Nausicaa Marbe en Paul Brill, de Pavlov-hondjes van de Volkskrant

 Stille mars in Parijs op 19 maart 2012. De tekst geeft goed weer hoe er over de wandaden van Merah wordt gedacht: 'In Frankrijk worden zwarten, Joden en Arabieren gedood.'
 
Het treurige verhaal van Mohamed Merah die drie militairen (Noord-Afrikaans en gekleurd) doodde in Montauban en Toulouse en vervolgens een rabbijn en drie Joodse kinderen, blijft stof leveren voor controverse.
In Frankrijk gaf het de stoot tot een ommezwaai van de verkiezingscampagnes voor het presidentschap die tot dit moment vooral over economische onderwerpen waren gegaan. Het feit dat Merah van Algerijnse afkomst was en ook wat dingen had geroepen over Al-Qaida gaf president Sarkozy de gelegenheid zich af te wenden van het weinig florissante economie-dossier en zich weer te profileren als de  kampioen van wet en orde waarmee hij bij de vorige verkiezingen ook zo goed  uit de voeten kon. En welk onderwerp doet het dan vooral goed?  Wat geeft hem meteen de gelegenheid ook wat stemmen weg te snoepen bij Marina Le Pen, kandidaat van het ultra-rechtse Front National? Natuurlijk de strijd tegen de immigratie en tegen de (militante) islam. (Le Pen zelf gooide trouwens ook meteen het roer van haar campagne om). Sarkozy, de superflic (superpolitieman)- een bijnaam die hij verwierf dankzij zijn kille optreden toen hij nog minister van Binnenlandse Zaken was onder zijn voorganger Chirac - kondigde direct harde maatregelen aan tegen immigratie. Tegelijkertijd werden in verschillende steden 19 islamitische 'militanten' van hun bed gelicht. En ook hield Frankrijk, nota bene in strijd met eerdere directieven van nota bene deze zelfde Franse regering, vijf moslim predikers buiten de deur met veronderstelde banden met de Moslim Broederschap, die waren uitgenodigd voor een congres van de ’Union des Organisations Islamiques de France (UOIF)' dat van 6 - 9 april 2012 gehouden wordt in Le Bourget.  

 Eigenlijk hadden Sakozy c.s nog een zesde imam buiten de deur willen houden, de als moslim-hervormer bekend staande Tariq Ramadan, die onder meer hoogleraar is in Genève en Oxford. Maar dat scheen niet te kunnen, omdat Ramadan Zwitsers staatsburger is. En intussen was ook 'augerechnet' deze Ramadan één van de mensen die probeerden de 'zaak-Merah' wat te relativeren.- overigens geheel in dezelfde lijn als ongeveer alle wat linksere commentatoren in Frankrijk. Ramadan wees op het feit dat Merah zijn slachtoffers willekeurig had uitgezocht (hij had zelfs tijdens de onderhandelingen over zijn eventuele overgave gezegd dat hij eigenlijk nog meer militairen had willen doodschieten maar ze niet had kunnen vinden en daarom maar naar de joodse school was gegaan), schreef Ramadan op zijn blog dat Merah niet zozeer een islamist was, of een antisemiet of anderszins een ideologisch geinspireerd iemand, maar één van die vele Fransen met een allochtone achtergrond die geen werk of plaats in de maatschappij kan vinden. ''The overwhelming majority of the Mohameds, the Fatimas or the Ahmeds of the suburbs and the banlieues are French,' schreef Ramadan; ''what they seek is equality, dignity, security, a decent job and a place to live. They are culturally and religiously integrated ; their problem is overwhelmingly a socio-economic one. The story of Mohamed Merah today holds up to France a mirror in which it sees its face : he ends up a Jihadi without real conviction, after having been a citizen deprived of true dignity. Once more, this excuses nothing. But therein lies a crucial lesson for us all.''

Ramadan sloot daarbij aan bij alle studies van de afgelopen jaren die aangeven dat de mensen van Noordafrikaanse afkomst in de banlieues van de grote steden niet aan de bak komen en eigenlijk in een soort getto's leven. Het zijn getto's die in 2005 nog revolteerden, iets waar de 'superflic' Sarkozy toen zijn politiemannen op afstuurde. Anno 2012 zijn het nog dezelfde getto's. Sarkozy heeft als president volstrekt alles nagelaten wat de situatie ook maar enigszins zou kunnen verbeteren.  

