De Palestijnse president Mahmoud Abbas heeft maandagavond de papieren ondertekend waarin hij namens de PLO het lidmaatschap aanvraagt van 15 organisaties van de Verenigde Naties, bericht het persbureau Ma'an. In een tv-toespraak tot het Palestijnse volk zei Abbas dat deze stap genomen is, nadat Israel geweigerd heeft de vierde lichting Palestijnse gevangen vrij te laten. Abbas zei dat het Palestijnse leiderschap er unaniem voor had gestemd deze stap te zetten als Israel zou blijven weigeren de gevangenen los te laten. De Palestijnse president zei dat de maatregel niet gericht is tegen Amerika dat de Palestijnen terzijde staat. Hij prees de Amerikaanse minister Kerry die hij 39 keer had ontmoet, zoals hij zei, maar er was geen andere mogelijkheid meer open. Hij wees erop dat het Palestijnse leiderschap erin had toegestemd negen maanden de kwestie van het lidmaatschap van VN-organisaties te laten rusten, maar nooit zijn rechten erop had opgegeven.
Abbas voegde eraan toe dat de Palestijnen de huidige ronde van vredesbesprekingen zal blijven gebruiken totdat de termijn afloopt. De deadline is 29 april. Ook zei Abbas dat de Palestijnen blijven zoeken naar een vreedzame oplossing via onderhandelingen en via vreedzaam volksverzet.
De Israelische krant Haaretz meldde van een Palestijnse functionaris te hebben gehoord dat het eerste document dat Abbas tekende een verzoek was om toe te mogen treden tot de Conventie van Genève en dat andere documenten vooral instellingen betroffen die gaan over mensenrechten en bescherming van burgers. De PLO zou op dit moment nog geen aanstalten maken toe te treden tot het Internationale Strafhof in Den Haag.
De stap van de PLO speelt zich overigens af tegen de achtergrond van verwoede pogingen van de Amerikaanse minister Kerry om er alsnog een deal uit te slepen betreffende verlenging van de termijn van de vredesbesprekingen. Volgens Haaretz wordt Kerry woensdag weer in Israel verwacht met een document, waarin beide zijden zich zouden vastleggen op een verlenging van een jaar. Israel zou daarbij alsnog de vierde groep gevangenen vrijlaten plus nog eens vierhonderd kortgestrafte gevangenen wier straf er bijna opzit. Ook zou er sprake zijn van een beperkte bouwstop, die niet zou gelden voor Jeruzalem. Als doekje voor het bloeden zou Israel worden gecompenseerd met de vrijlating van de spion Jonathan Pollard, die levenslang in de VS uitzit wegens spionage voor Israel.
6 opmerkingen:
Als je er over nadenkt, dan is Net slim bezig. Hij wist bij voorbaat dat de hele exercitie van Kerry geen enkele kans van slagen heeft. En dan toch de Amerikanen zover krijgen dat Pollard vrijkomt, voor een 'prijs' (vrijlaten van een aantal Palestijnen) dat zich weer in tijd gemakkelijk laat 'repareren'. De boodschap van de resterende 4500 gevangenen aan de Palestijnen is nog krachtig genoeg.
Ik vraag mij wel eens af waarom de Palestijnen geen strategie vormen om dat tegen te gaan. Zorg bijvoorbeeld voor vele geweldloze acties dat Israel een overvloed aan arrestaties oplevert...
Ben,
Of Netanyahu slim bezig was, blijft nog even de vraag. Kerry is woensdag niet, zoals hij eerst van plan was, woensdag nog een keer naar Israel teruggekeerd. Het plan dat in de maak was, inclusief de vrijlating van Pollard, is (voorlopig?) van de baan. Kerry vindt dat hij genoeg heeft geprobeerd en doet (even?) niets meer.
Abu,
Pollard vrij krijgen is voor Net om diverse redenen heel belangrijk. De concessie van de Amerikanen dat Pollard ''ingeruild'' kan worden laat hij niet los. Nu de 'vredes' besprekingen in het slop zijn geraakt, zal Net. alles in het werk stelllen om Pollard daadwerkelijk vrij te krijgen. Linksom of rechtsom.
Net. kan er toch niets aan doen dat de Palestijnen geen vrede willen sluiten, terwijl Israel juist voor 101% bereid was 'pijnlijke' concessies te doen om vrede mogelijk te maken?
Voor Kerry heeft de dreigende mislukking vermoedelijk gevolgen. Als politiek zwaargewicht zal hij de zijn toekomst vele kilos lichter door het leven gaan.
Komt de VS nog terug in de rol van broker? Of brandt niemand zich meer aan dit conflict.
Ook Abbas krijgt dadelijk het nodige voor de kiezen. Waarschijnlijk blijft een belegering van 2002 van het hoofdkwartier in Ramallah hem bespaard; neemt niet weg dat hij door I voor rotte vis wordt uitgemaakt. Het worden boeiende tijden. En benieuwd hoe/of I zich internationaal handhaaft.
Ben,
Ik houd er ook wel van zo nu en dan de toekomst te voorspellen, maar kom dan op een iets andere voorspelling uit dan jij: Ik voorspel dat voor Kerry het verhaal nog niet uit is (hij is een koppig baasje) en dat ook Netanyahu het er niet bij zal laten zitten. Géén vredesproces is geen optie voor N. - hoe moet hij dan de leegte vullen, hoe moet hij dan zijn rechtervleugel van zich afhouden die (de) gebieden wil annexeren, hoe kan hij doorgaan met bouwen in de bezette gebieden als daarvoor niet tegelijkertijd een vredesproces als dekmantel dient?
En ook Abbas c.s. moeten wel doorpraten. Wat is anders hun raison d'être? Ze worden toch door het Westen alleen overeind gehouden als ''gematigde'' gesprekspartner van Israel? (En om intussen eventueel onrust in eigen gelederen de kop in te drukken?) Wie wil nog zorgen dat de PA financieel het hoofd boven water houdt als ze ineens niet meer verder zouden willen praten??
Ik denk daarom dat we gevoeglijk achter de huidige afleveringen van deze soap de twee volgende woordjes kunnen schrijven: "wordt vervolgd".
Het doet me sterk denken aan 1991. Toen was een voorwaarde van de zionisten om mee te doen aan de Conferentie van Madrid - het begin van het "vredesproces" - het intrekken van de VN-resolutie uit 1975 die bepaalde dat zionisme een vorm van racisme is.
Dat is ook gebeurd, een unicum in de geschiedenis van de VN voor zover ik weet.
We weten maar al te goed hoe dat "vredesproces" daarna gestalte heeft gekregen. Kerry mag dan een "koppig baasje" zijn, ofwel hij kent de geschiedenis niet, ofwel er spelen belangen of dreigingen waartegen ook hij machteloos staat.
Engelbert,
Ik heb hierboven niets geschreven over de verdiensten van de plannen waar Kerry mee kwam. Die waren nier erg groot, als je het mij vraagt. Het voornaamste kenmerk ervan was namelijk dat er veel, te veel, in zat waar Israel blij en de Palestijnen verdrietig over konden zijn. Maar dat laat onverlet dat hij volgens mij niet van opgeven wil weten.
Een reactie posten