarschuwde dat het gedrag van Israel ertoe kan leiden dat de zaak uit de hand loop en spanningen oproept, niet alleen in de WEstoever, maar in de hele regio. Amr condoleerde de familie Jaradat en deed een beroep op de internationale gemeenschap om druk uit te oefenen op Israel opdat het een einde maakt aan zijn inhumane praktijken met betrekking tot gevangenen.
De Israelische minister van Defensie Ehud Barak had maandag avond een vergadering met de militaire top, waarbij de situatie na drie achtereenvolgende dagen van Palestijnse protesten werd geëvalueerd en manieren werden besproken om er een einde aan te maken.
 Muhammad Khalid al-Kirdi (13) die bij de wachttoren in Bethlehem (zie hierboven) levensgevaarlijk door twee kogels werd getroffen, wordt door omstanders weggedragen. (Onderste twee foto's Ryan Rodrick Beiler/Activestills.org).

Geen prijs voor '5 Broken Cameras'

Emat Burnat, de maker van '5 Broken Cameras', met zijn vrouw Soraya en zoon Jibril op het rode tapijt bij de ceremonie voor de prijsuitreiking (h/t Mondoweiss). De film van Burnat over de strijd van het Palestijnswe dorpje Bil'in tegen de Muur, die hij maakte met de Israeli Guy Davidi, viel buiten de prijzen bij de uitreiking van de Academy Awards. D eveneens genomineerde 'Gatekeepers' van de Israeli Dror Moreh (interviews met voormalige chefs van de Shin Bet) werd evenmin bekroond. De prijs voor de beste Feature Film ging naar 'Searching for Sugar Man' van Malik Bendjelloul. 5 Broken Cameras blijft niettemin een aanrader. Hieronder de offciële trailer van de film  

'Palestijnse gevangene Jaradat stierf als gevolg van marteling'

De Palestijnse gevangene Arafat Jaradat (30) is in de gevangenis gestorven als gevolg van martelingen en niet als gevolg van een hartaanval. Dat heeft de minister of Gevangenenzaken van de Palestijnse Autoriteit, Issa Qaraqe, zondag gezegd. Op een persconferentie in Ramallah zei Qaraqe dat de sectie die in  Israel was verricht in tegenwoordigheid  van Palestijnse artsen en officials duidelijk had gemaakt dat Jaradat gebroken ribben en verwondingen aan nek, ruggengraat, armen en benen had. Ook werd duidelijk dat er geen gebreken waren aan zijn hart.
'De informatie die we tot dusver hebben gekregen is schokkend en pijnlijk,' aldus Qaraqe, 'en bevestigt onze verdenking dat hij gestorven is als gevolg van marteling. Vooral doordat de sectie duidelijk uitwees dat het hart van het slachtoffer gezond was, wat aangeeft dat de aanvankelijk gegeven verklaring van de bezettingsautoriteiten dat hij mogelijk stierf aan een hartaanval, onjuist was.' 

Palestijnse gevangenen weigeren massaal voedsel na dood collega in Israelische Megiddo gevangenis

De ingang van de Megiddo gevangenis (Foto Hagay Aharon/YNet)
  
De spanning op de Westoever is verder opgelopen nadat zaterdagavond een 30-jarige Palestijn, Arafat Jaradat, in de Megiddo gevangenis is overleden. Een groot aantal gevangenen in Israelische gevangenissen is  daarop zondagmorgen in hongerstaking gegaan. Een woordvoerster van het Israelische gevangeniswezen zei dat rond de 4500 gevangenen zondagmorgen hun ontbijt hebben geweigerd.     

Arafat Jaradat (Ma'an)

Jaradat stierf zaterdag in de Megiddo gevangenis, kennelijk aan een hartstilstand. De Israelische binnenlandse veiligheidsdienst Shin Bet zei dat Jaradat tijdens een ondervraging meerdere malen door een arts was onderzocht en dat toen geen gezondheidsproblemen waren gevonden. De Palestijnse minister voor  Gevangenenzaken, Issa Qaraqe, zei echter dat Jaradat 'stierf na te zijn  ondervraagd en dat  zijn dood het gevolg kan zijn geweest van marteling'.

Een vrijdag vol protesten op de Westoever

Vrijdag was een dag vol demonstraties op de Westoever. Israelische politie vuurde stun-granaten af op Palestijnen bij de Aqsa moskee op de Haram al-Sharif/Tempelberg in Jeruzalem na het vrijdagsgebed, terwijl de Palestijnen de politie met stenen bekogelden. Bij de Ofer gevangenis, bij de nederzetting Beit El op de Westoever, was een demonstratie ten gunste van de Palestijnse hongerstakers. Een aantal mensen werd daar gewond door een overmaat aan traangas. Verder waren er betogingen in Nablus, Jenin, Tulkarm en in twee vluchtelingenkampen bij Hebron. Los daarvan waren er ook betogingen tegen de bezetting als zondag. In Hebron vonden botsingen plaats met de politie bij een betoging ten gunste van een heropening van de hoofdstraat, Shuhada straat, die afgesloten is sinds 1994, paradoxaal genoeg niet na Palestijnse daden van verzet, maar na de slachtpartij die de kolonist Baruch Golddstein dat jaar aanrichtte in de Ibrahimi-moskee, waarbij 29 mensen werden gedood en over de 200 gewond. Op de foto hieronder  is te zien hoe Palestijnen de hekwerken beklimmen die de straat afsluiten.
Foto Activestills/Oren Ziv

Nog een foto uit Hebron, waarop te zien hoe Israelische soldaten de betogers opjagen. (Foto Activestills/Ryan Rodrick Beiler)

Afgezien van de demonstratie in Hebron waren er ook de gebruikelijke vrijdagse demonstraties in Nabi Saleh en Bil'in tegen de Muur.  In het dorpje Jayyous werd gedemonstreerd tegen het verleggen van het tracé van de Muur. In weerwil van een uitspraak van het Israelische hooggerechtshof uit 2009 die bepaalde dat de Muur daar de 'Groene Lijn' moet volgen (de bestandslijn van 1967), wordt daar een tracé gevolgd waarbij 300 dunam land van Jayyous worden geannexeerd en zo'n 1000 olijfbomen van het dorp worden gerooid. Het werk in Jayyous is al begonnen. Afgezien daarvan maakt de nederzetting Tsofim ook aanstalten om op het land van Jayyous uit te gaan breiden. Er zijn recent zes mobiele woningen neergezet. (foto van de demonstratie hieronder (van Activestills/Ahmad al-Bazz)     

Als laatste foto een foto van Activestills (Oren Ziv) waarop te zien is hoe inwoners van het dorpje Beit Safafa, een onderdeel van Groot-Jeruzalem, het werk in ogenschouw nemen voor de aanleg van een nieuwe vierbaans autoweg. De weg gaat - over privé land - dwars door het dorpje dat daardoor in tweeën wordt gesneden en bovendien een hoop land verliest dat voor woningbouw van ingezetenen was bestemd. Protesten van Beit Safafa tegen de aanleg van de weg haalden niets uit. De nieuwe weg zal de diverse Joodse nederzettingen in de omgeving van Hebron gaan verbinden met Jeruzalem.  
 

Palestijnse hongerstaker Issawi tot acht maanden veroordeeld

Ook donderdag waren er betogingen ten gunste van Issawi bij onder meer de Ofer gevangenis op de Westoever. (Activestills/Yotam Ronen).   

Een rechtbank in Jeruzalem heeft Samer Issawi donderdag een straf opgelegd van acht maanden (plus vijf voorwaardelijk) voor het niet nakomen van de voorwaarden waaronder hij in 2011 werd vrijgelaten als onderdeel van de gevangenenruil tegen de in Gaza gevangen Israelische korporaal Gilad Shalit. Die voorwaarden waren dat hij niet Jeruzalem zou verlaten. Shalit heeft steeds aangevoerd dat hij dat ook niet heeft gedaan. Hij werd in Juli 2012 gearresteerd bij een checkpoint in de gemeente Jeruzalem (bij het dorp Ar Ram net op de gemeentegrens). Maar de openbare aanklager beweert dat hij de afspraken schond en de rechter heeft dat overgenomen.
Ik kan niet anders dan hier met de opperste verbazing kennis van nemen. Issawi is een hongerstaker die al sinds augustus niet meer eet (hij wordt met water, zout, voedinsgssupplementen en/of intraveneuze kunstmatige voeding in leven gehouden). Zijn verzet is er tegen gericht dat hij op grond van een nieuwe militaire verordening (die werd uitgevaardigd tijdens de onderhandelingen over de gevangenenruil van 2011) in aanmerking kan komen om alsnog de rest van de straf uit te zitten waartoe hij was veroordeeld toen hij werd vrijgelaten - zijnde nog eens 20 jaar. Die nieuwe verordening bepaalde namelijk dat iedereen die werd vrijgelaten in ruil voor Shalit, alsnog in aanmerking zou komen de rest van zijn straf uit te zitten als hij werd opgepakt voor een overtreding waarop meer dan drie maanden stond.

