"Like a pesky fly, the Monitor sticks to anti-occupation civil society organizations, following their activity and their fundraising efforts and exerting great efforts to harm their ability to raise money. In order to realize this goal, NGO Monitor has created an industry of articles, data sheets, and posts which circularly cite one another and slander these organizations. It then systematically repeats and recycles those papers so many times that had they been academic papers, they would have been the hit of Google Scholar."
Dat schreef de bekende Israelische mensenrechtenadvocaat Michael Sfard eind augustus op de blog +972 Magazine over NGO Monitor. Hij voegde eraan toe dat hij NGO Monitor en de aanvallen van deze organisatie, die zo'n tien jaar geleden door de rechtse professor van de Bar Ilan universiteit Gerald Steinberg was opgericht, op zijn persoon jarenlang had genegeerd. Steinberg had het nooit over de inhoud van Sfards werk, maar wilde hem alleen maar het zwijgen opleggen. Dat was geen basis voor gesprek. Maar toen Steinberg in augustus een artikel publiceerde over een lezing die Sfard in 2016 had gegeven in New York aan leden van Jewish Voice for Peace (JVP) en Students for Justice in Palestine (JSP) reageerde Sfard. Om twee redenen: omdat niet reageren op gestook ''een luxe was geworden die men zich in het huidige Israelische klimaat waarschijnlijk niet meer kon permitteren'', en omdat de werkwijze exemplarisch was voor hoe Steinmetz zijn aanvallen uitvoert. Steinmetz besteedde geen aandacht aan wat Sfard zei in zijn lezing, maar zei uitsluitend dat Sfards gehoor, de JVP en SJP , niet deugden (ze propageren immers BDS) en dat zijn optreden dus immoreel was. Guilt by association, je bent verkeerd niet door waar je voor staat en wat je zegt, maar door met wie je omgaat.
Rapport
Dat was eind augustus. Eind september werd Sfard krachtig bijgevallen door de verschijning van een rapport van de Israelische ''Policy Working Group'', een organisatie van Israelische oud-diplomaten en wetenschappers, dat deels was gebaseerd op een eerdere studie van de "Rosa Luxemburg Stiftung''.1) ''Shrinking Space, NGO Monitor Defaming human rights organizations that criticize the Israeli occupation'' doet een boekje open over Steinbergs organisatie waar hij niet blij van zal worden.
Het is ook voor Nederland van belang want Tweede Kamerleden van de kleine christelijke partijtjes CU en SGP, Joel Voordewind en Kees van der Staaij, plus de VVD (de inmiddels afgetreden Han ten Broeke en Bente Becker) gebruiken de stukjes van NGO Monitor vaak voor het stellen van parlementaire vragen en - interventies, nadat het materiaal hun is toegespeeld door de Israel-lobby in de vorm van het CIDI.
In dat materiaal gebruikt Steinberg, de oprichter van NGO Monitor, inderdaad de tactiek van ''guilt by association'' tot in den treure. Een hele serie mensenrechtenorganisaties wordt verdacht gemaakt doordat NGO Monitor ze linkt aan het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) zonder daar overigens feiten voor aan te dragen. Ik schreef daar in 2016 al een keer over: Het gaat om organisaties als Addameer, Al-Haq, Health Work Committee (HWC), Stop the Wall, Palestinian Center for Human Rights (PCHR), Union of Agricultural Work Committees (UAWC), en twee niet Palestijnse organisaties, het Alternative Information Center (AIC), en Defense for Children International – Palestine (DCI-P).
Hetzelfde geldt voor leiders of werknemers van deze organisaties. Sommigen zijn ''veroordeeld'' tot administratieve hechtenis op grond van rapporten van de Israelische geheime dienst Shin Bet die ze niet mochten inzien en daarom ook niet konden en mochten aanvechten. Steinberg gooit hun vervolgens deze ''veroordelingen'' zonder vorm van proces voor de voeten. Zo passeren de revue: Abdel Latif Ghaith, Khalida Jarrar en Ayman Nassar, alledrie van Addameer, een organisatie die vooral opkomt voor politieke gevangenen. Ghaith heeft uitreisverboden tegen zich uit horen vaardigen, Nassar is om onduidelijke redenen op administratieve gronden opgeborgen, en alleen van Khalida Jarrar, een bekend feministisch lid voor de PFLP van het Palestijnse parlement (dat Israel vrijwel nooit heeft laten bijeenkomen) staat vast dat ze ook echt lid is van de PFLP. Maar ook haar veroordeling was eeen veroordeling op administratieve gronden.
