Israel wil definitief afrekenen met UNRWA

 Israel beschuldigt 12 werknemers van de 13.000 van UNRWA, het VN-agentschap voor de Palestijnen, en wat gebeurt? Philippe Lazzarini, de secretaris-generaal van UNRWA beëindigt de contracten met de 12 en kondigt een onderzoek aan. Maar de VS hebben rapporten van Israel ontvangen en onmiddellijk hun betalingen aan UNRWA opgeschort. Ernstig, want Amerika is de grootste donor van UNRWA en er is al weken is er een hongersnood gaande in Gaza. Israel heeft bijna de hele bevolking gedwongen te verhuizen, en bovendien laten de Israeli's maar een fractie van het benodigde voedsel en andere spullen door. UNRWA is de enige organisatie die de verdeling van deze kleine hoeveelheden kan regelen. Niettemin wordt het Amerikaanse gebaar gevolgd door Groot-Brittannië, Duitsland, Canada, Australië, en na enige aarzeling ook Nederland, Finland, Zwitserland, Italië en Roemenië. Slechts een klein aantal landen weigert onder de omstandigheden met de wolven in het bos mee te huilen en houdt zijn rug recht. Onder hen zijn Ierland en Noorwegen. Hun naam zij geprezen.

Minister Israel Katz

Het is een godvergeten schandaal. Precies op de dag dat het Internationale Hof van Justitie meegaat met de aanklacht van Zuid-Afrika en Israel in de beklaagdenbank plaatst omdat het Hof het ''aannemelijk'' acht dat de zionistische staat zich schuldig maakt aan genocide, komt de Israelische regering met dit nieuws. Ach wat is dat toch weer toevallig. Er wordt geen bewijsstuk overlegd, zelfs geen foto van de VN-auto's waarmee de 12 zouden hebben gereden. Er is niemand die iets vraagt, maar blijkbaar zit er een soort ingebakken wantrouwen jegens alles wat Palestijns is in westerse regeringen. Het gaat altijd zo, om de zoveel tijd is er gedonder over leerboeken die volgens Hillary Clinton niet deugen, of ophef over secretaris-generaal die zich misdroeg (wat onmiddellijk leidde tot kortingen op betalingen). En als het dat niet is dan wel een president Trump, die in 2018 dreigde aan UNRWA te stoppen als de Palestijnen niet zouden terugkeren naar de onderhandelingstafel (hij hield uiteindelijk 65 miljoen dollar in). Het is een vaststaande reactie, een soort Pavlov, om bij de minste verdenkingen of in tijden van verschil van mening meteen de stekker er maar uit te trekken. Israel kan ruim 130 employees van UNRWA doden, ziekenhuizen bombarderen en onklaar maken zonder dat er iet gebeurt. Maar oh wee als iets aan de andere kant fout gaat. Het zal de westerse landen worst wezen dat de hongersnood zo wordt verergerd,  en er is ook niemand  die vragen stelt  wat wat de gevolgen zouden kunnen zijn voor de andere Palestijnse vluchtelingen in Jordanië, Syrië en Libanon, waar UNRWA ook voor zorgt. UNRWA-baas Lazzarini kon roepen wat hij wilde dat dit ''collectieve bestraffing'' was (iets dat de humanitaire wetten verbieden). En VN-secretaris-generaal Guterres kon nog zo zeggen dat hij hun bezorgdheid snapt maar hoopt dat ze de continuïteit van UNRWA zullen handhaven, maar iedereen legt zijn betalingen stil.

Het erge aan dit verhaal is dat dit precies is wat Israel wil. Natuurlijk ging het erom de aandacht af te leiden van de rechtszaak bij het ICJ. En de reacties getuigen van de onvoorstelbare kortzichtigheid van (de meeste) westerse landen. Die hebben hun schouders opgehaald bij het horen van de ICJ-uitspraken. Uit het ontbreken van een oproep om het vuren te staken hebben ze afgeleid dat Israel gewoon op de ingeslagen weg kan doorgaan, het zou immers alleen maar moeten zorgen dat het geen genocide pleegt. Niemand schijnt zich erom te bekommeren dat die interpretatie volledig in strijd met alles wat er verder in de uitspraak stond, zoals de vaststelling dat Israel naar het oordeel van het Hof hoogstwaarschijnlijk nu al volop bezig is met volkerenmoord, en wel op alle mogelijke manieren. 

Evenmin is er wat om te doen dat Israel juist nu  oproept om korte metten te maken met  UNRWA. Zoals minister van Israel Katz van Buitenlandse Zaken (sinds hij onlangs ruilde met Eli Cohen) die op 28 januari een oproep deed om de leiders van UNRWA te straffen en te zorgen dat de organisatie uit Gaza verdwijnt. Het is niet nieuw van Israel om UNWRA aan te pakken, al is de manier waarop het nu gebeurt extra vilein. Al sinds ik met dit blog begon in januari 2009 was er voortdurend wat om UNRWA te doen. Er was bijvoorbeeld een optreden in 2012 van mevrouw Einat Wilf, toen een afgescheiden parlementslid van de Arbeiderspartij, die naar voren werd geschoven door Ronny Naftaniels CIDI. Zij had het originele voorstel om de betalingen van UNRWA aan 5,5 miljoen Palestijnen te staken, er waren immers nog maar weinig authentieke overlevenden in leven van de originele Nakba - de verdrijving in 1948 van de Palestijnen door Israel - niet meer dan zo'n 30.000 of zo. De rest was gewoon nakomeling, en het was tijd dat die voor zichzelf gingen zorgen. Het maakte bijvoorbeeld ook een twee-statenoplossing veel makkelijker. Helaas voor haar was het onzin, want als kinderen (of  kleinkinderen) van vluchtelingen nog steeds vluchtelingen zijn, blijven ze - volgens de statuten van de UNHCR - logischerwijze ook vluchtelingen. Ook schreef ik een paar keer stukken tegen de fascistische onzin die Itamar Marcus van Palestine Media Watch jaar in jaar uit ten beste gaf over de UNRWA-schoolboeken, waarmee hij een graag geziene gast was bij Amerikaanse rechtse engerds als Daniel Pipes of Patricia Geller, maar ook Hillary Clinton, en in Nederland bij Kamerleden van de ChristenUnie of Geert Wilders en Christenen voor Israel.  

Het is blijkbaar de tijd om dat allemaal opnieuw op te rakelen, want het is duidelijk dat Israel nu, in het heetst van de strijd met de Palestijnen er op uit is zijn genocide in Gaza krachtig voort te zetten. Het oude verhaal van Wilf dat het nou maar eens afgelopen moet zijn met die overerving van het vluchtelingenschap is nooit weggeweest en waart nog steeds rond. Een ander verhaal, dat UNRWA gewoon een verlengstuk is van Hamas, doet eveneens de ronde, getuige de Hasbara kwaadsprekerij van een clubje als UN-Watch. En er is de hardnekkige houding van Netanyahu die een Gaza wil onder controle van Israel, de club van mensen in Israel die oproepen tot het hervestigen van nederzettingen in Gaza (die gisteren een grote bijeenkomst hadden), en tenslotte de als gematigd  beschreven minister Katz die de bevolking van Gaza het liefst ziet verdwijnen en wil beginnen met het uitbannen van de VN-organisatie. Het is natuurlijk allemaal onder de omstandigheden een grote chotspe, maar het treurige feit doet zich voor dat het werkt.