Ik wist dat Hamouri eerder in de gevangenis heeft gezeten, maar ging daar verder niet op in. Tenslotte moet de onrechtmatigheid van een jaar gevangenis zonder dat je zelfs maar in staat van beschuldiging bent gesteld duidelijk genoeg zijn, zou je denken.
Voor normaal denkende mensen dan.
Maar er zijn ook niet-normaal denkende mensen. Eén van hen is Kees Broer. Hij is één van de meest abjecte hielenlikkers van het bewind-Netanyahu, en een groot bewonderaar van de Israelische bezetting, de onderdrukking van de Palestijnen en de nederzettingen. Hij blogt onder de naam Keesje Maduraatje. "Keesje" verweet me dat ik nieuws achterhield om de kluit te misleiden.
Hamouri was volgens hem van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP). En dat was een ''terroristische beweging''. Hamouri was dus een terrorist. Hij was verder ooit tot zeven jaar veroordeeld wegens een complot om de excentrieke rabbijn Ovadia Yosef, de inmiddels overleden geestelijke leider van de Shas-partij, te vermoorden. Hij kreeg daar zeven jaar voor en werd pas vrijgelaten bij de gevangenenruil tegen de door Hamas gevangen genomen korporaal Gilad Shalit in 2011.
Ik had dat allemaal niet gemeld, schreef Maduraatje. Onder de kop: ''wat Maarten Jan Hijmans niet vertelt'' meldde hij dat ik dat ''willens en wetens [had] verzwegen'', want met mijn artikelen "hitste ik naïeve activisten op, om tegen Israël in actie te komen, zonder de gehele waarheid te vertellen''.
Nu is wat Keesje vertelt meestal vrij onbelangrijk.Hij is knap in het besmeuren van reputaties, waarbij hij vaak feiten zodanig verdraait dat ze echt allemaal ''heel erg'' lijken. Ook kan hij verdenkingen construeren op een manier die in het Engels ''guilt by association'' wordt genoemd. Dat gaat dan zo: Pietje stond op een foto met Jantje. Jantje is gezien met Arie en iemand heeft verteld dat Arie een bankovervaller is. Jantje en Pietje zijn ''dus'' waarschijnlijk ook bankovervaller, of op zijn minst ''vrienden'' van de bankovervaller, wat natuurlijk ook heel verdacht is. Het laat buiten beschouwing dat er mogelijk nog wel andere foto's zijn van Jantje en Pietje bestaan, bijvoorbeeld foto's waar ze op staan met de commissaris van politie of een officier van justitie in hun woonplaats. Het is ook de logica van een kind van tien, die redenering van Keesje. Maar wat zou je anders verwachten van iemand die zich de bijnaam Keesje Maduraatje aanmeet terwijl hij toch een boom van een vent is. Het verraadt een soort onzindelijke liefde voor het eigen ego die het kritisch denken toch wel erg in de weg moet zitten. En dat is dan ook het manco waar Keesje erg aan lijdt. Vergelijk het ermee dat Mark Rutte zich ''Markje Rutte'' zou noemen. Of ik in mijn eigenliefde zover zou gaan dat ik me Abu'tje Pessoptimistje zou noemen. Dan is er toch een steekje met je los?
Volgers
Maar Keesje heeft volgers op Twitter. Zijn onthullingen over mij werden geretweet door Hidde van Koningsveld, de altijd alerte en op boze antisemieten jagende leider van de CIDI-jongeren, en de vroegere NRC-journalist Hans Moll die ooit veel oud-collega's tegen zich innam door in een boek dingen uit privé conversaties uit hun verband te lichten. Esther Voet van het vooral in Barneveld en de rest van de Bible belt gelezen Nieuw Israelietisch Weekblad ''liked'' Keesjes onthullingen (tot twee keer toe) en sommige anderen bemoeiden zich er ook mee, daarbij blijk gevend van een ontroerend diep geloof in de Israelische onkreukbaarheid en een al even onthutsend gebrek aan kennis van zaken. Zo wist een zekere Diana Meijer dat ''alleen terroristen voor een militaire rechter komen'' en alle andere Palestijnen juridisch net zo behandeld worden als de Joodse Israeli's. Kletskoek natuurlijk. Voor de bezette gebieden geldt alleen het militaire recht. Iemand anders meende dat Hamouri een terrorist was en hanteerde de wat excentrieke rechtsregel die volgens mij alleen in de allerergste dictaturen geldt, dat terroristen ten allen tijde en voor altijd mogen worden vastgezet. En een zekere Eliezer Navarsky wist zeker dat ''administratieve detentie '' niet zonder vorm van proces wordt gegeven, want er komt immers een rechter aan te pas. Dat er geen aanklacht is en dat de verdachte en diens advocaat niet mogen zien wat er in het dossier van de geheime dienst staat waarop de rechter zijn oordeel baseert, bracht hem niet van zijn stuk. Kennelijk is het wat hem betreft in orde als er een rechter is, al is dat iemand in uniform, en doet het er niets toe dat een verdachte zich totaal niet kan verdedigen.
