De Israelische autoriteiten hebben dinsdagmorgen ongeveer 350 bomen ontworteld en terrassen en irrigatiewerken vernield en plat gebulldozerd in het dorp Beit Ula in de regio Hebron, zo heeft het Palestijnse Land Research Center meegedeeld.
Zo'n 100 olijfbomen van Hasan Muhammad Abdul-Ghani Al-Amlah moesten eraan geloven toen 1,3 ha landbouwgrond op terrasbouw door bulldozers met de grond gelijk werden gemaakt. Nog eens een 250-tal fruitbomen en irrigatienetwerken van Hasan 's broer Fayiz Muhammad Abdul-Ghani Al-Amlah moesten er eveneens aan geloven. Volgens het Land Research Center, een research groep uit Jeruzalem had Israel het land van de gebroeders Al-Amlah aangemerkt als 'staatsland'. Daarover zou dinsdag een rechtszitting plaatsvinden, maar voor het zover was kwamen de Israelische bulldozers al in actie.
Op 23 februari werden in Beit Ula ook al twee waterbronnen en een huis gesloopt, zo meldde het Palestijnse persbureau Wafa.
Beit Ula, een dorp levend van de landbouw met ruim 10.000 inwoners, verloor tijdens de oorlog van 1948 al 9000 dunam (900 hectare) van zijn land. Door de bouw van de Muur kwamen nog eens 250 hectare op de tocht te staan. Tweehonderd hectare daarvan (115 ha weidegrond en 85 hectare al of niet geïrrigeerd bouwland) kwamen aan de verkeerde kant van de Muur te liggen. De overige 50 hectare werd geconfisqueerd en plat gebulldozerd voor de aanleg van de Muur. Daarbij ging het om 15 ha geïrrigeerd bouwland voor seizoensgewassen, terwijl op de rest ongeveer 3000 fruitbomen, meest olijf- en amandelbomen, groeiden.
7 opmerkingen:
Heleen Witte: Als Israël in het ongelijk wordt gesteld tijdens de rechtszaak, denk je dat er dan de verplichting tot herstelbetaling wordt opgelegd?
Israel wordt bijna nooit in het ongelijk gesteld in dit soort zaken.
Israel heeft de bestaande kadasters (uit de Ottomaanse tijd) nooit erkend. Toen het de Westoever veroverde in 1967 was Jordanië bezig die kadasters te vernieuwen, maar die operatie werd na de verovering stopgezet.
Israel heeft vervolgens eigen criteria ontwikkeld over wat van wie was, die onder meer afkomstig waren van de inmiddels overleden juriste Plia Ahlbeck. Volgens haar criteria werd bijvoorbeeld gemeenschappelijke weide- of landbouwgrond van dorpen vrijwel altijd als staatsgrond betiteld, maar dat gold bijvoorbeeld ook voor privé-bezit als dat om wat voor reden dan ook een tijdje braak had gelegen. En er waren nog veel meer redenen waarom Israel de eigendomsclaims van Palestijnen vaak niet erkende.
Ik heb Ahlbeck een keer geïnterviewd in 1987. Haar verhaal was te ingewikkeld en ondoorzichtig om te publiceren. Ik begreep het trouwens ook maar half en volgens mij was het ook haar bedoeling mij te laten voelen dat de materie zo ingewikkeld was dat ik me eigenlijk niet kon permitteren me er een mening over vormen. (een tactiek die ik vaker ben tegengekomen in rechtse zionistische kringen). Wel kon ik constateren dat tijdens het interview haar deur werd platgelopen door kolonisten in het gezelschap van met grote kaarten gewapende landmeters. Diezelfde kolonisten en landmeters zag ik later in actie bij Palestijnse dorpen waar paaltjes in de grond werden geslagen. Ze joegen me weg toen ik vroeg wat dat betekende. Het was ook inderdaad vragen naar de bekende weg. De afloop was toen al niet moeilijk te raden...
Oef! Jij bent al echt heel lang met deze materie bezig!
Ik kom maar net kijken. (Pas sinds Cast Lead. Ik kon er niet van slapen en vond al surfend snachts Richard Silverstein's blog, en van daar las ik in de loop der jaren verder.)