Laten we aannemen dat het klopt wat de officier van justitie aanvoerde, dat Issawi - toen hij zijn auto wilde laten repareren - net over de gemeentegrens van Jeruzalem heen is gegaan. Is een straf van acht maanden daar de geëigende strafmaat voor? Je zou toch eerder denken aan een boete of zo. Maar niet dus in Israel. Of beter: niet in door Israel bezet gebied. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat een Israelische Jood, die -  laten we zeggen een straatverbod overtreedt - op een vergelijkbare zware straf zou kunnen rekenen.
Maar Issawi heeft nu zijn acht maanden te pakken. Omdat hij al lang in voorarrest zit komt hij door dit vonnis op 6 maart vrij. Maar tevens zal hij - op grond van die diabolische nieuwe militaire order no. 1677 - bij een in maart geplande rechtszitting vrijwel zeker straks weer voor 20 jaar de bak ingaan. Hij zet daarom zijn hongerstaking voort.
Ik weet niet of  Issawi die zitting in maart gaat halen.Wat ik wèl vrij zeker meen te weten, is dat Issawi, als dit zo doorgaat,  de eerste hongerstaker gaat worden die dezer dagen in een Israelische gevangenis gaat overlijden. Hij is namelijk vastbesloten om liever dood te gaan dan die resterende 20 jaar uit te gaan zitten. En natuurlijk heeft hij gelijk. Hij is een held dat hij dit soort rechtsverkrachtingen van de Israeli's aan de kaak stelt door er zijn leven voor te geven.

Eveneens donderdag weigerde het hooggerechtshof een verzoekschrift in behandeling te nemen in de zaak van hongerstaker Ayman Sharawna. Zijn advocaten hadden gevraagd om de militaire order ongeldig te verklaren waarbij vrijgelaten gevangenen alsnog gedwongen kunnen worden de rest van hun straf uit te zitten als ze opnieuw voor een (klein) vergrijp worden gearresteerd. Het hof vond - met de aanklager die optrad namens de staat -dat dit verzoek eerst door lagere rechtbanken moest worden behandeld. Sharawna's advocaten voerden tevergeefs aan dat lagere rechtbanken hadden gezegd zich niet bevoegd te achten om over de militaire order te oordelen.  

Kolonisten Esh Kodesh hervatten hun vendetta tegen dorpje Qusra en vernielen zes auto's

Beeld van de clashes in januari. Brandjes op het land, pogingen om de Palestijnen te verhinderen met hun tractors aan het werk te gaan. De foto is van Rabbis for Human Rights.

Gewapende kolonisten hebben in de nacht  van woensdag op donderdag zes auto's in brand gestoken van inwoners van het Palestijnse dorpje Qusra bij Nablus, meldt het Palestijnse persbureau Ma'an. Volgens Ghassan Daghlas, die voor de Palestijnse Autoriteit de activiteiten van kolonisten in het noorden van de Westoever bijhoudt, ging het om enkele tientallen kolonisten uit de nederzetting Esh Kodesh.  Zij gingen het dorp schietend binnen en staken auto's in brand van Raed Musbah, Abed Taher, Yousef Odeh, Yasser Abu Rida, en Nashat Fawzi, aldus Daghlas. Ma'an.
Inwoners van Qusra probeerden de kolonisten tegen te houden. Daarop kwam een flinke hoeveelheid  Israelische militairen het dorp binnen die zich richtten tegen de Palestijnen. Een Israelische militaire woordvoerster kon tegenover Ma'an alleen bevestigen dat er donderdagochtend militaire eenheden in Qusra waren.
Ook in januari was er herhaaldelijk sprake van vernielingen, bedreigingen en geweld uitgevoerd door kolonisten van Esh Kodesh. De reden is dat het Israelische leger Palestijnen toestemming had gegeven land te bewerken dat volgens het Israelische hooggerechtshof ten onrechte in bezit was genomen door deze nederzetting. Vooral het dorpje Qusra was het slachtoffer van de wraak van Esh Kodesh.  De kolonisten probeerden met het organiseren van picnics de Palestijnen te verhinderen hun land te bewerken, er werden tot twee keer toe grote aantallen olijfbomen vernield (in totaal zo'n 400), en er waren rellen, waarbij waarbij de kolonisten onder meer het vuur openden. De 26-jarige Samer Masameer werd daarbij door een kogel in een been getroffen.

Rechtbank in Jeruzalem verwerpt vrijlatingsverzoek van Samer Issawi

Issawi in court on 19 February (Photo ActiveStills/Oren Ziv)

Een Israelische rechtbank in Jeruzalem heeft dinsdag besloten dat Samer Issawi, die al meer dan 200 dagen in hongerstaking is, in de gevangenis moet blijven. Issawi's advocaat Jawad Bulous had om zijn vrijlating gevraagd, maar de rechtbank oordeelde dat hij vast blijf zitten tot een volgende hearing in maart. Issawi's moeder viel flauw in de rechtszaal toen de rechter dit oordeel uitsprak.
Issawi was bij zaak aanwezig in een rolstoel. Op vragen van de rechter hoe hij zich voelde zei hij dat hij overal pijn heeft en de dood in de ogen ziet," zei Bulous tegenover het persbureau Ma'an News. 
Issawi is één van vier hongerstakende Palestijnen die voor dagelijks betogingen in de Westoever (en Gaza) zorgen en wier zaken intussen ook in het Westen een beetje aandacht beginnen te krijgen. Zo heeft de 'minister van Buitenlandse Zaken' van de EU, Catherine Ashton, een paar dagen geleden in een verklaring  bezorgdheid' uitgesproken,. In de Nederlandse Tweede Kamer stelde PvdA-Kamerlid Désirée Bonis vragen aan minister Timmermans (die daarover niet blij leek te zijn).  
Van de vier hongerstakers zitten er twee, Tareq Qa’adan and Ja’afar Ezzedine, in administratieve hechtenis, dat wil zeggen in detentie zonder aanklacht of vorm van proces. (Zij vasten nu ruim 80 dagen).  De andere twee, Samer Issawi en Ayman Sharawne, zijn gevangenen die in 2011 werden vrijgelaten bij de gevangenenruil waaronder de Israelische korporaal Gilad Shalit werd vrijgelaten, maar die intussen opnieuw zijn gearresteerd. (Samer Issawi vast nu dus al meer dan 200 dagen, Sharawana al meer dan 140 dagen, zij het met onderbrekingen. Beiden leven op water, zout en voedingssupplementen).
De Israelische krant Haaretz schrijft dat het lot dat Issawi en Sharawne is overkomen, een nieuwe arrestatie na hun vrijlating in 2011, intussen in totaal 14 mensen heeft getroffen. De krant legt uit hoe dat in elkaar zit: Het militaire Gezag van de Westoever heeft namelijk in 2011, toen de onderhandelingen over de Shalit-gevangenenruil nog gaande waren, een nieuwe militaire uitgevaardigd en toegevoegd aan het omvangrijke arsenaal van militaire orders die het juridische systeem vormen waaronder de Palestijnen van de Westoever nu al meer dan 60 jaar moeten leven. Deze order 1677 bepaalde dat vrijgelaten langgestrafte gevangenen die nog niet hun hele straf hadden uitgezeten, de rest van hun straf alsnog zouden moeten uitzitten als ze opnieuw  zouden worden aangehouden voor een vergrijp waarop eens straf stond van meer dan drie maanden. Dat zette de deur open voor de meest grove willekeur. Israelische media, zegt Haaretz, melden meestal dat die 14 die opnieuw zijn opgepakt zich schuldig zouden hebben gemaakt aan 'nieuwe terroristische activiteiten'. Maar in de praktijk kan het vergrijp waarvoor zo'n ex-gevangene wordt opgepakt van alles zijn, van het lidmaatschap van een verboden vereniging, tot het bijwonen van een demonstratie of zelfs, zegt Haaretz, een verkeersovertreding. De krant geeft voorbeelden van mensen die werden gearresteerd omdat ze een vergadering van een Palestijnse politieke organisatie hadden bijgewoond (Ibrahim Abu Hijreh, die gewoon lid was gebleven van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina) niet wetende dat Israel dat als 'terroristische activiteit' zou kunnen aanmerken en die nu nog eens 14 jaar van een straf van 24 jaar moet gaan uitzitten. 
In het geval van Issawi ging het als volgt: hij is destijds tot dertig jaar veroordeeld wegens verboden wapenbezit en het lidmaatschap van een gewapende organisatie (Het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina) tijdens de Tweede Intifada. Hij heeft daar zo'n tien jaar van uitgezeten. Verleden jaar juli werd hij gearresteerd bij het dorpje Hizma, omdat hij volgens Israel de voorwaarden van zijn vrijlating zou hebben geschonden. Daarbij was gesteld dat hij Jeruzalem niet mocht verlaten. Die arrestatie vond plats ondanks het feit dat Hizma binnen de gemeentegrens van Jeruzalem ligt. Issawi ging in hongerstaking in augustus, nadat hij door had gekregen dat hij de resterende 20 jaar van zijn oorspronkelijk straf alsnog moest gaan uitzitten.
In het geval van Sharawne gaat het om iets soortgelijks: hij heeft tien jaar uitgezeten van eens straf van 38 jaar wegens een poging tot het uitvoeren van een aanslag in Beer Sheva als lid van Hamas. Hij werd opnieuw gearresteerd op basis van een klacht van een lid van de binnenlandse veiligheidsdienst Shin Bet. Die klacht is geheim en hij  weet dus niet wat de reden van zijn arrestatie is. Ook zijn advocaten zijn niet op de hoogte van de reden waarom hij nu de resterende 28 jaar van zijn straf moet ondergaan.