Zo zou ik door kunnen gaan. Maar het allergenantste aan dit verhaal komt nog. Wie een beetje doorgoogelt op Salah Hamouri komt het verhaal van zijn vorige gevangenschap tegen, bijvoorbeeld in de Franse pers. Hamouri, die een Franse moeder heeft, met een Française is getrouwd en zowel de Franse nationaliteit heeft als het Palestijnse inwonerrecht van Jeruzalem, werd in 2005 aangehouden bij een checkpoint. Hem werd vervolgens verweten dat hij lid zou zijn van het Volksfront (PFLP) en dat hij betrokken zou zijn geweest bij de voorbereiding van de moord op de Israelische minister Rahamam Zeëvi, plus dat hij een andere verdachte zou kennen die plannen had bekend om vanaf zijn mortorfiets op het huis van rabbijn Ovadia Joseef te schieten. Ook hierbij zou Hamouri betrokken zijn geweest.
Plea bargain
Hamouri ontkende al deze beschuldigingen en werd vervolgens drie jaar (!) vastgehouden. Na die drie jaar werd hem verteld dat hij 14 jaar zou krijgen, tenzij hij een zogenoemde ''plea bargain'' (een bekentenis in ruil voor vermindering van straf) zou sluiten met het openbaar ministerie. Wat hij toen op aandrang van zijn advocate Lea Tsemel dan ook maar heeft gedaan. Na zijn ''bekentenis'' dat hij lid was van het PFLP, kreeg hij zeven jaar. En voila, vanaf dat moment was hij dus blijkbaar een veroordeelde terrorist.
Dit gebeurde allemaal in een tijd dat ik het minder nauwgezet volgde en nog niet blogde. Nu lees ik in onder meer Le Monde diplomatique dat er boosheid in Frankrijk was dat president Sarkozy en de Franse overheid Namoury in de steek lieten en de Israeli's hun gang lieten gaan met hun beschuldigingen waarvoor nimmer ook maar een spoortje van bewijs is geleverd. (Die houding van de Fransen is intussen een beetje goedgemaakt: president Macron vroeg dit afgelopen jaar al bij drie gelegenheden aan Netanyahu om de vrijlating van Namoury en 1.700 gekozen Franse politici stuurden een brief).
Keesje zou zich natuurlijk al de ogen uit zijn verdoofde kop moeten schamen dat hij het blijkbaar volstrekt in orde vindt dat een zich als beschaafd voordoend land mensen een jaar lang zonder enige reden of aanklacht opbergt in de gevangenis. Hetzelfde vanzelfsprekend geldt voor de door zijn ophitsende woorden blij gemaakte volgers. Maar nu blijkt dus ook nog eens dat de waarheid die ik ''willens en wetens had verzwegen'' om beter naïeve activisten tegen Israel op te kunnen hitsen, nog veel en veel schadelijker voor Israels reputatie is dan wat ik wèl had gemeld. Tegen Namoury is de hele vervloekte truckendoos opengetrokken. Dit was wat je noemt het godvergeten Israelische onderdrukkingsproces ten voeten uit. Mensen in een situatie als van Hamouri kúnnen niets anders dan bekennen, anders verdwijnen ze voor nog veel langere periodes in de bak. Er zijn nog wel meer voorbeelden dan alleen van Hamouri.
Keesje valt, nu hij mij heeft uitgedaagd dit op te rakelen, met een klap in de door hemzelf gegraven kuil. Die andere Israellievende zultskoppen, Moll, Voet, Van Koningsveld, Diana Meijer, Navarsky en hoe ze allemaal mogen heten, die zo blij waren dat ik blijkbaar in mijn hemd werd gezet, volgen hem in zijn val. En eerlijk is eerlijk: dat is ze van harte gegund.
1 opmerking:
Heerlijk, dank!
Een reactie posten