Gebroken ruiten

Een week geleden ongeveer sloeg een boze Palestijnse man de ruiten in van het Glatt koshere restaurant HaCarmel aan de Amstelveenseweg in Amstelveen. Hij stal er een Israelische vlag en werd opgepakt.
Een dag of wat later schoot een Israelische soldaat aan de grens met Gaza Ibrahim Abu Thurayya dood, een man van 29 die bij de Israelische inval van 2008/2009 bij een raketbeschieting beide benen verloor. Abu Thurayya zat in een invalidenkarretje en demonstreerde, zoals ook die dag, regelmatig tegen de Israelische bezetting. Het leger onderzocht de zaak en vond, hoe verbazend!, helemaal niets onregelmatig in het door zijn hoofd schieten van een ongewapende, invalide man die niemand bedreigen kon.
Op dezelfde dag werd er in het het dorpje Nabi Saleh op de Westoever een jongetje van 13, Mohammed Fadel al Tamimi, in zijn gezicht geschoten met een zogenaamde ''rubberkogel'', een stalen cylinder die met rubber is overtrokken. Hij wordt sindsdien in een ziekenhuis in Ramallah in een kunstmatige coma gehouden. De kogel heeft zijn kaak gebroken en is onder zijn neus de schedel binnengedrongen.
Nog weer een paar dagen later arresteerden de Israelische bezettingstroepen bij een nachtelijke inval het nichtje van deze Mohammed, de 17-jarige Ahed Tamimi, eveneens uit Nabi Saleh. Ahed, de dochter van bekende geweldloze actievoeders in dit dorp dat regelmatig door militairen wordt lastiggevallen, had geprobeerd de twee soldaten weg te jagen die voor haar huis stonden. Op een video, die ongelukkigerwijze voor haar, ook op de Israelische tv werd getoond, is te zien dat ze de twee soldaten tikken en duwtjes gaf. Dat was vanzelfsprekend uiterst schadelijk voor het imago van het meest morele leger ter wereld. In heel Israel gingen kreten van afschuw op en minister Naftali Bennett van Onderwijs (HaBayit HaYehudi) riep zelf dat ze opgepakt moest worden en diende te sterven in de gevangenis. Dat oppakken gebeurde dus ook. Ze werd van haar bed gelicht. Haar moeder, Narriman, die de volgende dag kwam vragen waar ze werd vastgehouden, werd meteen ook maar gearresteerd.

 Ahed en haar moeder, allebei opgepakt.