Bij de mensenrechtenorganisatie al Haq, wordt de directeur Shawan Jabarin steeds opnieuw verweten dat hij een man van de PFLP zou zijn. Niet vermeld wordt dat Amnesty International en Human Rights Watch allebei hebben verklaard dat Israel hier nooit een spoor van bewijs voor heeft kunnen aandragen. Wat de andere Palestijnse mensenrechtenorganisatie, de PCHR, betreft, daar wordt de oprichter, de gerenommeerde advocaat Raji Sourani voor de voeten gegooid dat hij gevangen heeft gezeten en zijn beroep een tijdje niet mocht uitoefenen van Israel. Alweer: smerig. Sourani is een door Amnesty International geadopteerde gevangene geweest.
Andere voorbeelden betreffende Defense for Children of het door de zoon van de vroegere opperrabbijn van Straatsburg, Michel Warschawski, opgerichte Alternative Information Center.
Banden met Netanyahu
Belangrijk is een ook aantal andere constateringen van de Policy Working Group. Dat is dat NGO Monitor, dat zegt niet partijgebonden en onafhankelijk te zijn, nauwe banden heeft met de regering en er ideologisch ook nauw mee verwant is. Zo wordt de bezetting afgedaan als ''een interne Israelische zaak'' en worden mensenrechtenorganisaties die er kritiek op leveren afgedaan als organisaties die de nationale belangen van Israel schenden. NGO Monitor werd opgericht onder de auspicien van het ''Jerusalem Centre for Public Affairs'', waar Dore Gold, een vertrouweling van Netanyahu, oud-directeur-generaal van het ministerie van Buitenlandse Zaken en oud-ambassadeur bij de VN, de scepter zwaaide. Steinberg werkte zelf voor het bureau van premier Netanyahu en heeft goede betrekkingen met Buitenlandse Zaken, dat nogal eens evenementen met NGO Monitor in het buitenland organiseert. De man die optreedt als consultant voor militair recht, is Maurice Hirsch, een kolonist uit de nederzetting Efrat, die de baas is geweest van de militaire officieren van justitie op de Westoever. In de directie zit Yosef Kuperwasser, oud hoofd van de onderzoeksafdeling van de militaire inlichtingendienst en oud-directeur-generaal van het ministerie van Strategische Zaken dat het opneemt tegen BDS. Hij runt nu een quasi-NGO, Kela Shlomo, die met overheidssubsidie strijd voert tegen ''boycotts and deligitimization'' van Israel.
In de juridische raad zitten Alan Baker, die in de Commissie Levy zat die ooit concludeerde dat de Westyoever niet was bezet, en Eugene Kontorovich, die meent dat de nederzettingen legaal zijn. De Internationale raad van advies is bezet met figuren als John Bolton. Elliot Abrams, Alan Dershowitz. James Woolsey en Elyakim Rubinstein, allemaal apologeten voor het nederzettingenbeleid.
Alleen linkse organisaties
Het rapport van de Policy Working Group wijst er verder op dat NGO Monitor wel alle gangen (en buitenlandse betalingen) nagaat van mensenrechtenorganisaties die stelling nemen tegen de bezetting en opkomen voor de rechten van de Palestijnen, maar dat rechtse groepen die de bezetting prima vinden in dat opzicht volstrekt ongemoeid worden gelaten, hoewel die zeker ook vaak aanzienlijke delen van hun budget van buiten krijgen. Dat zijn groepen als Yesha, de overkoepelende organisatie van nederzettingen, Regavim, een organisatie van kolonisten die ''illegale'' bouw van Palestijnen opspoort, Elad, dat het bijbelse pretpark en opgravingen in Silwan in Oost-Jeruzalem exploiteert, Im Tirzu, dat linkse organisaties aan de schandpaal probeert te nagelen, Honenu en Shurat haDin (die ''lawfare'' (duren rechtszaken bijvoorbeeld in de VS) tegen Palestijnen voeren en kolonisten die worden vervolgd juridisch steunen). Ook over zijn eigen middelen van bestaan is NGO Monitor buitengewoon zwijgzaam, hoewel 90% van dat geld uit de VS komt. En tenslotte wijst de Policy Working Group er ook nog eens op dat NGO Monitor vaak ontzettend inaccuraat en oppervlakkig rechercheert, doormiddel van wat plak- en knipwerk op internet en niet door eigen onderzoek. Met als gevolg onzorgvuldigheden en regelrechte fouten.
Daar zouden het CIDI en de rechtse parlementsleden die vaak van NGO Monitor gebruik maken het mee moeten doen, Maar ze zullen zich, zoals gewoonlijk, waarschijnlijk geen bliksem van het rapport aantrekken.
1) Ik werd er op gewezen dat het onderzoek van de Rosa Luxemburg Stifting uit Berlijn niet meer dan de basis vormde waarop de Policy Working Group zijn rapport heeft gebaseerd. Mijn oorspronkelijke formulering dat het rapport was ''overgenomen'' was dus niet juist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten