Netanyahu tijdens een kabinetsvergadering op 23 maart. (Foto Haaretz).
Berichtgeving over het conflict tussen Israel en de Palestijnen is vaak moedeloos makend. Niet eens zozeer omdat de oplossing al jaren geen stap dichterbij komt, zoals ik vaak heb gehoord en onlangs een voormalige redacteur van een belangrijke landelijke krant nog eens hoorde zeggen. Natuurlijk dat is óók moedeloos makend. Maar wat vooral treurig stemt, is dat de berichtgeving zo belabberd is zodat we eigenlijk nooit goed horen wat de REDENEN zijn dat die oplossing maar niet dichterbij komt.
Als Israel met drones mensen van hun motorfiets schiet in Gaza, wat vrij regelmatig gebeurt, volgt vaak een salvo raketten uit Gaza. Waarop Israel dan weer met bombardementen reageert. De raketten en de Israelische reactie halen de krant, maar de moord in Gaza die de reden was voor de raketten op Israel zelden of niet. Zodat het lijkt alsof de Palestijnen agressie plegen en Israel alleen maar daarop reageert. Op de een of andere manier komt in de officiële pers steeds alleen die Israelische kant van het verhaal in beeld. Blogs en andere alternatieve media kunnen daar blijkbaar nog steeds niet tegenop.
Met de berichtgeving van de laatste dagen over het vastlopen van de onderhandelingen tussen Israel en de Palestijnen is net zoiets aan de hand. Wat er gebeurde, was dat Israel zich niet hield aan een afspraak. Bij het begin van de onderhandelingen in juli 2013 was afgesproken dat Israel 104 Palestijnse gevangenen zou vrijlaten die al van voor 1993 vastzaten. Dat zou gedaan worden in vier groepen. De laatste groep van 26 gevangenen zou vorige week zaterdag in vrijheid zijn gesteld. Maar in plaats daarvan lieten de Israeli's, via Amerikaanse onderhandelaars, aan de Palestijnen weten dat dit niet zou gebeuren. Deze beslissing kwam hard aan bij de gemeenschappen die de thuiskomst van de gevangenen al aan het voorbereiden waren. En de Palestijnse leiders deden uit kwaadheid over de manier waarop de Israeli's hun beloften schonden, iets terug. Ook zij hadden wat beloofd in juli 2013, namelijk om zich negen maanden lang niet te melden bij organisaties van de VN. Van deze belofrte voelden zij zich nu ontslagen en dus meldden ze zich aan bij 15 verdragsorganisaties, waaronder de Haagse Conventies en de Vierde Geneefse Conventie over Bezetting in Oorlogstijd.
Ook in dit geval was het dus een Israelische inbreuk op een goede gang van zaken die leidde tot een Palestijnse reactie. (Wie dat niet gelooft kan het hier en hier teruglezen - ik berichtte er hier op dit blog afgelopen dinsdag over - met een doorklikmogelijkheid naar de bronnen erbij). Maar Israel deed het vervolgens voorkomen alsof voorkomen alsof het andersom was en de uiteindelijke beslissing om de gevangenen niet vrij te laten genomen was, nadat de Palestijnen zich bij die 15 organisaties hadden gemeld. Zo kwam het ook in de Nederlandse kranten: '' Israël heeft besloten om een vierde groep Palestijnse gevangenen niet vrij te laten nadat de Palestijnse president Abbas de overeengekomen voorwaarden rond de vrijlating zou hebben geschonden,'' schreef de NRC op donderdag 3 april.
En vandaag staat er in diezelfde NRC: "Israël is bereid door te gaan met de
vredesbesprekingen met de Palestijnen, maar niet tot iedere prijs. Dat
heeft de Israëlische premier Benjamin Netanyahu vandaag volgens
persbureau Reuters gezegd tijdens een bijeenkomst van het kabinet. Ook waarschuwde Netanyahu dat Israël tegenmaatregelen neemt als de
Palestijnse premier Mahmoud Abbas doorgaat met het ondernemen van
unilaterale stappen om erkenning te krijgen voor de staat Palestina."
In de Israelische krant Haaretz kunnen we iets soortgelijks lezen: ''Eenzijdige maatregelen die genomen worden door de Palestijnen zullen beantwoord worden door eenzijdige stappen van Israel, " zei premier Benjamin Netanyahu zondagmorgen bij het begin van de wekelijkse kabinetsvergadering. Netanyahu gaf de Palestijnse president Mahmoud Abbas de schuld voor het mislukken van de vredesbesprekingen en hij zei dat diens dreigementen om zich tot de VN te wenden geen effect zou hebben op Israel. Hij vervolgde met te zeggen dat Israel bereid is verder te praten, maar niet tot elke prijs."In Haaretz volgt dan nog wat over eventueel strafmaatregelen waar Israel mee zou kunnen komen. Maar ook dat is eigenlijk een verdraaiing van de feiten,want Israel had allang wat eigen ''eenzijdige stappen'' genomen. Zo heeft het bijvoorbeeld verhinderd dat apparatuur van de telefoonmaatschappij Wataniya naar de Gaza-strook wordt gebracht om de activiteiten van die maatschappij ook tot Gaza uit te breiden. Israel houdt die stap trouwens al drie jaar tegen, zo meldt het persbureau Ma'an.
De houding van Israel is al met al een chotspe, het Jiddische woord voor brutaal. Want de zaken worden dus volledig hun kop gezet.Maar de Israelische versie wordt wèl door de meeste persorganen voor zoete koek geslikt en wat de Palestijnen melden is blijkbaar niet van belang.
Moedeloos makend dus. Want als Israel steeds zo over de Palestijnen heen kan blijven walsen en overal mee weg komt is het nogal wiedes dat een oplossing alsmaar niet dichterbij komt.
13 opmerkingen:
Beide berichten in de NRC waarnaar je verwijst werden geschreven door Anouk Eigenraam. Juffrouw Eigenraam is wat men wel noemt een OP-tje. Een Opportunistisch Papegaaitje. Ze praat zonder nadenken anderen na zolang haar dat opportuun voorkomt. Niemand neemt haar serieus. Zodra de publieke opinie in Nederland omslaat en het steunen van Palestina bon-ton wordt zal juf E. draaien als een blad aan de boom.
Anton
Anton,
Kan zijn. Maar ik had ook een willekeurige andere krant als voorbeeld kunnen nemen, met een bericht van een andere scribent.
Subjectief geef ik de Palestijnen groot gelijk dat zij 'van zich afbijten' en verzocht hebben partij te mogen zijn bij -vooralsnog 15- internationale conventies en verdragen -more to follow-; ik vind het bepaald een opluchting dat zij zich niet door Israël de wet laten voorschrijven; deze verzoeken zijn sowieso hun goed recht; de procedures die per verdrag/conventie gelden voor toetreding bepalen of hun toetredingsverzoeken worden gehonoreerd of niet, daar gaat Israël niet over; of de Palestijnen ook 'objectief' het gelijk aan hun zijde hebben, is lastig te beoordelen maar eerlijk gezegd niet zo interessant meer in een situatie waarin Israël de bezetter is, die gedurende de gesprekken de ene na de andere eenzijdige aankondiging heeft gedaan van weer nieuwe huizenbouw in de illegale nederzettingen.
Dat de NRC (of andere media) hier niet duidelijk over berichten, vind ik te snel geoordeeld. Zie bijv:
http://www.nrc.nl/nieuws/2014/04/04/europese-diplomaten-israel-blokkeert-het-vredesproces/
Gideon Levy schreef in Ha'aretz:
"Israel is so certain of the justice of its path, of its army being the most moral in the world, and its occupation as more enlightened than any other – so what is there to be afraid of? What does Israel have to hide that it is so fears the international bodies of justice and law?"
Jaap,
Het gaat om de volgorde van de gebeurtenissen. Waarom wendden de Palestijnen zich tot die internationale organisaties? Deden ze dat zomaar? Was dat ''een eenzijdige stap''? Nou nee, daar ging het een en ander aan vooraf.
Jij citeert Gideon Levy, dat doe ik dan ook maar:
After Israel repudiated its promise to release a handful of Palestinian prisoners and began to set conditions for fulfillment, published another tender for the construction of new homes in the settlements, refused to submit its maps with proposed borders, sabotaged the talks with the ridiculous demand of recognition it as a Jewish state, showed not the slightest inclination to end the occupation and continued to build unabated in the settlements and to kill innocents, also unabated – after all this, the Palestinians took a minor, almost desperate step, so they are to blame.
They turned to the world and asked to join 15 international conventions, perish the thought.
Einde citaat. Dus als Netanyahu het heeft over eenzijdige stappen zou hij in de spiegel moeten kijken.
Wat betreft de berichtgeving in de NRC, het gaat me er niet om een krant zwart te maken. Ik had ook andere kranten kunnen noemen, of het persbureau AP. Het is een soort wetmatigheid. Daar ging het me om. Israel doet al die dingen dei Levy noemt, eindelijk pikken de Palestijnen het niet meer en dan ''nemen zij een eenzijdige stap'', volgens de media.
Tenslotte: Het bericht dat je noemt in de NRC over die diplomaten in het heilige land gaat wel over het ''vredesproces'' maar niet over wat er de laatste dagen gebeurde.
Het bericht waar jij naar verwijst gata over iets anders.
De incorrecte berichtgeving in NRC viel me al op. Beide keren. Daarom vind ik de reactie van Jaap hier wat vreemd. Als een krant *soms* iets goed doet, wat hebben we daaraan? Want hoe weet ik dan *wanneer* dat is? Moet ik het nog zelf gaan uitzoeken. Maar daarvoor lees ik de krant niet. Simpel: deze fouten zijn prutswerk van NRC. Of de fouten toevallig of systematisch gemaakt werden moeten ze zelf maar uitzoeken. Maar het patroon wat er in zit is geen toeval.
Overigens heeft Mondoweiss de laatste dagen aandacht gegeven aan de New York Times over hetzelfde onderwerp. Het blijkt dat de lezersreakties veelal afwijken van de Zionistische inslag die NYT hanteert.
http://mondoweiss.net/2014/04/readers-objected-defiant.html
Over de vrijlaing van Pollard:
http://mondoweiss.net/2014/04/portland-writers-sharper.html
Egbert
Egbert,
Wat ik zal zei: het gebeurde alom, al meldde de NY Times in de vierde alinea dan toch wel hoe het echt zat.
@Abu en @Egbert: Het ging mij in het NRC-bericht om de volgende passage, waarin m.i. recht wordt gedaan aan de juiste oorzaak-gevolg keten Op de rest komt ik later terug):
Vredesoverleg in diepe crisis
Het vredesoverleg verkeert sinds vorige weekeinde in diepe crisis. Eerst kwam Israël zijn afspraak om 26 Palestijnse gevangenen vrij te laten niet na, waarop de Palestijnen Palestina als staat aanmeldden bij vijftien internationale organisaties. Israël dreigde de Palestijnen vervolgens met strafmaatregelen, waarna de Palestijnen Israël wilden aanklagen voor oorlogs-misdaden.
