Auteurs, onder wie 5 Nederlanders, nemen het op voor met verdrijving bedreigde Palestijnse dorpen

Een volgepakte zaal luisterde maandag naar de behandeling van de zaak van de acht te ontruimen dorpjes voor het Israelische hooggerechtshof. Het hof besloot aan het eind van de hearing dat de zaak terug verwezen diende te worden voor bemiddeling.(Foto Irene Nasser) 

Ruim 40 schrijvers van over de hele wereld hebben een petitie ondertekend waarin zij steun uitspreken voor de inwoners van acht dorpjes in de regio Zuid-Hebron (in bezet gebied) die volgens het Israelische leger plaats moeten maken voor een oefenterrein waarin met scherp wordt geschoten. Onder hen waren ook vijf Nederlanders, te weten de schrijvers Maarten 't Hart, Oek de Jong, Ramsey Nasr, Jan Siebelink en Rosita Steenbeek.

Maarten 't Hart

Vandaag, maandag, vond een hoorzitting plaats voor het Israelische hooggerechtshof, naar aanleiding van een bezwaarschrift dat de Israelische Vereniging voor Burgerrechten (ACRI) namens de inwoners had ingediend tegen het instellen van deze 'Militaire oefenzone 918'. De zitting eindigde ermee dat het hof  terugverwees naar bemiddeling. Volgens de  verdedigers van het bezwaarschrift, de advocaten Tamar Feldman en Shlomo Lecker, die aanvoerden dat gedwongen verhuizing van inwoners van bezet gebied volgens het internationaal recht is verboden,  komt het erop neer dat het hof zich niet kon verenigen met het standpunt van de regering maar zelf liever een uitspraak uit de weg ging.
Ondertekenaars van de petitie tegen het instellen van de oefenzone waren, afgezien van de vijf Nederlanders,  onder meer de Nobelprijswinnaars J. M. Coetzee, Mario Vargas Llosa, Herta Mueller, Orhan Pamuk en de Ierse dichter Seamus Heaney, die de petitie tekende voor hij afgelopen vrijdag overleed. Onder de Britse ondertekenaars figureren Ian McEwan, John le Carré, Julian Barnes en Neil Gaiman. Onder de Amerikanen (of in Amerika wonende) schrijvers onder meer: Philip Roth, Nathan Englander, Michael Chabon, Junot Diaz, Dave Eggers, Aleksandar Hemon, Yann Martel en Colum McCann.
De internationale schrijvers stelden zich met hun handtekeningen achter een petitie die in juni was opgesteld door de Israelische schrijver David Grossman, en die mede was ondertekend door zijn Israelische collega's als Yoram Kaniuk (voor hij onlangs overleed), Sami Michael, Meir Shalev, Yehoshua Kenaz, Etgar Keret, Zeruya Shalev en Ronit Matalon. (voor een complete lijst en de tekst van de petitie, klik hier)

Philip Roth

In de petitie wordt gezegd dat Israel de afgelopen 20 jaar bezig is geweest de inwoners van de dorpen in de heuvels van Zuid-Hebron te verdrijven, mensen met een unieke levensstijl die veelal in grotten wonen en zich bezighouden met landbouw en het hoeden van schapen en geiten  'Ze hebben constant te lijden gehad van het leger en de kolonisten. Huizen werden steeds opnieuw vernield, hun bronnen gedicht en onklaar gemaakt en hun oogsten vernietigd. Nu worden 1000 mensen, volwassenen en kinderen, uit acht dorpen in een gebied dat in 1980 als 'militaire oefenzone 918' is aangemerkt met onmiddellijke verdrijving uit hun dorpen bedreigd'.

De dorpjes waarom het gaat zijn Jinba, Majaz, Tabban, Sfai, Fakheit, Halaweh, Mirkez, en Kharuba. Samen hebben zij een bevolking van tussen de 1000 en 1500 mensen. De dorpen bestaan al tenminste sinds 1830, maar het het leger en het militaire bestuur van de Westoever, the Civil Administration, beschouwen de inwoners als krakers die illegaal in 'Oefenzone 918' wonen. Volgens de plannen van het leger moeten zij worden overgebracht naar het op ongeveer 20 kilometer afstand gelegen Yatta, een stad met ongeveer 100.000 inwoners. Zij zouden echter wel het recht houden hun grond te bewerken en vee te weiden in weekends en op joodse feestdagen, als het leger niet oefent.

Grotwoning in de heuvels van Zuid-Hebron. 

In een eerdere fase was er sprake van dat niet alleen de bovenvermelde acht dorpen zouden worden ontruimd, maar ook nog vier andere dorpen, Tuba, Mufaqara, Sarura and Megheir al-Abeid met in totaal nog eens 300 inwoners. In nieuwere plannen worden deze laatste vier dorpjes echter gespaard.
De verwijzing naar bemiddeling is geen garantie voor succes, overigens. In 2002 was er ook al een bemiddelingsronde tussen de staat en de dorpelingen. De staat probeerde de inwoners van de dorpen toen genoegen te laten nemen met verhuizing naar een ander, kleiner terrein. De dorpelingen weigerden dat, In 2005 eindigde die procesronde zonder resultaat.
(Voor meer achtergrond over de zaak klik hier voor een factsheet van ACRI.)