Rapport Israelische minister Erdan toont aan: zo ridicuul is de IHRA-definitie in de praktijk

Het is een verleidelijk idee om iets te vertellen over het rapport dat Israels minister Gilad Erdan (van Strategische Zaken en ''Public Diplomacy") twee dagen geleden in Brussel openbaar heeft gemaakt. Het rapport heet  ''Behind the Mask, the Antisemitic Nature of BDS Exposed'', een titel die ik, denk ik, niet hoef te vertalen.   Het is mooi uitgegeven, met veel plaatjes. En het is samengesteld op een manier die een soort wetenschappelijke aanpak moet suggereren. Het heeft inleidingen van zulke boven alle verdenkingen van partijdigheid verheven figuren als de vroegere Israelische minister Nathan Sharansky en de Amerikaanse advocaat en Israel- apologeet Alan Dershowitz. Er is een stukje onder het kopje ''methodologie'' waaruit niemand  wijzer zal worden. En het geeft veel, heul veel, voorbeelden.
En wat vooral zo illustratief en op een prettige manier buitengewoon verhelderend is, is dat al die voorbeelden vooral duidelijk maken hoe ontzettend belachelijk de zogenoemde IHRA definitie is, de definitie van de International Holocaust Remembrance Association, die Israel en alle Israel-lobbisten en lobby-organisaties (zoals bijvoorbeeld Erdan zelf en in dit land het CIDI) met alle geweld aan de man willen brengen. Of beter: hoe belachelijk het kritiekloos hanteren van de aan de IHRA-definitie toegevoegde nadere beschrijvingen is, die nader uitwerken wat als  jodenhaat zou kunnen worden beschouwd. 
Het 'rapport' volgt die beschrijvingen namelijk op de voet,  als ware het de Bijbel of de Talmud. Het begint met een plaatje dat Salah Khawaja van het  Nationale Comité van de BDS-beweging verspeidde. Op het plaatje is Netanyahu te zien als reus, omringd door raketten, luchtafweeraketten, een tank, en een atoombom, die het opneemt tegen kleine stenengooiende Palestijnse dwergjes. Netanyahu hanteert een bloedig hakmes en heeft een bloedige voorschot om. Dit plaatje is antisemitisch volgens Erdan en zijn rapport. Het hanteert namelijk het aloude anti-joodse ''bloedsprookje''.
In dezelfde categorie valt de Britse barones Jenny Tonge van de Britse Palestinian Solidarity Campaign, die het waagde een bericht over 27 Palestijnen en een baby die rond Pasen in Gaza werden gewond, vergezeld te laten gaan van het ironische commentaar ''All to celebrate Passover?'' Dat zou verwijzen naar het oude verhaal dat joden christelijke kinderen doden om matzes (paasbroden) voor het joodse paasfeest te bereiden.
Ali Abunima van de Electronic Intifada wordt ook opgevoerd. Hij twitterde iets over het ondrinkbare water van de Gazastrook en over een chemische fabriek die Israel naar de Palestijnse plaats Tulkarem liet verplaatsen omdat hij zo vervuilend was (een rapport van de mensenrechtenorganisatie al-Haq). Abunima's tweet valt in de categorie van ''het sprookje van het vervuilen van de waterbronnen''. En dominee Naim Ateek van de christelijke organisatie Badil krijgt ervan langs omdat hij het waagt het beeld te gebruiken dat ''de Westoever vol kruizen'' staat. Dat is uiteraard een verwijzing naar het verwijt van destijds dat het de joden waren die Christus zouden hebben gekruisigd.
 Allemaal antisemieten derhalve. En heel toevallig ook allemaal voorstanders van BDS.