Demonstrations in solidarity with Palestinian hunger strikers continue

Clashes erupted during a solidarity protest with the hunger striking Palestinian prisoners jailed in Israeli prisons; Ayman Sharawneh (more than 225 days), Samer Issawi (209 days), Tareq Qa'dan and Ja'far Aiz Din (83 days), Huwwara checkpoint, Nablus, West Bank, February 18, 2013.

Photos by: Ahmad Al-Bazz/ Activestills.org

Around 800 prisoners in Israeli jails launched a one day hunger strike on Tuesday to show solidarity with long-term hunger strikers, a prisoner group said. Prisoners in the Israeli jails of Nafha, Ramon and Eshel launched the strike action to put pressure on Israeli prison authorities to deal with the demands of long-term hunger-strikers, the Palestinian Prisoners Society said.
Hamas, Islamic Jihad, the Popular Front for the Liberation of Palestine, and the Democratic Front for the Liberation of Palestine all announced that they would participate in solidarity strike action, the PPS said.
 
 On Monday, protesters rallied in Bethlehem, Hebron and Ramallah in support of hunger striking prisoners in Israeli jails, with Palestinian Authority Minister of Prisoner Affairs Issa Qaraqe warning of a popular uprising.
Hundreds of men and women in the southern town of Hebron brandished yellow, red, black-and-white flags of different Palestinian factions. Other demonstrators held up photographs of their loved ones behind bars, some in heavily ornate frames.
 In the morning on Monday, 18th February, dozens of activists gathered to deliver a letter to the UN office in Bethlehem and close Street 60 near al-Khader village, southwest of Bethlehem, in a protest in solidarity with the hunger-striking Palestinian prisoners.
Protesters began their demonstration at the UNRWA offices in Bethlehem by staging a demonstration outside of the UN office and presenting a letter addressed to the UN Secretary General Ban Ki-moon calling for action on behalf of the ailing prisoners.The Palestinian activists then went by bus to Street 60, which is used by settlers, to close the street as a show of solidarity with the hunger-striking prisoners in Israeli jails.

Niet gebrek aan nuance, maar gebrek aan kennis en moedwil verzieken het debat over Israel

Ewout Klei - hij n oemt zichzelf 'politiek historicus' - schreef een paar dagen geleden een column op 'De Joop' onder de titel 'Apartheidsstaat Israel?' Het was een stukje waarin hij betoogde dat het debat over Israel een sterk emotioneel en gepolariseerd karakter heeft. Om zijn eigen woorden te gebruiken:
 Heb je kritiek op Israël dan zit je meteen in het linkse kamp. Dan lijd je volgens rechts dus aan selectieve verontwaardiging, praat je terroristische aanslagen goed en ben je (al dan niet openlijk) een antisemiet. Heb je daarentegen begrip voor het optreden van Israël, dan zit je meteen in het kamp van Geert Wilders en Kees van der Staaij, of je het wilt of niet.   

Ewout Klei

Hij trekt wat dat betreft een parallel met het Zuid-Afrika-debat van destijds en zegt:
De grootste overeenkomst tussen Israël nu en Zuid-Afrika toen is de manier waarop we in Nederland hierover debatteren en hoe hier de kloof tussen links en rechts loopt. Zoals Israëlapologeten zich (vaak uit religieuze overwegingen) verwant voelen met het 'uitverkoren' joodse volk en het bestaansrecht van de joodse staat verdedigen, zo voelden apartheidsapologeten een 'stamverwantschap' met de blanke Afrikaners en verdedigden zij het recht op een aparte blanke cultuur. En net als de Israëlapologeten van nu verweten de apartheidsapologeten van toen hun tegenstanders selectieve verontwaardiging: apartheidscritici zagen de donkere kanten van het zwarte nationalisme niet en hadden geen oog voor de buitengewoon bloedige geschiedenis van het communisme, Israëlcritici zijn tegenwoordig buitengewoon naïef over de islam. 

Klei haalt er ook nog bij dat sommige Israel-critici soms wat - ik zal maar zeggen - overijverig te werk gaan, waarbij hij Gretta Duisenberg en Sietse Bosgra noemt. Waar hij met al deze opmerkingen naar toe wil,  is de constatering dat de nuance in het debat volledig ontbreekt, dat het geen academisch maar een gepolariseerd politiek debat is, en dat het daarom moeilijk is om de dingen die fout zijn en toch gezegd moeten worden, eenvoudig bij de naam te noemen zonder dat je meteen bij een kamp wordt ingedeeld. Om hem nog een keer te citeren:

Israël is op dit moment fout bezig. Het nederzettingsbeleid is fout. Het discrimineren van Palestijnen uit de Westbank en de Gazastrook is fout. Het steeds maar nieuwe stukjes van Oost-Jeruzalem annexeren door weer een heleboel nieuwe woningen te bouwen is fout. Het buitensporige Israëlische geweld in Gaza in reactie op een paar zelfgemaakte raketten is ontzettend fout.
In je poging om genuanceerd te zijn moet je een zeker engagement niet kwijtraken. Het verwerpen van het zwart-witdenken betekent niet, dat iedereen dan maar grijs moet zijn.
Israël schendt de mensenrechten. Vaak op grove schaal. Dit is iets, om de Duitse schrijver Günter Grass te citeren, wat gezegd moet worden.

Klei's streven heeft mijn volle instemming. Geen debat is in Nederland zo gepolariseerd en met emotie overladen als het Israel-debat (en trouwens niet alleen hier, denk aan de VS). Het zou al een boel helpen als we de situatie in en om Israel-Palestina zouden kunnen bespreken op de manier zoals we - bijvoorbeeld - praten over de kwestie Kashmir, of de kwestie van de door Marokko geannexeerde West-Sahara. Beide zijn eveneens  heel oude conflicten en blijkbaar ook lastig op te lossen, maar met betrekking tot deze conflicten zijn we in staat om de argumenten tegen elkaar af te wegen zonder dat er al te veel emotie in de weg staat.
Daar staat tegenover dat nagenoeg elke poging om een feitelijk Israel-debat te voeren tot mislukken is gedoemd. Israelapologeten willen niets weten van mensenrechtenschendingen of nederzettingen. Tegelijkertijd is nuanceren dat de critici volgens hem meer zouden moeten doen, nogal lastig. Het voorbeeld dat hijzelf geeft, dat de critici niet alleen het het afsluiten van de Gaza-strook door Israël als  misdadig moeten bestempelen, maar ook het executeren van politieke tegenstanders door Hamas, geeft de moeilijkheid vrij goed weer. Het is in wezen namelijk geen nuancering. Ook een Israelcritica als Anja Meuilenbelt, die zowel Hamas als Israel scherp bekritiseert, wordt door de Israelapologeten nog steeds als ontzettend partijdig aangemerkt
Een ander probleem is dat de meeste deelnemers aan het debat meestal slecht en onvolledig zijn geïnformeerd. Dat is een gevolg van het feit dat de berichtgeving over de gang van zaken in Israel-Palestina erg veel steken laat vallen. Klei zelf is daar in zijn stukje ongewild een voorbeeld van, door te schrijven over het 'buitensporige Israelische geweld in Gaza dat een reactie was op een paar zelfgemaakte raketten'. Goed geïnformeerde waarnemers en journalisten (dat zijn er helaas maar weinig) weten dat het anders lag. Er was helemaal geen sprake van een een Israelische reactie, om de eenvoudige reden dat Israel in het voortraject naar de jongste aanval op Gaza zonder uitzondering steeds de partij was die begon. Die raketten uit te Gaza waren de reacties en niet andersom. En dat zorgt natuurlijk al meteen voor een heel ander uitgangspunt tegenover het argument van de verdedigers van Israel, die aanvoerden dat Israel niet met de handen over elkaar kon toezien hoe het zuiden van het land met raketten werd bestookt. (Dat het intussen om wel wat gevaarlijker projectielen ging dan de term 'zelfgemaakte raketten uit Gaza' lijkt aan te geven, laat ik even buiten beschouwing).

Klei geeft overigens - en waarschijnlijk eveneens onbedoeld -  nog een indicaties van hoe moeilijk het is een zuiver debat te voeren over dit onderwerp. Zo trekt hij een parallel tussen Israel en apartheid, terwijl insiders weten dat het ongeveer les één is dat je dat beter maar kunt nalaten als je de emoties buiten het debat wilt houden (je krijgt er wel 96 reacties door op de Joop, maar een meer academisch en feitelijk karakter krijgt de discussie er niet echt door).

