Uri Avnery 90!

Uri Avnery

Het is niet mijn bedoeling een lang stuk over Uri Avnery te schrijven. Maar Israels oudste strijder voor de vrede wordt dinsdag 10 september 90 jaar. Wel iets om bij stil te staan, zeker als we ons realiseren dat Avnery nog altijd actief is. Hij schrijft wekelijks een column die goed wordt gelezen en ook in het buitenland vaak wordt overgenomen. Hij neemt nog altijd deel aan demonstraties, vervult spreekbeurten en werkt - na al diverse boeken in zijn leven te hebben geschreven - nu aan een autobiografie. Mazal tov voor een man die er in slaagt nog steeds middelpunt van een kleine gideonsbende vredesduiven te zijn. 
Zoals gezegd, ik ga niet Avnery's loopbaan hier behandelen. Wie geïnteresseerd is kan hier een vrij uitvoerige biografie lezen. Avnery, op zijn tiende vanuit Hitler-Duitsland met zijn ouders naar Israel geëmigreerd, was een krantenman die een noodlijdend magazine - Haolamhazeh - opkocht en er een een links blad van maakte dat hij decennia op de been hield. Hij was een linkse parlementariër, een man die alle kopstukken die ertoe deden in de Israelische politiek heeft gekend. Hij was links en maatschappijkritisch, en bovenal was hij - al vanaf het begin van de oorlog van 1947-49 een voorstander van verzoening met de Palestijnen en Arabieren. Hij was één van de eersten die met de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO ging praten toen daar in de jaren zeventig een kentering merkbaar werd. Hij was een van de eersten die campagne begon te voeren voor een twee-statenoplossing.
En hij voegde als het erop aan kwam, ook de daad bij het woord. Zo brak hij in 1982 door de Israelische en Palestijnse linies rond het door Ariël Sharons troepen belegerde Beirut om er Yasser Arafat de hand te schudden. En zo maakte hij deel uit van het kleine groepje Israeli's dat vanaf eind jaren zeventig een regelmatige dialoog met de PLO voerde. De foto hieronder, destijds verspreid door de PLO, getuigt ervan. Hte bezoek van de delegatie van de Raad voor een Isarelsiceh-Palestijnse Vrede'' vond plaats na de oorlog in Libanon. De PLO, maar ook de Isareli's, wilden laten blijken dat de dialoog ondanks alles zou worden voortgezet.
Dat gebeurdse ook. De Israelisch-Palestijnse dialoog was uiteindelijk een wegbereider voor de Akkoorden van Oslo van 1993 en wie wil weten wat Avnery daarvan nu vindt, moet zijn column van deze week lezen (klik hier). Hij koestert gemengde gevoelens, zullen we maar zeggen. Maar hij blijft geloven in de twee-statenoplossing.en er campagne voor voeren. Misschien, zo durf ik te zeggen, is hij wat dat betreft wel te optimistisch en is het moment waarop een twee-statenoplossing nog mogelijk was, al lang gepasseerd. Maar Avnery verdient  diepe bewondering voor de vasthoudendheid en het talent waarmee hij blijft opkomen voor zijn idealen.   
 
Een delegatie van de 'Israeli Council for an Israeli-Palestinian Peace' (ICIPP) op bezoek bij Yasser Arafat in 1983 in Tunis. Vlnr: Ya'acov Arnon (voorheen: Jaap van Amerongen), Uri Avnery, Yasser Arafat, generaal Mattityahu Peled, en de twee Palestijnen die door Arafat met het voeren van, c.q. het toezicht houden op, de dialoog met de Israeli's waren belast: Issam Sartawi en een verbazend jong ogende Mahmoud Abbas (Abu Mazen). (Avnery en Abbas zijn de enige twee van deze groepsfoto die nog in leven zijn).