Klopt. Ik werd wakker na de Oktober oorlog(Yom Kippur-oorlog) van 1973 en een paar jaar later,in 1977, werd het mijn beroep. Maar dit blog ontstond ook pas naar aanleiding van Cast Lead. Als blogger kom ik pas kijken.
In 1948 was 94 % van het land in handen van Palestijnen, vandaag is dat minder als 3 %. Ik heb het over wat nu Israel is. Israel gebruikte veel smerige manieren om land in bezit te krijgen. Ik wil daar een famlieverhaal over vertellen. Ik woon in sakhnin, in Galilea. In 1948 zijn daar veel dorpen vernietigd en het land is gelijk in bezit genomen door het JNF ( jewish NAtional Fund) maar nog steeds was de meerderheid van Galilea Arabisch, wat een doorn in het ook was van de Israelische staat. In 1970 launchte men een plan, dat de "judaization van Galilea" heette. er moesten meer Joden naar Galilea komen, en daarvoor had men land nodig. Sakhnin had in die tijd ongeveer 5000 inwoners en besloeg 70.000 dunum land binnen zijn grenzen ( een dunum is 1000 vierkante meter) Er is een wet die zegt dat als land voor enkele jaren braak ligt, en dus niet gebruikt wordt, het automatisch an de staat vervlakt. ( ik weet niet precies hoeveel jaar) In de 70er jaren legde men landmijnen om de dorpen heen om de arabieren af te schrikken. Zo ook om Sakhnin. Een broer van mijn man ging als 12jarig jochie de geiten hoeden,en liep daarbij op een landmijn, en verloor beide benen. Zijn vriend die met hem was, verloor een arm en oog . Op zo'n manier zijn tientallen mensen gewond geraakt of zelfs omgekomen. Hierdoor durfde men niet meer naardere stukken land te gaan, en bleef het dus ongebruikt, waarna de Israelische staat het straffeloos en helemaal vlgs de wet in kon pikken.
Nu zijn de meeste palestijns -arabische dorpen in Galilea helemaal omsingeld door settlements. Zoals ik al zei, Sakhnin had 70.000 dunum binnen haar grenzen, vandaag de dag minder dan 10.000, met een bevolking die nu 30.000 mensen is, dus 500 % meer. ( heb ik dat goed uitgerekend?) Het verhaal is natuurlijk uitgebreider, maar dit is in grote lijnen wat er gebeurde en eigenlijk nog steeds gebeurd. Wat er nu in de West bank gebeurt, gebeurde al sinds 1948 binnen Israel, waar de palestijnse gemeenschap het steeds moeilijker krijgt, de dorpen steeds meer op ghetto's gaan lijken.
Dus de bevolking verzesvoudigde, terwijl van de grond nog maar een zevende deel over is. En Sakhnin is geen uitzondering.
Precies Abu, en dit is eigenlijk met de meeste overgebleven dorpen en stadjes aan de hand.Ook worden de meeste dorpen (zoals Sakhnin) helemaal ingelsoten doorsettlements,waardoor men niet uit kan breiden, dus er veel binnen de grenzenw rodt gebouwd, maar geen uitbreiding. Ook is er nog wel landbouwgrond over, ook in Sakhnin, maar het zijn de regionale councils ( israelisch natuurlijk, in ons geval Misgav) die permis moeten geven voor het veranderen van landbouwgrond naar grond voor bewoning. Wat ze praktisch nooit doen. Daarom woon ik zelf al 12 jaar in een huis met een demolition order,waardoor mijn man al vaak vast heeft gezeten, we duizenden aan boetes hebben betaald. He thuis is gebouwd op onze eigen grond, maar helaas, we hebben er niet veel over te zeggen.
Ik stuur je een link, van de kaart van Misgav. Alles wat groen is zijn zo'n 30 kleine settlements, met ongeveer 20.000 inwoners. Tussen het groen zijn de arabische dorpen, links onder Sakhnin, Araba,Deir Hanna. In deze inham wonen zo'n 60.000 (Arabische) inwoners. Gewoon om je een idee te geven. http://old.misgav.org.il/e/49/
Ik hoop met deze info mensen een beetje bewust te maken dat het niet begonnen in in 1967 met het bezetten van de westbank, en Gaza, maar alv eel eerder, en dat ook de palestijnen binnen Israel, betrokken moeten worden bij een oplossing. Groet
Een reactie posten