Feitelijke discussie? Er zijn maar weinig plaatsen waar dat gebeurt. Blogs als +972 in Israel,  Juan Cole (beide op dit blog vermeld), the Middle East Research and Information Project (Merip), The Journal of Palestine Studies, en ook wel andere blogs als Mondoweiss, The Electronic Intifada of ikzelf, noemen de dingen bij de naam en leveren ook kritiek op de omgeving van Israel, zoals de Palestijnen, Arabische landen en de houding van het Westen. Maar één van de grootste belemmeringen voor een debat. waarschijnlijk dé grootste,  is dat één kant - die van de Israelapologeten  - van een debat helemaal niets wil  weten. Van der Staaij, Voordewind, Christenen voor Israel, de harde kern van de 'hasbaristen' (het CIDI en aanhang) nodigen alleen mensen uit die de in hun kringen aanvaarde meningen naar voren brengen, lezen de door mij genoemde blogs niet, baseren zich bij voorkeur uitsluitend op Israelische bronnen (omdat Arabieren, Arabisten en Palestijnse media 'altijd liegen'), en bestempelen critici - zoals Kleij ook al zei - graag tot antisemiet. Een debat is helemaal niet in hun voordeel, want dat plaatste maar vraagtekens bij hun in beton gegoten gelijk. En daarom verdiepen ze de kloof, gaan ze discussies uit de weg en verzieken zij liefst elk gesprek.    

Duizenden op de been voor de Palestijnse hongerstakers

Enkele duizenden Palestijnen demonstreerden vrijdag voor de Ofer gevangenis op de Westoever voor de Palestijnse hongerstakers Issawi, Qaadan en Azzidine. Op de foto worden ze aan het oog onttrokken door dichte wolken traangas. Ruim 150 mensen moesten zich onder behandeling stellen wegens een overdosisi traangas (Active Stills/Oren Ziv)

 Dor de geheel Westoever is vrijdag gedemonstreerd in solidariteit met de hongerstakende gevangenen in Israelische gevangenissen, Samer Issawi (die al meer dan 200 dagen staakt) en Tareq Qaadan and Jaafar Azzidine (die al 80 dagen weigeren te eten).  Issawi, Qaadan and Azzidine verblijven in administratieve detentie, zonder dat er een aanklacht tegen hen is ingebracht of een proces heeft plaatsgevonden. Issawi behoorde tot de gevangenen die in 2011 bij de ruil tegen de Israelische korporaal Gilad Shalit werden vrijgelaten,. In juli van het afgelopen jaar werd hij echter opnieuw gearresteerd omdat hij de voorwaarde zou hebben overtreden dat hij in Jeruzalem moest blijven,. De arrestatie vond echter plaats binnen de door Israel vergrote grens van de gemeente Jeruzalem. Sinds 1 augustus is Issawi in hongerstaking. Hij verkeert al geruime tijd op de rand van de dood en kan elk ogenblik overlijden.  
Bij de Ofer gevangenis op de Westoever verzamelden zich zo'n 2000 mensen. Jongeren bekogelden soldaten bij de gevangenis met stenen, en de troepen reageerden met gigantische hoeveelheden traangas. Volgens medische kringen moesten 156 mensen behandeld worden wegens vergiftigingsverschijnselen, aldus Ma'an News. De Palestijnse parlementariërs Mustafa Barghouthi, het Israelische Knessetlid Ahmad Tibi en de leider van de Islamitische Beweging in Israel, sheikh Raed Salah, woonden het vrijdagsgebed bij de gevangenis bij.
Bij Bethlehem hesen Palestijnen de Palestijnse vlag bij de ingang van de nederzetting Efrat. Volgens Ma'an werden daar de journalisten Samer Hamad, Ahmad Mizher en cameraman van Ma'an Luai Sababa door de militairen aangevallen. Ook activisten werden door de militairen geslagen.

Demonstratie op 14 februari van gehandicapten in Gaza in solidariteit met de hongerstakers. 'Staking' staat er op het kleine plakkaat dat ze allemaal dragen. Zowel in Gaza als op de Westoever worden dagelijks solidariteitstogingen voor de hongerstakers gehouden (Active Stills/Anne Paq). 

Botsingen waren er eveneens tussen demonstranten en Israeli's bij het Jalama checkpoint, in Jenin in het noorden van de Westoever. een Palestijn werd daar door een Israelisch miluitair voertuig eaangereden en vervolgens p[gepakt, volgens een verslaggever van Ma'an.
In al-Bireh, bij Ramallah, bracht president Mahmoud Abbas een bezoek aan een solidariteitstent. Hij zei dat als er een Palestijnse staat komt, hij zal zorgen dat alle gevangenen uit Israelische gevangenissen worden vrijgelaten.Ook verwees hij naar eerdere overeenkomsten, zoals de Akkoorden van Oslo van 1993, waarin Israel heeft toegezegd de gevangen vrij telaten, een belofte waaraan het zich nooit heeft gehouden. Hij deed een beroep op de Arabische landen om te helpen Israel.onder druk te zetten.

Israel verricht opnieuw golf arrestaties van Palestijnen met banden met Hamas

De registratie van kiezers in Gaza-stad begon eerder deze maan. (Xinhua/Wissam Nasser). 

Israel heeft maandag een nieuwe golf arrestaties op de Westoever verricht van mensen die banden hebben met Hamas, zo hebben bronnen binnen Hamas en lokale bronnen gemeld.
In Tulkarem werd de leider van Hamas Rafat Jamil Nasif (45) opgepakt tijdens een inval in zijn huis. Ook werden in Tulkarem studenten van de Khadouri universiteit aangehouden, evenals de zoon van de plaatselijke Imam.
In Nablus werd de islamistische studentenleider Muthanna Jamil Eshtayeh en de studenten Osama Khalid Yamin en Walid Jamal Asida van de plaatselijke An-Najah universiteit meegenomen. In dorpen bij Nablus werden Mousa Ahmad Yamin and Abed al-Ghani Ayesh Samara ingerekend.
In het Qalandiya vluchtelingenkamp bij Ramallah werden vier mannen aangehouden, onder wie twee ex-gevangenen.
In Hebron werden twee studenten gearresteerd.
Een woordvoerder van het Israelische leger zei dat 13 mensen waren opgepakt, van wie vier in Nablus, vijf in Tulkarem, drie in Bethlehem en één in Hebron. Een andere militaire woordvoerder zei dat negen met Hamas verbonden mensen waren opgepakt. De nieuwe arrestatiegolf volgt op een vergelijkbare reeks arrestaties van een week eerder. Toen werden ruim 20 mensen opgepakt. De arrestaties hebben waarschijnlijk te maken met het feit dat in Gaza begonnen is met de registratie van kiezers als eerste stap op weg naar het organiseren van algemene verkiezingen in Gaza en de Westoever. Israel dat zichzelf altijd de enige democratie in het Midden-Oosten noemt, is niet gecharmeerd van het idee dat ook de Palestijnen hun bestuur op democratische wijze kiezen.

Grote Syrische dichter Al-Ma'arri door het verzet onthoofd

 Ik heb al een tijdje niet over Syrië geschreven. Feiten zijn in een burgeroorlog nauwelijks te checken en behalve informatie over gevechten en slachtoffers valt er niet veel te melden. Maar één van mijn favoriete bloggers, professor Asa'd Abu Khalil (The Angry Arab News Service) brengt bovenstaande foto die - opnieuw - veel ergs doet vrezen over de gezindheid en bedoelingen van 'het verzet'.
Het gaat om een borstbeeld in Aleppo van de dichter Abu Ala' al-Ma'arri, die leefde van 973 - 1058 en die uit de buurt van Aleppo afkomstig was. Met Al-Mutanabbi (gestorven in 965) geldt Al--Ma'arri als één van de grootste Arabische dichters die ooit geleefd heeft. Zijn Risālat al-ghufrān (Verhandeling over de vergiffenis) dat gaat over een tocht naar het paradijs, waar hij gesprekken heeft met dichters uit de voor-islamitische tijd, zou een voorbeeld zijn geweest voor Dante toen hij diens Divina Comedia schreef. Al-Ma'arri was ook een (zwartgallige) vrijdenker. Syrische verzetsgroepen hebben hem nu alsnog als afvallige aangemerkt en onthoofd. Zij plaatsen zichzelf daarmee in de categorie van beeldenstormers als de Taliban in Afghanistan of de bezetters van Timbouktou in Mali.

In solidariteit met hongerstakers in Israelische gevangenissen

De afgelopen dagen zijn er voortduren demonstraties geweest in solidariteit met Palestijnse hongerstakers in Israelische gevangenissen. Maandag 11 februari was er bijvoorbeeld een demonstratie in Nablus (waarvan onderstaand een foto van Active Stills/Ahmed al-Bazz). De demonsteratie werd vooral gehouden voor de hongerstakers Samer Issawi (203 dagen), Ayman Sharawneh (meer dan 220 dagen, maar met een onderbreking), Tareq Qa'dan and Ja'far Ezz ed-Din (77 dagen),


Er waren nog veel meer demonstraties, zoals hieronder op 4 februari bij de Ramle gevangenis in Israel, waar Samer Issawi gevangen zit. (ActiveStills/Keren Manor).
 
