De vervroegde verkiezingen in Israël zijn van de baan. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft vandaag overeenstemming weten te bereiken over het uitbreiden van de regeringscoalitie met oppositiepartij Kadima, zo hebben beiden op een persconferentie bevestigd. Nog geen 48 uur eerder kwam de regering met een wetsontwerp voor vervroegde verkiezingen op 4 september, omdat in de coalitie de spanningen toenamen over de sloop van huizen in een 'illegale' uitbreiding van de nederzetting Beit El en de kwestie van de dienstplicht voor religieuze studenten (de Tal-wet). Nu heeft Netanyahu ineens een monstermeerderheid van 94 van de 120 Knessetzetels en is alles in één klap anders.
Het smeden van deze coalitie getuigt van grote politieke slimheid. Netanyahu heeft handig gebruik gemaakt van de dramatische val in de peilingen van Kadima, waar de leider Tzippi Livni onlangs werd weggestemd en moest plaatsmaken voor ex-minister van Defensie Shaul Mofaz. Met de verbintenis met Netanyahu geeft Mofaz zijn partijgenoten in de Knesset wat meer respijt, en hemzelf ook wat meer tijd om zich waar te maken voor er weer gestemd wordt en Kadima onder de voet gelopen dreigt te worden door de oprukkende zoveelste gelukzoeker aan het Israelische politieke firmament, Yaïr Lapid. En Netanyahu krijgt door de toetreding van 28 Kadima-parlementariërs meer armslag om de situatie aan te pakken rond het bevel tot ontruiming van het Israelische hooggerechtshof van het Ulpana-wijkje in Beit El, dat dreigde hem in conflict te brengen met zijn coalitiepartner Ysrael Beiteinu en de rechtervleugel van zijn eigen Likud-partij of met het juridische establishment. Ook is er nu overeenstemming met Kadima over nieuwe voorstellen voor het verrichten van een soort burgerdienstplicht voor religieuzen en Palestijnen.
De nieuwe coalitie bergt echter een groot gevaar in zich en daar wordt door meer dan één Israelische commentator in behoorlijk cynische woorden naar verwezen: dat is het gevaar dat deze bijna kamerbrede regering zonder al te veel vijven en zessen ten oorlog trekt tegen Iran. Noam Sheizaf heeft het op +972 nog over een 'Poetin-achtige steun die controversiële stappen mogelijk maakt waaronder een aanval op Iran'.
Amir Oren heeft het in Haaretz onomwonden over 'de meest cynische coalitie sinds het Molotov-von Ribbentroppact''. Oren verwijst daarmee zowel naar het feit dat Mofaz nog maar heel kort geleden de (a)sociale politiek van de regering-Netanyahu kort scherp aanviel. Maar hij suggereert tevens dat Mofaz, die in Iran is geboren en tot nu toe afstand nam van de standpunten van Netanyahu en Barak aangaande een mogelijke aanval op Iran, dat nu wel ineens vergeten kan zijn. Mofaz heeft, dat valt op meer plaatsen te lezen, de reputatie van een totaal onbetrouwbare windvaan die binnen 24 uur zijn standpunten 180 graden kan laten draaien. En Oren stelt dan ook onomwonden dat 'een kabinet Netanyahu-Mofaz de weg kan banen voor een aanval op Iran'.
2 opmerkingen:
Beste Maarten-Jan,
De onderste link in je artikel verwijst naar een verkeerde plaats
Dank, Herman, is nu verbeterd.
Een reactie posten