Jaap,
dat stukje was aangeplakt aan een stukje over EU-diplomaten. En het kwam op vrijdag 4 april in de krant, terwijl het nieuws van de crisis tussen Israel en de PA van 1 en 2 april was. Leonie van Nierop (en op haar heb ik niet veel kritiek) gaf haar aanhangseltje kennelijk als een soort rectificatie van de eerdere foutieve berichtgeving. Maar zoiets gaat verloren in het geweld, zeg ik dan maar, als iemand die toch ook met hetzelfde bijltje heeft gehakt. (En overigens staat er ook in Van Nierops bericht een fout: De Palestijnen hebben juist gezegd dat ze op dit moment nog niet overwegen zich aan te melden bij bij het Intern. Strafhof. Dus Israeli's aanklagen? Nee, nu nog even niet).
@Abu Afgezien van het feit dat de show down tussen Israëli's en Palestijnen volgens mij heeft plaats gevonden in de nacht van woensdag 2 op donderdag 3 april, ben ik het met je eens. Het recyclen en actualiseren van berichten door er een stukje aan te plakken, gebeurt vooral op Internet, veel minder in de papieren krant. Ik vind Leonie van Nierop van internationale kwaliteit, zowel in haar nieuwsgaring als in haar achtergrondstukken en analyses...
Jaap, we zijn het dus vrijwel bijna eens. Hoera. Maar toch nog één dingetje - flauw misschien - over het tijdstip. Maandagavond 1 april was al duidelijk dat de breuk onvermijdelijk was: ''PLO zal lidmaatschap VN-organisaties aanvragen als Israel gevangenen niet vrijlaat''was de kop van mijn stukje van de volgende ochtend 2 april. De PLO gaf Israel die maandagavond nog 24 uur om het alsnog te doen, dat vrijlaten. Maar natuurlijk was toen al duidelijk dat Israel daar heus niet op zou ingaan.
Nou, zo flauw is het niet wat je schrijft. Chronologie is inderdaad heel belangrijk.
Ik herinner mij de waarschuwing van wijlen Tanya Reinhardt, nav. het ontstaan van de Israëlische oorlog tegen Libanon in 2006. Je weet dat Israël begon met Libanon grootschalig te bombarderen de dag nadat de IDF -op Libanees grondgebied- tot twee keer toe in een hinderlaag was gelopen. Die hinderlaag ging vergezeld met afleidend mortier- en raketvuur elders, kennelijk de manier waarop militair-tactisch zo'n hinderlaag 'begeleid' wordt.
Nadat de bombardementen waren gestart heeft Hezbollah 24 uur gewacht voordat het begon raketten en wat daar op lijkt terug te schieten. Tanya waarschuwde toen: over enige tijd zal het vanuit Israël voorgesteld worden alsof de bombardementen op Libanon de reactie waren op de raketten van Hezbollah. En zo was het ook.
Idem dito over wat de aanleiding is geweest tot de verscherpte blokkade van de Gazastrook in 2006: niet 'de raketten', maar de wens om de Hamasregering ten val te brengen door een interne opstand uit te lokken.
Overigens, het bombarderen van Libanon destijds stopte o.a. omdat de target-bank 'leeg' was; alle 80 doelen of daaromtrent op de lijst waren opgebruikt, er viel niets meer te raken. Israël heeft daarvan geleerd: voor geval er weer een oorlog met Libanon 'uitbreekt' heeft men nu een targetbank met 8500 doelen.
Dat is nog eens het eigen vermogen van je banken versterken.
8500 targets! Het wordt interesssant om te kijken wat er NIET op die lijst staat.
En hier is een bron voor mijn bewering.
Overigens zegt die bron: in 2006 waren er ongeveer 200 Libanese doelen geïdentificeerd in de 'target-bank'(en geen 80 zoals ik eerder heb geschreven) en vandaag de dag 'duizenden meer'('vooral Hezbollah').
Het getal 8500 komt in dit bericht niet voor, kan vooralsnog de bron daarvan niet terugvinden...voor nu:
http://wikileaks.org/gifiles/docs/73/73768_-mesa-fwd-os-israel-lebanon-ct-mil-israel-adds-thousands-of.html
Een reactie posten