Er waren gelukkig ook betere berichten - al waren het er niet veel. Zo werd na een hongerstaking van ruim 100 dagen de gevangene Akram Rikhawi vrijgelaten. Na 9 jaar was hij weer terug in Rafah, waar hij onder meer werd opgewacht door de voetballer Mahmoud Sarsak (links op de foto), zelf ook een oud-gevangene en ex-hongerstaker. (Active Stills/AnnePaq)

Israel bouwt ....en sloopt

Beit El

Het Israelische ministerie van Defensie heeft maandag de definitieve goedkeuring geven voor de bouw van 90 nieuwe wooneenheden in de nederzetting Beit El op de Westoever.  De bouw van deze 90  eenheden was  al in principe door de regering goedgekeurd op 12 augustus. Het ging toen om een deel van de 300 nieuwe woningen die premier Netanyahu had toegezegd als compensatie voor het feit dat 30 families uit de Ulpana wijk van Beit El hadden moeten verhuizen, nadat het Israelische hooggerechtshof had bepaald dat hun huizen volgens Israelische maatstaven waren gebouwd op Palestijnse privé grond. De definitieve goedkeuring betekent dat de bouw nu elk moment kan beginnen. Het feit dat het ministerie van Defensie juist nu zijn fiat geeft, wordt door velen gezien als een signaal aan de Amerikaanse president Obama, die dit voorjaar een bezoek aan Israel zal brengen met de bedoeling het zogenoemde 'vredesproces'weer op gang te brengen.

Maandag werden ook in het dorpje Beit Awwa een onderkomen, een schuur een een waterbron gesloopt door het Israelische leger. Acht leden van de familie van Rasim Mustafa Sweiti werden daardoor dakloos en kwamen letterlijk in de kou te staan. IMEMC meldde dat tegen de sloop werd geprotesteerd en dat zo'n 30 mensen behandled moesten worden doordat er overvloedig met  traangas was geschoten. IMEMC en
het Palestijnse persbureau WAFA melden dat maandag eveneens een onderkomen (een trailer) van de familie van Mohammad Badawi Tmeizy werd gesloopt in het dorpje Ithna ten westen van Hebron. Volgens WAFA was het onderkomen bekostigd door de International Solidarity Movement. 

Commissie legt grove tekortkomingen bloot in de wijze waarop Israels leger misdaden onderzoekt

Rechter Jacob Turkel overhandigt deel II van het rapport van de naar hem genoemde commissie aan Netanyahu.

Deze week overhandigde de Turkel-commissie Deel II van haar rapport aan de Israelische premier Netanyahu. De Turkel commissie - weten we het nog? - was ingesteld om het optreden van de Israelische marine tegen het Turkse schip Mavi Marmara in mei 2010, waarbij negen Turken werden doodgeschoten,  te onderzoeken. Of -  beter gezegd: wit te wassen. Dat leidde tot een volstrekt ongeloofwaardig en belachelijk rapport.
Maar nu is de commissie met deel II van haar rapport op de proppen gekomen. Dit deel gaat over de Israelische procedures bij het houden van onderzoeken naar strafbare feiten gepleegd door de politieke leiders of het leger. En ditmaal zijn er redenen om het rapport wel een beetje serieus te nemen. Niet zozeer omdat de Israelische regering de niet-bindende aanbevelingen straks zal gaan opvolgen (dat zal vrijwel zeker niet het geval zijn), maar omdat die aanbevelingen precies datgene blootleggen wat er aan de procedures in Israel mankeert.
 Om te beginnen beveelt de commissie aan dat de Israelische wetgeving in overeenstemming moet worden gebracht met de internationale wetgeving omtrent wat oorlogsmisdaden zijn. En wel zo dat dat militaire commandanten, maar ook burgerlijke politieke leiders, ter verantwoording geroepen kunnen worden voor onder hun verantwoordelijkheid begane oorlogsmisdaden, en eventueel ook voor het in gebreke blijven van het voor de rechter brengen van de schuldigen aan die oorlogsmisdaden. De commissie erkent hiermee dus impliciet dat de Israelische wetgeving op dit punt tekort schiet.
Vervolgens levert het rapport - voor het grootste deel indirect - scherpe kritiek op de procedures voor onderzoek naar incidenten waarbij Palestijnen in bezet gebied worden gedood of gewond raken. De commissie wijst erop dat jaren geleden al door het Israelische opperbevel een order was uitgevaardigd dat Palestijnse slachtoffers moesten worden gemeld, maar dat deze order nooit is nageleefd. Volgens de Turkel-commissie dienen die incidenten (ook die waarbij Palestijnen gewond raken en ook als het gaat om incidenten waarbij de grenspolitie betrokken is) vanaf nu te worden gemeld. Vervolgens dient bewijsmateriaal van wat er gebeurd is te worden bewaard. En tenslotte moeten ook andere getuigen worden gehoord dan de militairen zelf.
 Met deze opmerkingen maakt de Turkel-commissie duidelijk dat onderzoeken door het leger in wezen niets voorstellen: blijkbaar wordt er geen bewijsmateriaal verzameld en blijkbaar worden alleen de soldaten die bij het incident waren betrokken gehoord, terwijl omstanders - laat staan Palestijnse getuigen - in het geheel niet aan bod komen. Voor diegenen die volgen hoe weinig van dit soort gevallen ooit voor de rechter komen, is dit geen nieuws. Maar het is prettig dat een officiële Israelische commissie het eindelijk ook eens bevestigt. Amos Harel citeert in dit verband in de krant Haaretz een hoge (ex)-militair die zegt dat zo'n militair onderzoek vrijwel onbegonnen werk is: 'Als je een kwartier later te plekke bent kun je het al vergeten, dan hebben de commandant en de soldaten hun versies met elkaar in overeenstemming gebracht. De kans is dan groot dat je dan nooit te weten zult komen wat er is gebeurd.' 
De opmerkingen van de commissie op dit punt zijn dus nuttig. Turkel c.s. bevelen ook aan een speciale task force met dit soort onderzoeken te belasten en ze niet door het legeronderdeel zelf te laten doen, al gaan zij niet zover aan te bevelen de onderzoeken door een meer onafhankelijke instantie buiten het leger te laten verrichten.
Aangaande verhoorprocedures door de Shin Bet (de binnenlandse veiligheidsdienst) heeft de commissie ook een belangrijke aanbeveling: namelijk om alle verhoren vast te leggen op videotape. Waar het gebrek aan dit soort vastlegging an verhoren toe leidt of leiden kan is natuurlijk duidelijk genoeg. Maar ook de kans dat deze aanbeveling wordt opgevolgd lijkt niet echt groot.
Tenslotte doet de commissie aanbevelingen omtrent de onafhankelijkheid van de Militaire Advocaat Generaal, degene die eventueel strafprocedures aanhangig maakt tegen onwettig optreden van militairen (wat dus in de huidige praktijk vrijwel niet voorkomt). Hij moet volgens de commissie worden benoemd door de minister van Defensie en niet (zoals nu) door de stafchef van het leger, zijn rang moet vaststaan (zodat hij niet meer afhankelijk van de legertop is voor promotie) en hij moet opereren onder verantwoordelijkheid van de (burgerlijke) hoogste chef van het Openbaar Ministerie. 
De commissie kwam tot deze aanbevelingen na onder meer overleg met NGO's zoals B'tselem (dat zijn tevredenheid uitsprak over de aanbevelingen).
De commissie bestond uit de voormalige opperrechter Jacob Turkel, reserve generaal-majoor Amos Horev, de voormalige directeur-generaal van het ministerie van Buitenlandse Zaken Reuven Merhav, en de jurist professor Miguel Deutch van de universiteit van Tel Aviv
Ook waren er twee buitenlandse waarnemers in de commissie de vroegere Noord-Ierse premier David Trimble, and het vroegere hoofd van de juridische dienst van het leger van Canada, Ken Watkin. Deze laatste werd later vervangen door de Australische professor Timothy McCormick, die ook optreedt als speciale adviseur op het gebied van het de Internationale Mensenrechtenwetgeving van Luis Moreno-Ocampo, de openbare aanklager van het Internationale Strafhof in Den Haag.

In memoriam Akiva Orr

Vandaag verwijs ik naar de site +972. Daar wordt stilgestaan bij het feit dat Akiva Orr is overleden, mede-oprichter van het kleine linkse, anti-zionistische Israelische Matzpen-partijtje. Matzpen is nooit mijn clubje geweest. Ik was destijds, in de vroege jaren '70, meer een aanhanger van Mapam, en dus een linkse zionist. (Mapam was ooit voor de stichting van een bi-nationale staat). Nog altijd voel ik wel enige sympathie voor Meretz, het partijtje waar de resten van Mapam in zijn opgegaan, maar zionist ben ik al zo'n 30 jaar niet meer. Ik moet bekennen dat ik langzaam en geleidelijk in feite ongeveer daar ben geëindigd waar Orr en zijn kameraden in de jaren zestig al waren. De site +972 brengt een eerbetoon aan Orr, waar ik me dus nu alsnog bij aansluit. Ook staat op +972  de video van de film die Eran Torbiner maakte over Matzpen en over Orr, die ik hierbij (schaamteloos) overneem. Een historisch document. Alleen al de inleiding is het kijken meer dan waard.  