Kakkerlak
Een volgende categorie gaat over het ''demoniseren'' van joden. En ja, waarachtig, daarbij staat een karikatuur van Sabil, die - jaren geleden - ongelukkigerwijs een prijs won en later werd teruggetrokken. Hij kon er inderdaad niet echt mee door.
 Vervolgens passeren de categorieën ''joden beschuldigen van dubbele loyaliteit'' (slechts één voorbeeld, ikzelf zou er echt wel meer weten - en ''het gebruik van klassieke antisemitische beelden'' de revue. Bijvoorbeeld een tweet van Joe Catron van de Amerikaanse organisatie Samidoun, die zegt; ''debatteren met een zionist is als in de modder duiken en worstelen met een varken. Je wordt vies en het varken wordt er  waarschijnlijk door geamuseerd''. Inderdaad buitengewoon antisemitisch, die Catron!
Of Roger Waters die een luchtballon in de vorm van een varken vertoonde! En onze eigen Robbert Willem van Norren, natuurlijk, met zijn karretje op de Dam. Met een Israelische vlag waarvan de Davidsster is vervangen door een kakkerlak. Vroeger deed hij kennelijk ook iets met een hakenkruis. De foto's zijn uiteraard van de recidiverende querulant Michael Jacobs. Of Van Norren antisemitisch bezig is lijkt me heel heel erg de vraag. Maar misschien kan het ook geen kwaad hierbij op te merken dat Van Norren met zijn wekelijkse Dam-demonstraties volstrekt niet de BDS-beweging vertegenwoordigt. Dat denken alleen het CIDI en Michael Jacobs. En nu dus ook Erdan..
De daarop volgende categorie is die waarin wordt gesproken over ''Joodse samenzweringen en lobby's''. Inderdaad een categorie waarin uitglijers voor de hand liggen, met name voor wat de samenzweringen betreft of de macht van joods geld.  Wat niet wegneemt dat elke verwijzing naar joodse macht, bijvoorbeeld in de VS, al bij voorbaat door het rapport als antisemitisch wordt aangemerkt. Dat wil zeggen, vooral als die vergelijking afkomstig is van iemand als Roger Waters van Pink Floyd.

Daarna wordt de categorie ''Het omdraaien van de Holocaust'' zwaar aangezet. Beelden bijvoorbeeld van een vrouw alleen op een bankje - een jodin in de nazitijd die werd gediscrimineerd - naast een foto van een straat in Hebron, waar de Palestijnen slechts een deel van de straat mogen gebruiken. Of beelden van tunnels van het ghetto van Warschau:  een voorbeeld van tunnels die werden gebruikt om wapens en voedsel te smokkelen, terwijl tunnels in Gaza alleen maar '''terreurtunnels'' mogen heten. En mensen in ellenlange rijen in de kooien voor een checkpoint, naast een foto van een massa ''Häftlinge'' in Auschwitz achter prikkeldraad. Volgens Erdan en zijn rapporteurs, en volgens de IHRA-definitie, allemaal erg antisemitisch, die vergelijkingen. Net zoals het spreken over het ''ghetto'' in Gaza of het ''grote concentratiekamp in Gaza''.  Alsof je, alleen omdat de IHRA-definitie dat verbiedt, je niet mag zien hoe de beelden en de situaties van toen nu eenmaal heel erg lijken op de beelden en situaties van nu. Alsof het alleen de bedrijvers van BDS is opgevallen hoe ontzettend veel parallellen er zijn. Ter illustratie daarom, hiernaast,  een paar fotomontages van Norman Finkelstein uit 2009. En de politicoloog Finkelstein, wiens beide ouders overlevenden waren van Hitlers dodenkampen en die hun hele familie verloren, is een tegenstander van BDS.

Niet exclusief
De laatste categorie is uiteraard ''het ontkennen van het recht van joden op een eigen staat''. En ook daar wordt van heel dik hout planken gezaagd. Er zijn ongetwijfeld mensen die vinden dat joden geen recht hebben op een staat, of die zich slecht uitdrukken. Maar het overgrote merendeel van de aangehaalde voorbeelden geeft de mening van de BDS-beweging correct weer: en dat is dat Israel een staat moet worden waarin NIET ALLEEN joden exclusieve rechten hebben. Dus geen zionistische staat. Het moet een staat worden waarin alle inwoners gelijke rechten hebben, en waarin het recht wordt erkend van de vluchtelingen om te mogen terugkeren.
 Al met al een geweldige prestatie van Erdan en zijn teams (over joods lobbywerk gesproken, zijn ministerie met al zijn miljoenen is er echt een prima voorbeeld van), dat zij met slechts één rapport zo overtuigend de zinloosheid en het totale vrij zwevende karakter  van hun geliefde IHRA-definitie over antisemitisme hebben aangetoond. Hulde, echt - kol hakawod!