Het was daarop dat Ramadan doelde, toen hij de bovenstaande regels schreef. En hij was dus zeker niet de enige, in of buiten Frankrijk, die daarop wees. Maar dat is niet naar de zin van sommige anderen. Bijvoorbeeld van Volkskrantcolumniste Nausicaa Marbe, die er al vaker blijk van gaf dat we de dreiging van al die islamitische (en antisemitische) engerds te lichtvaardig opvatten.
 Ramadan wrijft met zijn leugens zout in de verse wonden, schreef Marbe. Frankrijk zou een les moeten leren. Al die 'Fatima's en Ahmeds' vragen niets anders dan gelijkheid, waardigheid, veiligheid, werk en huisvesting, beweert hij. Alsof Frankrijk een racistische staat is met apartheidswetten. Alsof de armoede, het racisme en het geweld uit de banlieues niets te maken hebben met het antisociale of criminele gedrag van hun bewoners. In Ramadans opruiende facts free-retoriek is Frankrijk (lees: het Westen, lees: de niet-moslims) schuldig als een ex-bajesklant radicaliseert en gewelddadig doorslaat.

Let wel: volgens Marbe zijn het niet de Fransen die volgens alle studies liever geen Algerijnen, Marokkanen en Tunesiërs aannemen, evenmin als het de schuld van de overheid is dat deze 'beurs' zoals ze met een soort scheldwoord/geuzennaam wel heten, zijn samengepakt in de banlieus, de afgelefgen buitenwijken van de steden. Nee, volgens Marbe zijn de criminele moslims met hun antisociale gedrag er zelf de schuld van dat ze worden gediscrimineerd. Ik moet zeggenL dat is racistische taal zoals je het de laatste tijd toch maar zelden hoort. Dit valt in de categorie van 'Negers stinken en zijn lui, geen wonder dat ze worden gemeden', of  'Joden zijn geldwolven, ik zou maar oppassen en geen zaken met ze doen'. Dat mag duis tegenwoordig allemaal in de Volkskrant. 
Marbe heeft overigens nog een opmerking. Ze noemt de ''duiding van 'Toulouse verwarrend en misleidend, ook in ons land' . Zo wijst ze op het feit dat Het Platform Stop Racisme en Uitsluiting een 'fakkeldemonstratie' tegen racistisch geweld in Europa had gepland op de woensdag nadat Merah toesloeg.
 'Dat treft, zou je denken, schrijft ze. ''Kunnen ze Merahs racisme meteen meenemen. Maar in het internetverslag van dat festijn staat enkel dat 'Wilders stinkt'. Tendentieus pakte ook het NOS Journaal uit, waar correspondent Ron Linker na een voorzetje van de denker/presentator Rob Trip de aanslagen in de schoenen van Sarkozy schoof. De gedachte: na 9/11 treft terrorisme Frankrijk pas onder deze president. Ergo: geen toeval! Komt door hém. Je hebt er zo langzamerhand een dagtaak aan om zoveel kromme logica na een aanslag door een moslim te ontwarren. Met stank voor dank, want zulke verheldering heet tegenwoordig 'islamofobie'.  
Inderdaad, mevrouw Marbe, dat heet islamofobie.Dat IS ook islamofobie.

Overigens deed een dag later columnist Paul Brill van dezelfde Volkskrant ook nog een duit in het zakje. 'Natuurlijk kan het geen kwaad om bij een tragedie als in Toulouse te waarschuwen tegen een overreactie, schreef hij. 'Maar allereerst dienen de dingen bij hun naam te worden genoemd: deze terreurdaad is gevoed door antisemitisme. Tevens moet onder ogen worden gezien dat antisemitisme geen uitzonderlijk verschijnsel is in islamitische kringen. Het is van het grootste belang dat daartegen actie wordt ondernomen. Geen eenvoudige opgave, ik heb er geen handzaam stappenplan voor. Maar ik weet wel wat niet helpt: antisemitische uitingen verdoezelen en individuele verantwoordelijkheid wegstrepen tegen de tekortkomingen van de overheid.'
Ach ja, ook hij. Een op hol geslagen man doodt zeven mensen: drie islamieten en vier Joden (van wie de laatsten dan nog bij wijze van een soort uitermate ongelukkig toeval) en dat is dan DUS antisemitisme. Ik ben het met Brill geheel eens dat je de dingen bij hun naam moet noemen. Maar dan wel graag de goede naam. Dat ism denk ik, toch niet helemaal wat deze Pavlov-hondjes van de Volkskrant doen.