Vijfde Palestijnse protestdorp snel ontruimd

 Palestijnse en 'internationale' activisten hebben zaterdag opnieuw een protestdorpje van tenten opgezet, dit maal in de heuvels van Zuid-Hebron bij het dorpje At-Tuwani. Maar ook deze Palestijnse 'nederzetting' was slechts een kort leven beschoren. Nog terwijl de rond de 30 activisten bezig waren de tenten van hun nieuwe dorpje 'Canaan' op te zetten, werden ze door een flinke hoeveelheid soldaten omringd die de tenten weer begonnen af te breken en kapot te maken. 
Volgens een Israelische militaire woordvoerster hadden de militairen 'illegale bouwsels'verwijders en waren zij opgetreden tegen Palestijnen die daarna in het gebied 'amok maakten'. Volgens haar werden vijf Israeli's en vijf Palestijnen opgepakt wegens het betreden van het terrein nadat het tot 'gesloten militair terrein' was verklaard.
'Canaan' was het vijfde protestdorp van deze soort. 

SGP-Kamerlid wil ASN-bank dwingen om WEL in de Israelische nederzettingen te investeren

 Net had ik gemeld dat SGP en ChristenUnie zich bij een extreem anti-Palestijnse, zo niet racistische club hebben aangesloten, meldt zich opnieuw een lid van de Tweede Kamer met een bijbel voor z'n kop met een 'pro-Israel' stunt.

Dijkgraaf

Elbert Dijkgraaf, lid van de SGP-fractie,  heeft, volgens een bericht op de site van het CIDI een 'lichtpuntje ontdekt' in de affaire van de overname van de SNS-bank. Immers de SNS die nu staatseigendom is geworden, is op haar beurt weer eigenaar van de ASN-bank. En die bank is - omdat het een bank is die strenge maatstaven aanlegt voor de sociale en milieu-aspecten van investeringen - een tegenstander van het investeren in, en het zakendoen met, ondernemingen die banden hebben met het Israelische nederzettingenprogramma. ASN verbrak bijvoorbeeld in 2006 de banden met het Franse Veolia, omdat dit bedrijf bezig was met de aanleg van de sneltram van West- naar Oost-Jeruzalem en omstreken.
En dat is tegen de wens van de SGP. Want die partij is juist hardstikke vóór het nederzettingenbeleid  van Israel. Judea en Samaria vormen, schrijft de SGP in haar programma,  (..) de bakermat van de Joodse beschaving. Het is ongewenst dat vanuit Den Haag en Brussel wordt bepaald dat Joden zich niet in deze landstreken mogen vestigen.
En wat doe je als SGP-er wanneer ASN ineens - indirect - staatseigendom is geworden? Dan dien je een motie in met deze inhoud:

De Kamer, overwegende dat ASN tot nu toe Israëlische projecten uit politieke overwegingen niet wil steunen, overwegende dat de Staat nu 100% eigenaar is van ASN, verzoekt de regering ASN opdracht te geven te stoppen met de boycot van Israëlische projecten, en gaat over tot de orde van de dag.

Dijkgraaf, en het CIDI dat Dijksgraafs actie van harte steunt (Het CIDI belijdt altijd met de mond dat het tegen de nederzettingen is, maar in de praktijk probeert het de nederzettingen steeds 'salonfähig' te maken), steunen bij hun optreden op een uitspraak van het Europese Hof voor de Mensenrechten. Dat bepaalde in 2009 dat een oproep van de burgemeester van de Franse plaats Seclin, waarin hij zei dat de gemeente Israelisch vruchtensap zou gaan boycotten, terecht door een Franse rechter als discriminatoir was aangemerkt. Volgens het Europese hof  was het daarom  terecht dat de Franse rechter een stokje had gestoken voor deze boycot, en werd geen inbreuk gemaakt op het recht van de burgemeester op vrije meningsuiting. Het was een ietwat curieuze uitspraak, die overigens alleen gold voor Frankrijk, omdat de uitspraak van de Franse rechter was gebaseerd op anti-discriminatiebepalingen in de Franse wet. (Een en ander is onder meer hier na te lezen).

Los daarvan is het ook nog eens zo dat de boycot-oproep van deze burgemeester, Jean-Claude Willem,  gold voor Israelische producten in het algemeen (hij was fel tegen de politiek van Ariël Sharon, die toen hij tot de boycot opriep, premier was van Israel) . De ASN legt heel andere maatstaven aan: bij deze bank betreft de boycot alleen producten of acties die te maken hebben met activiteiten in de nederzettingen. En die activiteiten, zo is onder meer in 2004 door het Internationale Hof van Justitie bepaald, zijn volledig  in strijd met het internationale recht.

En dat brengt me bij de motie-Dijkgraaf. 

Ik denk niet dat de motie veel kans maakt, maar het zou een eeuwige schande zijn als dat wèl gebeurde (de stemming is dinsdag). Ik zou dan zeker kijken of ik daartegen persoonlijk juridische actie kan ondernemen. Niet alleen vraagt de motie van de staat dat hij op de stoel van de bankdirectie zou gaan zitten, wat me niet erg wenselijk lijkt. Maar bovendien is het ook nog eens zo dat WEL investeren in en handeldrijven met de nederzettingen (wat Dijkgraaf dus in feite ASN wil opdragen te doen) in strijd is met de internationale rechtsorde. En daarom ook  - ik blijf het herhalen - met artikel 90 van de Nederlandse grondwet die stelt dat Nederland helpt de internationale rechtsorde te bevorderen. 

Ik blijf het raar vinden, die mannenbroeders met hun altijd o zo gezagsgetrouwe christelijke opstelling, die door een  bijbelse blindheid die blijkbaar al vroeg en met kracht hun kop is binnengehamerd, steeds maar de vloer blijven aanvegen met recht en mensenrechten als het om Israel en de Palestijnen gaat. En het CIDI? Ach dat bewijst gewoon hoe het steeds meer een spreekbuis wordt van Israelisch rechts. 'Voor Israel voor vrede', is hun motto. Hoeveel holler kan dat nog gaan klinken?  

De 'wekservice' van het Israelische leger

De Israelische site YNet (behorend bij Yediot Ahronot) heeft een video geplaatst waarin te zien - en vooral te horen - is hoe Israelische militairen het Palestijnse dorp 'Urif  (13 kilometer ten zuiden van  Nablus) uit de slaap houden. Stun granaten. getoeter, geschreeuw, sirenegehuil, het werd allemaal gedaan en in het holst van de nacht. De opname scheen op sociale netwerken te circuleren. Volgens de krant deden soldaten die in de buurt van Nablus gestationeerd waren dit met grote regelmaat. Volgens YNet heeft het leger ze disciplinair gestraft. De vraag - die niet wordt gesteld - is in hoeverre dit soort incidenten incident zijn of juist representatief voor het gedrag van het leger. Niet zo lang geleden was er een klein schandaaltje over het opduiken van een video waarin soldaten in alle vroegte in het centrum van Hebron aan het dansen waren op keiharde muziek.       

Israel sloopt huizen in Oost-Jeruzalem en Bedoeïenendorpjes op de Westoever

Israelische bulldozers vernielden dit huis van de familie Rajabi in Beit Hanina op 15 januari. De reden, toen zoals nu, was dat het was gebouwd zonder vergunning (lees: de gemeente Jeruzalem had geen vergunning willen verstrekken) - Foto APA /Mahfouz Abu Turk.

Updated. Israelische troepen in verscheidene jeeps en voorzien van bulldozers hebben dinsdagmorgen bij het aanbreken van de dag een huis in de Ashriqiyya-buurt van Beit Hanina (Oost-Jeruzalem) vernield, zo meldt het Palestijnse persbureau WAFA. De bewoners, Ibrahim Kishawi, zijn vrouw en vier kinderen in leeftijd variërend van acht tot 22 jaar, kregen tien minuten om het huis te verlaten voordat het werd geplet. Op die manier kreeg de familie geen tijd hun bezittingen nemen nemen. Een tienjarige zoon van Kishawi klaagde dat hij zo al zijn kleren was kwijtgeraakt, evenals de computer waarmee hij altijd zijn huiswerk voor school maakte. Ibrahim al-Kiswani zelf vertelde WAFA dat hij meer dan $160.000 had uitgegeven aan juridische kosten in de hoop een een vergunning voor zijn 170 vierkante meter metende huis te krijgen van de gemeente Jeruzalem.


Een Palestijnse vrouw barst in huilen uit. Op de achtergrond begint de sloop van haar huis. (Ma'an)

Update. Dezelfde dag werd in Beit Hanina nog een ander huis gesloopt, een huis van twee verdiepingen waardoor vier families (30 personen) dakloos werden. Het huis was zes jaar geleden gebouwd. Tevergeefs hadden de families een advocaat ingehuurd om te proberen de sloop te voorkomen.
Maandag sloopte Israel vier gebouwen en een rioleringsnetwerk in de wijk Silwan.
Vorige week overhandigden Israelische militairen slooporders aan 200 Palestijnse families in de wijk Fuheidat ten oosten van het dorp Anata in het noordoosten van Jeruzalem.
Volgens de mensenrechtenorganisatie B'tselem werden tussen 2004 en 2012 in Oost-Jeruzalem 412 huizen omvergehaald, 1,636 Palestijnen werden daarbij dakloos.(Einde update).
Op 17 januari sloopte het Israelische leger de onderkomens van 11 families in Hammamat Al-Maleh en Hammamat Al-Meiteh. Daarbij raakten zo'n 80 mensen dakloos. Israel is al een tijdje bezig de Bedoeïenen uit het gebied van Wadi al-Maleh in het noorden van de Westoever te verdrijven.