Wat is nu de overeenkomst tussen deze zaken? Wel, het heeft allemaal te maken met de Israelische bezetting en de, als je het mij vraagt, intussen buitengewoon verwrongen kijk van Joden op Palestijnen. De man die de ruiten van HaCarmel insloeg, was een 29-jarige Palestijn uit het vluchtelingenkamp Yarmouk bij Damascus, die naar Nederland is gevlucht voor de Syrische burgeroorlog. Na de verklaring van de Amerikaanse president Trump over dat hij Jeruzalem erkende als hoofdstad van Israel sloegen klaarblijkelijk bij hem de stoppen door en koelde hij zijn woede op het koshere restaurant en de Israelische vlag die daarbinnen duidelijk zichtbaar hing. Een behoorlijk stomme daad, laten we het daarover eens zijn. Hijzelf zegt daarvan nu ook spijt te hebben en is bereid te schade te vergoeden.
Maar voor de Nederlandse Joodse gemeenschap was het daar bij lange niet mee afgedaan. ''Belachelijk, hij werd na twee dagen alweer vrijgelaten!'' werd daar geroepen. ''Schande, hem wordt alleen vernieling en diefstal ten laste gelegd! Dit was een duidelijk antisemitische daad!! De overheid weigert dat te erkennen!'' Een deel van de pers werkte aan deze hysterische reacties mee en gaf er ruim baan aan. De Telegraaf berichtte  opgetogen dat na alle Joodse angstkreten en protesten, de man nu moet voorkomen, niet voor de politierechter zoals aanvankelijk was bepaald, maar voor de meervoudige kamer van de rechtbank. Jawel, dat is zo door de blinde Vrouwe Justitia bepaald. De meervoudige kamer kan immers ook wat zwaardere straffen opleggen. En Ronny Naftaniël, de ongekroonde koning van Joods Nederland alhoewel hij intussen geen directeur van het CIDI meer is, mocht bij het radioprogramma "Met het oog op morgen'' komen uitleggen dat dit ''uiteraard'' een antisemitische daad was, en dat hij geen Joden kende die er anders over dachten.
Een vrij boude uitspraak, moet ik zeggen. Ronny kent mij vrij goed. Laat hij me eens bellen voor hij weer zoiets voor de radio durft te debiteren, zou ik zeggen. Dan weet hij tenminste van één Jood dat die er anders over denkt.
De Joodse reactie, die overigens inderdaad algemener is dan ik voor mogelijk durfde te houden, kan eigenlijk alleen maar op één manier worden verklaard: de moet voortkomen uit de intussen wel ongeveer pathologisch angst voor alles en iedereen die Palestijns is. Een Syriër is voor veel mensen al duidelijk een ander mens, maar een Palestijnse Syriër die, oh God nee toch, ook nog lid zou zijn geweest van ''een Palestijnse organisatie'' dat is echt heel erg. Een Palestijnse organisatie!! Kan het  griezeliger en gevaarlijker? Zo iemand moet wel een extremist zijn. En een  antisemiet, natuurlijk.
Ik vrees dat deze kijk op Palestijnen in het algemeen intussen wel gemeengoed is geworden. Zeker in  Israel. Hoe kan anders worden verklaard dat het Israelische leger een demonstrerende invalide door het hoofd schiet en vervolgens, na een vluchtig onderzoek, meedeelt dat daar niets mee mis was? Hoe kan het dat een 13-jarige jongen, in strijd met de schietinstructies met een ''rubberkogel'' in zijn  gezicht wordt geschoten en dat niemand protesteert of om een onderzoek vraagt? Hoe kan het dat Israeli's het normaal vinden dat een meisje van 17 's nachts van haar bed wordt gelicht, omdat zij het imago van het leger schade zou hebben berokkend? Of dat ook haar moeder wordt opgepakt als ze  komt vragen waar ze haar dochter hebben opgeborgen?
In Israel is dat normaal,want Palestijnen worden daar allang niet meer gezien (en vaak evenmin behandeld) als een menselijke categorie. ''Dieren op twee benen,'' noemde de voormalige premier Menachem Begin hen al in 1982. Maar in Nederland wordt dit blijkbaar ook hoe langer hoe meer gemeengoed. Wie op de site van de nationale Israel-lobby, het CIDI, kijkt ziet wel berichten over die antisemitische Palestijn die ruiten insloeg en hoe gevaarlijk zoiets is voor de Joodse gemeenschap. Maar naar door het hoofd geschoten invalide Palestijnen, of 17-jarige meisjes die van hun bed worden gelicht, zal men er tevergeefs zoeken. Net als naar al die afgebroken huizen of bedreigde Bedoeïenengemeenschappen, trouwens, of de verpaupering van het Palestijnse Oost Jeruzalem en de vrijwel dagelijkse incursies van gelovige chauvinistische Joodse kolonisten op het terrein van de Aqsa moskee.
Nederlandse Joden houden van Israel, gaan met vakantie naar Israel, en steunen Israel zo veel mogelijk. Ze sluiten daarom ook vrijwel hun ogen voor wat er uit een oogpunt van de mensenrechten volstrekt niet meer door de beugel kan. Maar als er eens een Palestijn als gevolg van al die ontkenning van menselijke waardigheid, onderdrukking, of moordpartijen door het lint gaat.... dan, ja dan herinnert men zich ineens weer dat Joden vroeger werden vervolgd. Jammer genoeg alleen, is het vermogen om tussen de gebeurtenissen verbanden te zien (of zich in dat gevoel van de andere vervolgden te verplaatsen) jaren geleden al verloren gegaan. Joden zijn in hun ogen een sneeuwwit, vervolgd volk dat niet in staat is tot het bedrijven van kwaad. Palestijnen zijn daarentegen alleen maar extremistische, antisemitische etters die aanspraak maken op iets waar ze helemaal geen recht op hebben omdat ze als Palestijns volk vroeger ook niet zouden hebben bestaan. En zolang ''Met het oog op morgen'' of andere media deze zienswijzen, zonder weerwoord slaafs blijven volgen, zal het nog wel even duren voor ze het anders gaan zien. En voor die tijd zullen er vast nog veel Palestijnen moeten sterven.