Rabbijn Brant Rosen over waarom hij deelneemt aan de 'Een-staatsconferentie' van Harvard

De J.F. Kennedy School of Government van de Harvard universiteit in Boston houdt dit weekend een conferentie over de 'Een-staatsoplossing' van het Israelisch-Palestijnse conflict. Het is een conferentie die is georganiseerd door de studenten en hun motivatie was, in hun woorden:

To date, the only Israel/Palestine solution that has received a fair rehearsal in mainstream forums has been the two-state solution. Our conference will help to expand the range of academic debate on this issue. Thus, our main goal is to educate ourselves and others about the possible contours of a one-state solution and the challenges that stand in the way of its realization.

In het Nederlands (verkort): de enige oplossing die in belangrijke fora tot nu toe op een faire mate van aandacht heeft  kunnen rekenen was de twee-statenoplossing. Onze conferentie wil helpen om het academische debat over de zaak te verruimen en meer te weten te komen over de een-staatsoplossing en wat de hinderpalen daarvoor zijn.

Op de conferentie verschijnt een ware stoet aan sprekers, onder wie de politicoloog Stephen Walt, de voormalige jurische raadgever van het onderhandelingsteam van de Palestijnse Autoriteit, Diana Buttu, de Israelische Dalit Baum (oprichtster van de site Who Profits, die de commerciële banden van bedrijven met de nederzettingen monitort), de hoogleraar joodse studies Marc Ellis, de Palestijn Ali Abunimah en nog veel meer (klik hier voor de complete lijst).
Vanzelfsprekend heeft de conferentie ook het nodige lawaai opgeroepen van de kant van de right-or-wrong-my-country-verdedigers van Israel. Abraham Foxman van de Anti-Defamation League had het over zich inlaten met een concept ''waarvan de enige uitkomst de verdwijning van Israel als thuisland voor het Joodse volk'' kan zijn. Advocaat Alan Dershowitz sprak  van een ''anti-Israel hate fest'', NGO-Monitor meende dat alle sprekers anti-Israel zijn (zou het?) en columnist J.J.Goldberg stelde vast dat de organisatoren hetzelfde doel hebben als Hamas.

rabbijn Brant Rosen

 Eén van de deelnemers aan de conferentie is rabbijn Brant Rosen van de Reconstructionist (progressieve) Gemeente in Evanston (Illinois). Op zijn blog Shalom Rav neemt Rosen het op tegen deze 'hysterie'. Hij brengt in herinnering dat hij onlangs schreef over het feit dat het steeds onwaarschijnlijker wordt dat de twee-statenopossing er ooit nog komt en hij vraagt zich wanneer een van de mensen die zich nu zo opwinden zich ook alweer bezig hebben gehouden met de vraag hoe dat zo komt.  

''Has Abe Foxman, for instance, ever called out Israel over its settlement policy that has by now made a mockery of a viable two-state solution?  Is Alan Dershowitz willing to bring half as much righteous anger to the concern that Israel is fast creating “one state” all by itself?''

Rosen brengt in herinnering dat heel wat Israeli's in het verleden over de een-staatsoplossing hebben nagedacht (hij noemt onder meer de vroegere onderburgemeester van Jeruzalem, Meron Benvenisti, maar ook de vroegere linkse, en de huidige rechtse, Knessetvoorzitters Avraham Burg en Reuven Rivlin. Hij wijst erop dat in feite de lijst van sprekers bij de Harvard-conferentie heel divers is (Stephen Walt is voor een twee-statenoplossing, Ali Abunimah voor een een-staatsoplossing en weer anderen zoals hijzelf staan in het midden).
En tenslotte wijst Rosen erop dat het eigenlijk vooral gaat om het verbreden van de discussie. Hij citeert met instemming de open brief die de organisatoren schreven naar aanleiding van alle boze reacties, waarin zij stellen dat de bedoeling van de conferentie is ''het aftasten van verschillende mogelijke oplossingen van het conflict''. En waarin ze zeggen dat ''het gebruiken van woorden als 'antisemitisme' of 'de vernietiging van Israel' niet alleen beledigend en onterecht zijn als het gaat over de sprekers en de opzet van de conferentie,  maar vooral dienen om een rationele discussie en het vrijuit kunnen spreken onmogelijk te maken.''

Bravo voor rabbijn Rosen. Hadden we in Nederland maar zulke rabbijnen.