Eveneens dinsdag reikten Israelische militairen slooporders uit aan 10 Palestijnse families in het gebied van Wadi al-Maleh in het uiterste noorden van de Westoever en gelegen in 'Area C', het gebied waarover Israel onder de Oslo-akkoorden volledig heer en meester is. Aref Daraghma, het hoofd van de plaatselijke gemeenteraad en de in Wadi al-Maleh wonende Bedoeïenen, zei dat het ging om bewoners van Al-Hammamat en Ein Al-Hilwa.
Israel is systematisch bezig om de Bedoeïenendorpjes in het gebied van de kaart te vegen.
Een van de manieren om de bewoners weg te krijgen is hen een paar dagen weg te sturen omdat het Israelische leger nou net in hun woongebied even met scherpe munitie moet oefenen. Zo werden in november 2012 en januari 2013 een duizendtal mensen met hun vee en andere bezittingen op deze manier voor een aantal dagen weggejaagd.

SGP en CU sluiten zich aan bij internationale 'vrienden van Israel' club die de Palestijnen wil verdrijven

Van der Staaij

Onze streng christelijke mannenbroeders in het parlement willen de handen meer ineenslaan om Israel nog krachtiger bij alles de hand boven het hoofd te kunnen houden. Dat blijkt uit een opmerkelijk nieuwsitem in het Reformatorisch Dagblad: 

SGP en ChristenUnie gaan een informele parlementaire vriendengroep voor Israël oprichten, meldt het RefDag. Ze willen zich daarmee aansluiten bij de International Israel Allies Caucus Foundation (IIACF), een wereldwijd netwerk van pro-Israëlische parlementaire clubs. Het doel daarvan is om met die pro-Israëlparlementariërs uit andere landen ideeën te delen, ervaringen en informatie uit te wisselen en tot afstemming te komen over onderwerpen zoals de status van Jeruzalem, het Palestijnse vluchtelingenvraagstuk, de erkenning door de VN van een Palestijnse staat en de nucleaire activiteiten van Iran. De informatie die hij daar krijgt wil Van der Staaij dan weer gebruiken bij zijn eigen parlementaire werk. De basis voor de IIACF, schrijft het Refdag, is in 2004 gelegd door het Israëlische parlementslid rabbi Binyamin Elon. In 2006 werd een zuster­afdeling van zijn organisatie – een zogeheten caucus– opgericht in het parlement van de VS. Daarna kwamen dergelijke pro-Israëlische parlementaire clubs van de grond in Brazilië, Canada, de EU, de Filippijnen, Finland, Duitsland, Hongarije, Italië, Japan, Malawi, Paraguay, Zuid-Afrika, Zuid-Korea, Zwitserland, Uruguay en het Verenigd Koninkrijk.

Benni Elon

Wat het RefDag nalaat te geven, is een beschrijving van Elon. Die behoort tot de harde kern van de Israelische ultra-nationalisten die welk Palestijns recht waarop dan ook ontkennen. Elon was voorzitter van de Ichud Leumi (Nationale Unie) als representant van de Moledet-vleugel, (die nu weer is opgegaan in de Bayit Yehudi partij van Naftali Bennett). Hij is oud-Knessetlid en was ook minister van Toerisme als opvolger van zijn partijgenoot, de racist Rahavam Zeëvi.  
 De rabbijn is een kolonist die woont in de nederzetting Bet El. Hij heeft gedoceerd aan de Yeshiva van Ateret Cohanim, , een kolonistenbeweging die zich sterk maakt Jeruzalem van Arabieren te ontdoen, en stichtte voor deze beweging de Beit Orot-Yeshiva bovenop de Olijfberg. In feite was dat de kern van weer een nieuwe nederzetting in Palestijns gebied. Wat zijn politieke denkbeelden betreft: Elon is ertegen dat moslims stemrecht hebben in Israel, en hij is voorstander van het annexeren van de Westoever. De daar wonende Palestijnen wil hij uitwijzen naar Jordanië. Voor zijn denkbeelden zocht hij onder andere steun bij christen-zionisten in de VS,  zoals de beweging van evangelist Pat Robertson, en van christelijke politici als de na een corruptie--schandaal vertrokken ex-senator DeLaye (Texas). Dat werd in 2004 de kern van de IIACF.
  

Voordewind

Het RefDag schrijft dat Van der Staaij in Nederland voorlopig alleen een 'informele' caucus wil oprichten. Van der Staaij zelf wordt daar voorzitter van, en Joël Voordewind (ChristenUnie) vicevoorzitter. Van der Staaij legde dinsdag aan het Reformatorisch dagblad uit dat hij de informatie over Israël die hij via dit netwerk krijgt, wil delen met de parlementariërs met wie hij nu al samenwerkt als het over Israël gaat. Van der Staaij vindt dat 'de noodzaak van coördinatie tussen pro-Israëlische Kamerleden sinds de laatste verkiezingen en kabinetsformatie een stuk groter is geworden. Door het verlies van de PVV en het CDA bij de laatste verkiezingen is het pro-Israëlblok in de Tweede Kamer flink kleiner geworden. Ook vaart het kabinet nu 'een andere Israëlkoers'.

Enfin, na mijn kleine uiteenzetting  over wie meneer Benny Elon is, kunnen die andere pro-Israelische parlementsleden met wie Van der Staaij zijn politiek wil afstemmen, nu weten met wie of wat ze te maken hebben: de IIACF die keihard ingaat tegen de internationale rechtsorde en tegen pogingen van wie dan ook om vrede te bewerkstelligen tussen Israel en de Palestijnen. 
Hoe zit dat toch met artikel 90 van de Nederlandse grondwet waarin wordt gesteld dat Nederland de internationale rechtsorde helpt te bevorderen? Moeten Nederlands parlementariërs niet trouw zweren aan de grondwet? Of alleen aan de koning(in)? Dan is het tijd om die eed te veranderen, (en misschien ook een reden te meer om eindelijk het koningshuis eens met pensioen te sturen).

'Wangedrag Israelische militairen bleef in 2012 in alle gevallen onbestraft'

December 2011: Mustafa Tamimi uit Nabi Saleh wordt gedood door een traangasgranaat die in strijd met de voorschriften van vlakbij in zijn gezicht wordt geschoten.

De Israelische mensenrechtenorganisatie Yesh Din ('Er is recht') heeft opnieuw statistische aanwijzingen aangedragen dat Israelische militairen vrijuit gaan als ze geweld gebruiken tegen Palestijnen, ook als dat gebeurt tegen de instructies en/of met dodelijk gevolg.
Yesh Din heeft zondag een rapport gepubliceerd waaruit blijkt dat in 2012 geen enkel onderzoek van de militaire politie heeft geresulteerd in het in staat van beschuldiging stellen van  een soldaat. De militaire politie kreeg 240 klachten in 2012 en stelde in 78 gevallen een onderzoek in. Bovendien werden in hetzelfde jaar nog eens 25 onderzoeken gestart gebaseerd op klachten uit 2011. Slechts één enkel onderzoek (van een zaak uit 2011) leidde tot een aanklacht. Dit betrof een geval van een militair die een in hechtenis genomen Palestijn had mishandeld.
Yesh Din meldt dat dit betekent dat er een teruggang in zit. Het aantal aanklachten dat resulteerde uit onderzoeken  van klachten over mishandeling van Palestijnen of hun eigendommen was altijd al heel laag. Zo kwamen er slechts 14 aanklachten voort uit 534 onderzoeken die werden geopend in de jaren 2009, 2010 en 2011 - dat is een percentage van 2,6. Maar nu dreigt dat te zakken naar 0%.
Lior Yavne, de directeur van de afdeling research van Yesh Din legde een verband met het recente doodschieten van vijf ongewapende Palestijnen op de Westoever in de maand januari. 'De vele tekortkomingen in de onderzoeken van de militaire politie, en bij de supervisie daarvan door het bureau van de militaire Advocaat Generaal, leiden ertoe dat de meeste zaken worden gesloten en dat in een minimaal aantal zaken een vervolging wordt ingesteld. Dat leidt tot een sfeer van willekeur die mogelijk in belangrijke mate heeft bijgedragen aan de toename van het aantal dodelijke schietpartijen van de afgelopen weken,' aldus Yavne.
Yesh  Din meldt ook nog dat in 2012 slechts zes Palestijnen rechtstreeks een klacht indienden bij de militaire politie. De overige klachten kwamen van tussenpersonen zoals mensenrechtenorganisaties. Yesh Din wijt het lage aantal rechtstreekse klachten aan het feit dat de militaire politie geen kantoor op de Westoever heeft,  zodat de MP niet of nauwelijks kan worden bereikt. Ik (AbuP.) denk dat het bespottelijke lage aantal zaken dat voortkomt uit klachten ook wel een factor zal zijn. Waarom zou je de moeite doen om te klagen als er toch niets mee wordt gedaan? Het is overigens niet de eerste keer dat Yesh Din aan de bel trekt. Zie onder meer dit stukje dat ik een jaar geleden schreef.

