 |
| De Saudische koning Abdallah (m) ontvangt prinsen op zij paleis (Reuters). |
Zestig procent van de Saudi's zijn 20 jaar of jonger, schrijft House, en hebben weinig of geen hoop werk te kunnen krijgen. Zeventig procent van de Saudi's kan zich geen huis veroorloven, 40 percent leeft onder de armoedegrens. Tegelijkertijd bezitten de 25.000 prinsen en prinsessen die tot de koninklijke familie behoren het beste land en profiteren ze van een systeem dat een toelage voor ieder van hen garandeert (en sommigen een fortuin oplevert). Intussen zorgen geïmporteerde gastarbeiders dat het land functioneert, er 19 miljoen Saudi's en 8,5 miljoen buitenlandse werknemers.
Andere gebreken gaan nog dieper. Geschillen tussen regio's en zelfs onderling 'regionaal racisme' zijn volgens House 'onderdeel van het Saudische leven van alledag'. De bewoners van de Hejaz in het Westen en de sjiieten in het Oosten hebben een diepe hekel aan de Wahabitische levensstijl die de bewoners van de centrale Najd-woestijn (de Quran-belt) de rest van het land opleggen. Ook de discriminatie van vrouwen die een essentieel onderdeel is van de Wahabitische wereldvisie, is een groeiend probleem. Zestig procent van de afgestudeerden is vrouw, maar slechts 12% van de vrouwen heeft een baan.
(House, inmiddels gepensioneerd, werkte voor de Wall Street Journal en het met deze krant verbonden Dow Jones. Ze heeft Saudi-Arabië vaak bezocht.)
1 opmerking:
Saoedi Arabië, een land waar een westerling een cultuurshock ervaart. Zo bijzonder conservatief, zo fundamentalistisch in haar alledaags leven. Ik kwam daar zaken doen vanaf de periode van de energiecrisis in 1974 en trof een land aan in opbouw met de vele miljarden aan inkomsten die slechts met moeite konden worden uitgegeven aan infrastructuur. Een gekunstelde wereld waar nomadische tradities botsten met de economische vooruitgang. Waar onrust en onlusten als in de olierijke westerse regio door Shiiten werden afgekocht en gelijktijdig met geweld neergeslagen. Waar religieuze politie zeer aanwezig was op straat, waar winkels gedwongen werden vijf maal per dag gesloten te zijn, Aramco met Dammam, een dorp omheind en bewaakt waarin de 'Westerse huurlingen'woonden met eigen winkels radio en TV stations, compounds, barbaarse relieken als doodstraf en afhakken van handen.
Het is zo bepalend dat de wereld verslaafd is aan olie. Zonder olie was SA een achtergebleven woestijnland zonder toekomst. Slechts een stroom van bedevaartgangers eens per jaar.
Nu, met olie, de grootste angst voor het Westen. Nu, met olie op de golven van onrust en onvrede, dadelijk wellicht met olie op het vuur...
De regio met SA, Jemen, de Golfstaten, kortgeleden Irak, nu Iran, nu Pakistan, nu Afghanistan, vormen een gebied dat te vergelijken is met een breukgebied dat het ene aardschok na de andere bezorgt en een tsunami van ongekende kracht voorstelbaar is.
Bijna griezelig, welke krachten o.a. een Bush Jr heeft losgemaakt met zijn beleid in het MO. En wat onze afhankelijkheid van het olierijke MO voor ons in petto heeft.
Ik benijd Israël niet. Een land dat mogelijk te maken krijgt met eruptie- en uitstotingsverschijnselen in de regio a.g.v. haar onnodig agressieve expansiegedrag.
Een reactie posten