Unilever eindelijk weg uit bezet gebied

De (voormalige) fabriek van Beigel en Beigel in de industriezone Barkan van de nederzetting Ariël. (Foto Who Profits)

Persbericht van United Civilians for Peace (UCP):

Het Brits-Nederlandse bedrijf Unilever heeft UCP gemeld dat met ingang van 1 januari 2013 de twee productielijnen van dochterbedrijf Beigel en Beigel niet langer operationeel zijn in de bezette Westelijke Jordaanoever. Beigel en Beigel is een snack- en zoutjesfabriek die was gevestigd in Barkan, een bedrijventerrein in de Israëlische nederzetting Ariël op de Westelijke Jordaanoever. De productielijnen zijn overgebracht naar de vestiging in Safed in Israël.

UCP is verheugd dat Unilever na jaren aarzelen de daad bij het woord heeft gevoegd. Vanaf 2006 heeft UCP aangedrongen op terugtrekking van Beigel en Beigel uit bezet gebied. UCP is van mening dat de dialoog als vorm van maatschappelijke druk het grote Brits-Nederlandse bedrijf hiertoe heeft aangezet. Unilever heeft een stap gezet die door andere bedrijven moet worden gevolgd.

“Het besluit van Unilever is een duidelijke boodschap aan de regering in Israël dat het internationale bedrijfsleven zich afkeert van het nederzettingenbeleid. United Civilians for Peace heeft altijd gesteld dat uit onrecht geen recht kan voortkomen en dat deze stap onvermijdelijk was en terecht”, aldus woordvoerder Guido van Leemput. “Dit is bovendien een goed voorbeeld voor andere Nederlandse en multinationale bedrijven om geen zaken te doen in en met de nederzettingen.”

Palestijnen zetten weer nieuw tentendorpje op, en het Israelische leger breekt het meteen af

Updated, zie onderaan. En weer was er een Palestijns protest/tentendorp in navolging van het eerdereBab al-Shams. Het verrees zaterdag 2 februari bij Burin in het noorden van de Westoever en het heette Al-Manatir, naar de hut van stenen en aarde die Palestijnen soms bouwen als schuilhut en hut voor de bewaking van hun land. 
De foto werd genomen door Abir Kopty, die hem rondtwitterde. Erg lang hield het dorp niet stand, want zo lankmoedig als Israel het stichten van Joodse nederzettingen (ook zonder  vergunning) door de vingers ziet, zo haastig wordt er opgetreden als Palestijnen - op hun eigen land nota bene - ook een dorpje opzetten. Abir Kopty twitterde dat stenengooiende kolonisten en met traangas schietende Israelische soldaten al vrijwel meteen ter plekke waren. 
  
Het Israelische leger was niet zuinig met traangas (Reuters).

Update. Inderdaad werd het tentenkamp later op de dag door het leger ontruimd. Zo'n 20 mensen raakten gewond door traangas dat met grote hoeveelheden op hen werd afgevuurd.  De 16-jarige
Zakariya Al-Najjar raakte eerder gewond in de dij, door een kogel die was afgevuurd door kolonisten. De kolonisten vielen tijdens de actie van het leger ook het dorp Burin zelf aan met molotov-cocktails en stenen, waarbij huizen werden beschadigd. Tegelijkertijd werden ook olijfbomen in brand gestoken. Een groep kolonisten bij de nederzetting Yitzhar bekogelde bovendien een tijdje lang passerende Palestijnse auto's met stenen.
Burin ligt ingeklemd tussen de nederzettingen Bracha en Yitzhar, iets ten zuiden van Nablus en heeft regelmatig (ongeveer wekelijks) te maken met overlast en vernielingen door kolonisten. Het tentendorp was opgezet op een stuk land van het dorp dat ingelijfd dreigt te worden door een van de buur-nederzettingen. 
Al Manatir was al het vierde protestkamp van deze soort. Eerder werden opgericht: Bab al-Shams op het E1 gebied tussen Jeruzalem en Ma'aleh Adumim, Al-Karame bij het dorp Iksa in de regio Jeruzalem, en Al-Asra bij Anin in de buurt van Jenin. Al deze dorpen werden snel door het leger afgebroken.  

Paul Brill en de 'o zo normale' Israelische verkiezingen

 (Foto EPA)
 
door Jaap Hamburger (voorzitter EAJG)
 Paul Brill (Volkskrant 26 januari) acht het in zijn 'politieke weekoverzicht' verbazend dat het in de campagne voor de Israëlische verkiezingen zo weinig is gegaan over ‘de Palestijnse kwestie’, over de ‘woelingen in de Arabische wereld’ en ook niet over ‘het nucleaire programma van Iran’. Verbazend? Van de ‘Palestijnse kwestie’ - een misleidende benaming voor wat met meer recht een kwestie van Israëlische onwil en obstructie mag heten - ondervinden de Israëli’s weinig hinder. En waar dat wel zo is, komt dat door het chronische anti-Israëlische sentiment en onbegrip van de rest van de wereld, verbeelden zij zich. De Arabische woelingen zijn moeilijk te duiden en commotie over het Iraanse kernprogramma is even in de ijskast gezet, nu het drijven door Israël tot een aanval op Iran van Amerikaanse kant voorlopig is geblokkeerd.
Wat mij verbaast is dat Brill uit het gebrek aan aandacht voor deze thema's in de verkiezingscampagne niet anders afleidt dan dat ‘de Israëlische kiezer’ vooral ‘normaal’ wil zijn, en ‘in wezen’-wat dat ook betekenen mag - niet wil verschillen van ‘kiezers in andere westerse democratieën’. Israëli’s zijn net normale mensen, lijkt Brill te zeggen, een platitude, maar let op het woord: ‘andere’ dat hij hier meesmokkelt in de typering van het Israëlische democratisch systeem.
Want als iets niet normaal is, dan is het de Israëlische democratie. Die is in weerwil van zijn uiterlijke verschijningsvorm -verkiezingen! - zo verregaand abnormaal dat het de vraag is hoe die getypeerd moet worden. Voor joden een - wankele - democratie, voor Palestijnen een dictatuur? Immers, welke 'andere westerse democratie' ontzegt al 65 jaar een ander volk de volle beschikking over individuele burgerlijke en politieke rechten, en het collectieve recht op zelfbeschikking en een eigen staat, en annexeert, niet eens meer sluipenderwijs, het daarvoor bestemde grondgebied?
De 'Israëlische democratie'vermag maar geen afscheid te nemen van het kolonialisme dat andere, westerse democratieën al meer dan 60 jaar achter zich hebben gelaten.

Israelische generaal: 'onnodig doden van Palestijnen schaadt legitimiteit acties van het leger'

Generaal Alon

De militaire commandant van Israels 'Centrale Sector' (waaronder de Westoever ook valt) heeft gereageerd naar aanleiding van een aantal recente gevallen waarin Palestijnen werden gedood doordat Israelische soldaten met scherpe munitie schoten. In een brief aan eenheden op de Westoever riep generaal majoor Nitzan Alon op om strikter de hand te houden aan de bestaande instructies.
 Onderzoek van het leger, zo schrijft de krant Haaretz, heeft aangetoond,  dat in drie van de recente gevallen 'ernstige schendingen van de voorschriften' werden gevonden. Dat was het geval in Budrus waar een 17-jarige jongen werd doodgeschoten toen hij wegrende, in Al-Arroub bij Bethlehem (een jonge vrouw die aan het wandelen was);  en een jonge man bij Hebron die werd gedood omdat hij door een gat in het 'Afscheidingshek' naar  zijn werk in Israel had willen gaan. In een vierde geval - waarbij een jongen in Bethlehem werd gedood tijdens een demonstratie - werden 'fouten' gevonden, maar geen overtreding van de voorschriften, aldus de krant. Als gevolg van het geval van de jonge man die door het hek bij Hebron wilde werd een commandant van zijn functie ontheven. Hij had zonder geldige reden het commando gegeven het vuur te openen.
Alon schreef in zijn brief dat doden zonder rechtvaardiging de legitimiteit van de acties van het leger in 'de gebieden' schaden, zowel in Israel als in de ogen van de internationale gemeenschap. Ook waarschuwde Alon dat het doden van burgers gewelddadige demonstraties van Palestijnen zou kunnen uitlokken.    
Commentaar van AbuP.: Generaal Alon schrijft alsof hij het heeft over het bewaren van de orde in een reservaat van wilde dieren. Teveel afschot: schadelijk voor de wildstand en alarmeert de publieke opinie. Mensenrechten komen kennelijk niet im Frage. Ook is er geen sprake van berechting van soldaten die de instructies niet serieus nemen. Nou ja, soms wordt iemand dan wel eens zijn commando ontnomen. De brief van Alon is mijn ogen een bewijs te meer dat Palestijnen ontmenselijkt zijn in de ogen van de doorsnee Israeli. Of ben ik nu aan het overdrijven?